Vísir - 26.08.1924, Blaðsíða 4

VISIR
Linoleum-Gélídúkar
ber öllcm saman nm aö sén lallegastir, endJngaibestir
og langódýrastir b]á
Helga Hagnússyni & Go.
Innanhúspappi,
góður og ódýr, riýkominn.
Jónatan Þorsteinsson
Simar 464 og 864.
Göngnstafir,
mikið úival, nýkomið.
Landstjarnan
8 í Iðnó, til að kveðja Ásmund P.
Jóhannsson og Gretti son hans, sem
eru á förum til Winnipeg. Félagar
eru beðnir að fjölmenn og koma
stundvíslega.
Gott herhergi, helst með mið-
stöðvarhitun, vantar mig nú þegar
eða 1. okt. Kristján Aibertsson.
Hittist i sima 561, kl. 2—3 og
8—ÍK (396
2—3 herbergi og eldhús, óskasf
leigð 15. septemb. gegn fyrirfram
greiðslu. A. v. á. (394
IV. Jl v*
Æfing í kvöld kl. 7% hjá II. og
HL flokki.
2.-3. herbergja íbúð óskast,
frá 1. október. Þorlákur Björnsson
Simi 8 eða 1281. (358
LcuSrétting.
t greininni ura Jönas EiVíkssons
átti að standa um Gimnlaug: búfr.
og bœjarfulltrúi (ekki verslunarstj.).
Brœðralag hefir ekki betra þekst.
aíHÍ að vera: Bræðralag hefi eg ekki
betra þekt. M. S.
Ibúð á góðuin stað í bænum
óskast nú þegar eða 1. okt. Uppi.
gefur Óskar Lárusson. Simi 882.
• [370
2—3 herbergi og eldhús óskast
helst strax. Uppl. Lokastig 26.
(401
r
VINNA.
1
i
EAUPSKAPCR
I
Stúlka óskast nú þegar. Braga-
götu 24. (393
Reglusamur og ábyggilegur mað-
ur, 25 ára gamall, útskrifaður úr
verslunarskóla, óskar eftir atvinnu
við verslun, skrifstofu eða pakk-
hússtörf. Uppl. Vesturgötu 19. Sími
19. (391
Kaupakona óskast. Upplýsingar
Freyjugötu 25 A. (388.
Viðgerðir á saumavélum og
grammófónum, fáið þið í örkinni
hans Nóa, Njálsgötu 3. (352
Stúlka óskast i vist strax á
Ránargötu 30. [385
Kaupakona óskast 3ja vikna
tima. Hátt kaop. Uppl. Vesturgötu
53 B. (404
Tilboð óskast í, að pússa hús.
Uppl. Framnesveg 46, eftir kl. 8
siðd. (403 .
Maður óskast til þess að taka að
sér að slá og hirða hey í Lundey.
Uppl. í Vínversluninni, sími 1101. I
(407 1
Veski með peningum og papp-
irum, tapaðist á götum bæjarins
i gær. Finnandi skili því til Mar-
grims Gislasonar Bræðraborgarstig
41. (400
Hvítir leikfimisskór, hafa tapast. '
Skilist á afgr. Visis, (387,
Tapast hafa gleraugu. Skilist á
Laugaveg 58. (406
BíU Iitið ekinn í ágætu standi
til sölu. Simi 270. (39S'
Lóð til sölu, með góðum kjör-
um, ef samið er strax. Uppl. Grett-
isgötu 53 B, uppi. (397.
Kvenreiðhjól til sölu, með tæki-
færisverði Til sýnis á Grettisgötu
53, B. uppi. (398
Barnavagn til sölu. Njálsgötu 41
(392
Barnarúm til söiu. A: v. á. (38&
Ferðakista óskast keypt. UppL
i sima 707. (405-
Urval af nýjutn höttum í Hafn-
arstræti 18. Karlmannahattaverk-
stæðinu. Einnig gamlir hattar gerð-
ir sem nýjir. (402
Tómar notaðar kjöttunnur kaupir
heildverslun Garðars Gíslasonar.»
Hverfisgötu 4. (223»
Tek nokkur börn',[ til lestrar-
kenslu næsta vetur. Byrja l.sept.
Simi 1048. Hólmfríður Hannes-
dóttir, Brekkustíg 3. (390'
Orgel óskast til leigu, nú þég-
ar. Uppl. i sima 291. (395-
FékgsprentimiCjan.
ÖHEILLAGIMSTEINNINN. 75
-urnar af þvi, að mega hvilast i höndum henn-
ar, mega koma henni fyrir hugskotssjónir.
Þegar leið að kveldi næsta dags, lagði hann
af stað með bækurnar i umbúðum, og er
iiann sá ofurlitinn hvitan blett á trénu, þá
fékk hann ákafan hjartslátt, en svo litill var
klúturinn að enginn ókunnugur mundi hafa
veitt honttni eftirtekt.
Hann reri gætilega til lands og var að
leggja bækurnar undir tréð, þegar hann heyrði
fótatak og leit upp. Sá hann þá bvar Cara
var komin. Hann rétti sig upp i sama vet-
fangi og sólbrent andlitið roðnaði af fögnuði,
«a augun leiftruðu af gleði yfir komu henn-
ar.
„6, þér eruð þá komnar!“, hvfslaði hann.
flJá“, svaraði hún alvarlega. „Eg kom til
þess að láta yður vita — “
Hann leit i kringum sig og benti á ofur-
Jitla laut, þar sem þau gæti setið án þess
að nokkur sæi þau, Sem fram bjá kynni að
Tóa.
„Við skulum fttra þangað og setjast*, sagði
hann.
Hún hykaði augnablik, en gekk siðan nið-
ur í lautina, en settist ekki, eins og bún ætb
aðist til að samtalið yrði stutt.
„Eg batt klútnum þarna. Eg kom til þess
að segja yður, að — að eg vildi ekki að þér
kæmið með bækurnar —“
„En eg er kominn nieð þær“, sagði Ronald.
aHérna eru þær! En við ekulum ekki hugsa
um þær i bráð, — þó að eg voni, að þér
lesið þær og að yður geðjist vel að þeim.
Hefir nokkuð borið til tíðinda, siðan eg kom
hingað? Þér eruð eitthvað — alvarlegar".
„Faðir minn er farinn til Eyjarinnar," —
en þegar Cara nefndi „Eyna“, þá átti hún
við Sikiley; — „hann verðúr nokkura daga
að heiman, ef til vill heila viku —“. Hún
þagnaði alt í einu, og leyndi það sér ekki,
að henni var mikið niðri fyrir og hún bar kvíð-
boga fyrir einhverju. Hún beit á vörina og
Jeit undan. „Hann hefir fengið þar einhverja
atvinnu, hugsa eg“.
„En vili þér það ekki? Segir hann yður
ékki, hvað hann ætli að géra?“.
„Nei“, svaraði hún. „Hvers vegna ætti hann
að vera að þvi?“.
„6l Eg veit varla. Feður eru vanir að segja
dætrum sinum, hvað þeir ætli að gera“, svar-
aði Ronald, „einkanlega þegar svo stendur á
sem hér“.
„Hann segir mér aldrei neitt“, sagði hún.
„Eg veit ekki, hvers vegna hann fór héðan
til Englands, þegar hann settist að i myln-
unni, og eg veit ekki hversvegna hann kom
hingað aftur“.
Ronald horfði á hana, en alt í einu sagði
hann alvarlega, eins og hann hefði rétt til
þess að vernda hana: —
„Er hann ekki — góður við yður?“
„Jú, jú“, svaraði hún, „eg býst við, að
hann sé mér eins góður eins og feður eru
vanir að vera börnum sinum. En við tölum
ekki mikið saman; hann er mjög fáorður og
vill helst vera fjarri öðrum mönnnm. Og við*
höfum lítið um að tala, nema veiðiskapinn
og alifuglana hennar Nítu“.
„Já, það er svo“, mælti Ronáld, þó aS-
hann skildi þetta alls ekki í raun og veru.
En honum fór nú að skiljast, að eitthvaS
væri undarlegt i fari þessa manns, sem lét’
dóttur sína eyða ævinni í þessu íásinni, og
varnaði henni viðkynningar við aðra menn,
„Svo að hann ætlar að verða viku að heim-
an, eða jafnvel lengur, og skilur yður eina.
eptir hjá þessari þjónustustúlku“.
„Er það nokkurt tiltökumál?“, sagði hún
„Mér er alveg óhætt. En eg hefi sagt yður
það, sem eg ætlaði mér að segja yður. Þér
megið ekki skilja bækurnar eptir; þér megið
ekki koma oftar, gerið það fyrir mig“.
Ronald virti hana fyrir sér. „Við skulum
setjast og tala um þetta“, sagði hann. „Hér
er golt að vera“.
Hún hykaði við. En nú var nýr hljómur
í rödd hans, sem hún hafði ekki heyrt áður,.
karlmannleg viðkvæmni, sem bar vott um, að -
hann vildi vernda hana, svo að hún lét tií
ieiðast &ð setjast.
„Það er miklu þægilegra að talast við setj-
andi“, sagði hann og fleygði sér niður. „Hlusti
þér nú á mig, ungfrú Raven, — æ, eg ætti
liklega að segja signorína? — En þér talið
svo vel ensku og eruð svo líkar enskum stúlk-
um, að eg gleymdi að þér eruð italskar".
„Það skiftir engu“, svaraði hún.
Hann hafði tekið bækurnar úr umbúðun-
uni og rétti þær að henni.