Vísir - 28.01.1928, Blaðsíða 2

VISIR
)) Mgmm i Qlseín] [
Ríó-Kaffi,
Steinsykur, belgiskur, dökkrauður, í 25 kg. kössum.
Danskar kartöflur.
Kartöflumjöl,
Munntóbak, Krugers,
Eldspýtur,
Hrísgrjón.
N ý k o m i ð.

s
1 :Æ:
sr

|

REUEVES CONSTIFATIOIÍ
allbran
readyto EAT
iulpyom^^
Hver er hættan?
frá konunglegri hollenskri verksmiðju, mahogni,
Rachals mahogni með 3 pedölum.
— Lægsta verð beint frá verksmiðjunni. —
A. Obenhaupt,
M HartijOro Siobiatsiiuttir
tnóðir Sighvats Bjarnasonar fyrr-
um bankastjóra, andaöist í nótt á
heimili sonar síns. Hin látna
merkiskona var elsta kona hér í
bæ, komin á hundraðasta ár„ fædd
26. október 1828.
Símskeyti
Khöfn 27. jan. FB.
Verkamannastjórnin norska full-
mynduð.
Frá Osló er símað: Hornsrud-
stjórnin er fullmynduö. Prófessor
Edward Bull er utanríkismálaráS-
herra og Alfred Madsen social-
ráðherra.
(Edvard Bull, ságnfræðingur, er
iæddur í Osló 1881. Hann varð
cand. mag. 1906, háskóla-stipendi-
st 1910, do;cent 1913 og prófessor
í sagnfræði 1917. Efnið í visinda-
ritum Bulls er aðallega úr mið-
aldasögu Noregs. Árið 1912 varði
hann doktorsritgerð sína um „Folk
og kirke i Middelalderen. Studier
til Norges historie". Margar rit-
gerðir hafa birtst eftir hann í
„Historisk Tidsskrift“, og ýmsar
bækur hafa komið út eftir hann
um sagnfræðileg efni. Árið 1918
kom út eftir hann æfisaga Karls
Marx. Höfuðkostur Bulls sem
sagnfræðingg, er talinn hin skarpa
gagnrýnisgáfa hans; framsetning
hans er Ijós og stíllinn fagur og
f iörugur. — Bull er jafnaðarmað-
ur, og hefir á síðari árum tekið
þátt í stjórnmálastarfsemi, með
fyrirlestrahaldi og á annan hátt.
yHfred Madsen er f. í Björgvin
1888. Hann var ristjóri „Tidens
Krav“ i Álasundi 1914—17, og síð-
ar annara 1)1 aða', og hefir enn-
fremur haft ýms störf á hendi fyr-
ir verkalýðsfélögin i Noregi. Stór-
þingismaður varð hann 1922 (f.
Akershus) o. s. frv. Mun hann
hafa látið talsvert til sín taka, 0g
staðið framarla í flokki sínutn í
stjórnmáladeilunum.
Gttðm. B. Vikar
Sími 658, Sími 658.
Laugaveg 21.
Enskar húfur — Manchettskyrtur
— Axlabönd — Hanskar — Sokk-
ar, í stóru úrvali. —
10—25% afsláttur.
Christopher Plornsrud er f.
1859. Jarðeigandi í Modum, og
hefir rekið þar búskap síðan 1891.
Hefir gegnt ýrnsum trúnaðarstörf-
um í héraði sínu. Um skeið, er
hann var búsettur í Osló, var hann
íormaður verkamannaflokksins og
um 1905 var hann blaðamaður við
Social-Demokraten. Var fyrst kos-
inn á Stórþingið 19x2, sem verka-
lýðsfulltrúi, og síðan stöðugt setið
á þingi. Nýtur ntikils álits meðal
flokksbræðra sinna og annara.
lalinn hafa mikla þekkingu á
landbúnaðarmálum. Varð 1921
leiðtogi verkantannaflokksins í
Stórþinginu. Varaforseti Stór-
þingsins, er honum nú var falin
stjórnarmyndunina á hendur).
Plunkett aðmíráll að fara frá.
Frá Nevv York er símað : Plunk-
ett aðmíráll lætur af embætti sínu
í næsta mánuði.
(Hann mun eigi alls fyrir löngu
hafa tekið þátt í umræðum um
fiotamálastjórnina i Bandaríkjun-
um og farið ógætilegum orðum
um hana. Kann þetta að' standa
í sambandi við þáð).
Eldgos í Mið-Ameríku.
Frá London er símað: Fregnir
hafa borist hingað unt mikil eld-
gos á eyju einni við strendur Ni-
caragua. íbúarnir flýja. Mikið
öskufall.
Jarðskjálftar í Mexíkó.
Frá Mexíkó-borg er símað:
Miklir landskjálftar í Texcoco-rík-
inu. Hafa miklar skemdir orðið.
af völdum þeirra í ýmsum sveita-
þorpum.
(Ríki þetta er í Mexíkó, sem
eins og kunnugt er, er lýðveldi, er
skiftist í 28 ríki, er hvert hefir
sína stjórnarskrá, þing og lög, en
sameiginlega stjórn og þjóðþing
í Mexíkóborg).
Er til nokkurs að kjósa B-list-
ann, er það til annars en að kasta
atkvæði sínu á glæ? — Svo spyr
einstaka maður. Spurningunni er
ofur auðvelt að svara.
Það er skylda hvers einstaks
borgara, að kjósa þann listann,
sem hann álítur bestan og líkleg-
astan til þess að verða að liði, ef
hann kæmi mönnum að. Eins og
það er skylda hvers manns, sem
um opinber mál á að fjalla, að
greiða atkvæði eins og sannfæring
hans og samviska segir honum að
réttast sé, á sarna hátt er þaö
skylda kjósendanna að kjósa þá
menn til opinberra starfa, sem
þeir treysta best til þess að rækja
þau svo, að hag almennings sé
best borgið.
Það er auðvitað, 'að hver kjós-
andi, sem verður fyrir þeim von-
brigðum, að koma ekki að þeirn
mönnum, sem hann treystir best,
hann hlýtur að telja það illa far-
ið, að svo hafi tekist til. En hitt
væri þó miklu verra, ef atkvæði
hans skyldi verða til þess að
bægja frá einmitt þeim mönnun-
um, jafnvel þó að það yrði jafn-
framt til þess að koma að þeim
skárstu af hinum.
En ef atkvæðinu er með þessu
móti á glæ kastað og það verður
til þess að þeir verstu komast að?
— Það er vitanlega illa farið, en
þó getur hver kjósandi, sem
þannig færi fyrir, huggað sig við
það, að hann hafi ekkert gert ann-
að en skyldu sína.
En hér er svo ástattj að þessu
sinni, að ekkert slílct er að óttast.
Ef hér væri nú að eins um tvo
lista aS velja, þá væri úrslitin
fyrir fram vis. Jafnaðarmenn
kæmi þá að tveimur mönnum og
hinir þremur. Það er margreynt,
að þessi hlutföll raskast ekki.
Andstæðingar jafnaðarmanna liér
í bænum hafa aldrei náð því at-
kvæðamagni síðari árin, hvort
sem þeir hafa gengið til kosninga
saman eða í tvennu lagi, að ekki
næði tveir jafnaðarmenn kosningu
í bæjarstjórn, er fimm menn átti
að kjósa.
Að þessu sinni er því alls ekki
um það að ræða, hvort kosnir
verði fleiri eða færri jafnaðar-
menn. Þeir ná kosningu tveir, en
ekki fleiri, hvernig senx alt velt-
ist. — Eins er það víst, að and-
stæðingar jafnaðaniianna koma
að þremur mönnum. En þeir eiga
um það að velja, hvort þessir þrír
menn, eða fleiri eða færri af þeim,
tiga að vera af B-listanum eða
C-listanum.
Góðir borgarar! Kjósið þá
mennina, sem þér hyggið, að muni
vilja reyna að rétta við hag' bæj-
arins, en ekki þá, sem þér vitið að
muni láta alt hjakka í sama farinu.
Kjósið B-listann.
Höfum fyrirliggjandi:
Bindigarn
Manilla 41' ”
Segldúk
Umbúðagarn
Hessian.
Þórður Sveinsson & Co.
Síml 701.
Kosningarnar.
Kjósendur verða aö gera sér
ljóst, að á miklu getur oltið um
hag þeirra og bæjarins framveg-
is, að kosningarnar í dag takist
vel og giftusamlega.
Um þetta þrent er að velja:
1. Þeir, sem setja vilja bæjarfé-
lagið á hausinn og láta svifta
einstaka menn eignum þeirra,
kjósa A-listann.
2. Þeir, sem halda vilja við sleif-
arlagi því, sem nú er, og ver-
ið hefir á stjórn bæjarins,.og
vilja seigdrepa borgarana með
álögum, kjósa C-listann.
3. Þeir, sem vilja rétta við fjár-
hag bæjarins, koma skipulagi
á atvinnufyrirtæki hans og
alla starfrækslu, og létta svo
sem unt er gjaldabyrSi borg-
aranna, kjósa B-listann.
Valið er ekki vandasamt.
A- og C- eru listar klíknanna.
B- er listi allra annara kjósenda
bæjarins.
Kjósið B'listann!
Fi*á Alþingi.
SameinaS þing.
Þar var í gær rætt urn kosn-
inguna í Norður-ísafjarSarsýslu
(kjörbréf Jóns AuSuns Jónsson-
ar). Kjörbréfanefnd hafði klofn-
að um málið. Meiri hlutinn vildi
taka kosninguna gilda, en þó voru
þar ekki allir á eitt sáttir. Sigurð-
ur Eggerz og Magnús Guðmunds-
son álitu, að vegna yfirgnæfandi
atkvæðafjölda J. A. J. kæmi ekki
annað til mála, en að taka kosn-
inguna gilda. Sveinn Ólafsson og
Gunnar Sigurösson^ fundu hins
vegar ástæðu til frekari athugun-
ar á því, hvað gevt mundi i ná-
grannalöndunum i slíkum tilfell-
um og á því, hvort nokkur grun-
ur gæti fallið á J. A. J. um að
liafa verið í vitorði um kosninga-
svikin. Þótt þeim fyndist óvið-
feldin framkoma hans eitt sinn
fyrir rétti, er hann var kallaður
sem vitni, gátu þeir ekki séð, að
Jón „hafi átt nokkurn grunsam-
legan þátt í undirbúningi kosning-
anna eða framkvæmd þeirra.“
Lögðu þeir þvi hið sama til og
S. E. og M. G., aö kosningin yrði
tekin gild, eigi síður fyrir þá sö’k,
að þeir þóttust vita af gögnum,
að svo hefði verið gert hvervetna
á Norðurlöndum.
Héðinn Valdimarsson var í
minni hluta í nefndinni og lagði
til, að kosningin yrði gerð ógild.
„Álit minni hlutans er það, að
þegar sannaö er glæpsamlegt at-
hæfi til framdráttar þingmanns-
efnis, beri að ógilda kosningu, án
tillits til atkvæðamunar. í Eng-
landi mun vera fylgt svipuðum
reglum. Viröist það rétt, bæði af
siðferðilegum ástæðum og eins er
ómögulegt að fullyrða, hver áhrif
slíkir glæpir hafi haft,“ segir í
áliti Héðins.
Um þetta mál urðu að vonum
miklar umræður, og er engin leið
að rekja þær hér nema að örlitlu
leyti. —• Sigurður Eggerz hélt því
fram, að þótt stórfeld kosninga-
svik hefði framin verið í Hnífs-
dal og sjálfsagt væri, að refsað
væri þeim, er sekir reyndust að
lagadomi, þá væri ekkert vit í því
að refsa Jóni A. Jónssyni, sem all-
ir vissu að saklaus væri um vit-
orð af þessum glæpum eða kjós-
endum í Norður-ísaíjaröarsýslu,
með því að svifta þá fulltrúum
sínum mikinn hluta þingtímans,
þótt vitað væri, að hann hefði haft
langsamlega meiri hluta löglegra
atkvæða.
Haraldur Guðmundsson lýsti
því, hvernig kosningar hefðu
gengið á ísafirði 1919 og 1923,
formgöllum við þær, mútugjöfum
o. fI., er hann taldi þá hafa fram
farið. Kosningasvikin í Hnífsdal
n.ú hafi verið beint áframhald
hinna fyrri svika, og óhjákvæmi-
leg afleiðing þess, á hvern hátt
Alþingi og landsstjórnirnar hefðu
farið með þau svik og kærur út
af þeirn. Nú yrði að láta staðar
numið á Jxessari braut og ógilda
kosningu þess manns, er svo sví-
virðilegum meðulum hefði verið
beitt til hjálpar, hvort seni liann
hefbi verið þar sjálfur að verkí
eða ekki.
Dómsmálaráðherra talaði um
„fair play“, sem Englendingar
kalla, þ. e. að hafa rétt við. Ef það
sannaðist, að ekki hefði verið rétt
við haft til að koma þingmanns-
efni að, ætti skilyrðislaust að
senda það heim aftur. Það væri
nauðsynlegt af siðferðilegum og
uppeldislegum ástæðum.
Ólafi Thors og Jóni Þorlákssyni
þótti illa sitja á dómsmálaráðherra
að tala um „fair play“, þvi að eng-