Vísir - 15.09.1924, Blaðsíða 4

▼ IS X ■
Nýkomnar
Ifsh oMafsar.
Terð kr. 18,QO
Jánreðrnðellé
Jes ZkUses.
SóSaleiiF
4 tegnnöir.
VerSið lægra en áönr,
Hvaimbergsbræðnr.
Besta kjötið.
Besta kjötiö, sem til bæjarins hef-
ir komiS á þessu sumri og það
ódýrasta, verður selt á morgun
og fi'am vegis í nýju kjötbúðinni f
¥ 0 M .
Sími 443. Simi 448.
SölubúiJ og skrifstofa til leigu í
xniBbænum. A. v. á. (324
Brún dufa meö hring á öðrum
fæti, hefir tapast. A. v. á. (388
Grár hestur hefir tapast, merkt-
iar S. á sítíu'. Uppl. í Laugarnesi.
Ir j;| (399
Gleraugu töpuöust á föstudags-
kvöldiö i Gamla Bíó, eða á leiö-
inni þaðan. Skilist i Sápubúðina,
Laugaveg 40. (392
Tanast hefir úr Laugamesgirö-
ingtntni leirljós hryssa, töltgeng,
11 tretra, mark hnífsbragð framan
liægra. Finnandi vinsamlega beð-
inn að gera aðvart í síma 849.
Kristín ólafsdóttir frá Kálfholti.
(178
Hreinleg og góð stúlka óskast
strax á barnlaust heimili. A. v. á.
(395
Kaupamaður óskast í viku. Uppl.
'Rauðarárstíg 1. (393
Stúlka óskast til mánaðamóta.
Uppl. Grettisgötu 31. (387
Unglingsstúlka um fermingu
óskast til að gæta barna nú þegar
tða 1. október. Uppl. á Hverfis-
götu 32B, niðri. (386
Roskin stúlka óskast til inni-
verka, Bergstaðastræti 64. (384
Stúlka óskast í vist. Anna Jó-
hannessen, Kirkjustræti 10. (397
Stúlka með 3 mánaða telpubarn,
óskar eftir vetrarvist, helst á góðu
sveitaheimili. Lítið eða ekkert
kaup. Uppl. í síma 45 í Hafnar-
firði. (305
Stúlka, hraust og ábyggileg, ósk-
ast á gott, fáment hehnili. A. v. á.
(367
Stúlka óskast hálfs mánaðar
tíma. Laugaveg 57. (401
Herbergi til leigu fyrir ein-
Jileypinga. A. v. á. (389
Góð herbergi, með öllum þæg-
leigu fyrir einhleypan á Stýri-
mannastíg 9. (383
Einhleypur maður óskar eftir
sólríkri stofu og svefnherl>ergi,
helst með miðstöðvarhita og sér-
inngangi. A. v. á. (382
1—2 herbergi og eldhús, óskast
til leigu handa einni manneskju.
Áreiðanleg greiðsla. A. v. á. (381
Sólrík stofa fyrir einhleypa, til
leigu í Vesturbænum. Uppl. í síma
1145. (380
Gömul kona, hreinleg og hæg-
lát, óskar eftir kjallaralaerbergi 1.
okt. Uppl. í síma 35. (379
Stofa með aðgangi að eldhúsi
óskast. A. v. á. (377
Kenni börnum í vetur á heimil-
am, ef óskað verður, en ekki heima
hjá mér. Bjarni Jónsson, kennari,
Grettisgötu 12. . (391
Þýsku, reikning og bókfærslu
Icennir Benedikt Sveinsson, Vest-
urgötu 18, sími 534. (398
Eg kenni byrjendum á píanó.
Góð og ódýr kensla. Ragnheiður
Magnúsdóttir. Grettisg. 45. (309
Hraðritun, dönsku, ensku, létt-
ritun og reikning, kennir Vilhelm
Jakobsson, Hverfísgötu 34. (276
Kenni ensku. Þyri Benedikz,
Laugaveg 7. (362
Tækifærisverð á kvenkápum 0»
fi. Laugaveg 74. (396
Húsgögn, taurulla, Columbia-
grammófónn o. f 1., til sölu. A. v. á.
(39®-
Notuð eldavél til sölu fyrir lítitS
verð, á Lindargötu 13. (385
Hurðir úr þurkuðu efni fyrir-
liggjandi. Hf. Dvergur, Hafnar-
firði. Símar 5 og 65. (378.
2 vagnhestar, fallegir og ungir.
óskast keyptir. Peningaborgun út
í hönd. Uppl. i síma 208. (37<S
2 ofnar, nokkuð stórir, til sölu.
Sími 808. (402
Hýr fiskur fæst daglega á Lauga-
veg 13. Siggeirsporti. (400
Til sölu, mjög ódýrt, kolaofn*
olíuofn, ofnrör, baðker, þakgluggi,
gaslampar o. fl. þarfleigir hlutir. —•
Sleipnir, Laugaveg 74. Sími 646.
(245
Til sölu, notuð saumavél, lítiS
notuð eldavél, 1 olíubrúsi stór og
2 stórir mjólkurbrúsar. A. v. á. (284
Drekkið Maltextraktölið frá
Agli Skallagrímssyni. (88
FÆÐI
Fæði selur Jóhanna Olgeirsson,
Laugaveg 78. (394
Nokkrir menn geta fengið fæði á
Frakkastíg 26 B. (259
Fél*g3prent*ml8j en.
IHEILLAGIMSTEINNINN. 85
nokkuru leyti. Enginn mælti orð frá munni.
Smithers gekk með þeim og hafði hakann um
öxl, eins og ekkert nýstárlegt væri á seyði.
Vane gekk hratt og hefði dottið einu sinni,
ef Ronald hefði ekki gripið til hans.
„í guðs bænum! Vertu rólegnr, Vane,“
hvíslaði Ronald „Eg var þama á gangi fyr r
iám klukkustundum, og síðan getur ekkert
hafa gerst."
Vane svaraði engu, en gekk svo hratt, sem
vrerða mátti, og innan lítillar stundar komu
þeir í nánd við stað þann, sem á var mii. t
1 skjöíum Rínatdós, Alt í einu nam Vane
Staðar.
„Eg er bjánil" mælti hann íágum, hásuni
lómi, — „sjúkur, ímyndunarveikur bjáni. Við
skulum snúa við og biða morguns. Við fá-
um Shanks —.“ ■
„Nei, nei!“ svaraði Ronaíd einbeittíega.
„V-o skulum að minsta kosti fara til þess að
aja staðinn; annars getur þú ekki sofið.“
’ane tók að ganga gætilega þegar þeir
•ko, u þar, sem saman bar trén og klettanöf-
ina. Alt í einu nam hann staðar, þreif Ijós-
kerið af Ronald, brá því upp og rak upp
öp roikið, angistar og reiði óp„
Ronald hljóp til hans og Smithers við hlið
honum og Ronald tók undir hið æðislega óp
hans. Því að þama, þar sem engu hafði verið
'hróflað um kveldið, sáust tvær stórar holur
og moldardyngjur á börmunum.
Vane fleygði sér til jarðar og lagðist á kné
við holurnar, veinaði upp yfir sig, stóð því
næst upp og læsti höndunum í síðurnar og
starði sem steini lostinn fram fyrir sig. Ron-
ald kraup á kné og sá tvær ryðbrunnar, stórar
jámkistur niðri í holunum. Þær voru opnar
og gal-tómar, — fjársjóðirnir voru horfnir!
Þó að undarlegt megi virðast, þá tók Vane
þessum atburðum með meiri stillingu en félag-
ar hans, því að jafnvel Smithers blótaði nú
hástöfum, er honum hafði skilist, af visku
sinni, hvað um væri að vera. Ronald stóð með
reiddan hnefa, titrandi af ofsa-reiði. Vane varð
fyrstur til að taka til máls.
„Féð er farið! Við höfum verið rændir!“
mælti Iiann hásum rómi, en var þó furðulega
stiltur.
Hann tók npp ljóskerið, horfði fast á bár-
óttar kisturnar, en sneri síðan frá félögum
sínum> eins og hann vissi ekki af þeim, og
hélt til hússins. Ronald og Smithers gengu á
eftir honum, hugstola og svo sem i draumi.
Hann gekk fram hjá húsinu og rakleiðis að
klöppinni, þar sem hann hafði grafið stokk-
inn. Þeir sáu á augabragði, að þar hafði verið
hróflað við moldinni. — Stokkurinn var horf-
inn!
Vane andvarpaði {>ungan, og gekk til húss-
ins. Hinir gengu á eftir honum eins 0g áður,
og Ronakl gekk inn í herbergið með horrum.
Smlthers. settist yst á dyrapallinn og dró upp
pipu sína. Enginn þeirra félaga hafði vakið'
máls á því að elta hina ókendu þjófa, sens:
stolið höfðu fjársjóðinum, — þeim hafði jafn-
vel ekki flogið það i hug. Þeim mundi og
hafa verið það ljóst, að gagnslaust væri að
reyna til þess að elta þá í því niðamyrkri,.
sem á var, enda var líklegt, að þeir væri þá
þegar á bak og brott úr eynni.
Vane lét fallast á stól, þegar inn kom, og/
tók af sér kragann, eins og honum væri erfitt
um andardrátt. Alt i einu leit hann upp og'
mælti mjög lágt:
„Mér þykir fyrir þessu, Carew! Þetta etr
mér að kenna. Eg fann það á mér —.“
„Nei,“ mælti Ronald og var erfitt um mál
hann var nábleikur og iðrun skein úr augun-
um. „Þetta var mér að kenna.“
„Þér!“ svaraði Vane og starði á hann.
„Já,“ svaraði Ronald, „eg hefi rænt þig, eðæ
að minsta kosti orðið þess valdandi, að þút
varst rændur."
Vane spratt á fætur og greip til skamm-
byssunnar.
„Já, þú mátt skjóta mig, ef þú viit; eg hefi
unnið til þess,“ mælti Ronald.
„Skýrðu þetta!“ kallaði Vane hranalega.
Ronald sagði honum frá því, hvernig hanra
fann Cöru í eynni, sagði honum frá föður
hennar, Lemuel Raven, kvað það vera sann-
færing sína, að Raven hefði setið um þá, legití
á hleri í leynum og séð, hvar þeir grófu stokk-
inn. Hann taldi engan efa á því, að hinn daut'-