Vísir - 26.08.1924, Blaðsíða 2
ivisih
Notið „Vi-To“
Kraítsknrepnlver.
Það hreinsar alt og hreinsar best.
Reynslan sýnir að Dnnlop bifreiCahringir endasf sriflöSÍ
betor bér á vegunum en aörar tegundir.»Striginn I
hringom springur ekki, svo hægt er að slíta sérhverjcm hsfeig
úl —. Dunlop hringir eru bygðir í Bretíandi.
yerð á bestu tegundU 4
Frá Færeyingum.
Færeyingar eru smámsaman a8
lcoma út ritningnnni á móðurmáii
sínu. Fyrir nál. 20 árum kom
Jóliannesar guðspjall út, vasaút-
gáfa með myndum, orðið ótáan-
legt fyrir löngu, biblíufélag í Lun-
dúnum kostaði útgáfuna.
Davíðssálmar komu út 1921, „týdd-
ir av J. Dahl“ og í varðveitslu
hjá H. N. Jacobsens „bókhandli".
Það er myndarleg bók 228 bls. og
kostar 4 kr. Sálmarnir eru prent-
aðir likt og ljóðabækur, og ekkert
sparað að bókin sómi sér vel. —
Er vafasamt hvort nokkur bóka-
útgefandi hérlendis |»yrði að gefa
Davíðssálma út á sinn kostnað svo
fyrirferðarmikla — og erum vér
þó fleiri en Færeyingar.
í haust sem leið kom þriðja
biblíuritið: Evangeliid eftir
Matteus, þýðandi er sami, Dahl
prófastur í Þórshöfn, en útgefandi
„felagið Varðinu. Það er sömuleið-
is lagleg bók, 92 bls. í Andvara-
broti.
Eins og eðlilegt er þykir Fær-
eyingum vænt um móðurmál sitt,
og af því að þeir eru fáir og eiga
i vök að verjast að ýmsu leyti,
eru þeir afar tilfinninganæmir og
þólá lílt ógætin orð „frænda“ sinna.
Vjer erum allir væntanlega sam-
mála um að Þjóðverjar hafi oft
f'arið illa að ráði sinu gagnvart
-dariskri tungu í Suður-Jótlandi,—
og berist oss slæmar sögur frá
Færeyjum, um framkomu Dana
gagnvart tungu Færeyinga, þá er
gremjan vís hérna megin. — En
þá verðum vér að vera varkárir
sjálfir og rnæla ekki óvirðirigarorð
um tungu þeirra, þótt liún sé
„hvorki danska né íslenska“. —
.Þeir vita það sem oft hafa orðið
samferða Færeyingum og íslend-
ingum milli Kanpmannahofnar og
Færeyja, hvort það er ástæðulaust
að minna á það. — Það var einu
sinni í þeirri för, að Færeyingur
mælti í einlægni við íslenskan
kunningja sinn: „Vér þolum eng-
um háð og áleitni eins illa og Is*
lendingum, þvi að þaðan væntum
vér hlýinda og stuðnings“.
Síðan eru 15 ár, en trúað gæti
«g að einhver hugsaði svipað enn,
og að enn gætu komið tár i augu
ungrar stúlku frá Færeyjum, ef
hún heyrði einhvern „stórlax“ frá
íslandi tala illa um færeyisku.
Mér virðist það harla virðingar-
vert hvað margt þeir hafa varð-
•veitt úr „gamla málinu“, aðstað-
an var þó erfið í þeim efnum,
miklu erfiðari eu á Islandi, — og
gleðiefni má oss vera það hvað
bókmál málhreinsunarmanna þeirra
nálgast islensku. Meðan hókakost-
ur þeirra var allur á dönsku, var
oít sagt: „Það er ekki til neius að
vera að prenta þetta alþýðurnál,
fólkið skilur það ekki í bókum“.
— En nú hefir reynslan hrakið
þá mótbáru, og unga fólkið getur
nú meira að segja ílest skilið ís-
lenskar hækur, af því að bókniál-
ið er svo líkt. Stækkar við það
bókamarkaður vor, og ekki er
ólíklegt að tunga þeirra nálgist
enn meira íslensku, þegar öllum
er ljóst orðið, hvað litið ber á
milli — æði oft —. En þá æltu
Færeyingar að mega vænta þess
að bækur þeirra seldust á Islandi,
— að eina þjóðin sem fyrirhafn-
arlaust, að heila má, getur lesið
hækur þeirra og blöð. gerði sér
far um það til að styðja rrieð því
bókaútgáfu fámennra og náskyldra
nágranna.
í sálmakveri, sem J. Dahl og
Símon frá Skarði hafa séð um og
prentað var i 3. sinn 1921, eru
sum sálmversin harla lik ísiensku.
Hér er sýnishorn:
Signað skín’ rættlætis sólin frá
Israelsfjölíum
sólstavar kærleikans Ijóma frá
Betlehems vðllum,
signað um jól
skínur Guðs miskunnar sól,
fagnarboð ber okkum öllum.
! Góða mamma, eg vil sova,
eygu míni rnöðast hrátt;
Jesús pápi hevur lovað
meg at verja væl í nátt.
Góða mamma, legg meg niður,
góða mamma, signa meg.
Litla barnið mamma hiður
faðir-vár at læra seg.
Góða mamma, far ei frá mær,
far ei út um stovugált,
bið Guðs einglar standa hjá mær
vera vernd hjá mær i nátt.
Prestar Færeyinga hafa orðið
að nota danska handbók og lang-
oftast prédikað á dönsku fram á
þennan dag, en nú er færeyisk
handbók i smíðum; hefi jeg ein-
hversstaðar séð það að hennifund-
ið, að málið á henni yrði oflíkt
íslensku, en oss ælti að vera það
gleöiefni.
Hún er beisk stjórnmáladeilan
þeirra og engin ástæða fyrir oss
að bianda oss i hana, en í raun
og veru unna allir Færeyingar
móðurmáli sínu, hvar sem þeir
Dekk: Slöngnr:
30X3 Cord fcr. 67.00 fcr. 0.25.
30X3% — i—* 81.00 9.75
31X4 ~ Þ—'H 97.00 1—. 12.00
33x4 <—• 119.00 t—. 13.65
32x4% — »-—* 162.00 15.75
34X4% — 170.00 b 17.00
33X5 — t—H 209.00 •— 18.30
35X5 — •—H 225.00 19.50
815X120 — —H 135.00 15.75
880X120 — 148.00 •—< 17.00
BifreiSaeigendur, fleygiS ekJri út peningum fyrir dýrarl
ag endingarminni hringi, NotiS DUNLOP. —1 Nýjas? Mrgtíi^
í hverjum mánuðf.
Jóh. Ólaísson & Go.
eru i stjórnmálum, og mikiar ástæð-
ur eru fyrir oss Islendinga að sam-
gleðjast hverjum sigri þess.
S, Á. Gríslason.
Enn um Þórisdal.
Grein hr. Helga Iljörvar um
ferð Hauks Eyjólfssonar i Þóris-
dal, hefir vakið allmikið umtal hér
í bæ, einkum meðal fjallgöngu-
manna. Hefir hr. Björn Ólafsson
komið að máli við Vísi, og sagð-
ist honurn svo frá:
Nafnlausafélaginu er vel kunn
öll sú leið er Haukur Eyjólfsson
hefir farið um, frá Kaldadal og
niður i Biskupstungur. Leiðinni
er að mestu rétt lýst en þó óljóst
og viliandi á stöku stað. Mun það
varla með vilja gert. Hætt e‘r
við að slíkar lýsingar á lands-
lagi verði óljósar, þegar skráðar
eru af manni sem ekki hefir sjálf-
ur séð staðina, sem lýst er, og
gerir sér hugmynd um þá eftir
annars frásögn.
Staður sá er Haukur kallar Þór-
isdal er þrengsli sunnan við Há-
degisfell. Komum við á þennan
stað 1918 og lýsi eg honum áð
nokkru i fergasögu okkar sem
birtist í Eimreiðinni það ár. Fór-
um við frá Kaldada! upp ijðkul-
inn lil þess að ganga úr skugga
um hvort þar væri nokkur dai-
ur, er ætla mætti að væri Þóris-
dalur. Eftir lýsingu Helga Hjör-
var, hefir Haukur farið nákvæm-
lega hina sömu leið og við fóru.m,
yfir jökulhálsinn sunnan við Iíá-
degisfell. Sökum þess hversu dal-
verpi þetta er þrðngt séíl það
Spratt’s Laymor er hænsafóður samsett ein- göngu úr varpaukandi efnum. Það er margreynt að fóður þetta á hvergi sinn líka til þess að auka varp. Sérstaklega úthúið hænsafóður, sem getur gefið 50"/o ftöiri egg en venjulegt fóður, verður hið langódýrasta i notkun, þótt þvert pund sé dýrara af því en hinu sem lélegra er. ReyniðSpritt’s „Liynior', 1 ■
(■nKHtlJS WVEIKSBÚH <3e CO. 1
ekki fyrr en alveg er að komið.
Takmarkast það af Hádegisfefii
að norðan, Þórishöfða að uorðaust-
an og jöklinum aðsuðveJan. Svæði
þetta er svo lítið að riaumast má
dal kalla. Stærðin er ekki meir
en svo að ganga má þar þvert og
endilangt á nokkrum mínútum.
Svæðið er í laginu sem þri
hyrningur og er lukt á allar htið-
ar. Ástæða er til að ætla að svæði
þelta hafi aldrei veríð stærra en
það er nú þó iíklegt sé að jökullinn
hafi vaxið talvert á siðari timum.
I bolni þessa dalverpis er aðeins
möl og sandur og inosagárar á
stöku stað, einsog oft varður þar
sem mikið er unt vatn, en i
þrensgl þeita kemur vatn af fjðll-
unum frá öllum hliðum. Rennur
litil á eftir hotninum, hvérfur und-
ir jökulhálsinn og remiur út á
sandana sem snúa að KaldadaL
Sökum þess að brött fjftH eru
á þrjár hliðar dalverjpisius hefir