Vísir - 14.10.1928, Blaðsíða 6

Sunnudaginn 14. okt. 1928.
VlSIR
Rísgrjón í'JlOö kg^Rangoon
do. — 50 — —
do. -- 25 — póleruð.Japönsk
Laukur, vínber og epli,
Kartöflumjöl, sago og rísmjöl.
Rúsinur, sveskjur og döðlur.
Bl.þávextlfi*, aprikosur og sukkat.
Verðið^livergi lægra.
Heiðpudu húsmæður I
Sparið fé yðar og notlð eingöngu lang-
besta, drýgsta og því ódýrasta
Skóáburðinn Gólfábupdiim
Fæst í öllum helstu verslunum landsins.
Lausasmiðjnr
steðjar, smíðahamrar og smíðatengur
Klapparstíg 29.
VALD. POULSEN.
Siml 24.
Lamtsins mesta úrvai af rammalistum.
Myndir innrammaÖar fljótt og vel. — Hvergi eins ódýrt.
Guðmundur Ásbjörnsson.
Laugaveg i.
í heildsölu:
Kryddvttrur allsk.
Saltpétup.
V inbepj aedik.
Edikssýpa.
Blásteinn.
Cateebu.
rfl Kfliitjðiiiiur
Vélalakk,
Bílalakk,
Lakk á miðstoðvar.
Einar 0. Malmberg
Vesturgötu 2. Simi 1820
_J Kviðslit I |________
MONOPOL-IÍINJ)I.
Atnerísk gerð með einkaleyíi. Tog-
ieðurboiti með sjálfverkandi, iofií'ylt-
um púða. Engin óþægindi við notk-
un j>ess, þótt verið sé með það nótt
og dag. Með pöntun verður að fylgja
mál af gildleika um mittið. Eiufalt
bíndi kostar 14- kr., tvöfalt ’ií kr.
— Myndir fást sendur. —
Frederiksberg kem. Labaratorium
Box 510. Köbenhavn N.
V.eggió.dur.
Fjölbreytt úrval mjög ódýrt, nýkomið.
Guðmundur Ásbjörnsson
SlMl: 1700. LAUGAVEG 1.
FRELSISVINIR.
nokkuru yfirlæti. „En skipanin öðlast ekki gildi fyr en
á föstudagsmorgun — eftit tvo sólarhringa. Þér verði'ö
að tilkynna hr. Latimer þetta samstundis.“
Mandeville hélt fyrst í stað, að landstjórinn væri orð-
inn hringavitlaus. Og hann var nærri því búinn að
segja það.
Því næst útskýrði hinn, tigni landstjóri þetta nánara,
og Mandeville breytti skoðun. Hann gat ekki annað
en dáðst að lipurð landstjórans, að hann skyldi geta
fundið leið út úr þessum vanda og siglt milli skers og
báru. Mandeville hugsaði um það eitt, að koma Harry
Latimer í burtu — honum stóð því nokkurn veginn á
sama um það, með hverjum hætti því yrði kotnið í
framkvæmd.
Höfuðsmaðurinn lagði þvi næst af stað og var 'hinn
ánægðasti. Hann fó\r fótgangandi um Breiðgöjtu, en,
þaðan hélt hann inn á fáfarnari götur borgarinnar,
hinum megin við tollbúðina. Að síðustu kom hann að
hinu veglega húsi Latimers.
Júlíus tók á móti hQfuðsmanninum. Hann var klædd-
ur himinbláum þjónsbúningi, bryddum meb silfurborð-
um, Hann bauð höfuðsmanninum að ganga í lestrar-
salinn. Latimer kom þangað augnabliki síðar.
Hann nam staðar á þröskuldinum og. hneigði sig kur-
teislega fyrir gesti sínum.
„Mandeville höfuðsmaður! Þér sýnið mér mikinn
sóma!“
„Eg er yðar auðmjúkuf þjónn, herra minn!" Mande-
ville hneigði sig yfirlætislega. Eg ber yður orðsend-
ing hins tigna landstjóra í Suður-Carolinu!“
„Má ekki bjóða yður að taka sæti, heri'a minn?“
Mandeville höfuðsmaður settist niður. „Eg vík þegar
að málefninu, hr. Latimer. Þér hafið gert yður sekan
um — fyrirgefið að eg leyfi mér ab bera fram slika
aðfinslu — þér hafið gert yður sekan i miki.lli óabgætni.'
„Vissulega, herra minn! — Eg get fullvissað yður
um, að það hefi eg gert oft og mörgunx sinnum.“ La-
timer var auðsjáanlega í besta skapi.
„í þetta sinn á eg einkum við ræðuna, sem þér fluttuð
fyrir lýðnum i gærkveldi, niður í kjötsöluhöllinni. Af-
leiðingar þeirrar ræðu urðu þær, að ungur rnaður var
tekinn af lífi.“
Eruð þér vissir um það, höfuðsmaður, að ræða mín
hafi orðið þess valdandi?“
„Hverju öðru ætti svo sem að vera um að kenna?“
„Eg hefi nú ofurlítinn grun um, að orsökin kunni að
vera sú, að þér, herra minn, vanræktuð vísvitandi ab
koma viðvörun minni áleiðis, þeirri, er eg lét yður í té
úti í Fagralundi. Það er þvi ekki eg, sem hefi kveð-
ið upp dauðadóminn yfir Featherstone, heldur þ é r.
Þér eruð morðingi hans 1“
„Iierra minn!“ Höfuðsmaðurimi spratt á fætur. Blá
augu Latimers hlógu hæðilega við dökkum augum höí-
uðsmannsins.
„Og þér neitið þéssu — upp i opiö geðið á mér!“
Höfuðsmaðurinn stilti sig. „Eg ætla hvorki að játa
eða neita. Eg á ekki á hættu, að mér verði stefnt fyrir
neinn dómstól.“
„Ekki núna — ef til vill. En að þvi gæti þó rekið
siðar,“ sagði hr. Latimer.
Höfubsmanninum hnykti við. „Hvernig þá —?’, Við
hvað eigið 'þér?“
„Álitið þér,“ svaraði Latimer, „aö nú sé timi til aö
ræða það mál? Eg tef yður sennilega. Eiginlega hafði
eg búist viö, að þér ættið eitthvað sérstakt erindi vib
mig núna.“ „ . i>)d
„Já,“ sagði Mandeville. „Við skulum víkja að efn-
inu. Hr. Latimer! Landstjórinn hefir gefið út skipun
um, að láta taka yður fastan. Ef farið verður eftir
skipaninni, þá getið þér væntanlega skilið, hvað muni
bíða yðar?“
„Ef farið veröur eftir skipaninni?" Latimer starði
á höfuðsmanninn og skildi þetta auðsjáanlega ekki, „Er
það ekki venjan, að skipunum. sé framfylgt?“
Höfuðsraaðurinn hirti ekki um að svara þessu bein-
línis.
„William:. láyarður hefir látið undan fortölum, ann-
Þessap pafmagnsperup
lýsa best, — endast lengst og
kosta minst.
Allap stæpdip fpá 5—32 kepta
aðeins eina kpónn stykkið.
Hálfvatts-pepup [afap ódýpap:
30 40 60 75 100 150 Vatt
Kr. 1,30 1,40 1,65 1,80 2,75 4,00 stykkið.
Helgi Magnússon & Oo*