Vísir - 28.10.1928, Blaðsíða 6

Ví SIR
Sunnudaginn 28. okt. 1928.
Þessar pafmagnsperup
lýsa best, — endast lengst og
kosta minst.
Allar stærðir frá 5—32 kerta
aðeins einakrónu stykkið.
Hálfvatts-perur [afar ódýrar:
30 40 60 75 100 150 Vatt
Kr. 1,30 1,40 1,65 1,80 2,75 4,00 stykkið.
Helgi Magnússon & Co.
Veggfóðnr.
FjöibreyU úrva! ntjög údjcrt. ný-komið.
Guðmundur Ásbjönsson
Silll: 1 7 0 0.
LAUGAVEC 1.
Hitafloskur
meb og án postulínsbikars fyrirliggjandi.
A. Obeuiiaupt.
Landsins mesta úrval af rammaiistum.
Myndir innrammaöar fljótt og rel — Hvergi eins ódýrt.
Guðmundur Ásbjðrnsson.
Laugaveg i.
Hænsnaföður.
Hveitikorn, blandað fóöur,
heilmaís, hænanabygg og
þuríóbur.
ITo
N.
ÍttCOtXlíÍOOtXXXXXXKXXXSOÍiCXÍtX
Amerískir
Stálskautar,
\ lægst verð.
Sportvöruhús Reykjavíkur.
(Einar Björnsson)
Bankastr. 11. Sími 1053.
xxsotxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Ur og
klukkui*
af bestu tegund.
fást með afslætti.
NotiS tækifæriS
fyrir ferminguna.
ii
gullsmiður
Laugaveg 8.
Guðm. B. Vikar.
Fyi'sta flokks klæðaverslun
og saumastofa, Laugaveg 21. —
Stórl úrval af fata- og frakka-
efnum. — Nýjar vörubirgðir
með hverri ferð.
Prima bollenskt jarðarberja
og htndberja sultutan í 'is kg.
glösmn og 5 kg. bllkkdunkum
á lager og beint frá útlöndum.
A. Obenliau.pt.
Heiðpuða húsmæðaf!
Sparið fé yðav og notið elngöngu lang-
besta, drýgsta og því ódýrasta
Skóáburðíun Gólfáburðinn

Fæst-í öllum helstu verslunum landsins.
ijrjDisteiapejr úí Ptrfvder*
límfarfínn er bestur innanhúss
sérstaklega í steinhúsum,
Calcitine má einnig mála
yfir gamalt veggfóöur. Calcitine-
límíarfínn er sótthreinsandi, á-
ferðarfagur og auSveldur I notkun.
Helldsölubirgðir hjá
G. M. BJÖRNSSON,
innflutningkversl. og umbcCuaia
Skólavörðustíg 25, Reykjavík.
MOLASYKUR.
KANDÍS
L Brynjólfsson & Kvaran.
Lansasmiðjar
steðjar, smíðahamrar og smíðatengar.
Klapparstíg 29.
VALD. POUL8EN.
Slml 24.
FRELSISVTNIR.
þetta verið illvirki — en Harry er ekki vondur maður.
Það veistu vel, pabbi minn!“
„Veit eg það ?“ Hann hló og hláturinn var illmann-
legur og ljótur. Hami skopaðist að þessari heimsku-
legu fullyrðingu.
„Sir Andrew!“ sagði Mandeville í bænarrómi.
„Fg vil ekki heyra eitt orð frarnar um þetta mál, Ró-
bert! Og ef þú átt eitthvert annað erindi við mig, þá
verö eg að biðja þig að hafa mig afsakaðan um sinn.
Brytinn bíður eftir skipunum írá mér!“
Hann snaraðist út úr stofunni, öskureiður, og nxeð
miklum háva'ða.
Skömmu siðar kvaddi Mandeville Myrtle og fór leið-
ar sinmr. Var hún þá enn sannfærðari en áður um
það, að hann væri göfugasti maður jarðarinnar, og að
hjartagæska hans væri alveg framúrskarandi. En hún
var þó ekkert undrandi yfir þessum miklu kostum hans.
Eitt var það, sem yfirgnæfði alt annað i hug hennar,
svo að hún varð nálega tilfinningarlaus fyrir öðru. Hún
var því nær máttvana af skelfingu, og varð það til þess,
að hún öðlaðist dýpri skilning og þekkingu á sjálfri sér.
Þegar hún sá fram á, að unnusti hennar átti hræðiíégán
dauðdaga í vændum — þegar hún hugsaði til gálgans —
þá sá hún enn greinilegar, hversu falslaust og heitt hún
elskaði Latimer — hann og engan annan. Hann átti hug
hennar allan og óskiftan. Alt annað varð hismi og hégómi
í samanburði við hann. Hvað kom eiginlega sannfæring
lians í stjórnmálum þessu við? Hann barðist af öllum
rnætti gegn þeim stjórnmála-skurðgoðum, sem henni hafði
verið kent að tigna — en hvað gerði það til? Stjórnmál
— konungur og föðurland — alt var það einkisvirði i aug-
urn hennar, er hún bar það saman við hann — aleigu sína,
ást sina — konung drauma sinna. Hún hafði þegar i gær-
dag orðið þess arna vör, er hún sá, að á hann var ráðist.
En það hafði að eins verið i svip — og óljóst. En nú
ruddust hugsanirnar að henni, eins og flóðalda. Hann var
i lífsháska — og yrði ef til vill að þola háðulegan dauð-
daga. Hún dró andann þungt og erfiðlega — það var sem
bjarg lægi á brjósti hennar. Hann var aleiga hennar og
hún hans. Þau voru í raun réttri einn rnaður — og ef hann
yrði nú tekinn af lífi! Hvað átti þá að verða um hana —
hvernig átti hún að geta sætt sig við lifið — alein og yfir-
gefin!
Hún fór að hugsa urn hréfin, sem hún hafði sent hon-
um á meðan hann var að heiman — og um það, að hún
hafði sent honum trúlofunarhringinn. Hún sá nú, að hún
hafði hegðað sér hégómlega og heimskulega og verið and-
styggilega eigingjörn. Hún vissi, að hún bar ekkert skyn
á það stjórnarfar, senx lá eins og farg á landinu. Og ekki
var Harry einn í baráttunni. Margir )>eirra manna, sem
gáfaðastir voru, áhrifaríkastir og mest virtir í nýlend-
unni, hörðust við hlið hans. T. d. Lawrens ofursti og
Arthur Middleton. Eða þá gamli hr. Izad, tengdafaðir
landstjórans, — og margir menn aðrir, er faðir hennar
hafði talið bestu vini sína fyr á tímum. En nú var þeim
útskúfað úr vinhópnum og af heimili hans, sökurn þess,
að þeir hvorki hugsuðu né breyttu nákvæmlega eins og
hann mundi hafa kosið.
Ást og,ótti börðust ákaft í sál hennar, og hún fór að
efast urn óskeikulleika föður síns. En það hafði ekki borið
við áður. Það var því bein afleiðing af hugarstríði hennar,
að hún skipaði að láta korna með burðarstól sinn. Skömmu
síðar skálmuðu tveir blökkumenn, þjónar Sir Andrews,
niður með hafnarbakkanum. Þeir héldu á burðarstóli milli
sín. Þeir báru hann í gegnum hin miklu hlið fyrir utan
heimili hr. Latimers og settu hann þár niður. En úr stóln-
um hoppaði jungfrú Carey, við dyr hins unga uppreisnar-
manns.
Júlíus varð mjög undrandi yfir þessari óvæntu heim-
sókn. Hann fylgdi jungfrúnni i gegnum forsalinn og inn
i lestrarsalinn. Þar sat Latimer i þungum hugsunum. Law-
rens ofursti og John Rutledge voru nýgengnir út frá hon-
utn, eftir langa sennu og harða, er i engu breytti skoðun
Latimers á máli þvi, er unx var rætt og deilt.
Hann spratt upp snögglega, er hann sá Myrtle, og starði
á hana orðlaus af undrun.