Vísir - 20.02.1928, Blaðsíða 4

VISIR
Brnnabótafélagið
Nye danske Brandforsikringsselskab,
stofnað 1864, eitt af elstu og áreiðanlegustu vátryggingarfélögum
sem hér starfa, brunatryggir allar eigur manna, hverju nafni sem
nefnast (þar á meðal hús í smíðum). Hvergi betri vátryggingar-
kjör. Aðalumboðsmaður fyrir ísland er
Sighvatnr Bjarnason
Amtmannsstíg 2.
Súkknlaði.
Ef þér kaupið súkkulaði, þá
gætið þess, að það sé
Lillu-súkkulaöi
eða
Fjallkonu-súkkulaði.
x>ooowooo;ioooor?ooo;x>ooocooíxxiotinooooooooíjoooQnooooöooí
Húsmæður, gleymið ekki að
biðja kaupmenn yðar um
íslensku gaffalbitana.
Þeir hljóta einróma lof allra.
Nýjar vörur.
Verðið stór lækkað.
>000000000000; hioogocooooooo;>oooo;i;i;iíiooooo;íoo;ikooooíí;ío;
8mr3juslíg iO
'Uerksm
Síibí 1094
Jieykjapik
^anuH
Reigi Helgason, Langaveg 11, sinii 93
Líkkf stuvlnnustofa
og greftrunar-
umsjón.
Sími Sopö
102 & 442.
Sorð Hnshoidoingsskole
ásamt barnabjúkrnnarðeilð.
Góð og hagkvæm bókleg fræðsla f innanhússtörfum og hiúkrun
barna. Ný námskeið hefjast 4. mai og 4. nóvember. VerS 115 kr.
á mánuði. Reynandi að sækja um styrk úr rikissjóði. Starfsskrá send
E. Vestergaard.
Fyripiiggjandi: HVEITI:

Five Roses Harvest Queen Keetoba Larkspur.

I. Bpyn|ólissoii & Kvaran.
Skáldsögupnar:
Fóniiús áist
og Kynblendinflupinii, 3 I
fast á afgr. Visis; eru spennandi og vel þýddar.
Heimsfrægir höfundar.
II. I. LllllijjlilU IHS|nJuVIRUI.
- Hitamestu kolin á-
valt fyrirliggjandi i
koisverslun
Ólafs Ólafssonar.
Sími 596.
1. fl. saumastofa.
Hin margeftirspurðu, bláu
cheviot, ásamt kamgarni í
kjóla og smolcingföt, eru kom-
in aftur, ásamt góðum, hlýjum
vetrarfrakkaefnum. — Verðið
lækkað.
Gttdm. B. Vikap
Laugaveg 21. Sími 658.
lOOOOOQGOO; X X x xioooooooooo;
Úrsmídastofa
Gnðrn. W. Kristjánsson.
Baldursgötu 10
XJOOOOOOQOOCXXXX
nærföt
ávalt tyrir-
iiggjandi.
Þau bestu fá-
anlegu, 7,80
»
settið.
% ____________ r------ r 3
5ÍMAR I5B-I958
Takiö þaö
nógu
snemma.
Didið ekla með að
taka Fersól, þnngað til
þév eruð orðin lasinn.
Kyrsetur og inmverur hafa sltaðvænlcg áhrif
á líffaenci og svcklqa likamskraftana í>aö fei aO
bera á taugavotklun, maga og nvrnasiúkdómum,
gígt í vöOvum og liöamótum,' svefnlcysi og preytu
og vi fljótum ellislióleika.
Byriiö því straks f dag aö nota Fersól, þaö
inniheldur þar.n lífskraft sem likaminn barfnast.
Fersól B. er heppilegra fyriV pá sem hafa
m^ltingarðröugleika.
Varist eftirlíkingar.
Fæst hjá héraöslceknum, tyfsölum og i
Asgarður,
I TILKYNNING
Sá, sem tryggir eigur sínar,
tryggir um leið efnalegt sjálf-
stæði sitt. „Eagle Star“. Sími 281.
(1312
Sölubúð til leigu. Uppl. í sírna
1406. (4°4
Bílsveif tapaöist á leiöinni frá
Litlu bifreiöastööinni aö Hótel ís-
land. Skilist á Litlu bifreiöastöö-
ina gegn fundarlaunum. (411
r
KAUPSKAPUR
M1
Litiö notaður grímubúningur a
l:arlmann eöa stúlku til sölu og’
sýnis i versl. Brúarföss, Laugaveg
18. (407
Notaöur kolaofn í góöu staudi
óskast til kaups. Sími Ó74. (406'
Borgarfjarðar-smjöriö góöa kem-
úr nú nýtt meö hverri Suðurlands-
ferö. Verðið lækkaö. Akranes-
kartöflur, valdar, í pokum og'
lausri vigt. Gidróftir, saltskata,
saltfiskur, þurkaöur og óþurkað-
nr, harðfiskur, riklingur ó. fl. —•
Verslunin Óöinsgötu 30. Sími
I54S. ' (403-
Minnist sprengidagsins meö
Victoríu-baunum og Dala-kjötinu
góöa, sem fæst á Ööinsgötu 30.
Sími 1548. (402'
Barnarúm til sölu. A. v. á. (401
Góöur, notaður múrsteinn til
sölu ódýrt í Kirkjustræti 4. (400
Silfurplettvörur. Afar ódýrar
tækifærisgjafir: Matskeiöar 4,50,-
Gafflar 4,50, Desertskeiðar 3,75,-
Desertgafflar 3,75, Ávaxtahnífar
/,25, Rjómaskeiöar 4,00, Köku-
spaöar 8,50, 6 Teskeiöar í kassa
aðeins 9,00, Skálar frá 12,50—-
20,50. Versl. Goðafoss, I.augaveg
5. Sími 436. (326
Ung og falleg kýr, sem á aö
bera 1. maí, til sölu. A. v. á. (379
jf" VINNA
Tilboö óskast i að grafa fyrir
húsi. Uppl. Bókhlööustíg 6c. (410
Stúlka óskast til að þvo serviett-
ur strax. Uppl. í síma 2251. 409
Vel launað aukastarf til boöh.
Sérstaklega hentugt fyrir vel van-
an og duglegan verslunar-agent.
A. v. á. (40S
Tvo vana sjómenn vantar. Uppl,
Grettisgötu 30, eftir kl. 6 í dag,-
(4°5
W Stúlka óskast hálfan eöa
allan daginn. Verður aö sofa úti í
bæ. Vonarstræti 8 B. Sími 1167,
(380-
FélagsprentsmiBjan.
FORINGINN.
„Hvert er heiti þitt, munkúr?“
„Bróöir minn,“ sagöi munkurinn meö blíöri röddu og
þó ásakandi.
„Hlustaöu á hvaö eg segi,“ sagöi liösforinginn kulda-
lega, „þessi maöur ber upp á þig þjófnaÖ.“
„Þjófnað! Þjófnaö á mig!“ Munkurinn andvarpaöi
þungt. „Þaö er illa gert, — en eg ætla ekki aö láta það
egna mig- til reiöi, því reiðiu er frá hinum vonda. Þetta
er broslegt — hreinn barnaskapur. Eg stend ’undir vernd
hins heilaga Franciskusar og þarf ekki aö taka neitt frá'
rjeinuni. Góöir menn og vorkunnlátir gefa mér alt, seni
eg þarfnast, og það er mjög fátt. Hvaö ætti eg aö gera
við jarönesk gæöi? Hverju á eg að hafa stolið?“
„Þrjátíu florinum, grdlkeöju, silfurkrossi — öllu rænt
úr drágkistu í stofunni, sém þú svafst í, hundurinn þinn!“
Bellarion mintist þess nú, hversu mjög munkinum
hefði legið á að komast af staö frá bændabýlinu, og aö
hann heföi altaf veriö að líta um öxl. Bæði múlrekinn
og vörðurinn viö Stefáns-hliðið, höfðu veitt þvi athygli,
hvert munkurinn og samferðamaöur hans, grænklæddi
pilturinn, höfðu farið. Það var enginn vandi, að rekja
slóöina þeirra. Bellarion hét því meö sjálfum sér, aö
framvegis skyldí hánn fara eftir óspiltu hugboöi sínit,
cn ekki ganga svona, eins og hrekklaus dúfa, i gildrttna.
Hann var nú ekki í néinuni vafa um þaö, hvert með-
mælabréfið hans og dúkatarnir fimrn hefðu farið.
„Þetta er hræöileg ákæra, sem þú ber fram, bróöir
minn,“ sagöi munkurinn viröulega. „Hefuröu íhugað,
hvaö þú ert að segja, bróöir?“
Samúöarþys heyrðist hingað og þangaö í mannþyrp-
ingunni. — „En eg er auðmjúkur, eins og vera ber,“ hélt
Sulpizio áfram. „Leitið í vösum mínum, og- sannfærist
um að ákæran er röng.“
„Þetta er svívirðilegt athæfi —- að væna prest uin
þjófnaö,“ sagöi nú einn i hópnum og virtist vera mjög
hneykslaöur.
Liðsforinginn ungi hló.
„Prestur!“ hvæsti hann. „Hvenær söngstu messu siö-
ast? — Þú þykist vera munkur! Nú, nú, hvert er heiti
þitt?“
Munkinum virtist brugöiö, svo sem andartak. Hann
varö náfölur í andliti.
„Óþarfa hnýsni er mér næsta ógeðfeld," sagöi hann
kuldalega, „en í þetta sinn skal eg reyna að fúllnægja
forvitni yöar.“ Hann dró skjal upp úr vasa sínum og
rétti liðsforingjanum.
„Það stendur á höfði hjá þér, karlinn minn, — eg
get ekki lesiö þaö svoleiðis," svaraöi liðsforinginn hæöi-
lega.
Munkurinn sneri blaöinu viö, og var sýnilega óstyrk-
ur í höndum.
Bellarion tók eftir tvennu.
í fj'rsta lagi því, að skjaliö haföi ekki staöiö á hóföú
Virtist honum þaö sanna, aö munkurinn mundi ekki vera
læs. Annaö var þaö, aö skjalið var áreiöanlega meömæla-
bréf hans sjálfs. Hann þekti innsigli ábótans.
Liösforingiim hló sigri hrósandi. „Ha, ha, ha! Grun-
aöi mig ekki, aö eg mundi geta veitt þig með þessu!
Já, þú ert dálaglegur murikur — ólæs meö öllu! Þó aö
þú hafir- getaö stoliö munkakufli, þá hylur hann þó-
aldrei bólugrafiö snjáldrið á þér og öriö á hálsinum. Þú
heitir Lorenzaccio da Trino, karlinn minn, og gálginn
bíöur þín.“
Söfnuöurinn í stofunni tók aö ókyrrast. Aö líkindum
var Bellarion sá eini af þeirn, er viöstaddir voru, seni
vissi ekki, aö Lorenzaccio da Trino var alræmdur bófi,
sem framið haföi ótal illvirki í grendinni viö Montferrat:
og Savoyen. Bellarion gat sér til, hvernig í öllu lægi og
nú varö honum áhugamál, aö fá þetta dýrmæta bréf sitt:
aftur.
„Eg á skjaliö," hrópaöi hann, „falsmunkurinn stal því
frá mér í morgun!“
Liösforinginn hló. Bellarion þótti hann hlæja oí mik-
iö, og hlátur lians var andstyggilegur.
„Nei heyröu, lagsmaður!“ sagöi hann hæönislega-