Vísir - 01.04.1928, Blaðsíða 4

VlSIR
e
Sunnudaginn 1. apríl 1928.
Árið 1927 hafði Chevrolet meiri sölu en nokkur önnur bifreiða-
verksmiöja í heiminum.
Nýz Chevrolet kemur í þessum mán. — St»»i.
stevkari, kraftmeirl. fegurri, skrautlegri og
þœgilegri í akstri en nokkru sinni áður.
Jóli. Olafsson & Co.
Aðalumboðsmenn á íslandi fyrir General Motor*.
fi
X
X
K
X
X
X
Fyj?ii?ligg jandli:
Margar tegundir af
KAFFIBRAUDI
tóssottttöíioooöoooíXiísssíSíxxsotíttootstiOtttsttWíaísottíiíJíityHjwoí'.tttí
I. Brynjólfsson & Kvaraii,
Teggfóðnr.
Fjölbreytt úrval mjög ódýrt, nýkomið.
Guðmondnr Asbjðrnsson,
SÍMI 1 700. LAUGAVEG 1.
Fyrír kvennfdlk:
Cutex handsnyrtingurkas ar
eru nú eingöngu notaðir. Verð
frá 4,75-26,00.
Laus hand-nyrtingaráhöld í
miklu urvali.
Rósói- Glyeerin í túb-
um, — er þvi uúið á henduruar
eftir þvott og þurkun. Verður húð
in á stnttum tíma silkimiúk og
mjallhvít.
Andlltspódur fyrirliggj-
andi i miklu úrvali og ennfremur
Austurlanda ilmvatnið Fup-
lana er aðeins kostar 1 kr.
glasið.
Laugavegs Apdtek.
Páskavöpup,
Manschettskyrtur, sokkar í
miklu úrvali, enskar liúfur,
matrósahúfur með isl. nöfnum,
drengjahúfur, hálsbindi, axla-
bönd, ermabönd, manchett-
hnappar og flibbahnappar, Gill-
etterakvélar og rakvélablöð o.
m. fl. með lágu verði.
Ouðm. B. Vikar
klæðskeri.
Sími 658. Laugavegi 21.
Fallegar
Silki-
slæður
fy rlr vorið.
h

Rósir
í pottum kr. 3,50, nýjar tegund-
ir, gular og rauðar. Hellusundi
3. Sími 426. Skógræktarstj.
I
■
QYSl
er algerlega laust við klór, og
hefir Efnarannsóknarstofa rík-
.isins vottað að svo sé. Persil
er notað um heim allan og
hvarvetna þarfasti þjónn hús-
móðurinnar í að viöhalda þrifn-
aði og heilbrigði og draga úr
erfiði þvottadaganna.
liaframjöl.
7, F.E Kjartaauu & Co.
XXittCOOÖCÍ ÍOÍXKSOOOOOCOOÍXÍOÍK XVOÍittíICOOOOOOOÍ lOOOttOCOOOOOÍX
Húsmæður, gleymib ekki að 2
biðja kaupmenn yðar um
ísleusku gaffalbitana. x
Þeir hljóta einróma lof allra. 8
Nýjar vörur. 8
Veirðið stór lækkað. H
XXXXJOOOOOtXXK JQOttOOOttOílOÍSOOÍ >0000íxx>00;xi«0000;itttt0tt0«0tt<
Ludsins mesta úrval ai rimmalistnm.
Myndir innrammaðar fljótt og veL — Hvergi eina ódýrt.
Saðmaadnr Asbjðrnsson,
Laugaveg 1.
FORINGINN.
„Já; eí herra Castruccio á sök á því, þá-----“
„Hann er bara verkfæri í annara höndum. ViS tölumst
viö seinna, ef til vill, herra Bellarion — þér komiö von-
andi aftur.“
„Ef y'Sar hátign óskar þess. LeiSin er greiS. En hvaS
á nú aS gera?“
„ÞaS verSiS þér sjálfur aS ákveSa.“ Þegar prinsessan
gaf einhverjum traust sitt, þá gerSi hún þaS afdráttar-
laust.
Þau hurfu aftur inn í salinn. Bellarion hneigSi sig viS-
hafnarlega fyrir hennar hátign og nálgaSist því næst
ríkisstjórann. Hann var köminn til þess aS kveSja.
Markgreifinn dj’ó hann út í horn, og leit á hann spyrj-
andi augum.
„Eg hefi þreifaS fyrir mér og ekki orSiS var viS neitt
tortryggilegt. AnnaShvort grunar hún mig um græsku,
eSa þá aS máliS er hemii óviSkomandi."
„AfliS ySur meSmæla hjá Barbaresco, og geriS --eina
tilraun enn. LátiS mig ávo vita um árangurinn."
io. kapítuli.
Grunaður.
Bellarion brá óþægilega í brún, þegar hann kom til
Barbaresco daginn eftir. Allir þeir, sem í vitorSi voru
um samsæriS, höfSu safnast þar saman, er hann gekk í
salinn. Þeir þyrptust kringum hann, og Casale og Spigno
þrifu i handleggi hans og héldu honúm föstum. Barbar-
esco laumaSist aS honum og hélt annari hendinni fyrir
aftan sig. Allir litu á hann ógnandi augum. Hér var ber-
sýnilega.hætta á ferSum. Um þaS gat ekki veriS aS vill-
ast. Hann sá strax, a'S nú yrSi hann aS taka á því sem
hann ætti til, til þess aS losna úr þessum vanda.
„Hver fjandinn gengur á?“ spurSi hann og var reiS-
ur. „Hvers vegna sleppiS þiS mér ekki? ÞiS sjáiS þó
væntanlega, að eg muni ekki geta hlaupist á brott.“
„ViS sleppum ySur ekki, fyrr en þér hafiS skýrt okk-
ur frá, hvar þér voruS i gærkveldi."
„Eg var í hirSveislu, skal eg segja ykkur, herrar mín-
ir. Og eg sveik ykkur alla, og nú kem eg til þess a'S
taka út hegninguna."
Spigno hló lágt og sleptí Bellarion.
„Þetta nægir mér. Eg hefi altaf veriS því mótfallinn,
aS gruna manninn um græsku.“
„Eg heimta frekari sannanir fyrir því, aS liann sé ekki
svikarí,“ grenjaSi Ca-sale osku-vondur.
Bellarion hristi hann af sér. „ÞokiS ykkur fjær! Eg
næ ekki andanum fyrir þrengslum. — ÞokiS ykkur fjær,
herrar mínir, og hlustiS svo á frásögn mína: Eg var meS
skilaboö til prinsessunnar, eins og ykkur er kunnugt.
Hvernig átti eg aS ná fundi hennar ? MeS því einu rnóti,
aS troða mér þar inn, sem hún var fyrir. GaröshliSiS er
ekki í hálfa gátt á hverju kveldi — og eg get ekki í
hvert skifti brugSiS mér í málarakuflinn.“
„Málarakuflinn ?“
»Já, eg sagSi þaS.“ Bellarion skýrSi þeim því næst frá
samningnum viS Gotto, o. s. fx*v. ÆfintýriS um málara-
starfiS féll í góSa jörS.
„Eg get nú fært ykkur þá gleSifregn,“ sagSi hann aS
lokum, „aS prinsessan tók viS skilaboSunum, og virtist
hafa hug á aS fara eftir þeim.“
„Hvernig víkur því viS, aS þér þykist vera sonur
Fácinos?" spurSi Barbaresco tortrygnislega.
„Eg e r fóstursonur greifans af Biandrate."
„Nei. Þér getiS ekki taliS okkur trú um þaS.“
„Eg get sannaS mál mitt. Ábótinn í Ágústínusar-
klaustrinu getur borið vitni um, að þaS var Facino Cane
sem kom mér þar fyrir til fósturs. Herra Aliprandi kom
mér á framfæri viS hirSina og tók ábyrg'ð á mér.“
„Okkur varðar andskotann ekkert um herra Aliprandi!
ViS gerum sjálfir um þetta mál,“ sagSi Lugno hinn hvit-
hærSi stuttur í spuna. ,Mér viröist þe,ssi strákui vega
1
A Wk ÍfafrÍMi#?* 14.?- • lÁ • 4W* •>' *■>!' \ t