Vísir - 14.12.1928, Page 6

Föstudaginn 14. des. 1928
VtSIK
íslensk ljósmynd
i hvefjum pakka
EIN I y-ilVM
RRÚNA MzzM
20
8TYKKI.
Fást hvarvetna

Teggfódnr.
Fjiilbreytt úrval mjög ódýrt, nýkomið.
GnMnndar Áshjðrnsson
S1MI: 17 0 0. LAUGAVE6 1.
Regnfrakkar
í mörgum litum, með nýju
sniði, sérlega fallegir, eru
nýkomnir. — Einnig vetrar-
frakkar mjög ódýrir.
Guðm. B. Vikar.
klæðskeri. Laugaveg 21.
í bæjarkeyrslu
hefir B. S. R. 5 manna og 7
manna drossíur. Studebaker
eru bíla bestir. Hvergi ódýrari
bæjarkeyrsla en hjá B. S. R. —
Ferðir til Vífilsstaða og Hafn-
arfjarðar alla daga. Austur í
Fljótshlíð 4 daga í viku. — Af-
greiðslusímar 715 og 716.
IOOOOÖÖíXXXXXKXXSíXXSOOÖCOQÍ
f? Dhick aImiimmÍ nn
Sjóuátrygsingar
Wml
(XXXXXXXXXXXXXXXX
Tiljölanna
Sðfapnðar
margar gerðir,
Saumakörfnr
snotrar og ódýrar.
Vöruhnsið.
Ný sending af
Cheviotfötum
nýkomin.
Kanpið jólafötin í
Fatabfiðinni.
M-bi ssrlr alla iliia
LEIKFÖNS,
ótal tegundir, spil, margar teg-
undir. kerti, stór og smá.
Lagsl verð.
Simon Jónsson,
Laugaveg 33.
TORPEDO.
jfnllkotnnustu.rltTélartiar.53
Jöialiveitið.
verður áreiðanlega Irest og ó-
dýrast ásamt öllu til bökunar í
verslun
Símonar Jónssonar.
Laugaveg 33. Sími: 221.
ilJl
s Til Vífilsstaða
S 09 Hafnarfjarðar
8 alla flaga með
M Buick-drossium frá
| Steindóri
K Slml 581.
Alnmininmp ottar,
katlar og lcönnur og öil búsá-
höld, verða seld með lækkuðu
verði þessa viku í verslun
Lansasmiðjnr
steðjar, smíðahamrar og smíðatengnr.
IlappapHfig 20.
SlMONAR JÓNSSONAR.
Laugaveg 33. Sími 221.
VALD. POULSEN.
Sími 21.
FRELSISVINIR.
daga, og óvíst er, aS þeir komi hingati nokkurn tíma
síSar. AtSrir viðstaddir munu ekki sjá sér annað fært,
en a'ö þegja um atburiSinn. Myrtle er vi'Skvæm í lund og
þaiS ér óþarfi aiS særa hana meiS því, að vera að brei'Sa
út þessa — þessa —“
„—Þessa ósvinnu — þessa djöfullegu ósvinnu — ætl-
aíSirðu víst að segja? — Já, þú hefir rétt aö mæla, Ro-
bert. Eg þakka þér fyrir þessa ráölegging-u. Eg skal
þegja.“
17. kapítuli.
Við höfnina.
Harry Latimer sat aleinn að kveldverSi í borðsaln-
um heima hjá sér. Var það eina herbergið, sem ekki bar
því vitni, að brottför stæði fyrir dyrum,
Ferðavagii Latimers stóð í vagnskýlinu, búinn til
brottferðar. Var búið að koma farangririum fyrir og
ganga frá honum til hlítar. Klukkan ellefu, stundvíslega,
átti að beita hestunum fyrir vagninn, Idafði hann gefið
skipun um það fyrir löngu. Ætlaði hann að láta aka
vagninum upp að ltirkju hins heilaga Mikjáls og stóð
hún andspænis stjórnar-byggingunni. Þar ætlaði hann
að bíða eftir Myrtle.
Hann var að ljúka kveldverði, er þjónninn boðaði
komu Gadsdens ofursta.
Gadsden átti skip, er var á förum til Englands. Ætl-
aði það að láta úr höfn með flóðinu að morgni. Ilann. var
á leið út í skipið með eitthvað af bréfum. Ætlaði hann að
spyrjast fyrir um það, hvort vinur hans þyrfti ekki á
því að halda, að sénda eitthvað með skipinu.
Latimer þurfti engin bréf að senda. En hann var vini
sínum þakklátur fyrir hugulsemina og reyndi að telja
ofurstann á, að setjast niður og þiggja glas af víni.
En Gadsden þáði ekki boðið. Hann þurfti að gefa
ýmsu gætur, á'ður en hann legði af stað út i ákipið með
bréfin.
Latimer reis á fætur og fylgdi vini sínum tii dyra.
Þegar hann var genginn á brott, stóð Harry lengi úti 5
dyrunum og virti fyrir sér hvernig stjörnurnar kviknuðu
og blikuðu, ein af annari, eins og kveikt væri á smáum
kyndlum úti í dimmbláum himingeiminum. Því næst gekk
hann í hægðum sínum inn í borðsalinn. Kom þá Hanni-
bal til hans með bréf. Hafði ókunnur boðberi komið
með það í þeim svifurn.
Hann opnaði bréfíð. Það var skrifað m.eð ritblýi og
auðsjáanlega í mesta flýti. s„Gerið svo vel að koma til
mín, svo fljótt sem yður er auðið. Eg þarf að skýra yð-
ur frá mikilsverðum nýjungum. Afskaplega þýðingar-
mikið.“ Nafn stóð undir stórt og myndarlegt: „Henry
Lawrens".
Hann stóð stundarkorn og íhugaði málið. „Þú segir
að sendiboðinn sé farinn?'“
„Já, herra,“ svaraði Hamxibal.
Latimer þótti það kynlegt, að Lawrens skyldi ekki
hafa komið sjálfur, úr því svo mjög lá á þessu. En samt
var hugsanlegt, að þetta mál snerti fleiri en þá Lawrens.
Verið gæti, að einhverjir væri samankomnir heima hjá
honum. Hann áleit því réttast, að hann gengi til ftindar
við hann sem allra fyrst.
„Láttu aka vagninum heim til Lawrens, og þar getur
hann beðið mín. Eg kem ekki aftur fyr en við leggjum
af stað. Þú átt sjálfur að vera í vagninum og sjá um,
að engu sé gleymt, sem eg þarf að nota. Segðu Fanshaw
að eg sé farinn.“
Fanshaw var dyravöröurinn. Hann og kona hans áttu
að verða eftir í húsinu og gæta þess á meðan Latimer
væri að heimari.
Á síðasta augnabliki gat Hannibal talið húsbón.da sinn
á að vopnast. Latimer girti sig léttu sverði, en hafði
ekki annað vopna. Þegar hann var korninn út fyrir hliö-
ið, beygði hann til hægri handar ofan að víkinni og gekk
i áttina til landstjóra-bryggjunnar. Dagsett var og myrkt
og eyðilegt alt umhverfis. Eina hljóðið, sem rauf kyrð-
/