Vísir - 18.11.1928, Blaðsíða 6

Sunnudaginn 18. nóv. 1928.
V tsrR
Píanó
fypsta flokks, fyripliggj-
andi, selst með verk-
smiðjnverði plús flutn-
ings kostnaði.
A. Obenhaupt.
88
æ
æ
æ
æ
æ
æ
æ
æ
æ
æ
H.f. F. H. Kjartansson & Co
Ný egg,
Ny epli, 3 teg.
Molasykup,
Strausykup.
VerBið Iivergi lægra.
Ri®—kaffi,
I. Brynjólfsson & Kvaran.
Veggióðnr.
Fjölbreytt úrval mjög ódýrt, nýkomið.
Guðmundur ísbjðmsson
RADIO
7 lampa LUMOFON, lækifærisverð.
SportvöruMs Reykjavíkur.
Studebaker
eru bíla bestir.
B. S. R. hefir Studebaker
drossíur.
B. S. R. hefír fastar ferðir tii
Vílils8taða, Hafnarfjarðar op
nustur i Fljótshlíð alla daga
Afgreiðslusimar: 715 og 716
SIMI: 17 0 0.
LAUGAVEG 1.
HefíðarfrúF
og meyjar nota a'taf
hið ekta
austur-
lai da
ilmvatn
Furlana.
Úlbreyit
um a lan
heim.
'lyf Þúsund-
■dDDlANAr. -
kvenna
nota það eineöngu.
Fæit i smaglösum með
skrúitappa. Veið aðeins l kr.
í heildsðlu hjá
H.f. Efnagerð Reykjavíkur
Nýttl
Hv ikál, rauðkól, rauðbeður, gi 1-
rætur, selleri, púrrur. Haiið þ.ð
heyrt það.
Kjötbúðin í V 0 N.
pað er fullsannað, að engin útvarpstæki hafa reyns
hér eins vel og TELEFUNKEN-tæki.
TELEFUNKEN 9 og 9 W.
5-lampa-tæki eru þau, sem mesta eflirtekt hafa
vakið, enda er afkast þeirra undravert og
stilling afar einföld.
TELEFUNKEN 9 tengjast við batteri, en
TELEFUNIvfíN 9 W tengjast beint við bæjarstraum-
inn.
þeir, sem eiga „TELEFUNKEN 9“, hafa stöðugt
samband við allar helstu útvarpsstöðvar í heimi.
Umboðsmenn fyrir TELEFUNKEN eru
HJALTI BJORNSSON & CO.
Hafnarstræti 15. Sími 720.
Heiðruöu húsmæðupI
SpaHð fé yðar og notið elngöngu lang-
besta, drýgsta og þvi ódýra»ta
fikóáburdinn Gólfábupðinn
Pæst í öllum he’stu verslunum landsins.
VÍSIS-KAFF.IB gerir alla glaða.
FRELSISVINIR.
fyrir þeirri fullvissu, sem yfirgnæföi alt annaö — aö
hún tók hann fram yfir Mandeville!
„Ef — ef þú vilt kvongast mér, Harry,“ hvíslaSi hún,
„og ef hægt er aS haga því eins og Sally segir-“
„Láttu mig sjá um þaS,“ sagði Sally. „Eg skal koma
því öllu í kring. BrúðkaupsverSinum líka — hann borS-
um viS úti á skipsfjöl i „Tamar“. — Þau komast nú
víst af án okkar hjálpar þessa stundina, Torn!“ Hún
ýtti bróSur sínum á undan sér og gekk út úr stofunni
sigri hrósandi.
14. kapítuli.
Úrræði.
Landstjórinn hafSi stefnt á fund sinn öllum þeim mönn-
um úr ráöi konungsins, sem ennþá höfSu þrek og löng-
un til þess, aS starfa i þjónustu ríkisins. Voru þeir sam-
ankomnir í ráSssalnum, til þess að taka á móti Rawlin
Lowndes, forseta neSri málstofu þingsins. Hann kom
þegar eftir tilmælum landstjórans.
Lowndes var maSur um fimtugt. Framkoma hans og
göngulag bar þess vitni, aS hann væri akuryrkjumaður,
enda var hann þaS í daglegu lífi, En hann hafSi öSlast
töIuverSan virSuIeik í framkomu og röggsemi, bæSi sem
borgarstjóri, og siSar sem forseti neSri deildar í fylgd
meS honum voru tveir þingmenn úr neSri málstofu þings-
ins. Annar var Henry Lawrens, feitlaginn maSur og
glaSlyndur, og hinn John Rutledge. Var hann kaldur í
viSmóti, tiginmannlegur og talaSi fátt.
Landstjórinn bar fram kvartanir yfir óeirSunum kveld-
iS áSur. Hann ásakaSi mjög og ámælti mönnum þeim,
er ábyrgS báru á því, aS friSur og regla héldist i Charles-
town. HlustuSu menn standandi á ræSu hans.
Landstjórinn óskaSi þess, aS menn létu uppi álit sitt
um þaS, hvaS gera ætti til þess, aS hegna þeim, sem vald-
iS hefSu óeirSunum kveldiS áSur og hvaS gera ætti til
þess, aS koma í veg fyrir, aS þannig vaxinn glæpur yrSi
framinn á nýjan leik. Einn hinna trúu þegna konungs-
íns hefSi beSiS bana vegna grimdar og siSleysis borgar-
búa. Auk þess hefSi lýSurinn smánaS og móSgaS kon-
ungsvaldiS, sem landstjórinn væri fulltrúi fyrir. Rawlin
Lowndes svaraSi meS hægS og gætni. Hann gat þess,
aS nefnd mundi verSa skipuS til þess, aS rannsaka ná-
kvæmlega, hvernig þetta hefSi orsakast. En hann kvaSst
þó verSa aS taka þaS fram, aS neðri málstofan væri ekki
fær um aS koma í veg fyrir þesskonar óeirSir, þegar slík
óánægja ríkti hjá almenningi — og þaS meS réttu. Hann
benti landstjóranum á, aS slíkar óeirSir kæmi ekki ein-
göngu fyrir x nýlendunum. Þvert á móti. Þær væru bæöi
tíSari og heiftúSugri í sjálfri Lundúnaborg. Þetta væri
eitt af lundarfarseinkennum Breta — hvoi't sem þeir
ætti heima í nábýli viS konungsvaldiS eSa á ystu enda-
mörkum nýlendnanna — þeir þyldu ekki undirokun eða
rangsleitni, án þess aS veita viSnám. „Vér búum í fjar-
lægS. ÞaS eru þrju þúsund mílur milli vor og konungs-
hallarinnar. En sú staSreynd breytir ekki eSli voru og
rýrir ekki rétt vorn,“ bætti hann viS.
„Og hvaSa rangsleitni er þaS, sem þér kvartiS undan,
herra minn?*“
„Tigni landstjóri! Eg á viS stjórnarfariS. RangsnúiS
stjórnarfar gerSi þennan vesalings mann, sem týndi líf-
inu í gær, aS þræli sinum og verkfæri. ÞaS er á allra
vitorSi, aS hann var njósnari stjórnarinnar, og aS hanni
hafSi meS þessari starfsemi sinni stofnaS mörgvim góS-
um og friSsömum mönnum í lífsháska. Þegar á þetta
er litiS, er þaS þá aS undra, þó aS almenningur gripi
til varna og hefnda, eins og hann gerSi í gær?“
William lávarSur andvarpaSi. Hann var þreyttur og
mæddur. „Mér skilst, aS þér litiS svo á, sem ekkert sé
hægt aS gera i þessu máli? Hr. Lowndes — þér vitiS
aS likindum ekki síSur en eg, hver maSurinn var, sem
æsti lýSinn upp til hermdarverkanna i gær. Eg hefi
nægar ástæSur og fullan rétt til þess, aS láta taka þenn-
an mann fastan nú þegar og refsa honum. ÞaS er í raun-
iimi blátt áfram skylda min. En — til þess aS vernda