Vísir - 18.12.1928, Blaðsíða 4

Þriðjudaginn 18. desember 1928.
YlSIR
H
Veedol.
penhsylvaniá basé
- - Tíil ÍH8?,CÁNT
THAT RESISTS HEAT
*f|j§ : §»
TIDIIVAXE R pii- , pó_ Nrw
ME3IUM
Það er alt of raikil áhætta að nota lélegar
smurningsolíur á bifreiðar. Viðgerðaverkstæðin
sjá daglega stórskemdar vélar vegna slæmrar ol-
íu, sem bifreiðaeigendur kaupa vegna þess, að
þær eru fáum aurum ódýrari líterinn. Notið að-
eins allra bestu olíutegundir svo þið komist hjá
dýrum viðgerðum.
Kaupið Veedol olíur. „Graf Zeppeiin" notaði
þær á fluginu milli Ameríku og Evrópu fyrir
skömmu, og „Commander Byrd“ hefir valið
Veedol til Suðurpólsflugsins. Athugið, hversu
mikið traust Veedol olíunum er sýnt með þessu.
Notið þær til að spara yður peninga.
Jóh. Ólafsson & Co.
Reyikjavik.
Aðalumboð fyrir
Tide Water Oil Company, New York.
F. H Kjartansson & Co
Appel sí 11111»,
Ný egg.
VoFÖið hvergi lœgva.
TORPEDO.
til jólanna, margar tegund-
ir. Fallegar tækifærisgjafir.
Verð frá 3 kr. kassinn.
Von,
speglar7
eru mjög lientugir til jólagjafa.
Mikið úrval nýkomið.
Ludvig Storr,
Laugaveg 11.
Töskup,
Veski
margar nýjar gerðir komu
með síðustu skipum.
Törnhúsid.
í bæjarkeyrslo
hefir B. S. R. 5 manna og 7
manna drossiur. Studebakei
eru bíla bestir. Hvergi ódýrari
bæjarkeyrsla en lxjá B. S. R. —
Ferðir til Vífilsstaða og Hafn-
arfjarðar alla daga. Austur i
Fljótshlíð 4 daga í viku. — Af-
greiðslusímar 715 og 716.
„Góöa frd ^Slgríöar, hvernig ferö þá hö búa til
svoua g-óöar k8kuri“
„Eg skai kennH þér galdurinn, Ó18f mín. Notaðu
aðeins tJerpúlver, Eggjapúlver og alla dropa frú Efna-
gerð iteykjavikur, þá verða kökuruar svona lyrhtaks
géöar ÞaÖ fæst hjá öllum kaupmönnnm, og eg bið
altaf um Gerpúlver frá Efnageröinni eð» Liilu Ger-
púlver.
JOLAÖL
með jólamiðum fæst bæði á heilum og hálfum
flöskum.
Ennfremur:
Pilsner, Maltextrakt 00 Bajer
á hverju matborði á jólunum.
Fæst í öllum verslunum.
Ölgerðin
Egill Skallagrimsson.
Frakkastíg 14.
Símar: 390 og 1390.
KSÖíSíSöíKÍCSÖ»aíStStKií5ttÖÖíSttíÍttíSíKSaWÍÍÍStttÍÖÍ5ö0tttta«tttSGíÍ55ÖötSttaíSQÍ
BÚSÁHÖLD alls íkonar
VERKFÆRI alls konar
VÉLAREIMAR
LÁTÚNSPLÖTUR og
S T A N G I R
Fæst á Klapparstíg 29, hjá
PÖULSEN.
stttitttttitttttttttttttttitttitttitiíitttttitttttitttttititstttstititttititttttstitttitititititttttititit
VÍSIS-KAFFI0 gerir aila glaða.
FRELSISVINÍR.
vera?“ spurði hann og beindi ljósinu að þeim.
Það skiftir engu hvað bann sá við skímu ljóskersins.
En þeir sem á bryggjunni stóðu sáu gullbryddan einkenn-
isbúning — bláan að lit með rauðuin ermastúkum og axla-
skúfum. Var það einkennisbúningur ofursta í frelsisliðinu.
Maðurinn var allur hinn glæsilegasti, augun snör og íög-
ur, en þeir þektu hann ekki.
„Andskotinn í sjóðandi viti!“ sagði Tim. Hann var vit-
grannur, skinnið að tarna, en þó skildist honum, að þeir
höfðu farið villir vegar i myrkrinu. Hann snerist á hæli
í vetfangi, og lagði á flótta sem fætur toguðu. Á eftir
honum hlupu hinir fjórir. Þeir höfðu rnist lík hersisins í
ofboðinu og fátinu, sem á þá kom. Hræ hans lá cftir á
bryggjunni.
„Hvað er nú?“ Maðurinn i hátnum hóf þegar máls og
gaf fyrirskipanir: „Eltið þá — hafið hendur á þeim, þeg-
ar í stað!“
Sex blökkumenn — fylgdarmenn hans — ruddust þeg-
ar upp úr bátnum. En húsbóndi þeirra hrópaði til þeirra
og námu þeir þá staðar. Birtan frá ljóskerinu hafði fallið
á andlit nianninum, sem lá við fætur hans. Hann heygði
sig niður og losaði í sriatri klæðið frá vitum hans.
„Latimer!“ sagði hann undrandi.
Og Latimer hrosti við honum. — Hanu var nær dauða
en lífi á að sjá, þar sem hann lá þarna í hátnum. — Ósjálf-
bjarga — bundinn á höndum og fótum.
„Það var heppilegt, að þú skyldir þurfa að senda bréf
til Bretlands i nótt, Gadsden ofursti,“ sagði Latimer.
18. kapítuli.
Skammbyssuskotið.
„Með þéssum hætti efnir fulltrúi Georgs konungs heit
sin,“ sagði Latimer, og kendi hæði þykkju og gletni i rödd
hans. „Það er vissulega samboðið hinum volduga konungi."
Þeir Gadsden voru komnir upp á bryggjuna. Höfðu þeir
kropið á kné við lík hersisins, er lá á milli þeirra. Bift-
una frá ljóskerinu lagði á líkið.
,,Ef Hannibal hefði ekki fengið mér sverðið mitt á
siðasta augnabliki, þá væri eg vafalaust á leið til Bret-
lands núna.“ Hann stóð upp. „Eg er hræddur um, að ]>að
sé úti um þenna vesaling.“
„Látum hann eiga sig,“ sagði Gadsden. „Menn mínir
skulu sjá um hræið. En hvað er um þig. Þú verður að
komast á brott héðan — sem allra fyrst! Er það ekki þín
skoðun?“
„J.ú. En fyrst verð eg að tala við landstjórann. Eg verð
að gefa honum skýrslu, — þvi að eg hefi orðiS breskum
herforingja að bana. Hann gæti þá i staðinn skýrt það
fyrir mér, hvernig á því muni standa, að breskur herfor-
ingi ræðst á mig, enda þótt hinn tigni landstjóri hafi heitið
því, aö ekki yrði hafist handa gegn mér, fyr en snemma
i fyrramálið.“
„Já,“ sagði Gadsden. „Eg felst á þetta. Þú hefir rétt
að mæla. Það er engin ástæða til, að þú veröir eltur sem
morðingi, eftir þessa brýnu.“
Þeir lögðu af stað fótgangandi, en fóru ekki lengra en
að húsi l.awrens ofursta. Þar beið Hannibal með íerða-
vagn Latimers. Þeir settust i vagninn. Kirkjuklukkan
í kirkju hins heilaga Filippusar sló ellefu i þeirri svipan, er
vagninn ók af stað. Þeir létu aka honum að stjórnarbygg-
ingunni.
Latirne hefði gengið rakleitt í danssalinn og talað viö
landstjórann, ef hann hefði mátt ráða. Eu Gadsden hað
hann nema staðar í forsalnum. Þar voru ekki aðrir staddir
í hili, en fimm eða sex blökkumenn. Þeir störðu á Latimer
eins og naut á nývirki og undruð.ust klæðaburð hans.
„Heyrðu nú, Latimer! Líttu á fötin þín, maður! Held-
urðu að kvenfólkið þyldi að sjá þig svona til reika?“
Þá fyrst veitti Latimer því athygli, hversu föt hans voru
spilt orðin. Hann var allur útataður frá hvirfli til ilja.
Hárið var úfið og stóð í allar áttir. Annar sokkurinn var
gauðrifinn. Hann var búinn svörtum silkijakka með rauð-