Vísir - 10.10.1928, Blaðsíða 2

VISIR
Spaðkjöt.
Vopnafjarðarkjötið kemur með Esju. Menn eru
beðnir að senda pantanir sínar sem fyrst.
Fáum einnig spaðsaltað kjöt vestan úr Dölum.
Fyrsta flokks dilkakjöt, alt af vænum dilkum; slögin
ofan á í tunnunum.
Nykomlí með íslandi
dömukápnr og telpukápur. — Selst fyrir
original verksmiðjuverö plus kostnaði.
Aðeins fyrir kaupmenn og kaupfélög.
A. Obenliaiipt.
Plötur.
Nótur.
S Min Ven Pytjamos.
M
M Amazoraerne — Et lille godtl parti — Nu skali vi lijein í
<g| Buret — Det var Kaninen dkr begyndte — Der er ingen
som du mon amie — Hjenrme i en gammel By vetT
M Sundet — En Pige i Favnen\ (Styrmand Karlsens Fkuii!-
mer) — Dreaming of Icelanxi'. (petta eru nýjustu lögin).
M
m Lög sem pegar eru vinsæl:
Jjgg En er for lille — FlygarvalSen — Bamona — To brune
^ Öjne — Constantinople — Dreaming of Iceland! — Pige
fortæl mig et ÆventjT — Wienerwaltz — Der er Elskov
^ til hver Pige — En Skaal for gamle Dage o. fl., o. fl.
Jjgg Gufdbergskoret — O. D. kören — Handelsstandens Sang-
^ foreníngskor — Palæstrina kórið o. fl., o. flr kórplötur
M! nýkomnar.
<*S>

stvrkurinn, eftii’ nýju lögujn-
vinnuiliættir liafa orðið tiil þess»
Símskeyti
Khöfn 9. okt. FB.
Kirkjumál á þingi Frakka.
Frá Paris er símað: Fjár-
laganefnd þingsins hefir sam-
þykt með litlum atkvæðamun
tillögu Poincares um að leyfa
nokkrum kennimannlegum fé-
lögum að stofna trúboðsskóla
í Frakklandi. Stjórnin í Frakk-
landi gerði lilutaðeigandi fé-
lög landræk, þegar ríki og
kirkja voru aðskilin árið 1906.
Poincaré segir, að hann hati
verið til neyddur að bera fram
tillöguna, til þess að koma í
veg fyrir, að áhrif frakkneskra
trúboða í Afriku og Asíu
minki til lragnaðar fyrir önnur
ríki. Vinstriblöðin andmæln
tillögunni, segja, að ef tillagan
nái fram að ganga, þá muni
kirkjupólitík Frakklands ger-
breytast. Sumir álíta jafnvel,
að ef Poinearé tekur tillöguna
ekki aftur, er þingið kemur
saman, þá kunni það að verða
honum að falli.
Italir og flotamálin.
Frá Rómaborg er símað:
Stjórnin í ítalíu hefir sent
stjórnunum i Frakklandi og
Bretlandi svar viðvikjandi
frakknesk-hresku flotasam-
þyktinni. Kveðst stjórnin í
ítalíu vera reiðubúin til þess
að fallast á takmörkun víg-
húnaðar á sjó, ef ekkert ríki
í Evrópu fái leyfi til þess að
hafa stærri herskipaflota en
ítalía. Kveður ítalíustjórn
{eskilegt að takmarka að eins
smálestatölu flotaheildar hvers
lands.
Nurmi setur ný heimsmet.
Frá Berlín er símað: Á
iþróttamóti hér setti Finnlend-
ingurinn Nurim þrjú heimsmet.
Hann hljóp 19 kílómetra 210,82
metra á 1 klukkustundu. Hann
ldjóp og 15 kílómetra á 46 min-
útufn 49,5 sekúnaúm, og loks
hljóp hann 10 mílur enskar á
15 mínútum og 15 sekúndum.
Landskjálftar í Litlu-Asíu.
Frá Angora er símað: Þrjú
sveitaþorp nálægt Angora liafa
gereyðilagst í landskjálftum.
Fimmtíu til sjötíu liús af liundr-
aði í seytján sveitaþorpum
hafa eyðilagst. Ekkert mann-
tjón.
Alþýðublaðið og Morgun-
blaðið hafa fyrir nokkuru rætt
allmikið um mál konu einh-
ar, sem flúið liafði héðan úr
bænum, til að komast hjá fá-
tækraflutningi austur á land.
Þykir Vísi ekki ástæða til, að
skifta sér af einstökum atrið-
um, sem um er deilt i þvi máli,
en hins meiri þörf, að ræða
sjálfa undirrótina, fátækralög-
in. Og mættu þá ýms kurl til
grafar koma.
Ekki er langl síðan fátækra-
lögin voru endurskoðuð,og fvr-
ir aldurs sakir mundu menn
lralda, að þeirn væri enn óhætt
um liríð. En það mun satt hest
að segja, að það er einhver liin
ómerkilegasta endurskoðun
laga, sem menn liafa spurnir
af, og ekki til annars hæfileg
en að vera steinn á stjórnmála-
dys endurskoðarans, Magnúsar
Guðmundssonar. Er leitt að
þurfa að geta þess, að í þessu
máli fylgdu honum ekki flokks
hræður hans einir,heldur nærri
allir „Framsóknarmenn“. Þó
kom fram á þingi allhvöss á-
deila á þessa lagaendurskoðun,
og má þar einkum minnast
tveggja þáverandi þingmanna
Reykvíkinga, Jakobs Möllers
og Héðins Valdimarssonar.
Það var einkum tvent, sem
koni endurskoðun fátækralag-
anna af stað. Annað var fá-
tækraflutningurinn; liitt missir
kosningarréttar fyrir þá, sem
þiggja af sveit. Vissu kröfuru-
ar um hvorttveggja tíl raeíri
mannúðar gagnvart þurfaling-
um. En einnig hefði mátt minn-
asf rnci^a en gert var nrannúð-
arinnar gagnvart sumum þeim
sveitarfélögum, sem fátækra-
framfærið ætlar að ríða að
fullu.
Með endurskoðun fátækra-
laganna var engin hót ráðin á
þeini álcvæðumr sem bæta
þurfti, nema síður væri. Fá-
tækraflutningarnir haMast eft-
ir sem áður, og jafnvel var af-
numið það ákvæðiT sem helst
gat verið þurfamanni tíl varn-
ar, að augljóst þyrftí að vera,
að hann væri kominn á stöð-
ugt sveitarfrarnfæri.. —
Um hitt, atkvæðisinissi
þeirra, sem af sveit þiggja, var
að vísu gerður nokkur kattar-
þvottur: Bæja- og sveita-
stjórnum var ffengið vald í
hendur til að hafa eins konar
niðurjöfnun á kosningarrétti
þurfalingann>aT með því að
heimilað var að gefa upp
sveitarstyrk undir vissum
kringumstæðum. En þetta var
engin úrlausn á því máli, sem
leysa þurfti,, og þó heldur til
spillis. Þvi að það mun nú
mega teljast alviðurkent, að>
meginþ.orri þeirra manna, sem
af sveit þiggja, gerir það af
sárri þörf i upphafi. Þess
vegna er ahnent ekki ástæða
til að svifta menn mannrétt-
iiiduni fyrir þá sök. Þá, sem>
styrkja þarf vegna ræfilshátt-
ar þeirra, á að svifta fjárfor-
ræði og þar með atkvæðisrétti..
— En þótt eigi sé ástæða til að
svifta menn réttincþim sinuin
sein horgara i þjóðfélaginu,
þótt þeir lendi í vandræðum
og leiti á náðir sveitarsjóðs* er
ekki þar með sagt, að ástæða
sé til að gefa þeim það fé, er
þeir fá að láni hjá sveitinni.
Þeir komast oft í þau efni, að
þeir geta sjálfir greitt þessa
skuld siðar. Höfum vér að vísu
ekki spurnir af, hversu oft
þeir gera það, en sé það mjög
sjaldan* má óhikað fullyrða,
að það er að miklu leyti fyrir
þá sök, að sveitarstyrkur er
siðspillandi, eins og nú er frá
gengið um veitingu hans. Lög-
in líta á þá, sem styrkinn fá,
sem lægslu verur þjóðfélagsins
og setja þá á bekk með glæpa-
mönnum og fábjánum. Það
verður til þess að draga lir
virðingu mannanna fyrir sjáll-
um sér; styrlcurinn gerir þá
oft og tiðuin að aumingjum, i
stað þess að vera þeim hjálp
til sjálfshjálpar. Löggjafinn
þarf að hjálpa lil að innræta
mönnum þá skoðun, að sveit-
arstyrkur sé eins og liver önn-
ur skuld, sem heiðarlegt sé að
stofna til, ef ekki verður hjá
því komist, en jafnframt sjálf-
sagt að endurgreiða, svo fljótt
sem kostur er. En sú breyting
sem á lögunum var gtírð, um
að heimila uppgjöf á styrkn-
um, lilýtur að liafa áhrif í
þveröfuga átt.'Hjá þeim mönn-
um, sem lielst gætu endur-
greitt styrkinn, eru einmitt
oftast fyrir hendi ástæðurnar
fyrir því, að þeir mættu lialda
kosningarrétti og þar með til
þess, að þeirn sé gefinn upp
um. Ættu áhrifihi að vera aug-
Ijós.
Vel mætti nefna fieiri, galla
á þeirri meinabóit, sem Magnús
Guðmundsson þóttist þarna
koma fram.. En það mætti æra
óstöðugan að tina alt tál, enda
er þess ekki kostur i stuttri
hlaðagrein. Að eins, skal þvi
hætl við, að það mun hafa
verið með sérstöku tilliti tií
þessa ákvæðis, sem borgar-
stjóri Keykjavíkur kallaði ffá-
tækralögin „þau vitlausustu íög,
sem til eru.“
Þá er að víkja örfáuin orð-
um að þeirri hlið, sem snýr að
þeim sveitarfélögum, sem
verst eru stödd. Breyttir at-
aði sum hreppsfélög Lafa gjör-
eyðst að lcalla að ungu fólki.
Liggur nærri, að svo> megi
stnnduin að orði kveða, að eft-
ir sé ölúungar einir og ung-
láörn, sem sveitinni hafa verið
send til frarnfærslu, — af-
kvæini einlivers af hinu yngra
fólki, sem burt er farið og
lagst hefír i óregíu og 'harn-
eignir. En þess munu dæmi, að
sumar sveitir njóti á þann hátt
lielst þess’ fólks, er þær hafa
komið á legg. Eru það oft þær
sveitir, sem fyrir einliverra
hluta sakir eru orðnar miður
byggilegar en aðrar. Og það
sem til er af manndómi og
framtakssemi í þeim, fer afft

Fallegar vörur:
Eáputau,
fjölmargar teg. í kvenna-, telpu- og drengjakápur.
Kj ólatau
gott og ódýrt úrval, þar á meðal sérlega góð teg.
á 3,90 pr. mtr.