Vísir - 28.08.1924, Blaðsíða 4

VI3IK
Eínalang Reykjavikur
Kemlsk Saíahrelnsöi og litna
Langaveg 32 B. — Sími 1300. — Simnefni: Elnaiang.
Hreinsar með nýtísku áhöldum og aöferðum allan óhreinan fatnað
og dúka, úr hvaða efiii sem er.
Litar upplituð föt og breytir um lit eftir óskum
lyfenr þægmöi. Sparar fé.
Innanhúspappi,
góður og ódýr, nýkominn.
Jónatan Þorsteinsson
Simar 464 og 864.
Liioleum
mikið úrval
nýkomlð.
i. Þoriáksson & Norðmann
Spratt.
Spratts hænsnafóður er mjög
varpaukandi, er brúkað á bestu
hænsnabúum erlendis. fíeyniðþað l
¥ 0 N .
Sfmi 448. Sími 448.
Skriístofnberbergi
2—4, neðarlega á Laugaveginum,
öll með sérinngangi, miðstöðvar-
hitun, rafmagni, linoleum, á gólf-
um, tvötöldum gluggum og ágæt-
um forstofuinngangi, eru til leigu.
A. v. á.
Heimtið altai
„Dancow“
(Blán belfnna) .
bestu og ódýrustu niðursoðnit
míólkina. I heildsölu hjá
Hf. Carl Höepiner.
TAPAÐ-FUNÐIÐ I
Brjóstnál með karlmannsmynd,
tapaðist innarlega á götum borg-
arinnar. [Finnandi skili á Njáls-
götu 40, gegn fundarlaunum. (435
Bankabók tapaðist, á leið frá
Baldursgötu að Laugavegi. Skilist
á afgreiðslu Visis gegn fundarlaun-
um. [408
¥JNK k
Saumar og þvoltar óskast. A.
v. á. (443
St^lka óskast i vist á Freyju-
götu 16. (440
Kaupamaður og kaupakona, ósk-
ast nú þegar, lil sláttarloka. Uppl.
JHverfisgötu 90 miðhæð. (438 j
Tilboð óskast í að smíða stiga f
i stórt hús. Uppl. i Pálshúsi við [
Klapparstíg (437 |
Stúlka óskast til hreingerninga !
allan daginn. Föst atvinna. A. v.
á. (432
Stúlka óskast strax, lengri eða
skemri tíma. Þórsgötu 24. (431
Reglusamur og úbyggilegur tnað-
ur, 25 ára gamall, útsferifaður úr
verslunarskóla, óskar eftir atvinnu S
YÍð verslun, skrifstofu eða pakk- j
hússtörf. UppK Vesturgötu 19. Sími
19. (391
Viðgerðir á saumavélum og J
grammófónum, fáið þið i örkinni j
hans Nóa, Njálsgötu 3. (352
Kaupakona óskast nú þegar.
Uppl. Njálsgötu 39 B. [418
Stúlka, sem kann að sauma,
getur fengið fasta atvinnu. O. Ryd-
elsborg, Laufásveg 25. [410
¥ILKYNNIN«
ÍNIN«
Besta gisting fiýður Gesta-
heimilið Reykjavík, Hafnarstr.
20 (174
irp«£isprentismi0jan.
Verksmiðju-stúlkan, er besta
sögubók ársins. — Gerist áskrif-
endur. (442
P i a n o-Orgel- og fiðluskólar,
Hannon -C/.erny og Hellers æfing-
ar, ásamt öðrum kenslubókum fást
í Hljóðfærahúsinu. (436
Besta og ódýrasta gúmmíið á
barnavagna, fáið þið í örkinni hans
Nóa. Sími 1271. (317
Tómar notaðar kjöttunnur kaupir
heildverslun Garðars Gíslasonar.r„
Herbegi með sérinngangil og;
aðgangi að síma, óskast til leigu
í Reykjavik. Uppl. í síma 12 í
Hafnarfirði. (444
2 herbergi með húsgögnum tií
leigu, á Uppsölum. (439
----------a---------------------
Roskin kona, óskar eflir [her-
hergi með aðgangi að eldhúsi.
Uppl. Baldursgötu 27. (434
2 herbergi til leigu, helst fyrir
einhleypa karlmann eða konur
Spítalastíg 6. (433
Til leigu á Amtmannsstig 4, ber-
bergi fyrir einhleypan, með mið-
stöðvarhitun og rafljósi. Steingr.
Guðmundsson. (424
Ðarnavagn óskast til leigu i
staðinn fyrir annan minni. Uppk
Grundarstig^ö. (441
PHEILLAGIMSTEINNINN. 77
Mað rétta við. Eg. heli nú rekist a gamlan
vin minn og er að hjálpa honum, — er á
skemtisiglingu með honum. Eg sagði yður
frá því öllu i fyrrakveld. Segi þér mér eitt-
hvað af yðar högum. Ætli þér að verða hér
lengi? Eg spyr vegna þess, að mér finst alt
ráðlag föður yðar vera á reiki.“
„Já“, svaraði hún, „við kunnum að fara
héðan, þegar minst varir og alveg fyrirvara-
laust“.
Ronald horfði undrandi á hana.
„Og livert hugsið þér að hann muni fara,
—- til Englands aftur, eða hvað?“
„Eg veit ekki,“ svaraði hún.
Ronald stundi við. 4
„Þá gæti svo farið, að þér værið horfnar
einhvern daginn, þegar eg kæmi hingað“,
sagði hann.
„En þér komið ekki oftar“, sagði hún, og
honum heyrðist saknaðarblær í hinni fögru
rödd hennar.
„Eg verð að koma eptir bókunum“, sagði
hann. „Þér verðið ekki svo harðbrjósta að
veita þeim ekki viðtöku; þér ætlið að taka
við þeim og lesa þær.“
Hún andvarpaði og lét hann skilja, að hann
mætti ekki leggja að sér um þetta.
„Gott og vel,“ sagði hann. „Eg kem þá
annað kveld til þess að vita, á hverri bók-
inni þér hafið byrjað. Eg kann að hafa les-
ið hana, þó að eg sé ekki mikill bókömaður,
og þá geti þér sagt mér, hvernig yður geðj-
ast að þvi, sem þér hafið lesið“-
Hún þagði en sat við sinn keip. Hún mændi
út á haf, en hann svalaði sálu sinni með því
að horfa á hana. Aldrei á ævi sinni hafði
hann verið jafn hamingjusamur sem þá, svo
gagntekinn af unaði og hljóðum fögnuði. Og
þó ól hann þá þrá í brjósti, að mega vera
nær henni, mega snerta hönd hennar eða
klæðafald, ef ekki viidi betur til.
Unaður einverunnar iæstist úm þau bæði,
loftið var þrungið blómangan og þau fundu
bæði til sælu yfir þvi að vera þarna tvö og
ein og fjarri öllum öðrum.
Þau tóku að talast við innan skamms, um
fegurð eyjarinnar og hvað hún lægi langt frá
alfaravegi; þau töluðu um fuglana og veiði-
skapinn og Ronald þótti vænt um, meðan
talið féll ekki niður; honum var nóg að heyra
hinn fagra má'.róm hennar, og horfa á hana.
Hann kenndi bæði kviða og gleði, þegar
hann þóttist verða þess var, að hún hefði
gleymt að segja honum að tara. En hún
mintist þess skömmu siðar og var þá sem
hún vaknaði af draumi; hún stóð ú fætur,
tók upp bækurnar og leit til lendingarinnar,
þar sem báturinn lá.
Ronald stóð lika á fætur.
„Eg ætla að fara“, sagði hann rólega, „Eg
ætla að korna annað kveld, þegar tunglið er
komið upp yfir hæðina þarna. Veri þér sæl-
ar!“
Hann gaf henni ekki ráðrúm iil að banna
sér að koma. Hún stóð með bækurnar í i'ang-
inu og horfði á eptir honum, á meðan hann
gekk hvatlega ofan til sjávar. Þegar hana
var farinn, fleygði hún sér niður í lautina og-
opnaði eina skáldsöguna. En hún- hafði ekki
lesið heila blaðsiðu, þegar hún iagði bókina.
aftur, tók höndum um hana og starði á kveld-
roðinn himininn.
Henni fanst hún vera einmana og hafa
mist eitthvað, en svo leið það hjá og þá læsli
sig um hana heit sælutilfinning yfir þvi aíU
eiga von á honum næsta kveld.
Þó að samviskan væri að hvísla einhverj-
um andmælum að henni, þá vóru þau veiga-
lítil og gleymdust jafnharðan. Hafði ekki ungt
maður, Robert Carew, með hin fögru og;
skæru og blíðu augu, sagt það að hann ætl-
aði að koma og hiíta hennar ákvörðun, og
ef svo færi, að hún leyfði honum að koma til
eyjarinnar og vildi vera vinstúlka hans’ ’>á
ætlaði hann að hitta föður hennar og st. ;a
honum deili á sér. Cara vissi lítið um heim-
inn, annað en það, sem hún hafði numið a£
bókum þeim, sem Evelyn Desborough lánaði
henni, og það sem hún hafði sjálf séð og
reynt þegar hún kom til Thorden Hall. Hún
*átti enga móður, enga systur sér eldri, eng~
an, sem gæti leiðbeint henni.