Vísir - 18.08.1928, Blaðsíða 4

VÍSIR
Hí
F. H KjartanssoB & Co.
A lager:
Ný egg,
Kartöflup,
Laukup,
Kaptöflumj öl,
Sago,
Rísmjöl,
Rísgpjón,
Mafpamjöl,
Hveiti,
Strausykur,
Molasykur,
Kandís.
Verðið Kvepgi lægra.
Solinpillnr
eru framleiddar úr hrein-
um jurtaefnum, þær hafa
engin skaðleg álirif á hk-
amann, en góð og styrkj-
andi álirif á meltingarfær-
in.Sólinpillurhreinsa skað-
leg efni úr blóðinu. Sólin-
pillur hjálpa við vanliðan
er stafar af óreglulegum
hægðum og hægðaleysi. —
Notkunarfyrirsögn fylgir
hverri dós. Verð að eins kr.
1,00. — Fæst i
LAUGAVEGS APÓTEKI.

Veðdeildarbrjef,
Bankavaxtabrjef (veðdeildar-
brjef) 7. flokks veðdeildar
Landsbankans fást keypt í
Landsbankanum og útbúum
hans.
Vextir af bankavaxtabrjefum
þessa flokks eru 5°/0l er greið-
ast I tvennu lagi, 2. janúar og
1. júlt ár hvert.
Söluverð brjefanna er 89
krónur fyrir 100 króna brjef
að nafnverði.
Brjefin hljóða á 100 kr.,
500 kr., 1000 kr. og 5000 kr.
Landsbanki Íslands

J
Gúmmístimplar
eru búnir til í
Félagsprentsmiðjunni.
Vandafiir og ódýrir.
Verðlækkun.
NýslátraS kindakjöt, verulega
feitt, hefir lækkað í verði. Einnig
gulrófur sunnan af Strönd.
*■ J. 1 r
í Von.
Sími 1448.
Til Þingralla
fastar ferðir.
Tii Eyrarhakka
fastar ferðir alla miðvikudaga.
Anstur í Fljótsiilíð
alla daga kt. 10 f. h.
Afgreiðslusimar :715 og 716.
Bifretðastöð Rvíkur.
tt-kail ierir illa glala.
r
VINNA
1
Stúlka óskast í vist um tíma.
L'ppl. í síma 850. (358
Stúlka óskar eftir herbergi og
einhverju plássi, sem elda má
í. Uppl. á Grettisgötu 30. (374
Telpa, 12—14 ára, óskast 'á
Njálsgötu 54, niðri. (373
Maskínuföt þvegin og strau-
uð fyrir aðeins 95 aura. Þvotta-
húsið Mjallhvít. Sími 1401. (367
Lítil íbúö óskast nú þegar eöa
1. sept- A. v. á. (364
Góð íbúð óskast 1. október, heist
í vestur eða miðbænum. Uppl. i
sima 660. Margrét Leví- (359
Maður óskar eftir 1—2 her-
bergjum við Hverfisgötu eða
þar í grend, nú strax eða seinna.
A. v. á. (372
Stót stofa og eldhús til leigu
nú þegar fyrir fámenna fjöl-
skyldu. Arnargötu 12, Grims-
staðaholti. (371
2 herbergi og eldhús óskast 1.
októher; má vera í góðum kjall-
ara. Tilboð rnerkt: „Ábyggileg-
ur“, sendist afgr. blaðsins fyrir
26. þ. m. , (370
Ágætar stofur til leigu ásamt
ágætu fæði. Kirkjutorgi 4. -—
Ragnheiður Einars. (757
Stofa og svefnherbergi
með öllum þægindum óskast til
leigu í vesturbænum, og fæði
fyrir einn mann á sama stað. A.
v. á. (302
3—4 herbergi og eldhús, með
þægindum, óskast i- okt. A. v. á.
(33i

L H.l G *
*
Trésmíðaverkstæði óskast í
austur eða miðbænum. Uþpl.
gefur Sigfús Jónsson, í síma
997, frá 7—9 siðd. (368:
r
KAUPSKAPUR
\
Reytt kofa fæst 1
portl Sláturfél. Suð-
uplands, Lindargötu.
Rósir og r ifsber fást í SuSur-
götu 20. (365'
Vélaspænir til sölu, ódýrir á
Laugaveg 89. (362
Falleg garðblóm til sölu í Mið-
stræti 6.
(360
Hænu-ungar og fullorðnar hæn-
ur, til sölu afar ódýrt- Uppl. í sima'
110 7- (35 7
Líkkistur frá eíiiföldustu til full-
komnustu gerðum, ávalt alveg til-
búnar. Sé um útfarir. Tryggví
Arnason, Njálsgötu 9. (356'
Kjólar, undirföt, sokkar, golf-
treyjur, helgjieysur, mjög ódýr
drengjaföt. Alt nýtt í Útbúi
Fatabúðarinnar. Sími 2269. (369
ÍSþENSK FRÍMERKr keypt á
Urðarstig 12. (34,-
Húsmæður, gleymið ekki aS
kaffibætirinn „Vero“ er mikluú
betri og drýgri en nokkur ann-
ar. (68S1
Vörubifreið „Chevrolet“ til sölu,-
Til sýnis í portinu hjá Jóní'
Stefánssyni, Laugaveg 17, kl- 5—r
7___________________________(337"
Islensk frímerki eru keypt hæsta
verði í Bókaverslun Arinbjarnaf
Sveinbjarnarsonar, Laugavegi 41.
(3977
T A PAÐ - FUNDIÐ
Peningabudda týndist á Lindar-
götu í gær. Skilist á Lindargötu
23- (363
Silfur-armbandsúr fanst' milli
Þverár og Hliðarendakots í Fljóts-
blið. Uppl. á Bifreiðastöð Einars
og Nóa. (361
Tapast hefir armbandsúr frá
liárgereiðslustofu frú Ilobbs upp
Grjótagötu. A. v. á. (366
Fj elagsprentsmið j an.
FRELSISVINIR.
alt útskorið og með kynjamyndum — hin mesta gersemi.
William lávarSúr kinkaði kolli til aðstoðarforingjans.
Hann var þreytulegur yfirlitum. Hann hafði verið á dans-
leik alla nóttina, í húsi tengdaföður sins, Ralphs gamla
Isard. Það var þvi engin uppgerð, þó að landstjórinn væri
þreyttur og jijáður á svip — það var alveg eðlilegt.
,, E — eru'ð það þér, Mandeville? Hvaða skrambi eruð
þér snernma á ferðinni í dag!“
„Það er ekki að ástæðulausu!“ sagði höfuðsmaöurinn,
stuttur í spuna.
William lávarður leit á hann með athygli. Hann þekti
engan mann, sem hafði eins fullkomið vald yfir sjálíum
sér, eins og Robert Mandeville. Fyrstá boðorðið i góðum
siðum hljóðar þannig: Sá sem vill kallast prúðmenni og
eiga þ.að skilið, verður að hafa fullkomi'ð vald yfir sjálf-
um sér, ándlega og líkamlega, hvar sem er og hvernig sem
á stendur. Og Mandcville var réttnefnt dæmi uni slíkan
mann. En nú var öðru máli að gegna. Mandeville — þessi
snillingur í sjálfstamningu — var æstur í skapi, og það
svo mjög, að hann fékk ekki duli'Ö það. Það var fleira
en röddin sem bar þess vitni. Hann var hrokafullur á svip
og geðshræringin var auðsæ á and-litinu. Hár hans var
Ijóst á litinn og mátti glögt sjá á því duítið frá því nótt-
ina áður. En því var ekki vant, því að Mandeville höfuðs-
manni var rnjög umhugað um klæðaburð sinn og útlit.
Hann hlaut áð hafa húist að heimair i snatri.
„Nú — nú — hvað er um að vera?“ spurði hinn tigni
landstjóri.
Mandeville höfuðsmaður leit fyrst á hr. Innes, og lét
ekki svo lítið, sem að taka undir kveðju haus. Þar næst
leit hann á herbergisþjóninn. Hann var önnur kafinn við
að snyrta hár herra síns.
„Erindið getur heðið, þangað til Dumergue er búinn
að ljúka sér af,“ svaraði hann, og mátti heyra á rödd hans,
að hann var þegar farinn að jafna sig.
„Innes,“ sagði William lávarður. „Fáið Mandeville höf-
uðsmanni bréfið frá Hillsbrough lávarði. Llann getur lesið
það, á meðan hann bíður.“ Og því næst hætti hann við,
að hréfið hefði komið með herskipinu ',,Cherokee“. Hefði
skipstjórinn afhent hréfið fyrir klukkustund.
„Jæja, Mandeville. Ilvað segið þér við þessu?“ spurði
hann, ]>egar er Dumergue var húinn að snyrta hann.
„Það kemur sér vel.“ .
„Vel — segið þér? Innes, heyrið þér það — hann segir
að það komi sér vel.“
En Mandeville lét sér fátt um finnast og leiddi orð yfir-
boðara síns alveg hjá sér. Hann þreif hréfið aftur og tók
að lesa hátt: „Framferði nýlendnanna í Ameríku er ástæðu-
laust og vanþakklátt. Stjórnin hefir fastráðið, að koma
þeim sem fyrst á kné. Þær eru altof örðugar landstjórum
hans hátignar, konungsins."
„Og svei, — örðugíeikarnir eru ekki teljandi," svaraði-
hávelhorinn fulltrúi hans hátignar, í Suður-Carolina.
Mandeville hélt áfram að lesa. „Nýlendustjórnin hefir'
hingað til verið altof eftirlát, í öllum greinum. Það verð-
ur að láta til skarar skríða nú þegar, svo að hægt sé að'
vinna hug á uppreistinni, sem nú er í aðsigi.
„Eg verð þvi að biðja yður, tigni landsstjóri, að gera'
þegar upptæk öll vopn, sem kynnu að vera til í fylki yðar
tignar. Ennfremur: að kalla til vopna alla konungholla
menn. Sömuleiðis að gera ráðstafanir til þess, að taka á
móti breskum hermön’num, sem sendir verða héðan, svo
fljótt, sem unt er.“
Hinn tigni landstjóri hló. „Þeir eru gamansamir, Mande-
ville! En þannig vaxin gamansemi endar oft sem sorgar-
leikur. Eg á að kalla alla konungholla menn til vopna!
Það væri leikur einn fyrir uppreistarmenn, að kalla til
vopna alla vopnfæra menn, en eg yrði að gera svo vel,
að sitja hjá og horfa. á leikinn. Og eg yrði, meira að segja,
að láta sem eg heföi ekki hugmynd um, hversvegna þeir
væri að kalla menn til vopna. — Já, þeir heimta jafnvel,
a'ð eg trúi því, að þeir séu að kalla öryggislið eingöngu, —
cnda þótt þeir geti varla fengi'ð af sér, að leyna ])ví, að
svo er ekki. Hér úir og grúir af hermönnum, — aíveg eins
og Charlestown væri setuliðsbær. Þeir halda skrúðgöngur, ■