Vísir - 30.09.1928, Page 6

VISIR
Sunnudaginn 30. sept. 1928.
©p að .dómi flestra vand-
látra húsmæðra óviðj afn-
anlegt suðusúkkulaði.
Landsins mesta úrval af rammalistnm.
Myndir innrammaSar fljótt og rel. — Hvergi eins ódýrt.
Guðmundur Ásbjðrnsson.
Laugaveg 1.
Studebaker
eru bíla bestir.
B. S. R. hefir Studebaker
drossíur.
B. S. R. hefir fastar ferðir til
Vífilsstaða, Hafnarfjarðar og
austur í Fljótslilið aha daga.
Afgreiðslusímar: 715 og 716.
A fimtudaginn
kom verulega fvænt^dilka-
• kjöt úr Borgarnesi, ^besta
kjötið til jíniðursöltunar . —
Komið og’lítið á það. ”
Kjötbúð Hafnarfjarðar.
Sími 158.
Jarðepli.
Jarðepli ofan af Skaga,fgulrófur
6 kr. pokino, jarðepli á 11 kr.
pokinn, dönsk jarðepli á 8 kr.
pokinn. Jarðepli frá Eyrarbakka
10 kr. pokinn.
VUN. OG BREKKUSTÍG 1.
'Dittemper in P&yder
hmfarfinn er bestur innanhúss
sérstaklega í steinhúsum.
Calcitine [má einnig mála
yfir gamalt veggfóður. Calcitine-
límfarfinn er sótthreinsandi, á-
ferðarfagur og auðveldur í notkun.
Heildsölubirgðir hjá
G. M. BJÖRNSSON,
ínnflutningaveril. og umboðasala,
Skólavörðustig 25, Reykjavík.
STÚLKA
vön almennrl mat-
reldslu, óskastj til ,C.
»«rniinwi)iii >»mi 11 * *' r’/úk...•——- - -
Pjpoppé, i
G. M. C.
(General Motors Truck).
Kr. 3950,00. Kr. 3980,00
G. M. C. vörubíllinn er með 6 „cylinder“ Pontiac vél,
með sjálfstillandi rafmagnskveikju, lofthreinsara, er
fyrirbyggir að ryk og sandur komist inn í vélina, loft-
ræstingu i kruntappahúsinu, sem lieldur smurnings-
olíunni í vélinni mátulega kaldri og dregur gas og sýru-
blandað loft út úr krúntappahúsinu svo það skemmi
ckki olíuna og vélina.
4 gír áfram og 1 afturábak. Bremsur á fram- og aft-
urhjólum. Hjólin úr stáli og óbilandi. Hvalbakur aftan
við vélarhúsið svo auðvelt er að koma yfirbyggingunni
fyrir. Hlíf framan við vatnskassann til að verja skemd-
um við árelcstur. Vatnskassi nikkeleraður og prýðilega
svipfallegur.
Burðarmagn 3000 pund, og yfirbygging má vera
1000 pund i ofanálag eins og verksmiðjan stimplar á
liverja bifreið.
Hér er loksins kominn sá vörubíll, sem bifreiðanot-
endur hafa þráð til langferða. Hann ber af öðrum bíl-
um að slyrkleika og fegurð og kostar þó litið.
G. M. C. er nýtt met í bifreiðagerð lijá General Mot-
ors, sem framleiðir nú helming allra bifreiða í veröld-
inni.
Pantið í tima, því nú er ekki eftir neinu að bíða. Öll
varastykki fyrirliggjandi og kosta ekki meira en í Chev-
rolet.
Sími 584. Simi 584.
Jóli. Ólafsson & Co,
Reykjavik.
Umboðsm. General Motors bíla.
œeæææssaeææææææææææææææææææi
VÍSÍS-KAFFIÐ gerir alla glaða.
FRELSISVINIR. '
„Mér aö kenna?“ Rutledge leit á förunauta sína. Var
auöséö, aö honiun þótti staöhæfing Latimers furöuleg.
„Mér aö kenna, segiö þér? Er þaö ekki heldur fljót-
fænisleg ályktun, herra minn?“
„Hr. Rutledge! Eg hirði ekki um aö útskýra hugsanir
rnínar nánara. Við erum staddir á heimili mínu. Eg óska
helst, aö þér kjósið einhvern annan staö, ef þér eruö
einráðnir í þvi aö æsa mig til móögana við yður! — Tom
— viltu ek,ki gera svo vel og hringja á Júlíus!“
„Bíðið þér við, herra minn — aðeins augnablik!“
Rutledge roönaöi lítiö eitt.
„Þú veröur aö hlusta á það, sent viö ætlum að segja
við þig!" bætti Moultrie við. „Tom — geriö svo vel og
hringið ekki. — Hlustaðu nú á,'Harry! Þú getur aö lík-
indum skiliö, að þaö má ekki koma fyrir, að þú verðir
tekinn fastur.“ ■
„Hver ætti að taka mig fastan?"
„Ef landstjórinn fyrirskipar aö taka þig fastan, þá
veröum viö aö sætta okkur við það. Ef þeir handtaka þig,
veröurðu dæmdur. Og þá verðuröu áreiöanlega hengdur."
■ „Já, ef „frelsisvinir" vilja sætta sig við það,“ svaraöi
Harry. „Þú hefir sagt, aö almenningur tignaöi rnig og
teldi mig hetju — og eg sagði, aö mér stæöi það á sama.
En því er elcki svo varið. Eg hefi skift um skoðun. Eg
treysti lýðnum afdráttarlaust, og þið ættuö aö gera slíkt
hiö sama!“
„Getur verið. En reynið að láta yöur skiljast þaö, hr.
Latimer,“ sagði Lawrens, „aö þetta heföi óhjákvæmi-
lega uppreisn í för með sér. En uppreisn viljum viö
foröast.“
„En eg ætla mér ekki að foröast þær afleiöingar.
Þvert á móti! Uppreisn — íangelsi — réttarhöld —!
Eg mun fagna þessu öllu aí heilum huga! Þá fæ eg
tækifæri til að birta þaö öllum lýö, hversu svívirðileg
gildra mér hefir veriö búin í þessu máli.“
Gestirnir litu hver á annan þungbúnir og hugsandi.
Þeir virtust allir á einu máli — en Moultrie hafði orö
fyrir þeim:
„Harry, þú veröur aö fara á brott úr Charlestown í
nótt. — Þegar í stað!“
„Eg sé enga nauösyn á því!“
„Þú verður að fara. Þaö er óumflýjanlegt.“
„Nei, eg verð kyr!“
„Já — en —“
„Ef hr. Rutledge heföi á réttu að standa um þaö, að
fordildin væri undirrót athafna minna, þá mundi eg nú
láta að orðum ykkar. En eg geri það ekki. Eg hefi
önnur áhugamál efst i huga. Og eg ætla ekki aö gefa
yður, hr. Rutdledge, neina frekari skýringu á þeim. Eg
er oröinn leiður á því, að gefa yður skýringar. Eg er
orðinn dauðleiður á ósvífnum spurningum yðar og yf-
irheyrslum. Það, að þér skipið mér að fara, er jafnvel
nægileg ástæða fyrir mig til að sitja sem fastast. Eg
viöurkenni ekki vald yðar eða myndugleika. Þér hafið
kvaliö mig í allan dag með ósvífnum spurningum og
grímuklæcidum svívirðingum, og mér getur ekki skilist,
að það sé aö neinu leyti réttmætt. Og því er þaö, aö
eg fer þess á leit, aÖ þér hlífiö okkur báöum við frekari
umræðum um þetta efni. Allar frekari umræður yrðu
árangurslausar. En þú gerir mér greiöa meö því að
verða hér kyr, Moultrie, og eg skal þá segja þér allan
hug minn í þessu máli. Iiugur minn og hjarta eru ná-
tengd þessu máli. Ef Lawrens ofurstj vill hlýöa á það,
sem eg ætla að segja mér til varnar, þá tek eg því fús-
lega.“
Hr. Rutledge hneigði sig þurlega og mjög virðulega.
„Jæja, þá ætla eg að leyfa mér að kvéðja yður, hr.
Latimer. Eg veit að Moultrie og Lawrens ofurstá er
velferð ríkisins eins hjartfólgin og mér!“
Þegar Rutledge var farinn geröi Latimer játningu sína
fyrir gestunum og Tom Izard, eins og hann hafði heitið.
Hann lýsti aðstöðu sinni gagnvart Sir Andrew — hversu
erfið hún væri. Hann benti þeim á, að sér yrði hent-
ugast aö verða tekinn íastur, sökum þess, að þá hlyti
vitnaleiöslan að útskýra öll atriði málsins. Og hann
vænti þess, aö það mundi réttlæta sig í augum Sir An-
drews. Gestirnir hlýddu á frásögn Latimers og féllust
á það, er hami sagði.
„En ef þetta er nú röng ályktun? Ef Mandeville á ekki
neina sök á þessu?" spurði Lawrens.