Vísir - 24.09.1924, Blaðsíða 2

PHaTMM
lölnm fyrirliggjandi
KEKTI
afar ódýr.
Símskeyti
Khöfn 23. sept. FB.
Frá alþjóðafundinum í Genf.
Símað er frá Genf: ÁlþjóSará'S-
áö hélt þý'Singarmikinn fund í dag.
Ilelstu málin á dagskrá voru sem
sé inntaka nýrra ríkja (Þýskalands
tog Tyrklands) í alþjóSasamband-
ið og neitun ÞjóSverja á því, aS
jþeir hafi átt: sök á upptökum
-ófriSarins.
Fri'ðþjófur Nansen og Þjóðverjar.
Kvisast hefir, aS þá er Friöþjóf-
ur Nansen dvaldi í Berlín hafi
liann gefiS ÞjóSverjum loforS um,
aS Frakkar skyldu stórum’ flýta
"burtför hersins úr Ruhr-héraSi, ef
ÞjóSverjar vildu biSjaum inntöku
í alþjó'SasambandiS tafarlaust.
í Genf virSist öllum þaS mikið
áhugamál, aS ÞjóSverjar' verSi
teknir inn í alþjóSasambandið og
skrifi undir fundarályktun sem
þjriSja nefnd alþjóSaráSstefnunnar
liefir samiS viSvíkjandi allsherjar
gerSardómi í deilumálum þjóS-
anna, afborgunum skaSabóta og
herskulda og gagnkvæmu öryggi
l>jóSanna. VerSur fundarályktun
I>essi bráSlega lögS fyrir sameig-
ínlegan fund á ráSstefnunni.
Sjómannafélagið
og ríkislögreglas.
—x—
Framh.
Nú skal ég snúa mér aS efni
cþvi, sem mótmælin byggjast á og
athuga þa8 nánar. Má skifta því
J tvent:
1. Að ríkislögreglan sé algjör-
3ega óþörf.
2. Að hún sé skaðleg fyrirfrið-
inn í landinu.
Að rikislögreglan sé „algjörlega
óþörfu einsog félagið segir, getur
ekki þýtt annað en það, að lög-
regluliðið sem vér höfum sé full-
komlega fært um að haida uppi
reglu og friði, hvað sem fyrir
kann að koma. Það sé svo öflugt
sterkt og mannmargt, að það geti
undir öllum kringumstæðum Iátið
íhlýða sér, og það jafnvel þó mörg
hundruð manna vilji sýna af sér
^rnótþróa og ofbeldi. Með öðrum
orðum, lögregluliðið geti ekki mist
stjórnina á fólkinu, en geti altaf
o3
haft fult vald á þvi. Það vill nú
svo vel lil, að til þess að sýna
frarn á að þetta sé rangtj þarf
enga spádóma, engar getgátureða
hálfgildings lýsingar, þvi það hef-
ur sýnt sig tivað eftir annað hér
i bænum, að lögreglan tieiir orð-
ið að lúta i lægra haldi fyrir of-
beldismönnum, hefir orðið að hætta
við fyrirætlanir, sem hún taldi
lagalega skyldu sína að framkvæma
Stundum alveg, stundum orðið að
fresta þeim í íleiri daga. En ekki
nóg með þetta. Það hefir beinlín-
is verið ráðist á lögregluliðið urn
hábjartan dag, og það verið hrak-
ið af hólmi rneð háði og spotti af
æstum óróaseggjum og lögbrjót-
um. Það er því svo setp öðru
nær en að lögregluliðið sé nógu
sterkt, að það hefir þvert á móti
orðið að láta kúgá sig, og láta
undan síga fyrir ofbeldismönnum,
einmitt af því hvað það er fálið-
að. Að þessu hafa mörg hundruð
Reykjavíkurbúar verið sjónarvotl-
ar og geta borið vitni um að þetta
er blákaldur sannleikur. Það þýð-
ir því ekkert fyrir Sjómannnafé-
lagið að halda því fram að það
sé „algjörlega óþarflu að auka
lögregluliðinu styrk og kraft, þeg-
ar miklar róstur eru, því það er
á flestra vitorði, að það er ekki
fært um að halda mörg hundruð
manna í skefjum, þegar órói er
hlaupinn í fólkið. — Enda tæp-
lega hægt að ætlast til þess,. að
fáeinir lögregluþjónar, jafnvel þó
duglegir og kjarkgóðir séu, geli
ráðið við margfalt ofurefli liðs.
Sjómannafélaginu er þvi happa-
drýgst, að taka þessi ummæli sín
aftur þegar í stað og játa hrein-
skilnislega, að vel geti svo farið,
að full þörf sé á ríkislögreglu, þó
æskilegast væri, að svo þyrfti ekki
að vera.
Jeg vil til enn frekari sönnim-
ar geta þess að jafnvel Alþýðu-
blaðið, sem annars hefir verið
nokkuð seinheppilegt í rikislög-
reglumálinu, segir svo frá eftir
komu Amerisku herskipanna hing-
að: „Hefir aldrei fyrr sést hér
þvilíkur drykkjuskapur og drykkju-
Iæti, og stendur bæjarmðnnum,
sem vonlegt er, stuggur af, þvi
lörjreglan getur auðvitad engu
tauti komið við mörg hundruð
ölóðra manna“. Jafnvel sjálft AI-
þýðublaðið verður til þess, alveg
óafvitandi, að vitna á móti Sjó-
mannafélags ummælunum, að rik-
isíögreglan sé „algjörlega óþörf“,
því geti bæjarlögregla okkar „engu
tauti komið við“ mörg hundruð
Höfum fyririiggjandi:
Hárgreiður,
Hðfuðkimbf,
Yasagreiður,
Jóh. Ólafsson & Go.
í
Ijlepr 7 iohm lótorMtar
með 10 hesta vél, tíl söla með tækifærlsverði ef samið
er fyrir 1. oktober.
Eanfreomr getur fylgt nokkið af veiðaifæram.
/
áfgreiðslan vísar á,
manna, sem hafa orðið fullir af
sætu víni. getur hún ekki frekar
ráðið við mörg hundruð manna,
sem fullir eru af of.stopa og æs-
ingi, reiði og hatri, og það jafn-
vel svo að þeir hafa míst stjórn
á sjálfum sér.
Hér er því miskunuarlaiíst sýnt
fram a, að það sem Sjómannafé-
íagið fyrst og fremst byggir mót-
mæli sín á, er rangt og þess eig-
ið blað staðfeslir opinberlega þann
vitnisburð. Enda mun það sönnu
næst að vér megum þakka ham-
ingjunni en ekki fyrirhyggju vorri
að ekki heíir þegar hlotist óbæt-
anlegt tjón af því að vér höfum
ekki enn fengið ríkislögreglu. En
vér vitum að valt er að treysta
eingöngu á harningjuna og því
vonum vér fasllega, að Alþingi
vort taki á máli þessu með fram-
sýni og dugnaði eins fljótt og auð-
ið er. Það mun áreiðanlega öflum
fyrir bestu.
(NitSurl.)
Öm eineygðL
„Karfinn feitur
ber fínan smekk.“
Svo sagði Hallgrímur prestur
Pétursson, og hann vissi livaS
hann söng, maöurinn sá, og
hefir hann eflaust kynst karfan-
um meðan hann þjónaði á SuSuib
nesjum (Ilvalsnesi), því aS karf-
inn er gamall og gó’Sur kunningi
SuSurnesjamanna og annara, er
viS úthafiS búa á SuSurlandi. En
karfinn (stóri karfi) er úthafs- og
djúpfiskur, sem sjaldan fæst á
tninna en 40' faSma dýpi, og það
aS eins hálfvaxinn, þvi aS stóri
karfinn verSur aS jafnaSi 2—3
kg. og tíSum 5 og alt aS 10 kg.
á þyngd og heldur hann sig oftast
dýpra, á 60—100 föSmum og alt
niSur á 300 faSma aJt í kringnm,
landið. Reykvíkingar og aSrir
ínnnesjamenn og jafnvel Vestfirö-
ir.gar þekkja karfa lítiS, en eru nú.
aS kynnast honum fyrir alvöru,
því aS í sumar hafa Rvíkur botn-
vörpungar fengiS kynstur af hon-
um á djúpmiSunum norSur og-
vestur af ísafjarSardjúpi, sem þeir
nú nefna „Hala“, á 100—120
faSma dýpi. En þeim hefír ekki
orSiS mikil úr honum, hafa orðið
að kasta honum útbyrSís, svo aS
sjórinn hefir veriS rpnður af hon-
um, af þvt að þeir hafa ekki getaS
gert sér neinn mat úr honum,
hvorki í eiginlegri eSa óeiginlegri
merkingu, og hiö sama hefir oft
komiS fyrir á „FIvalbak“.
ÞaS er hörmung aS vita þaS og
nærri minkun, aS jafngóSum fiski
og karfinn cr, skuli vera kastaS
í hundruSum þúsunda eða jafnvel
miljónum i sjóinn; því að harm er
óefaS einn af vorum bestu matfisk-
um, bæði nýr (soðinn, steiktur m.
rn.), saltaður, hertur og reyktur,
og þaS vita NorSmenn. En Reyk-
víkingar og fleiri eru na-.rri brædd-
ir viS hann, segja aS hann sé svo
beinóttur (rétt ehts og þerr fisk-
ar, sem þeir cta daglega, séu bein-
Iausirl). Þó er þeim aS lærast aít
meta hann og eta, og fleiri og fleiri
korna karfarnir til bæjarins af Hal-
anum (eg fékk 2 nýlega, antian 5,
og liinn 8 kg., og voru þeír ágætir)
og vil eg meS línum þessum hvetja
bæjarbúa til þess aS hirða karf-
ann, sem einmitt, er bestur og feit-
astur síSari helming ársins, og gera
sitt til aS sem fæst af honum fari
í sjóinn aftur. Hann er áreiSanlega
betri matur, og verSur sennilega
kngi miklu ódýrari, en þaS fisk-
rusl, sem menn oft og tíöum neyíi-
ast til að kaupa hér.
Sjálfsagt er aS reyna aS útvega
markaS fyrir allan karfa, innan-
lands e'ða ulan, en út í þaS skal
cg ekki fara nú; en aS fara affi