Vísir - 26.08.1924, Blaðsíða 2

Vísir - 26.08.1924, Blaðsíða 2
ivisih Notið „Vi-To“ Kraítsknrepnlver. Það hreinsar alt og hreinsar best. Reynslan sýnir að Dnnlop bifreiCahringir endasf sriflöSÍ betor bér á vegunum en aörar tegundir.»Striginn I hringom springur ekki, svo hægt er að slíta sérhverjcm hsfeig úl —. Dunlop hringir eru bygðir í Bretíandi. yerð á bestu tegundU 4 Frá Færeyingum. Færeyingar eru smámsaman a8 lcoma út ritningnnni á móðurmáii sínu. Fyrir nál. 20 árum kom Jóliannesar guðspjall út, vasaút- gáfa með myndum, orðið ótáan- legt fyrir löngu, biblíufélag í Lun- dúnum kostaði útgáfuna. Davíðssálmar komu út 1921, „týdd- ir av J. Dahl“ og í varðveitslu hjá H. N. Jacobsens „bókhandli". Það er myndarleg bók 228 bls. og kostar 4 kr. Sálmarnir eru prent- aðir likt og ljóðabækur, og ekkert sparað að bókin sómi sér vel. — Er vafasamt hvort nokkur bóka- útgefandi hérlendis |»yrði að gefa Davíðssálma út á sinn kostnað svo fyrirferðarmikla — og erum vér þó fleiri en Færeyingar. í haust sem leið kom þriðja biblíuritið: Evangeliid eftir Matteus, þýðandi er sami, Dahl prófastur í Þórshöfn, en útgefandi „felagið Varðinu. Það er sömuleið- is lagleg bók, 92 bls. í Andvara- broti. Eins og eðlilegt er þykir Fær- eyingum vænt um móðurmál sitt, og af því að þeir eru fáir og eiga i vök að verjast að ýmsu leyti, eru þeir afar tilfinninganæmir og þólá lílt ógætin orð „frænda“ sinna. Vjer erum allir væntanlega sam- mála um að Þjóðverjar hafi oft f'arið illa að ráði sinu gagnvart -dariskri tungu í Suður-Jótlandi,— og berist oss slæmar sögur frá Færeyjum, um framkomu Dana gagnvart tungu Færeyinga, þá er gremjan vís hérna megin. — En þá verðum vér að vera varkárir sjálfir og rnæla ekki óvirðirigarorð um tungu þeirra, þótt liún sé „hvorki danska né íslenska“. — .Þeir vita það sem oft hafa orðið samferða Færeyingum og íslend- ingum milli Kanpmannahofnar og Færeyja, hvort það er ástæðulaust að minna á það. — Það var einu sinni í þeirri för, að Færeyingur mælti í einlægni við íslenskan kunningja sinn: „Vér þolum eng- um háð og áleitni eins illa og Is* lendingum, þvi að þaðan væntum vér hlýinda og stuðnings“. Síðan eru 15 ár, en trúað gæti «g að einhver hugsaði svipað enn, og að enn gætu komið tár i augu ungrar stúlku frá Færeyjum, ef hún heyrði einhvern „stórlax“ frá íslandi tala illa um færeyisku. Mér virðist það harla virðingar- vert hvað margt þeir hafa varð- •veitt úr „gamla málinu“, aðstað- an var þó erfið í þeim efnum, miklu erfiðari eu á Islandi, — og gleðiefni má oss vera það hvað bókmál málhreinsunarmanna þeirra nálgast islensku. Meðan hókakost- ur þeirra var allur á dönsku, var oít sagt: „Það er ekki til neius að vera að prenta þetta alþýðurnál, fólkið skilur það ekki í bókum“. — En nú hefir reynslan hrakið þá mótbáru, og unga fólkið getur nú meira að segja ílest skilið ís- lenskar hækur, af því að bókniál- ið er svo líkt. Stækkar við það bókamarkaður vor, og ekki er ólíklegt að tunga þeirra nálgist enn meira íslensku, þegar öllum er ljóst orðið, hvað litið ber á milli — æði oft —. En þá æltu Færeyingar að mega vænta þess að bækur þeirra seldust á Islandi, — að eina þjóðin sem fyrirhafn- arlaust, að heila má, getur lesið hækur þeirra og blöð. gerði sér far um það til að styðja rrieð því bókaútgáfu fámennra og náskyldra nágranna. í sálmakveri, sem J. Dahl og Símon frá Skarði hafa séð um og prentað var i 3. sinn 1921, eru sum sálmversin harla lik ísiensku. Hér er sýnishorn: Signað skín’ rættlætis sólin frá Israelsfjölíum sólstavar kærleikans Ijóma frá Betlehems vðllum, signað um jól skínur Guðs miskunnar sól, fagnarboð ber okkum öllum. ! Góða mamma, eg vil sova, eygu míni rnöðast hrátt; Jesús pápi hevur lovað meg at verja væl í nátt. Góða mamma, legg meg niður, góða mamma, signa meg. Litla barnið mamma hiður faðir-vár at læra seg. Góða mamma, far ei frá mær, far ei út um stovugált, bið Guðs einglar standa hjá mær vera vernd hjá mær i nátt. Prestar Færeyinga hafa orðið að nota danska handbók og lang- oftast prédikað á dönsku fram á þennan dag, en nú er færeyisk handbók i smíðum; hefi jeg ein- hversstaðar séð það að hennifund- ið, að málið á henni yrði oflíkt íslensku, en oss ælti að vera það gleöiefni. Hún er beisk stjórnmáladeilan þeirra og engin ástæða fyrir oss að bianda oss i hana, en í raun og veru unna allir Færeyingar móðurmáli sínu, hvar sem þeir Dekk: Slöngnr: 30X3 Cord fcr. 67.00 fcr. 0.25. 30X3% — i—* 81.00 9.75 31X4 ~ Þ—'H 97.00 1—. 12.00 33x4 <—• 119.00 t—. 13.65 32x4% — »-—* 162.00 15.75 34X4% — 170.00 b 17.00 33X5 — t—H 209.00 •— 18.30 35X5 — •—H 225.00 19.50 815X120 — —H 135.00 15.75 880X120 — 148.00 •—< 17.00 BifreiSaeigendur, fleygiS ekJri út peningum fyrir dýrarl ag endingarminni hringi, NotiS DUNLOP. —1 Nýjas? Mrgtíi^ í hverjum mánuðf. Jóh. Ólaísson & Go. eru i stjórnmálum, og mikiar ástæð- ur eru fyrir oss Islendinga að sam- gleðjast hverjum sigri þess. S, Á. Gríslason. Enn um Þórisdal. Grein hr. Helga Iljörvar um ferð Hauks Eyjólfssonar i Þóris- dal, hefir vakið allmikið umtal hér í bæ, einkum meðal fjallgöngu- manna. Hefir hr. Björn Ólafsson komið að máli við Vísi, og sagð- ist honurn svo frá: Nafnlausafélaginu er vel kunn öll sú leið er Haukur Eyjólfsson hefir farið um, frá Kaldadal og niður i Biskupstungur. Leiðinni er að mestu rétt lýst en þó óljóst og viliandi á stöku stað. Mun það varla með vilja gert. Hætt e‘r við að slíkar lýsingar á lands- lagi verði óljósar, þegar skráðar eru af manni sem ekki hefir sjálf- ur séð staðina, sem lýst er, og gerir sér hugmynd um þá eftir annars frásögn. Staður sá er Haukur kallar Þór- isdal er þrengsli sunnan við Há- degisfell. Komum við á þennan stað 1918 og lýsi eg honum áð nokkru i fergasögu okkar sem birtist í Eimreiðinni það ár. Fór- um við frá Kaldada! upp ijðkul- inn lil þess að ganga úr skugga um hvort þar væri nokkur dai- ur, er ætla mætti að væri Þóris- dalur. Eftir lýsingu Helga Hjör- var, hefir Haukur farið nákvæm- lega hina sömu leið og við fóru.m, yfir jökulhálsinn sunnan við Iíá- degisfell. Sökum þess hversu dal- verpi þetta er þrðngt séíl það Spratt’s Laymor er hænsafóður samsett ein- göngu úr varpaukandi efnum. Það er margreynt að fóður þetta á hvergi sinn líka til þess að auka varp. Sérstaklega úthúið hænsafóður, sem getur gefið 50"/o ftöiri egg en venjulegt fóður, verður hið langódýrasta i notkun, þótt þvert pund sé dýrara af því en hinu sem lélegra er. ReyniðSpritt’s „Liynior', 1 ■ (■nKHtlJS WVEIKSBÚH <3e CO. 1 ekki fyrr en alveg er að komið. Takmarkast það af Hádegisfefii að norðan, Þórishöfða að uorðaust- an og jöklinum aðsuðveJan. Svæði þetta er svo lítið að riaumast má dal kalla. Stærðin er ekki meir en svo að ganga má þar þvert og endilangt á nokkrum mínútum. Svæðið er í laginu sem þri hyrningur og er lukt á allar htið- ar. Ástæða er til að ætla að svæði þelta hafi aldrei veríð stærra en það er nú þó iíklegt sé að jökullinn hafi vaxið talvert á siðari timum. I bolni þessa dalverpis er aðeins möl og sandur og inosagárar á stöku stað, einsog oft varður þar sem mikið er unt vatn, en i þrensgl þeita kemur vatn af fjðll- unum frá öllum hliðum. Rennur litil á eftir hotninum, hvérfur und- ir jökulhálsinn og remiur út á sandana sem snúa að KaldadaL Sökum þess að brött fjftH eru á þrjár hliðar dalverjpisius hefir

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.