Vísir - 30.05.1928, Blaðsíða 2

VISIR
i ’
Fengum með Bpúapfossi:
Lauk í pokum
Kartöflur.
NokKpip pokar enn eítir at
Cyvindarkaptöflum.
Nýkomiö t
Graetz-vélap
exnalepaðap.
A. Obenhaopt,
Nýkomið:
Stpásykup, Kandís,
Kaffi, Hrísmjöl.
A. Obenliaupt.
fræsðarlör
íslenskra Wm
til Calðis
Calais, 29. maí. F. B.
Kl. 10 þ. 28. inaí gekk leik-
fimisflokkur í. R. leikfimis-
klæridur um aðalgötur borgar-
innar undir fána sinum. Fyrst
einn frakkneskur flokkm’, þá
íslendingar, en i broddi fylking-
ar (50 manna liermannahljóm-
sveit. Eftir íslehska flokkinum
fóru Belgir, þá ótal frakkneskir
flokkar. Allar götur borgarinn-
ar þéttskipaöar fólki. Engum
floklc var jafnvel tekið og ís-
lenska kvenflokknum, sem fékk
óslitið lófaklapp alla leiðina.
Fyrii' framan ráðhúsið var
flokkunum fagnað af 20000
manns. par heilsaði íslenski
flokkurinn æðstu embættis-
mönnum í Calais með fána sin-
um.
Mótinu sjálfu var illa stjórn-
að. Vegna stórkostlegrar þátt-
töku urðu yfir 300 flokkar að
sýna daglega. Snillingarnir, ít-
alir með 7 flokka og Belgir með
17, vöklu enga sérstaka atliygli,
burfu inn i þúsundirnar á vell-
inum.
íslenski flokkurinn átti að
sýna kl. 1,24, en komst ckki að
vegna sex þúsund manna flokks
sem sýndi á undan, fyrr en ld.
6. Áhorfendur 15—20000. Sýn-
ingin tókst vel. Mikil fagnaðar-
læti. J>rír enskir kvenflokkar og
íslenski kvenflokkurinn ábyggi-
lega bestur þeirra.
Flokkurinn fer til Lundúna í
dag og hefir einkasýningu með
enska kvenflokknum þar. —
Iíveðjur.
Sfmskeyti
Kliöfn, 29. maí. F. B.
Nobile kernur ekki fram.
Frá Osló er símað: Enginn
veit enn um afdrif Nobile’s.
Fréttist það síðast til loftskips-
ins, að það nálgaðist norður-
hluta Spitzbergen aðfaranótt
föstudagsins. Norðmaðurinn
Holm er floginn af stað til
Tromsö, en skipið Hoobke flyt-
ur flugv'élina þaðan til Spitz-
bergen. Holm ætlað að leita að
Nobile og fljúga yfir norður-
liluta Spitzbergen og með
ströndum fram.
Herskipasmíð frestað.
Frá Washington er símað:
Öldungadeild þjóðþingsins hef-
ir samþj’kt að fresta frumvarp-
inu um aukning herskipaflot-
ans, sennilega þangað. til í des-
embermánuði.
Andúð gegn ítölum.
Frá Belgrad er símað: Mikl-
ar æsingar í garð ítala í nokkr-
um bæjum í Júgóslavíu. Sum-
staðar hefir mannfjöldinn ráð-
ist á konsúlöt ítala. Orsakir æs-
inganna eru þær, að æsingar
hafa orðið af hálfu ítala í garð
Júgóslafa í bænum Gara í Dal-
matíu. Samkvæmt blöðunum
bafa ítalskir Facistar þar ráð-
ist á konsúlat Júgóslafa og mis-
þyrmt starfsmönnunum. Ivons-
úllinn særðist í skærunum.
Frá Japan.
Frá London er símað: Blaðið
Daily Telegraph befir skýrt frá
þvi, að japanska stjórnin liafi
ákveðið að fallast á ófriðar-
bannstillögu Bandaríkjanna, ef
bannið skerði eklci sjálfsvarnar-
réttinn.
Biðjið aldpei um „átsútkkuladi“
það á ekki saman nema
að nafninu.
Biðjið um
af bragðiuu þekkist það.
Seðlafalsari náðaður.
Frá Búdapest er símað: Seðla-
falsarinn Windiscb Graetz
fursti hefir verið náðaður.
Utan af landi.
Seyðisfirði, 29. maí. F. B.
Hvitasunnudag fermdi sókn-
arpresturinn Sveinn Víkingur
22 börn.
Simalínan miHi Scyðisfjarð-
ar og Skálaness hefir verið tvö-
földuð og endurbætt mikið.
Vélaskipið Faxi nýkomið af
liákarlaveiðum, féklc rúmt 100
bákarla, 20 tunnur lifrar, við
Langanes. Skrápur og uggar var
saltað í tunnur til útflutnings.
Tregt um beitu, en mokafli á
nýja síld, þegar liún fæst. Síld
mikil i djúpinu, gefur sig ekki
að landi vegna kulda.
Ráðgert að leggja bilfæran
veg á milli Vestdalseyrar og
Dvergasteins.
Umdæmisstiikan nr. 7 hélt
ársþing liér 23.—24. maí. Mætt-
ir 15 fulltrúar.
St. Th. Jónsson nýlega feng-
ið hingað Chevrolet fólksflutn-
ingabifreið.
Héluð jörð. Hægfara gróður.
Næg atvinna sem stendur.
Friðun Þingvaila.
—o—
Svo sem kunnugt er, voru á
síðasta Alþingi sett lög um frið-
un pingvalla.
Er svo fyrir mælt í 1. gr. lag-
anna, að „frá ársbyrjun 1930
skuli pingvellir við Öxará og’
grendin þar vera friðlýstur
belgistaður allra íslendinga.“
En hætt er við, að lögin verði
ekki annað en marklítið papp-
írsgagn og komi að litlu lialdi.
I 2. gr. cr lýst mörkum liins
friðhelga lands og skulu þau
vera sem hér Segir:
a. Að sunnan: Frá hæstu brún
Arnarfells í beina stefnu á
Kárastaði, yfir pingvalla-
vatn og upp á vestari bakka
Almannagjár.
b. Að vestan: Hærri barmur
Almannagjár að Ármanns-
felli.
c. Að norðan: Frá Ármanns-
fclli þvert yfir hraunið að
Hlíðargjá.
d. Að austan: Fystri bakki
Hlíðargjár og Hrafnagjár
ræður takmörkunum suður
á liæstu brún Arnarfells.
Uppbaflega ætlaðist stjórnin
til, að lrið friðlýsta svæði væri
miklu stærra. Var látið svo um
mælt í frv. stjórnarinnar, að
friðað skyldi land alt að „efslu
brún Ármannsfells norðaustur
móts við Meyjarsæti“ og þaðan
„norðanvert við Hofmannaflöt
i stefnu að Iilíðargjá gegnt
Tröllatindi.1' — pótti mörgum
furðulegt, að stjórnin skyldi láta
sér detta í Iiug, að Alþingi tæki
í mál, að samþykkja slika vit-
leysu. Virðist og Jieldur litið
vil i því, að verja stórfé til þess,
að friða liáfjöli og óliygðir fyrir
ágangi sauðfjár. J?að kom og
Þakkarávarp.
Alúðar hjartans þakklæti
votta eg þeim unga, óþekta
manni, sem hjálpaði mér heim
þegar eg datt á Bergstaðastræti
í vetur. Einnig þá hugulsemi
lians i bágindum mínum að
veita mér peningagjöf. Bið eg
aigóðan guð á lrimnum að launa
lionum þegar mest á liggur.
porbjörg' pórðardóttir,
sjúklingur á Landalcotsspítala.
fljótlega í ljós, að meiri hluti
Jringsins reyndist ófáanlegur til
að fallast á þetta ákvæði frv.,
en hins vegar var litill ágrein-
ingur um, að nauðsyn baari til,
að friða þingstaðinn forna og
nánasta umhverfi lians. Niður-
staðan varð sú, að liorfið var
frá því, að friða skriður og
mosaþembur Ái-mannsfells og
hraunflákann mikla norðan
beinnar linu frá Ármannsfelli
þvert austur um hraunið að
Hlíðargjá. — Er það mikil bót
frá því, sem uppliaflega var til
slofnað af hálfu rikisstjórnar-
innar.
En enn þá er þó bið friðlýsta
svæði stærra en svo, að nriklar
líkur sé til þess, að það verði
varið til lilítar fyirir ágangisauð-
fjár, nema þá ef til vill með
ókleifum kostnaði og fyrirhöfn,
árlega. 1 lögunum er ákveðið,
að hið friðaða land skuli varið
eftir því sem „fært kann að
reynast“. — Eins og menn sjá,
cr liér noklcuð linlega að orði
kveðið og mætti ef til vill af
því ráða, að löggjafanum hafi
ekki dulist, að varslan kynni að
reynast nolckuð torveld eða jafn-
vel óframkvæmanleg með öllu.
Sú mun og reyndin verða, ef að
líkinduin lætur.
Telja má sjálfsagt, að stjórn-
in láti girða alt hið friðlýsta
svæði, því að annars lcostar
kemur vitanlega eklci til neinna
mála, að það verði varið. Iíostn-
aður við þá girðingu lilýtur að
verða mjög mikill. Hið frið-
lýsta landsvæði er gífurlega
stórt og aðstaðan víða örðug.
Kunnugir menn fullyrða, að
girðingarkostnaðurinn muni
fráleitt verða undir 50 þús. lcr.
Og árlegur viðbaldskostnaður
girðingarinnar verður sjálfsagt
mikill. En þrátt fyrir allar girð-
ingar, mun þó sauðfé ganga
inn á liið girta landsvæði og
veitir því fráleitt af, að þarna
sé jafnan á ferli margir verðir
eða „fjársmalar“ alt frá vor-
dögum til haustnátta. Yerður
slarf þeirra liarla ónæðissamt,
og munu þeir þurfa að liafa
Drengur
um fefmingaraldttP
óskast til sendiferða
strax.
F. A. Kerff.
sæmileg lami. Er því bersýni-
legt, að varslan • ein hlýtur að
kosta allmikið fé árlega. Mundi
þvi ráðlegra, að minka enn hið
friðhelga svæði, áður eu hafist
verður lianda um girðingar og
annað. Iriggur í augum uppi, að
léttara muni reynast og kostn-
aðarminna að verja litið svæði
en mikið, og i annan stað virð-
ist elcki bersýnilegt, að neitt sé
við það unnið í sjálfu sér, að
liafa þjóðgarðinn svo stóran,
sem til er stofnað með lögum
síðasta Alþingis.
í frumvarpi stjórnariimar var
svo ákveðið, að „villidýralíf,
sem kynni að geta þrifist" á
liinu friðlýsta svæði, skyldi
„vera algerlega friðað“.
J?að er kunnugt, að innan hins
friðlýsta svæðis, er eitthvað af
grenjum og liafa tófur lagt í
þau og leilt þar út afkvæmi sín
árum saman. Með þessu ákvæði
stjórnarfrumvarpsins var gren-
lægjunum húinn ævarandi
griðastaður í Jringvallalirauni.
J?etta ákvæði um friðlielgi ref-
anna, sýnir betur en nokkurt
annað ákvæði frumvarpsins,
hversu áfátt liefir verið liugsun
þeirra nlanna, sem þarna lögðu
hönd að verlci. Hins er naumast
til getandi, að stjórnin liafi í
raun og veru ætlað sér, að fá
refunum (og margir þeirra eru
dýrhítir) ævarandi griðastað i
sjálfum þjóðgarðinum. j>ingið
tók lika af skarið i þessu efni
og hætti inn í frumvarpið
álcvæði um það, að heimilt
skyldi að ,,gera ráðstafanir til
ISumarhaílar
fyrir karla
eru komnir
Fallegir iitir
og snið.