Vísir - 18.11.1924, Blaðsíða 4
Tilkyimmg.
Nú heí' ég foks femgiS sykur-
saitaða Ðalakjötið góðkunna, og
sel það frarnvegls i heiium tunnum
lag iausri vigt.
fiannes Úlafsson. j
Slmi 871. Greitlsj. I.
Bankabyggsmpl
er best út á kj&tsúpu, í'æat i
Tersl Hennesar Ólalsstiar,
Grettisg. 1. Simi 871.
vantar í afgreiðsluna á Laafásveg
15, 3 tíma á dag. Tiíbo'S sendísl
■Söguútgáfunni sem fyrst.
Laugaveg 24.
Nýkomt&:
Rúgmjöl
frá Daomfirku,’ sem verður seit
neestu daga i stærri og smærri
kaupum, eins og alt annað gott
©g ödýrt í mntvöruvers!.
¥ 0 N .
SSeju 448, Sími 448.
finniðl fitníðlSSOl Farse3i,l lil Khafnar með
Ljraimður dc Leturgrafan. e s* Gullfossi á 1. farrými tU sölu
Lauvmver »6 með tœkifœnsverði. A. v. a. (403
Hefir vasaúr, veggklukkur og
vekjara.
Til söíu, nýleg saumavél með
tækifœrisverði, Bergjjórugötu 13.
(396
Lítili ofn óskast til kaups. Uppl.
Laugaveg 46 B. (395
Borð til sölu, á Njálsgötu 18.
(394
Nokkrar tegundir af silki í kjóla
o. fl.. áteiknaðir dúkar, ísaumsgarn,
svart ullartau, Boj o. fl. til sölu á
Grettisgötu 6 A, frá kl. 1—5. (393
2 kýr ti! sölu, eiga að bera um
jól. Uppl. hjá Franz Benediktssyni,
Traðarkotssundi 6. Sími 1174. (390
Sultutau ódýrt í lausri vigt, ný-
komið í versL Kristínar J. Hagbarð,
Laugaveg 26. (388
FatabúSin selur mjög vanda'5
danskt skótau. (83
Til sölu, olíuofn með glasi, verð
kr. 18,00. A. v. á. (387
Odýrastir saumar á Bragagötu
30. Sími 1367. (391
Höfum fengiö nýtt baöáhald,
sem ekkert heimili má án vera.
Mjög ódýrt. Til sýnis í Fatabúö-
inni. (1275
Viðgerðaverkstæði Rydelsborg
hcfir á boöstólum alt, sem lýtur
að iðninni. Fatapressun 4 lcrónur.
(1285
LAND, sérstaklega þægilegt und-
ir lifrarbræðslustöðvar, hefi eg til
sölu nú þegar. Ingi Ólafss, Suður-
götu 14, sími 401. (402 j
Dömutöskur, veski, buddur, skjala-
möppur og seðlaveski enn þá lil í (
Leðurvörudeild Hljóðfærahússms.
(401
Barnatöskur í miklu úrvali í Leð-
urvörudeild Hljóðfærahússins. (400
Smásjá (Microskop), sem stækk-
ar þúsund sinnum, óskast til kaups.
A. v. á. (399
Sem ný dragt tíl sölu með tæki- 1
færisverði, Bergstaðastræti 21 B.
(397
Telpukápur fást í Fatabúðinni.
(260
Grasbýli með erfðafestulandi
til sölu í vesturbænum. A. v. á.
(3G7
gjggp**- Hálf- og heil- sultutau-
krukkur eru keyptar hæsta
v e r ð i á Grettisgötu 40 B. (248
Golftreyjur og kventreflar, úr
góðri ull, Jást í Fatabúðinni. (259
Mjög fallegir selskabs- og eftir-
miödagskjólar (lagaöir eftir því,
sem meö þarf), fást í Fatabúðinni.
(90
Be#ta gisting uyður Geata-
helmilið Reykjavik, Hafnaratr.
lílýir og ódýrir inniskór fást í
Fatabúöinni. • (89
Peningaskápur og 2 skrifborð til
sölu. A. v. á. (276
Harðjaxl kemur á morgun. Spreng-
hlægilegur, með spennandi mynd-
ir og ferðafréttir, og tíðindi frá
Harðjaxlsþinginu, Oddur Sigur-
geirsson, ritstjóri. (405
Verkamaður, sem getur lagt fram
2—3 þúsund krónur getur fengið
framtíðaratvinnu. A. v. á. (386
Góð stúlka óskast strax í vist'.
Jenny Eylands, Lindargötu 1, stein-
húsinu, niðri. (385
Hefi eftirleiðis sérstaka deild
fyrir pressanir á hreinlegum karl-
mannsfatnaöi og kvenkápum. —
Guöm. B. Vikar, klæöskeri,
Laugaveg 5. Síini 65S. (S>9—
Ef þiö viljiö fá stækkaöar
myndir ódýrt, þá komiö i Fatabúö-
ina. — Fljótt og vel af hendi leysí.
(251
Stúlka óskast í létta vist. Hverf-
isgötu 90. (398-
Herbergi til leigu, á Bergstaða-
stræti 22. (392
Einhleyp hjón, óska að fá leigt
1 herbergi irieð aðgangi að eldhúsi.
Uppl. Laugaveg 44. (389
Einhleypur, reglusamur maður.
óskar eftir herbergi með húsgögnum,
Uppl. í síma 1 527. (407
Til leigu 2 herbergi og aðgangur
að eldhúsi, ef óskað er. (406
Peningabudda tapaðist í gær frá
Laugaveg 109 inn í sundlaugar. —
Skiiist á Bjargarstíg 2, uppi, gegn
fundarlaunum. (404
F élagsprentsmiö j an.
?ianmXAGIMSTMNN'íNN.
þá yrði mér snarað fyrir borð, áður en eg gæti
nokkuru orði upp komið.“
, Níta reyndi nú að gera honum það skilj-
j anlegt, á bjagaðri ensku, að hún vildi finna
Smithers, og að hún væri í miklum vandræð-
* um.
Sjómaðurinn lét í Ijós samúð sína með orð-
um og bendingum, en hristi enn höfuðið, þegar
um flutninginn var að ræða.
„Óhepnin eltir okkur,“ sagði hann. „Hr.
Smithers er ekki úti í skipinu. Hann og skip-
stjórinn stigu hér á land snemma í morgun, —
eða nm miðnætti, réttara sagt.“
Níta sneri nú við, hrygg í huga og ráðþrota,
! til þ ess að færa Cöru þessar sorgarfregnir.
„Við getum ekki sest að hér, signarína,** sagði
■bún. „Furstanum verður það einna fyrst fyrir
áð leita okkar hér, þegar hann saknar okkar.
ViS verðum að leita héðan frá höfninni og fela
oklcur einhvefs staðar."
Cara stóð á fætur, og var henni það þó óhægt
vegna sársauka, en reyndi að leyna því.
J?ær fóru þessu næst frá höfnimú og komu
' þá á veginn, sem liggur til Conte Carlo. Gengu
þær góðan spöl eftir honum, þangað til Níta
varð þess vör, að Cara var farin að haltra. Hún
mam tafariaust staðar cg spurði óttaslegin:
[ wÓ, signoriita,. hafi þér .meitt yður ? péx erað
haltar; hvað gengur að yður?“
„Eg hugsa, að eg hafi meitt mig á fæti,
Níta,“ svaraði Cara svo stillilega og glaðlega
sem hún framast kunni. „Mér hefir líklega skrik-
að fótur, þegar við gengum ofan götuna áðan;
en eg kenni ekki mjög sárt til og þoli enn að
ganga spottakorn. pér þurfið engu að kvíða.
Mér þykir mikið fyrir þessu.“
pær drógust enn áfram stundarkorn og kom-
ust í útjaðra borgarinnar, en þá var Cara svo
yfirkomin af sársauka, að hún varð að hvílast.
Hún fleygði sér niður í sæti við götuna og
reyndi að harka af sér.
„Eg verð að hvíla mig um stund, Níta,“
sagði hún, „þetta Iíður bráðlega frá.“
Níta kraup niður og skoðaði fótinn á henni.
Hann hafði tognað illa um öklann og var þrút-
inn og rauður. Hún sá í sömu svipan, að hús-
'móðir sín gæti ekki gengið lengra, og að furst-
ínn kynni þá og þegar að ganga fram á þær!
Hún stóð á fœtur og neri hendurnar af örvæut-
ingu og veinaði lágt í vandræðum sínum og
ráðaleysi, en Cara reyndi að hugga hana.
„Yður er ráðlegast að skilja mig eftir hér,
Níta,“ sagði hún. „J?eir geta flutt mig aftur,
en ekkeit tjón gert mér, ekki neitt til þess að
.... eða til nokkurs, sem mér er í móti skapi.“
„Eg ætla aídrei að skilja við yður, signorína,**
svaraði Níta af ákefð og neri enn hendurnar
af örvæntingu, en tárin streymdu niður kinn-
arnar.
í þessum svifum sást til vagns, sem kom frá
Monte Carlo. Lítil, en forkunnar fögur kona
sat ein í honum. Hún laut áfram og virti stúlk-
urnar gaumgæfilega fyrir sér. pegar hún kona
á móts við þær, kallaði hún til ökumannsins og
bað hann að nema staðar. Síðan steig hún út úr
vagninum og gekk til þeirra.
,,Hvað gengur að ykkur?“, spurði hún á
ensku. *
„pegar Cara heyrði, að hún ávarpaði þær
á ensku, leit hún upp, föl og titrandi, en Níta
gall við af gleði og svaraði:
„Ó, frú! petta er húsmóðir mín! Hún er i
mikilli hættu stödd, — það er að segja, iiúis
hefir meitt sig og kennir sárt til. Ó, eg grátbæni
yður um að hjálpa okkur!“
„Vissulega mun eg gera það,“ svaraði prin-
sessan af einlægri alúð og virti Cöru fyrir sér,
höggdcfa að undrtin og aðdáun yfir fegurð
hennar. ,,Eg býst við að þið hafið gengið úi:
til þess að njóta morgunblfðunnar, eins og eg.“
sagði hún. „Hvað er þelta, — fóturinn undinn?
Æ, já, eg sé það, hún hefir meiðst illa. Eigi þið
langt að ganga? Hvert ætli þið?“
„Til Monte Carlo, frú,“ svaraði Níta í
skyndi, áður en Cara fekk nckkuru orði upp
komið.