Vísir - 18.11.1928, Blaðsíða 5

V f S IR
Sunnudaginn 18. nóv. 1928.
Brand! Brauð! Brauð!
Stór verðlækknn.
Frá og með deginum í dag eel ég fyrst um siun
meb þessu verði:
Rúgbrauð óseydd 50 aura.
Normalbrauð 50 —
Franskb rauð 50 —
Súrbrauð 35 —
Auk þess gef óg 10°/0 af öllu hörðu brau&i. Sent
heim, et óskað er. Sími 67.
Yirðingarfyllst
Jóh. Reyndal
Bergstaðastræti 14.
Enskar húfur, manchettskyrt-
ur, drengjaliúfur, matrósahúf-
ur, vetrarhúfur og drengjafata-
efni. Góð vara en ódýr.
Gnðm. B. Vikar.
Laugaveg 21.
Sýning
Höskuldar Bjömssonar frá Dilks-
nesi í Hornafirði hefir nú verið op-
in í vikutima. Hann hefir þegar
selt fimm myndir, og er þaÖ eigi
lítiö, þegar tillit er tekiö til þess,
að um gersamlega ókunnan mann
er aö ræða. Einnig er sýningin á
þeim staö, sem ekki hefir veriö
sýnt í áður, nefnil. í hinu nýja húsi
Guðm. kaupm. Ásbjörnssonar, á
bak við verslunina „Vísir“. Er
íólk oft all-lengi aö átta sig á,
hvert halda skuli, þegar um nýja
staöi er aö ræða.
Sýning þessi mun vekja tals-
verða athygli sem byrjanda-sýning
og mætti ætla, að hér væri um
málaraefni að ræða, sem á sínum
tima myndi teljast til hinna fram-
sæknari málara vorra. Á það bend-
ir ýmislegt, svo sem tilbreytni í
efnisvali og styrkur í litum og
framsetningu, og einnig þaö, hve
lítið gætir viðvaningsháttar. Sum-
ar teikningarnar benda einna helst
á, að enn skorti kunnáttu, sem von
er til, en samt eru margar þeirra
skemtilegar. Hér má nefna nokkr-
ar myndir, sem öðrum fremur
hugnast þeim, er þetta skrifar,
t. d.: „Sunnanpósturinn", „Höfn í
Homafirði", „Stapi um kveld“,
„Fjörulalli", „Vor í Hornafiröi”,
„Kofi við sjó“ og „Kerling sækir
e!d“. Ennfremur tvær samstæðar
myndir: „Karl á skinnleistum" og
„Kerling með ask“.
Tilbreytni vekur það einnig í
myndum Höskuldar, að hann setur
allvíða búfénað á landslagsmyndir
sinar. Það virðist mega telja vafa-
laust, aö rnargs góðs megi vænta
frá hendi þessa unga málara, þeg-
ar honum vex sjóndeildarhringur
stærri og fiskur um hrygg, hvað
kunnáttu snertir.
Snæúlfur.
Tdlfmenninsarnir.
—X—
„Veggfóðrarafélag Reykjavik-
ur“ birti i dagblaðinu „Vísir“ 12.
þ. m. svohljóöandi yfirlýsingu:
„í tilefni af auglýsingu í Vísi i
gær, um námskeiö í veggfóðrun og
dúkalagningu, skal það hérmeð
tekið fram, að námskeið þetta er
ekki á vegum né ábyrgð félagsins;
ennfremur skal það hérmeð tilkynt,
að húsasmiður sá, er námskeið
þetta auglýsir, hefir ekki þá kunn-
áttu né skilyrði í iðngrein okkar,
sem félagsmeðlimir þurfa að hafa,
til að geta haldið lærlinga.
Stjórnin.“
Eg bjóst við því, þegar eg aug-
lýsti umrætt námskeið, að menn
þessir mundu láta eitthvað til sín
heyra, enda hefir sú orðið raunin
á, að þeir senda mér tóninn í ofan-
nefndri yfirlýsingu, sem sjáanlega
er birt í þeim tilgangi, að telja
mönnum trú um, að eg kunni ekki
verk þau, sem eg hefi auglýst að
cg kendi og reyna með því að
draga úr því, að menn sæktu nám-
skeiðiö.
Um kunnáttu mína í þessu efni
ætla eg ekki að fjölyrða, en aðeins
að birta nokkur vottorð, sem eg
hefi fengið hjá þeim mönnum, sem
eg hefi unnið með:
1.
„Eg undirritaður votta hérmeð,
aö e£ hefi unnið með Bertel Sigur-
geirssyni viö dúkalagningu og alls-
kyns veggfóðrun. Mér er og kunn-
ugt umi, að hann vann lengi með
bróðursyni mínurn, Halli Pálssyni,
við sömu vinnu, og ennfremur er
mér kunnugt um, að hann lengi
síðan hefir unnið þetta verk einn,
og er mér ljúft að votta það, að
hann er mjög vel fær í þeirri iðn.
Eg skal geta þess, að eg hefi
stundað iðn þessa milli io—20 ár,
og mun vera með elstu veggfóðr-
jurum hér í bæ.
Rvík, 9. nóv. 1928.
(Sign.) Sigurður Hallsson,
Grettisgötu 45 A.“
2.
„Það vottast hérmeð, að hr. Ber-
tcl Sigurgeirsson, trésmiður, hefir
unnið að striga-, pappa- og dúka-
lagningu jöfnum höndum við tré-
smíði síðan árið 1913 og álítum við
:ann einn af allra iærustu mönn-
um, sem við höfum haft í því
handverki.
Rvík, 9. nóv. 1928.
(Sign.) Geir Pálsson.
(Sign.) Þorsteinn Ásbjörnsson.“
3-
„Hérmeð lýsi eg undirritaður
því yfir að eg hefi séð hr. Bertel
Sigurgeirsson fóðra innan mörg
hús með striga og veggfóðri (Be-
ttekki) og tel eg hann hafa gert
það svo vel, að eg þekki ekki aðra
betur gert hafa.
Rvík, 12. nóv. 1928.
(Sign.) Tómas Tómasson,
trésmiður."
Þess skal ennfremur getið, að
sumir þeirra manna, sem telja sig
„meistara" i þessu verki, hafa unn-
ið fýrstu handtökin undir minni
umsjón og notið minnar tilsagnar
og hafa ekki, svo eg viti, notið
annarar kenslu, og er mér ekki
kunnugt, hvaða „sérþekkingu"
þeir hafa fram yfir mig, nema ef
vera skyldi það, aö einn af þeirra
allra færustu mönnum hefir, svo eg
veit til, látið narra sig til þess, aö
bianda sementi saman við hveiti-
lim, sem hann var að laga, svo
það var oröið að steini, þegar hann
atlaði að fara að líma upp með því
veggfóðrið. Slík hygg eg að hún
sé „sérþekkingin“ þessara manna,
sem leyfa sér að lýsa því yfir, að
eg hafi ekki nægilega kunnáttu í
þessu efni. Eg skora á þá, að
sanna þau ummæli sín eða heita
opinberir ósannindamenn og ó-
drengir ella.
Menn munu nú spyrja: „Hvað
er þetta Veggfóðrarafélag Reykja-
víkur?“ Því skal eg svara með
órfáum orðum.
Veggfóðrarafélag Reykjavíkur
er 12 menn, sem af ýmsum ástæð-
um hafa farið að fást við vegg-
fóðrun og dúkalagningar. Enginn
þeirra hefir kostað neinu til þess
að læra þetta verk, og fæstir þeirra
hafa lært nokkra iðn. Þeir hafa
frá byrjun unnið fyrir fullu kaupi
og eftir því, sem þeir hafa fengið
æfingu i starfinu, hafa þeir orðið
óbilgjarnari í kröfum og nú er svo
komið, að tímakaup það, sem þeir
heimta, er talsvert hærra en fær-
ustu iðnaðarmanna, t. d. trésmiða
cg múrara, sem kostað hafa miklu
fé og eitt mörgum árum til þess,
að læra iðn sína. Timakaupið er
þó smáræði samanborið við það,
sem þessir menn taka, þegar þeir
vinna ákvæðisvinnu, sem venju-
legast er við að líma upp veggfóð-
ur; fyrir það taka þeir venjulega
kr. 1.50 fyrir rúllu, en hver meðal-
maður getur límt upp að minsta
kosti 25—30 rúllur á 10 klst. og
sjá menn þá hvað tímakaupið verð-
ur.
Þegar svo þessir rnenn, sem ekki
geta fullnægt helming af þeirri
vinnu, sem þarf að láta vinna við
veggfóðrun hér i bæ, eru svo ó-
svífnir að æt'la sér að útiloka alla
aðra frá því, að vinna þessi verk,
sem þeir hafa gert margar tilraun-
ir til, með því að leggja „viðskifta-
bann“ á þá rnenn (veggfóðrara og
aðra), sem fengið hafa aðra menn
til þess að vinna fyrir sig þau verk,
sem félagsmenn ekki gátu afkast-
að, og þegar þessir menn ennfrem-
ur ætla sér þá dul, að binda menn
í 4 ár við það að læra þessa „iðn“,
- þessi fáu einföldu handtök, sem
hver sæmilega laghentur maður á
Margar endurbætur.
Lægra verð.
Chevrolet vörubifreiðar eru enn á ný mikið endur-
bættar. Sérstaklega má nefna:
Hömlur (bremsur) á öllum hjólum.
Fimm gír, 4 áfram og 1 aftur á bak.
Sterkari girkassi með öxlum er renna i legum í stað
„busninga“.
Sterkari framöxull.
Sterkari stýrisumbúnáður.
Stýrisboltar í kúlulegum.
Sterkari hjöruliður.
Framfjaðrir með blöðum sem vinna á móti hristingi
og höggum, á vondum vegum.
Hlíf framan á grindinni til að verja vatnskassa og
bretti skemdum við árekstur.
Burðarmagn 1500 kíló (1866 kíló á grind).
General Motors smíðar nú um helming allra bifreiða
sem framleiddar eru í veröldinni, og þess vegna lieGr
tekist að endurbæta bifreiðarnar og lækka verðið.
Chevrolet vörubifreiðar kosta kr. 2970,00 hér á staðn-
um.
Verð á varahlutum lækkað mjög mikið.
Chevrolet fæst nú með GMAC hagkvæmu borgunar-
skilmálum eins og aðrar General Motors bifreiðar.
JóhL. Ólafsson & Co.
Reykjavík.
Umboðsmenn General Motors bifreiða á Islandi.
Lausasmiðjar
steðjar, smíðahamrar og smíðateogur.
iílapparstig 29.
VALD. POULSEN.
Síinl 21.
að geta lært til hlítar á 3—4 mán-
uðum, - þá verður sannarlega ekki
annað séð, en ástæða sé fyrir alla
þá, sem þessa vinnu þurfa að
kaupa, að segja: Hingað cg ekki
lengra. Það er full ástæða til þess,
að koma i veg fyrir það, að þessir
fáu menn geti haldið uppi óheyri-
lega háu verði á þessari vinnu.
Það er brýn nauðsyn allra þeirra
mörgu, sem vinnuna þurfa að
kaupa. Það er siðferðisleg skylda,
að koma í veg fyrir það að þess-
um mönnum takist að binda unga
nienn á klafa í 4 ár, undir því yfir-
skyni, að þeir eigi að vera að læra
verk, sem ekki er vandameira en
það, að það má læra til fulls á 3
—4 mánuðum. Láta mennina þann-
ig eyða til ónýtis bestu árum æf-
innar og geta svo ekkert útvegað
þeim í staðinn, því námsbréf getur
enginn fengið í þessu, þvi það telst
ekki iðnaöur aö lögum.
Það er af þessum framangreindu
ástæðum, að eg og ýmsir aðrir,
sem um þetta hafa hugsað, hafa
séð hve nauðsynlegt er að hamla
upp á móti ofbeldi þessara manna.
Það er þess vegna, sem eg nú hefi
ákveðið að halda umrætt nám-
skeið, eg geri það vegna þess, að
cg tel nauðsynlegt að fjölga að
miklum mun þeim mönnum, sem
við þessi störf fást, svo eftirspurn-
inni verði fullnægt. Eg ætla að
gefa þeim mönnum, sem vilja
stunda þetta, tækifæri til þess að
læra þetta án þess að eyða til þess
óhæfilega löngum tíma og miklu
fé. Síðan gefst svo Veggfóðrara-
félagi Reykjavíkur tækifæri til
þess, að sýna hvaða yfirburði fé-
lagsmenn þess hafa fram yfir þá
n:enn, sem eg kenni.
Að endingu vil eg geta þess, að
fyrir atvinnuróg þann, sem felst í
áðumefndri yfirlýsingu, mun eg
láta stjóm Veggfóðrarafélagsins
svara til saka að lögum.
Rvík, 14. nóv. 1928.
Bertel Sigurgeirsson.