Vísir - 18.12.1924, Blaðsíða 6

iS. des. 1924.
VÍSIR
jjjggT"- Reiðtýgi — Aktýgi — Beisli — Töskur — Svipur — Keyri — Beislisstangir, margar teg. — Istöð, sem opnast —
Seðlaveski — Peningabuddur. — Allskonar ólar, tilheyrandi söðla og aktýgjasmíði — Reiðbeisli með skjöldum og annari
prýði. — Einnig hefi eg fengið hin marg eftirspurðu reiðbeislismél, 6 teg. — Ágætt pluss, 4 teg., selst afaródýrt til jóla. —
Bívana og Dívanteppi, einnig Borðteppi (úr plussi). — Allar þessar vörur verða seldar með miklurn afslætti til jóla, og vil
eg leyfa mér að beina þeirri spurningu til fólksins, hvort að hér geti ekki verið að ræða um ýmsar ágætar jólagjafir.
Sleipnir, Laugaveg 74
Sími 646. Simi 646.
Verksm. Sirius hf
Gosdrykkja-pantanir
síaar til jðlanna ern menn
beðnir að tilkynna t manlega
Slml 1303
(róðar vörur á jólaborðið.
Strausykur
Melís
Iíandís
Toppamelís
Ilvéiti nr. 1
Hrísgrjón
0,45 V2 kg. Hangið kjöt.
0,55----Saltkjöt.
0,65-----Rullupylsur.
0,65-----íslenskt smjör (nýtt) 3,00 % kg.
0,35 — — Haframjöl 0,35 V2 kg.
0,35-----Gulrófur. Akraness-kartöflur.
Sveskjur. Rúsínur. Döðlur. Gráfíkjur. Chocolade 2,00 V2 kg.
Sultutau. Kerti. Spil. Tóbaksvörur. Iíi'ydd alls konar. Hrein-
lælisvörur. Gerið svo vel að reyna viðskiftin í
Versluuiimi áNönnugötuö
Munið eftir að panta tímanlega gosdrykki og saft fyrir jólin.
Sími 190. SANITAS“ Sími 190.
Goodrich Cord bifreiðadekk
Verðið lækkað.
Hefi fyrirliggjandi eftirtaldar stærðir:
28 x 3 33 x 4 765 x 105
30 x 3 32 x 4V2 815 x 105
30 x 31/2 33 x 5 815 x 120
30 x 31/2—4 34 x 41/2 820 x 120
31 x 4 35 x 5 880 x 120
36 x 6
Slöngur eru til í öllum þessum stærðum.
Jonatan Þorsteinsson
Símar 464 & 864.
Ailir verða ánægðir með jólag jöfina
sem fá:
Ljósakróno,
Boiðlampa,
Pianólampa,
Suönvé),
eða
Stránjárn
frá
Jóni Sigurðssyui raiíræðiug
Au3turstræti 7.
)REILLAGIMSTE1NNINN.
ágengni úr mér, en eg get ekki aö þessu gert.‘‘
,J(Þetta verSur þá svo aS vera, Smithers,“
mælti Ronald hlæjandi.
„Þökk fyrir,“ sVaraöi hann, „eg er sann-
færöur um, að eg lenti í einhverjum vandræö-
um, ef eg yröi skilinn eftir. Eg veit ekki nema
okkur Nítu dytti í hug aS ganga í hjóna-
band.“
„Nei, nei!“ sagSi Ronald. „ÞiS frestiö því,
þangaS til viS komum heim. Eg ætla aö dansa
i veislunni ykkar!“
„Segi þeNsatt," mælti Smithers og deplaöi
augunum. „Þetta er þá klappaS og klárt, eins
og hænan sagöi, þegar hún braut öll eggin,
sem hún hafSi setiö á í þrjár vikur. ViS verö-
um þá aö ganga í hjónaband. Auk þess fæst
Níta ekki til þess aö yfirgefa húsmóSur sína.
Eg skildi líka tafarlaust viö hana, ef hún geröi
þaö. En svo aS eg sleppi öllu gamni, þá höf-
urri viö bæöi staSráöiS aö skilja ekki við ykk-
ur, á meöan þið standið í þessu stíma-
braki, — æ, fyrirgefiö herra, þó að eg orði
það svona. En eg trúi ekki ööru en þér sakn-
iö mín, ef eg yrði ekki með yöur.“
„Eg er hræddur um, að eg gerði það,‘“ svar-
aði Ronald brosandi, „tlvað sem öðru líður,
þá hafi þér staðráðið þetta og —“
Smithers nló og lék við hvern sinn fingur.
„Þakka yður fyrir, herra,“ sagði hann.
„Níta er nú að semja við húsmóður sína. Ó!
það er ekki furða, þó að vel liggi á yður! Þér
lofið okkur að koma með ykkur, og það er
enginn hlutur til, sem eg vil ekki fyrir yður
gera.“ Hann deplaði augunum og þau blikuðu
eins og stjörnur i heiði. „Og eg læt Nitu breyta
þessu ítalska ættarnafni, sem enginn getur
borið fram, án þess aö stofna kjálkunum í
voða, og kafla hana frú Smithers. Eg vildi
alt fyrir yður gera, herra!“
„Eg veit það, Smithers minn,“ sagði Ron-
ald brosandi.
„Þakka yður fyrir, herra. Þetta hefir verið
reynslutíð, en þér hafið sigrast eins og hetja
á öllum örðugleikunum. En þér eruð ekki
feimuir eins 0g eg.“
„Segi þér þetta aftur, og hægt,- Smithers,"
sagði Ronald brosandi. „Mér skildist ekki,
hvaö þér áttuð við.“
„Frændur mínir eru allir svona feimnir, hr.
Ronald,“ sagði Smithers mjög alvarlega. Eg
er feiminn og vandræðalegur eins og ungur
prestur, sem kemur í fjölmenni.“
Smithers og Níta héldu brúðkaup sitt viku
eftir heimkomu Ronalds og Cöru úr brúð-
kaupsferðinni, og þau dönsuðu bæði í veislu
þessara þjóna sinna. Smithers er enn í þjón-
ustif Ronalds ög er kjallarameistari hans, en
Níta og börnin búa i skógarhúsinu.
Vane kejrpti Pryne'ss setrið skömmu eftir
brúðkaup sitt, svo að Vane og Ronald eru
nábúar og deila sjaldan, nema ef vera skyldi
um það, hvor þeirri eigi að bjóða prinsessunni
i næsta skifti. Sú vinátta, sem tókst milli
Cöru og prinsessunnar, þegar afbrýðin var
horfin, hefir haldist vel alla tíð siðan.
. „Þér heyrið,“ sagði prinsessan brosandi,
„að Cara þarf aldrei að segja neitt til þess að
vinna vináttu 0g aðdáun allra, og hún glatar
aldrei viríáttu nokkurs manns.
* *
&
Eitt kveld, skömmu eftir heimkomuna úr
brúðkaupsferðinni, gengu þau Cara og Ron-
ald til mylnunnar. Hún var lokuð og stóru
seglin hreyfingarlaus. Göturnar, sem Cara
hafSi hlaupiö um, voru allar grasi grónar, því
að þar haföi enginn átt leið um lengi.. Þau
námu staðar og horfðu þögul á hana um stund,
en loksins sagði Ronald í lágum rómi:
„Viltu, aS eg láti rífa hana niSur, góSa
min ?“
Hún þagSi fyrst í staS, en svaraSi síSan
rólega og alvarlega:
„Nei ^ Láttu hana standa. ÞaS var þar —“
liún lauk ekki viS setninguna, en gekk nær
honum og kysti hann.
SÖGULOK.