Vísir - 28.09.1928, Blaðsíða 6

Föstudaginn 28. sept. 1928
VISIR
lýsa best, — endast lengst og
kosta minst.
Allap stærdip fpá 5—32 kepta
aðeins eina krónu stykkið.
Hálfvatts-pepup |afap ódýpap i
SO 40 60 75 100 150 Valt
Kr. 1,30 1,40 1,65 1,80 2,75 4,00 stykkiS.
Helgi Magnússon & Co.
.IUXj
’lr ..kUSHU
Teggflísar - Gólfflísar.
88 ' 88
§ Fallegastar - Bestar - Odýrastar. §
«5 00
æ
88
88
Helgi Magndsson & Co.
'JJiflkiaper in Powder
iímfurfinn er bestur innanhúds
aérstaklega i steinhúsum.
Calcitine má einnig mála
yfir gamalt veggfóður. Calcitine-
limfarfinn er sótthreinsandi, á-
ferðarfagur og auðveldur í notkun.
Heildsölubirgðir hjá
G. M. BJÖRNSSON,
Innflutningsversl. og umbeCsial*
Skólavörðustíg 25, Reykjavik.
Hltls-kallii lerlr alla ilali
Kuldlnn nálgast!
Fjöldi af vetrarfrakkaefnum,
ásamt albestu, fáanlegu tegund-
unum af bláu Cheviotunum og
svörtu, í smoking og kjóla. Ger-
ið svo vel að athuga verð og
gæði, áður en þiö festið kaup
annarstaðar.
Guðm. B. Vikar.
Laugaveg 21. Sími: 658.
í heildsölu:
KryddvÖPUP allsk.
Saltpétup.
Vinbepjaedik.
Edikssýpa.
Blásteinn.
Catecbu.
Gámmistlmplap
ern bánir til 1
FélagsprentsmiCjunni.
Vandaðir og ódýrir.
Rúgmjöl, hveiti, hrísgrjón,
melís, strausykur, kandis,
saltfiskur. — Lægsta verð
á íslandi.
VON OG BREKKUSTÍG1.
KKMKMKXKKMMMMKKMXKKMMIOIMW
---- Sími 542.
MMKKKKKKKKKKMKMKKKKKKMKMM
,88
§8
J i ' i ) f ‘ i f i.,1 *
ep að dómi flestra vand—
látpa húsmæðra óvidjafn-
anlegt suðusákkulaði.
/IlOíI.O]
iifc.
Lausasmiðjnr
. . -J C? rnutó
steðjar, smíðaliamrar og smíðatengur.
Klappapstig 29.
VALD. POULSEN
nkií
i '
iffiu
!•>/<': í lílK
íii'fíiíílti
iihia'id
/n .
I-
'■■'t',
n rí-fiiló
b*. ig'iovi!
. vm-dnL Iíí
mii 'íád
Simi 24.
FRELSISVINIR.
sem hami hafði oröið til þess, að æsa mennina til hams-
lausrar reiði. En Drayton var þeirra gætnastur og hag-
sýnastur. Hann fékk þá til að nema staðar.
„Látum nú skeika a<5 sköpuðu,“ sagöi hann. „Við skul-
um láta þetta afskiftalaust. Hvers vegna ættum við að
bregða snörunni um háls okkar. Það væri engum til gagns.“
Latimer þótti þetta fjarstæða. „Mikil varkárni og gætni
er mér þvert um geð,“ sagði hann.
Drayton útlistaði fyrir honum við hvað hann ætti, ró-
lega og ofsalaust. „Enginn getur búið til mál á hendur æst-
um lýð. Þið skiljið það væntanlega? En það er hægt að
taka foringja hópsins fastan og ákæra hann. Við verðum
að forðast þess háttar af öllum mætti, því að það hefði
ákveðnar og óhjákvæmilegar afleiðingar í för með sér —
þó að ekki sé annað talið.“
„Öldungis rétt! Hann hefir rétt að mæla,“ sagði Gads-
den. „Og þó er hann eiginlega aö segja það sama, sem
Rutledge sagði.“
„Og honum ertu fyrirfram ósamdóma, Latimer,“
hætti Drayton við.
Latimer var þess öldungis fullviss í hjarta sínu, að lýð-
uiinn kæmi of seint og gæti því ekki svalað hefndarþorsta
sínum á I'eatherstone. Var það aðalorsök þess, að hann
lét að oröum þeirra félaga að lokum, og hélt heimleiðis.
Gadsden varð honum samferða hérumbil alla leið. Þeir
áttu báðir heima niður við víkina og máttu heita ná-
grannar.
Latimer settist að snæðingi með bestu samvisku. Það
hefði hann varla gert, ef hann hefði haft hugmynd um
skeytingarleysi Mandevilles. En honuni var það ókunnugt.
Og honum kom ekki til hugar, að menn gæti hegðað sér
svo. Honum brá því mjög, er Tom Izard kom þjótandi
inn í matsalinn til hans stundu síðar.
„Hvað gengur á?“ spurði Latimer. Það leyndi sér ekki,
að Tom var mjög æstur í skapi.
„Hliö helvítis hafa verið opnuð og djöflarnir leika laus-
um hala,“ sagði Tom og bar ört á. „Bandóður skríll æðir
um göturnar — eins og f jandinn sjálfur sé á hælum hans.“
„Hægan, kæri vinur! Lofaðu þeim að hlaupa! Þeir eru
óskaðlegir! Fuglinn er floginn, skal eg segja þér!“
„Óskaðlegir? Sagðirðu það? Þeir hafa gert nægan
skaða — allan þann skaða sem hægt var að gera.“
„Featherstonc? — Hafa þeir fundið Featherstone?“
Það lá við, að Latimer fengi aðsvií. Hann var náfölur.
„Fundíð hann ? — Þeir hafa bæði fundið hann og mvrt
hann! Þeir ruddust inn á heimili systur hans. Þeir voru
svo æstir og vitlausir, að við sjálft lá, að þeir rifi kof-
ann niður. Featherstone sat að kveldverði, ásamt systur
sipni og mági. Það var ekkert ráðrúm til þess að leyna
honum, eins og þú skilur. Þeir tóku hann! Hann hljóð-
aði, eins og kona í barnsnauð, þegar þeir drösluðu hon-
um út. Þeir rifu af honum fötin, spjör eftir spjör, þar
til er hann stóð alls nakinn — það var J^^ðijég't \~-A*þéý.p4j^
legt — ofboðslegt! Þvi næst dyfu þeir honum i tjöru og
veltu honum svo upp úr fiðri — að systur hans ásjáandi! ,
Hann linti ekki á hljóðum — orgaði óStjórnlegar en’orð .
fá lýst, meðan þeir drösluðu honum iÚn‘ allaí’ göíúf't'-^'
alveg út að torginu við krána. Og þar hengdu þeír Hann
í hæsta trénu. Guð minn góður ! — Þessi'óstjórnlégu hljoð ,
— þessi sára kveinan. — Eg heyrl ópín enn og gét ýlst
aldrei gleymt þeim.“ ihít.' ' ,
Latimer var fölur sem nár og angistitFvár letrú^'í'iSvlþ' j"
hans. Hann hélt sér dauðahaldi í stólin^'sénf! híÖSFÍÖf^.
á, mælti ekki orð frá vörum langa hríði-S- og starðf^fraiií^ .,
fyrir sig eins og í leiðslu.
-íí
iiarl
„Það er altalað —“ sagði Tom seinlega, ,;,áð þið' GaílS- j(
den hafið sigað skrílnum á hann!“ nli -'j '>< ’■■ 'Í
„Já — já —“ sagði Latimer og kendFgíémjú og óþblíH- .
mæði í rómnum. „Já — auðvitað —En'hVérnig'náð'u
þeir í hann ? Hvað hefir Mandeville'sfe hafst -^'’gerðÉ " •
hann honum alls ekki viðvart — eða 'kifiti slámnn éltki ! ,
viðvöruninni ?“ lín: í ;
„Hvernig á eg að vita það? — AuðvifaÖ átti Feathér- rfl
stonc þetta margfaldléga skilið. En þú íféfðlr átt -áð' Játá' ' j" ^
það afskiftalaust, Harry. Nú verðurðuÝáð • ver'á^vaf-úÖi '
þig.“ ■ - , _ . , irngfí CtíSÖ-Sff"'^