Vísir - 04.11.1928, Blaðsíða 4

Suntnidagínn 4. nóv. 1928.
Ví SIR

MiHennium
liveiti
er toest.
<ite£>
Heiðruðu húsmæður I
Sparið]tfé!yðar ogjnotið elngöngu lang-
beata, drýgsta og því ódýrasta
Skóábupðinn Gólfúbupdinn
~mPou*Kmc
fLOOQS.UHO
• niaumior
Fæst í öllum helstu verslunum landsins.
Lausasmiðjur
steðjar, smíðabainrar og smíðatengur.
KlappaFStíg 29.
VALD. POULSEN.
Sími 24
Veggf ódur.
Fjölbreytt úrvai mjög ódýrt, nýkomið.
Guðmundur Ásbjöniison
Alklæði.
Fetparsjðl.
r Fatatau og lilh.
Kjólatau.
Morgunkjólatau.
F I a u e 1,
mikið og gott úrval fyrir-
liggjandi.
Verslunin
Björn Kristjánsson.
Jón Björnsson & Co.
Súkkuiiii.
Ef þér kaupið súkkula&i, þá
gœtíð þess, að það sé
Liilu-súkkulaði
eða
Fjalikonu-súkkukði.
ro mmw.
SIMÍ: 1 70(1.
LAUGAVEG 1.
Trúlofunar-
hrlngir
og steínhringir
Afar ódýrir hjá
Jónl Bigmundssyni
gullsmið. Laugaveg 8,
Hin dásamlega
TATOL-handsápa
mýkir og hreinsar liörundið og
gefur íallegau bjartan
litarhátt.
Einkasalar:
I. firióltaiJn.
Það besta [sem þér getið gert
við pexiinga yðar er að kaupa
R
VlflHALDSKOSTNABURlNN er óvenjulega
lítill, og þar af leiöandi sparið þér yður
óútreiknanlega peningaupphæð árlega.
Að kaupa RUGBY er sama og ieggja
— peninga yðar í gróða-fyrirtæki. --
Spyrjið þá, sem eiga.
RUGBY keinur bráSum mikií endurbættur.
Aðalumboðsmenn tyrtr
DURANT MOTORS, INC.
Hjalti Björnsson & Co.
I. Brynjólfsson & Kvaran.
FRELSISVINIR.
ertu altaf aö reyna a’S blekkja mig? Hvers vegna leikur
jíú ])etta tvöfalda hlutverk? Hvers vegna er öll fram-
korna þín yfirskin?“
„Yfirskin!“ Hún hljóðaði upp yfir sig, sárt og lágt.
„Og eg kom hingáö til þess eins, að segja þér —“ Hún
þagnaði skyndilega. „Jæja, það má einu gilda hvað eg
ætlaði að segja þér. Guði sé lof fyrir, að eg var ekki
búin að segja það. Nú skil eg þig til hlítar!“
„En þú veist ekki alt, sem eg veit. Þú veist ekki yfir
hverju eg bý, til réttlætingar orðum mínum og gerðum."
Hún var jægar lögð af stað út úr stofunni, en nam
j)ó staðar. Hún sneri ekki við, en leit um öxl til hans.
Mátti lesa reiði og ásakanir í svip hennar.
„Hlustaðu nú á það, sem eg ætla að segja þér! Svo
geturðu dæmt um það sjálf, hvort eg hefi ekki á réttu
að standa. Eftir að eg var sloppinn frá ykkur í Fagra-
lundi í gær, þá beið eg lengi bak við eik í trjágöngun-
um, í þeirri von, að mér tækist að ná tali af jnér. Eg
var dapur í huga og mjög hryggur. Eg hefði fúslega
fórnað öllu, ef það hefði fært mér ást júna og fullar
sættir. Eg þráði þig svo innilega, að eg hefði fúslega
sagt skilið við áhugamál mín, ef þess hefði gerst þörf.
— Löngun mín til þess, að heyra þig segja, að þú elsk-
aðir mig, var svo brennandi heit, að eg hefði feg’inn
brugðist sannfæringu minni og sagt skilið við hugsjón-
ir uppreisnarmanna þín vegna, Myrtle. Eg ætlaði að
biðja j>ig að taka aftur það, sem stóð i bréfunum þín-
um — sárbæna þig um, að gleyma því, sem á undan væri
gengið — og taka við hringnum aftur.“
Hún hafði snúið sér beint að honum. Öll reiði var
horfin úr svip hennar en hún var mjög undrandi. Þegar
haim þagnaði, spurði húm alt i einu — og eins og stóð
á öndinni:
„Hvers vegna gerðirðu jjað j)á ekki?“
„Þú spyrð mig um það !“ Hann leit á hana hugsandi
og spurði þvi næst, seint og rólega: „Manstu þá alls
ekki eftir því, sem gerðist i trjágöngunum — í gær síð-
degis? — Eg sat og beið, þá komst þú og Mandeville
með þér — og hann hélt handleggnum um axlir þér. Eg
sá ekki betur en að augu þín ljómuðu-----“
„Harry! — Harry!“ æpti hún í mótmælaskyni. Húni
gekk í áttina til hams, til þess að fá hann til að segja
ekki meira. En hann hélt áframi, eins og ekkert hefði
í skorist:
„Þá skildi eg til fullnustu, hvað við hafði borið á
meðan eg var að heiman — þá skildi eg, hvers vegna
þú hafðir verið svona mískunnarlaus og ósáttfús x bréf-
um þínum. Mér sbildist, hvers vegna og hversu fegins
hugar þú hafðir notað átylluna, sem eg gaf þér, til þess
að skrifa bréfin.“
„Harry! Harry! — Hvernig gastu fengið af þér, að
gera mér jxessar getsakir — hvernig gastu ímyndað þér
þetta — uni: mig!“
Hann leit á hana með kynlegu hrosi á vöruni:
„Ætlarðu þá að reyna að telja mér trú um, að eg hafi
séð ofsjón,ir?“
„Nei, nei, — en þetta var ekki neitt — það skifti engu
máli. Það var ekkert!“
„Ekkert, segirðu — þú gengur þarna og lætur blá-
ókunnugan mann faðma þig — og þaö skiftir engu
niáli! Er hreint ekki neitt!“
„Hann er frændi minn!“ sagði hún örvæntingarfull,
en fékk háð að launum.
„Frændi þinn? Já, ef til vill i þrítugasta liöl Þú hafð-
ir enga hugmynd um að hann væri til fyrir tveim, mán-
uðum! En hann treysti á frændsemina og í skjóli hennr
ar hefir hann skriðið inn á ykkur. Enginn veit hvaðan
hann er kominn. En nú hreiðrar hann urn sig í skauti
fjölskyldunnar. Og þú tekur honurn með einstakri bliðu
— bókstaflega talað.“
Hann stilti sig urn að segja meira — og átti þó bágt
með það. Hún var náföl í andliti, æfareið og æst í skapi.
En inst í hug hennar hljómaði þó rödd, sem sagði henni,
að hann væri svona óvæginn við hana, sakir þess, hversu
heitt hann elskaði hana og hversu afbrýðissemi hans
væri máttug og hamslaus. Hún yrði því að vera þol-