Vísir - 30.03.1928, Blaðsíða 6
Föstudaginn 30. mars 1928
VÍSIR
n
E
8
8
Fyrirligg Jandi:
Margap tegundir af
KAFFIBRADDI
i I. Brynjðlfsson & Kvaran, §
xxhiííooooííoíxíoooooooííoooooííooooíioooííooooíiooíioooooooooí
Húsmæður, gleymið ekki a5
biðja kaupmenn yðar um
íslensku gafíalbitana.
Þeir hljóta einróma lof allra.
Nýjar vörur.
Verðið stór lækkað.
KIOOOOOOOOOOOÍIOOOOCOOOOOOOOÍIOOOOOOOOOOOOOOOOÍÍOOOOOÍÍÍÍOÍ
ÁriS 1927 hafði Chevrolet meiri sölu en nokkur önnur bifreiða-
verksmiðja í heiminum.
Nýjp Chievjpolet kemur í mars mánuði. — Stærrl,
sterkari, kraftmeiri. fegurri, skrautlegri og
þægilegri i akstri en nokkru sinni áður.
Jóli. Olafsson & Co.
Aðalumboðsmenn á lslandi fyrir General Motors.
þessar rafmagnspernr
lýsa best, — endast lengst og
kosta minst.
Allar stærðir frá 5*32 kerta
aðeins eina krónu stykkið.
Hálfvatts-perur afar ódýrar:
30 40 60 75 100 150 Vatt
Kr. 1,30 1,30 1,65 1,80 2,75 4,00 stykkið
Helgi Magnússen & Co.
Fallegar
Silki-
slæður
fyrir vorið.
Fyrir kvennfólk:
Cutex handsnyrtingarkasHar
eru nú eingöngu notaðir. Verð
frá 4,75-26,00.
Laus handsnyrtingaráhöld í
miklu úrvali.
Rósól-Glyeerin í túb-
um, — er því núið á heudurnar
eftir þvott og þurkun. Verður húð
in á stuttum tíma silkimjúk og
mjallhvít.
Andlitspiiður fyiirhggj-
andi i miklu úrvali og ennfremur
Austurlanda ilmvatuið Fu.r—
lana er aðeins kostar 1 kr.
glasið.
Laugavegs Apótek.
Efnalang Reykjaviknr
Kemisk fatabreinsDn og iftun
Langaveg 32 B. — Siml 1300. — Simnelnl: Elnalang
Hreinsar með nýt sicu ahftldum «g aðlerðum allan ohieiifan fain«'
og duka, úr hvaða efni sem er.
Litar uppiituð fftt og breytir um lit eftir óskum..
Eykur þægindi. Sparar fé.
Teggfóður.
Fjölbreytt úrval mjög ódýrt, nýkomið.
s S|6uðmandnr Asbjörnsson,
SÍMI 1700. . LAUGAVEG 1.
imújustfg 10
'Uerksm
Líkkistuvlnnustofa
Log flreftrunar-
i, laugmg 11, sini S3,
Hi
Haframjöl.
F. H. Kjart&usson & Co.
Visis-kaiflð gerir aiía gUða
FORINGINN.
í hálfum hljóðum með mikilli blíðu, en snáðinn svaraði
áminningunum með hlátursköllum. Ríkisstjórinn sneri
frá honum og ypti öxlum, til merkis um, að haiui hefði
gert skyldu sína, og léti hann npp frá því sjálfráðan.
Einn af þeim fáu mönnum, sem þorði að skopast aö
þessu, var herra Castruecio. Var hann búinn fegurstá
pelli, og stóð af honum mikill ljómi. Hann átti sök á
svalti dreng.sins, hafði látið hann sitja fyrir ádrykkju
sinni undir borðum, og eindregiö hvatt hann til, að
koma sér i mjúkinn hjá greifafrúnni, konu hins stirð-
lynda og óþjála hirðmanns, greifans af Ronsecco.
Þegar Castruccio lávarður var búinn að hlæja nægju
sína að Giacomo, reikaði hann þangað sem Valeria
prinsessa stóð, í hópi nokkurra hirðmanna og kvenna.
Hennar hátign var föl yfirlitum og tók lítinn þátt 5
samtalinu. Þegar hún sá Castruccio lávarð, roðnaði hún
lítið eitt.
„Það virðist svo, sem hans hátign skemti sér ágæt-
lega,“ sagði lávarðurinn og glotti meinlega, eins og hans
var vandi. „Samt hefir honum ekki tekist, að koma ykk-
ur í gott skap, herrar minir og frúr. Þið eruð blátt áfram
ólundarleg á svip. — Þóknast yðar hátign, að ganga í
dansinn?" Hann gelck til prinsessunnar og laut henni
dj'úp’t. %,v 7 '• ‘
En Valeriu prinsessu varð svarafátt. Hún starði alveg
utan við sig á tvo menn, sem gengu hægt og rólega
inn eftir salnum. Annar þeirra var sendiherrann frá
Mílanó, en hinn var ungur, dökkhærður maður, í rauð-
um klæðum. Var engan hátíðabrag að sjá. á klæðaburði
hans, enda fussaði lávarðurinn, er hann koma auga á
hann.
Herra Aliprandi var viðbrugðið fyrir háttprýði. Hann
laut prinsessunni með mikilli lotningu.
„Yðar hátign! Leyfist mér að kynna yður hr. Bellar-
ion Cane. Hann er sonur vinar mins, Facinos Cant frá
Biandrate.“
Bellarion hneigði sig djúpt og reyndi að líkjast sendi-
herranum.
Valeria prinsessa hneigði höfuðið fagurlega, og gat
engan grunað, að hún þekti hinn unga mann.
„Velkominn, herra minn!“ sagði hún vingjarnlegá.
„Eg vissi ekki,“ mælti hún því næst við Aliprandi, „að
greifinn af Biandrate ætti son“.
„Mér var það einnig ókunnugt, þar til alveg nýlega,
yðar hátign,“ svaraði sendiherrann.
„Eg hefi ekki séð greifann af Biandrate, síðan eg var
barn,“ hélt prinsessan áfram, létt i máli. „Faðir minn
mat há'rin mjög mikils. Og nú er hann rnikill hershöfð-
ingi og stórfrægur. Mér þætti gaman að heyra sagt frá
■ afrek"3verktirn harre,' Segið fráv 'þeimj hérrtt rmwt“
Bellarion hneigði sig.
„Eg heyri og hlýði.“
Samkvæmisfólkið koin nú nær, í þeirri von, að fá að
heyra eitthvað athyglisvert. En þótt Bellarion hefði átt
líf sitt að leysa, hefði hann ekki getað sagt neitt frá
neinum afreksverkum Facinos. Honurn varð þó ekki
ráðafátt, fremur en endrarnær.
„Ef lýsa skal ílugi arnarins, — þá fer best á, að það
sé gert undir berum himni,“ sagði hann og hló við.
„Þér hafið rétt að mæla,“ sagði prinsessan. „Himin-
inn er óvenju fagur í kvöld, og stjörnurnar blika skært.
Þér skuluð sýna mér stjörnu Facinos greifa, og ef til
vill líka stjörnu yðar sjálfs.“
Er hún hafði þetta mælt, lagði hún af stað út úr saln-
um, áleiðis út á grashjallann. Þar ætlaði hún að dást
að tunglsljósinu. Bellarion og hirðmeyjar hennar fylgd-
ust með henni.
„Hamingjunni sé lof!“ sagði Castruccio og dæsti hátt.
„Þarna losnaði eg við mikil óþægindi.“
Þegar hennar hátign var að þvi komin, að ganga út
á hjallann, bar bróður hennar þar að, í fylgd með greifa-
frúnni. Leiddi hnnn hana við arm, en vesalings frúin
var alveg utan við sig, að þvi er séð varð.
„Hvert ert þú að strunsa, Valeria?“ drafaði Giacomo
markgreifi, „og hver er hann, þessi háfeti eða langlegg-
ur, s>em þ'ú'"'ert 'húífl aft '.p;‘