Vísir - 07.04.1928, Síða 4

Laugardaginn 7. apríl 1928.
VÍSIR
Sykur
nýkominn.
H/P F. H. Kjartansson & Go.
Símap 1520 og 2013.
um nýlendum iil Ástralíu og
Nýja Sjálands, en 1930 verður
farin sams konar för til Can-
ada, og 1931 til Suður-Afriku.
Aðal tilgangurinn með ferðum
þessum er að kynnast búnaðar-
háttum, einkanlega öllu verk-
legu búnaði viðvíkjandi í hin-
um ýmsu löndum Bretaveldis,
en einnig ætla menn að slikar
ferðir muni mikið tengja þegn-
ana fastar saman í hinum ýmsu
bretsku löndum. (F. B.).
Schuttvear.
Schuttvear heitir hollenskur
uppfundningamaður, sem nú er
kominn um sjötugt. Hann lauk
eigi alls fyrir löngu við smíði
á nýrri tegund björgunarbáta.
Báturinn er 21 fet (ensk) á
leng'd og ber nafn hugvits-
mannsins. Schultvear beldur
J?ví fram, að báturinn geti ekki
solekið. p. 19. mars lagði hann
af stað frá Amsterdam í bátn-
um, ásamt þremur félögum sín-
um, og var ferðinni heitið til
Ameríku (vegalengd 3600 sjó-
mílur). Tilgangurinn með ferða-
laginu er sá að vekja eftirtekt á
bátnum. (F. B).
Diaz Armando,
marskálkur, hersliöfðingi yfir
ítalska hernum seinustu heims-
styrjaldarárin, lést þ. 29. febr.
þ. á. að lieimili sínu í Rómaborg.
(F. B).
Influensa í Japan.
p. 5. mars var símað frá Jap-
an til New York um inflúensu-
faraldur þar í landi. Tvær þús-
undir manna höfðu þá látist af
veikinni, en 50,000 voru veikir.
(F. B.).
Hin dásamlega
jg£ TATOL-handsápa
mýkir og hreinsar hnrundið og
gefur fallegan bjartan
litarhátt.
Einkasalap:
I. Brpjólfsson k Kuaran.
Giimmístimplar -
eru 'búnir til í
Félagsprentsmiðjunni.
Vandaðir og ódýrir.
4sgarðnr. s ?
Páskavðrur,
Manschettskyrtur, sokkar i
miklu úrvali, enskar húfur,
matrósahúfur með ísl. nöfnum,
drengjabúfur, bálsbindi, axla-
bönd, ermabönd, manchett-
hnappar og flibbahnappar, Gill-
etterakvélar og rakvélablöð o.
m. fl. með lágu verði.
Guðm. B. Vikap
klseðskeri.
Sími 658. Laugavegi 21.
Timimrkaup
best hjá
Páli Ólafssyni.
S mar 1799 og 278
Áriö 1927 hafði Cheyrolet meiri sölu en nokkur önnur bifreiða- .
verksmiðja í heiminum,
Nýr Chevjpolet kemur í þessum mán. — StiðPPÍ,
sterkari, kraftmeiri, fegurpi, skrautlegri og
þœgilegri í akstri en nokkru sinni áður.
Jóh, Olafsson & Co,
Aðalumboðsmen a á íslandi fyrir General Motors.
c?nl

j^rjr
rje
ani
flfr
C-L'.I
! Allan ðagiiin I
b . í;
gelið þér reykt ;;
xTEOFANl!
FÍNE
an þess að þær særi hálsinn.
Mildar og ijúifengar.
Seídar hvarvetna. 20 »tk. 1,25.
VíiXSOCí ’HHXKXOXiaOOCKKKKKMUOQÚ*
pe
1
iue
arC
iUC
au
tuen
QJgíyg
fisu-kalfll gerir alla glaða
FORINGINN.
þar til er liann kom á neðsta gólí, þar sem Barbaresco
og þjónn lians sváfu. Til allrar óhamingju brakaði í
stigaþrepunum. Þjónninn ruddist út á ganginn, meS ljós
i hendi, og kom öllu i uppnám. Barbaresco kom fram
á augabragði og óp og háreysti kva'ð við um alt húsið.
Bellarion flaug á þjóninn gamla og varpaði honurn til
jarðar. Barbaresco reyndi að verja honum dyrnar, en
fékk hnifstungu í handlegginn. Flóttamaðurinn barðist
hraustlega við Casale, sem æpti viti sínu fjær: „Stöðvið
njósnarann, stöðvið njósnarann!“
Með afskaplegunt erfiðismunum komst Bellarion loks
inn í aðalsalinn, þar sem fundirnir voru haldnir. Hann
rak hurðina beint á nasir Casale, sem veitti honum eftir-
för, og harðl'æsti samstundis. Þar næst hljóp hann út
að glugganum. Hann batt skikkjuna við gluggapóstinn
og byrjaði að renna sér uiður.
Eínhverir af fjandmönnunt hans höfðu hlaupið út á
götuna í þessum svifunt. Trítluðu þeir þar aftur og fram,
i náttklæðunum einum saman, æpandi, organdi og bölv-
andi, viti sínu fjær af heift og hefndarþorsta, og veifuðu
sverðunum.
Nú var Bellarion í miklum nauðum staddur. Færi hann
inn í húsið aftur, mundi hann verða tekinn höndum og
drepinn, og rendi hann. sér til jarðar var dauöinn vís.
Hann fól sál sína guði á hendur og bjóst við dauða
sínum.
\Alt í einu heyrði hann þrannnað þungum skrefum
álengdar. Það var næturvörðurinn, sem fór um bæinn,
samkvæmt skyldu sinni. Þeir, sem biðu fyrir utan hús-
ið, heyrðu lika fótatakið, og hurfu i einni svipan, eins
og jörðin hefði gleypt þá.
Bellarion rendi sér til jarðar i snatri.
Honum létti svo við þessa breytingu til batnaðar, að
við sjálft lá, að hann hlægi hátt af íögnuði.
En ánægjan var ekki langvinn.
„Hvað er þetta?“ sagði rödd, sem honum virtist hann
kannast við. „Hvers vegna kjósið þér gluggan, en ekki
dyrnar, ungi maður?“
Liðsforinginn kom nú nær Bellarion. Og þeir þektu
hvor annan.
„Hver þremillinn! Þetta er þá hlaupagikkurinn frægi,
—, vinur Lorenzaccios. Það er gott að eg hitti þig, hund-
urinn þinn! Nú get eg væntanlega komist að raun um,
hvar þú hefir alið manninn þessa vikuna.“
11. kapítuli.
Flóttinn.
iierra Bernabo hafði þó ekki mikla ánægju af bráð
sinni. Bellarion var yfirhe^si'ður næsta dag og var .það
að eins undirbúningur undir það, s'em siðar kom fram.
Fyrst af öllu þótti nauðsynlegt, að komast' að sannleik-
anum um það, hver hann væri. Hann hélt því fast fram
og einarðlega, að hann væri fóstursonur greifans af
Biandrate, og skírskotaði, máli sinu til sönnunar, til
munkanna i klaustrinu, þar sem hann var ugpalinn.
Morðið á Spjgnó greífa var ekla hægt. aö taka til meö-
ferðar, fyrr en til vitnanna næðist. Tyeir lögregluþjón-
ar voru sendir heim i bústað Barbarescos lávarðar, en
komu aftur með þau tíðindi, að húsiö væri mannlaust.
Við nánari rannsókn kom það i ljós, að lávarðurinn hafði
farið úr borginni, morguninn eftir atburðina, ásamt þjóni
sínum, og höfðu sex menn aðrir verið i fylgd með þeim.
Var talið, að þeir hefðu farið ríðandi og lagt leið sína
í áttina til Langbarðalands. Einn af mönnunum hafði
höndina í fatla.
Fanginn gaf þessa skýriugu um morðið: JtEg«kom. til
herra Barbaresco, til þess að vera þar á fundi, og var
þá búið aö drepa Spigno greifa. Hefir mér skilist svo,
Bem það hafi verið í dejlu milli hans og lávarðarins.