Vísir - 26.05.1928, Blaðsíða 5

VÍSIR
Laugardaginn 26. mai 1928.
Jón Jofuodsson
fæddur 15. mars 1849, dáinn 2. nóv. 1927.
Hvílir nú þögult lijartað ljúfa’ og góða
höndin er stirðnuð, má ei lengur vinna.
Æfin er liðin, sveipar sorgarmóða
sólbjartar vonir konu og barna þinna.
Lífsbraut þín gejunir marga minning kæra -
margur þín saknar bæði i orði og verki,
þess vegna liryggir hjartans kveðju færa
hver og einn sá er fylgdi þínu merki.
Fyr en oss varði, heljar bönd þig bundu,
borinn til grafar, lifs var aflið þrotið.
Saknaðar tár af augum döpur dundu
dauðinn þá liafði lífsins knör þinn brotið.
Hnigið i valinn liefir góður drengur
lijálp sem að veitti og lið í mörgum þrautum.
Syrgjandi vinir sjá þig ekki lengur,
síðast þig kveðja nú á æfibrautum.
Börnin og kona blessa minning þina,
beðinn þinn kalda lauga sorgartárum.
En gegnum harmahriðir bjart þeim skína
hugljúfast geislaskin frá liðnum árum.
Og hún sem áður lrvíldi i föður örmum
með hjartað fult af æskuvonum bliðum
langt burt i fjarlægð fellir tár af hvörmum
föðurinn látna kveður orðum þýðum.
Hvíl svo i friði, hjartans vinur kæri
haf þökk frá öllum fyrir lifsins störfin,
því meðan lifðir sífelt sástu færi
að sefa’ og bæta þar sem mest var þörfin.
Guðs englar vaki og verndi leiðið smáa
og veiti ró uns ris upp fegri dagur.
En gegnum ómar himins hvelfing bláa
frá hástól drottins unaðssöngur fagur.
Ágúst Jónsson.
Wiikmsflugiö.
Amerísk blöö ljúka miklu loís-
oröi á ílugafrek George Ii. Wil-
kins, er hann flaug frá Point
Barrow í Alaska til Spitzbergen
fyrir skömmu, en flugleiðin á
milli þessara staða er 2,200 ensk-
ar rnílur. Sum blööin halda því
jafnvel fram, aö hér sé um mesta
fiugafrek að ræða, sem sögur fara
af enn sem komið er. Þetta var 3.
tilraun Wilkins til þess að kanna
á flugferðalagi hin lítt kunnu
svæði á milli Alaska og pólsins.
Ef hann fyndi land á þessu svæði,
þá ætlaði hann að athuga mögu-
leikana fyrir að hafa þar lending-
arstöð fyrir flugvélar og veðurat-
huganastöð. Vélarmaður Wilkins
var lautinant Carl. B. Eielsson,
ameriskur maður af sænskum ætt-
um. f flugunni var loftkæld vél af
sómu gerð og vélin i flugu þeirri,
sem Charles A. Lindbergh notaði
i hinu iræga Atlantshafsflugi
sínu, frá Ameríku til Parísar-
borgar. Ýms amerísk blöð benda
á. að þótt afrek ýmissa annara
fiugmanna hafi vakið meiri eftir-
tekt og þeim hossað hærra, þá
hafi enginn flugmaður gert meira
fyrir vísindin en Wilkins. Starf
hans og reynsla hefir líka farið i
þá átt, að gera hann hæfan til
þess að gera ýmsar mikilsverðar
athuganir fyrír vísindin, en það
verður um fæsta aðra flugmenn
sagt eða enga. Wilkins var fyrst
á norðurvegum með Vilhjálmi
Stefánssyni 1915, en er hann kom
úr þeim leiðangri, gerðist hann
flugmaður í her Breta og var
sæmdur heiðursmerkjum fyrir af-
rek sín. Hann var stýrimaður á
éinní áf flugum þeirn, sem flogið
var frá London til Ástraliu 1919.
Hann fó.r könnunarferðir um
auðnir Ástralíu og hann var næst-
ur Sir Ernest Shackleton að
völdum í seiuustu för hans til
Suðurpólssvæðanna. Undanfarin 3
á.r hefir Wilkins haft aðalaðset-
ur á Point Barrow og voru menn
farnir að missa trúna á, að nokk-
úr árangur yrði af veru hans þar,
en nú stendur hann í fremstu röð
flugmanna og landkönnuða. Það
var þ. 15. april, sem Wilkins lagði
af stað frá Point Barrow í „Lock-
Heed-Vega“-flugu sinni. Hann
hafði 370 gallon af bensíni með-
ferðis og 12 gallon af vélaoliu og
vóg þetta ásamt matvælaforða o.
fl. 3,400 ensk pund. Þegar þeir
lentu, var bensínforðinn að þrot-
um kominn. Þeir hefðu aðeins
getað flogið ca. 100 enskar milur
tii. Þeir lentu fyrst á Dead Man’s
Island, en sú eyja er í klasa eyja
og skeria fyrir norðan Spitzberg-
en. Þá var óveður mikið. Um sama
leyti og þeir lentu á eyjunni, varð
loftskeytamaður frá King’s Bay
loftskeytastöðinni úti á milli stöðv-
arinnar og þorpsins. Hann fraus
í hel. Matvæli gátu þeir að eins
haft með sér af skornum skamti,
helst súklculaði, rúsínur, mialt-
mjólk i dósum og þess háttar, en
þeir höfðu og með sér tjald, riff-
il og 350 skot, tvo prímusa, o. fl.,
ef þeir yrði að halda kyrru fyrir
á ísnum einhversstaðar, um skeið.
Loftskeytatæki höfðu þeir og, en
þau biluðu, og urðu þeim lítil eða
engin not af þeim.
Blaðið Norfolk Virginian-Pilot
bendir á, að Wilkins sé fyrsti
flugmaðurinn, sem flogið hafi yf-
ir Norðuríshafið, frá Ameríku til
Evrópu, flugleið hans hafi verið
700 enskum milum lengri en flug-
leið Byrd’s, er hann flaug frá
Spitzbergen til pólsins og sömu
leiö_ til baka — og loks hafi flug-
ieið Wilkins verið lengri en flug-
leið Þjóðverjanna, sem flugu írá
Irlandi til Ameríku á dögunum.
Frá Spitzbergen simaði Wilk-
ins til landfræðifélagsins i Wash-
ington, að hann hefði hvergi séð
land og er nú talið nærri fullvist,
að á rnilli Alaska og pólsins sé
hvergi land. Vilhjálmur Stefáns-
son lýsti yfir því, er hann hafði
iesið um aírek Wilkins, að nú færi
menn kannske að athuga betur
spár sinar um flugleiðir yfir norð-
uriiöí, en Vilhjálmur skritaöi um
þessi mál fyrir nokkurum ármn i
tímarit landfræðifélagsins i Wash-
ington (The National Geographic
Magazine) og spáði því, að i fram-
tíðinni yrði aðal-flugleiðir til
Kina og Japan yfir norðurhöf, þvi
að þær leiðir væri þúsundum milna
styttri en þegar yfir land er farið,
en það mundi koma í ljós, að flug-
íerðir yfir norðurhöf yrði eigi
hættusamari en aðrar flugleiðir að
sumarlagi. Vafalaust hefir Wilk-
ins orðið fyrir áhrifum af skoðun-
um Vilhjálms í þessu efni, enda
gefur Burt M. McConnell,, sem var
í sömu Vilhjálmsförinni og Wilk-
ins, það fyllilega i skyn i „The
Elks Magazine“. Minnist hannn m.
a. á áhuga Wilkins fyrir að fara
tilraunaflugferðir um norðurhöf i
þessu augnamiði og minnist enn-
fremur á, að hann hafi mikinn
hug á að fá sem flestar þjóðir á
uorðurhveli jarðar til þess i sam-
einingu að koma upp veðurathug-
anastöðvum sem viðast í hinu
„nyrsta norðri“. (F.B.).
Kveðja,
— Undarleg eru örlög.
— Enginn skilur það dulda.
Veikur er mannsins máttur
og megnugur alvaldskraftur.
— Strá erum vér í vindi.
— Víður er 'himingeimur.
Veður úr áttum öllum
auðnu og gæfu ræður.
Þó eru stórar stundir
stöðugt í lwers manns æfi,
— slundir, sem gefa gildi
guði og manni sjálfum
því er oss létt að líða,
að lífið jer sigurganga,
— en markið er finnum fjærra
— fullkomleiki vor sjálfra.
Oft eru erfið sporin
yfir á nýjar leiðir.
Þá verður margs að minnast
— munaðar bæði og annars.
Þá er oft þungt að skilja, ;
þeim, sem að innra mættust.
— Sárindi fylgja sælu
og söknuður vinarkveðju.
En hugur er liafi dýpri
og hjartað er álfum stærra,
— því eru þúsund leiðir
þangað, sem hugir mætast,
og ekkert megnar að meina
munendum endurfunda,
eftir að andinn flytur
„út yfir gröf og dauða“.
Sigursteinn Magnússon,
ólafsfirði.
G. M. C.
(General Motors Truck).
Kr. 3950,00. Kr. 3950,00
G. M. C. vörubíllinn er með 6 „cylinder“ Pontiac vél,
með sjálfstillandi rafmagnskveikju, loftlireinsara, er
fyrirbyggir að ryk og sandur komist inn i vélina, loft-
ræstingu i krúntappahúsinu, sem heldur smurnings-
olíunni í vélinni mátulega kaldri og dregur gas og sýru-
blandað loft út úr krúntappahúsinu svo það skemmi
ekki olíuna og vélina.
4 gír áfram og 1 afturábak. Bremsur á fram- og aft-
urhjólum. Hjólin úr stáli og óbilandi. Hvalbakur aftan
við vélarliúsið svo auðvelt er að koma yfirbyggingunni
fyrir. Hlíf framan við vatnskassann til að verja skemd-
um við árekstur. Vatnskassi nikkeleraður og prýðilega
svipfallegur.
Burðarmagn 3000 pund, og yfirbygging má vera
1000 pund í ofanálag eins og verksmiðjan stimplar á
hverja bifreið.
Hér er loksins kominn sá vörubíll, sem bifreiðanot-
endur hafa þráð til langferða. Hann ber af öðrmn bil-
um að styrkleika og fegurð og kostar þó lítið.
G. M. C. er nýtt met í bifreiðagerð hjá General Mot-
ors, sem framleiðir nú bebning allra bifreiða í veröld-
inni.
Pantið í tíma, því nú er ekki eftir neinu að bíða. öll
varastykki fyrirliggjandi og kosta ekki meira en i Chev-
rolet.
Simi 584. Simi 584.
Jóh. Ólafsson & Co,
Rey kjavllí.
Umboðsm. General Motors bila.
ææææææææææææææææææææææææææ
Besti Hvítasunnuvindillinn
er æ
AMSTERDAM I
BANK“
79
fæst í V4 og V2 kössum í
Teggfódur.
Fjölbreytt úrval mjög ódýrt, nýkomið.
Guðmnndnr Asbjörnsson,
SÍMI 1700. LAUGAVEG 1.