Vísir - 24.12.1928, Blaðsíða 8

V T S 1 H

mm Gamla Bíó fMMl
sýnir á annan í jólum kl. 5 og 8*4
BEN HUR
æ
æ
æ
æ
æ
i'Y>*
Aðaihlutverk leika:
Ramon Novarro. — May Me. Avoy.
Myndin hefir verið sýnd hér 20 sinnum áður, en fjöldi manna hefir ósk-
að eftir að myndin yrði sýnd hér aftur. — Nú er myndin komin í nýju,
óslitnu eintaki.
Betri jólamynd er varla hægt að hugsa sér.
Sökum þess hve myndin er löng, verða að eins 2 sýningar á annan í jólum,
kl. 5 og kl. 8y2. Aðgöngumiðar seldir á annan í jólum frá kl. 1, en ekki
tekið á móti pöntunum í síma. '
mumtmsuMMH ' Oiediieg jóií mmkmmskmmm:
5«OOOÍ54ÍOOÍXSÍÍ!JÍSÍ5ÍXSOOOOÍX>00<
8 »
8 , g
« GLEÐILEG JÓL! |
Verslunin ”
Kjöt & Fiskur. h
vr
H
JOÍÍOÍSOOOOÍÍÍSÍSSXSÍSÍSÍ >0000004504
GLEÐILEG JÓL!
Ölgerðin Egill Skallagrímsson.
; N ja Bió g
) 54Í04S4S04S004S4S4XS4S
Jóíamynd
| Nýja Bíó
04XXS4S4S454S4S45454S4S '
Minsta nóttin.
Stórkostlega fallegur kvikmyndasjónleikur í
8 þáttum—leikinn af þýskum leikurum, þeim
LILY DAMITA
PAUL RICHTER
HARRY LEIDTKE
RUDOLF KLEIN-ROGGE
og fleiri.
Efni myndar þessarar er um unga prinsessu
frá Kraya, sem var neydd til þess að setjast
í drotningarstól — en þráði það eitt að geta
lifað lífi sínu, í meðlæti og mótlæti, ineð
manni þeim, er hún unni hugástum. Þó er
það sérstaklega hinn snildarlegi leikur hinn-
ar undrafögru Lily Damita, sem hefur kvik-
myndina langt upp yfir hið venjulega.
Myndin verður sýnd á annan jóladag kl. 5,
7 og 9. — Börn fá aðgang að sýningunni kl. 5.
Alþýðusýning kl. 7. — Aðgöngumiðar seldir
frá kl. 1.
Gledi/eg jól!
Karlakór K. F. 0. M.
Samsengup
26. þ. m. (annan jóladag) kl. 3 e. li*
í Gamla Bíó.
Aðgöngumiðai* seldir i Gamla Bió feá kL
1—3 á annan.
•>
Sœunn: Já, ekki spyr eg að því. Og nú ætlar þú að ger-
ast veitingamaður.
Samúel: Eg verð áreiðanlega margt, þegar stundir liða.
— Sýslunefndarmaður, aintsráðsmaður, alþingismaður og
hver veit hvað — ef til vill landshöfðingi. — Gullið opnar
allar dyr.
Sæunn: — Nema dyr gæfunnar, drengur minn.
Samúel: Það er notaleg tilhugsun, að vera í þann veginn
að verða ríkasti maður landsins. — Eg býst ekki við, að
eg þurfi að leggja mér þorskhausa til munns, eða hrossa-
kjöt og steikl roð, þegar þessi vetur er liðinn. — Eg geri
ekki heldur ráð fyrir, að eg þurfi að rífa mig upp fyrir all-
ar aldir á morgnana og vinna hvíldarlaust, þangað til eg
dett út af dauðlúinn að kveldi. — Þið munuð fá að sjá mig
vaxa og magnast að auði og völdum með hverju árinu
sem líður.
Sæunn: Það verða mikil viðbrigði. Síðustu árin hefirðu
altaf verið að minka.
Samúel (ansar þessu ekki): — Eg sel kotið — skepn-
urnar — klápana — alt draslið — slöngva hyskinu vest-
ur um heiðar og sest að í Bótinni.
Valgerður (hnuggin): Og hvað á þá að verða um okk-
ur, þegar jiangað er komið?
Samúel: Tókstu ekki eftir þvi, sem eg sagði áðan, um
þessar sterku sonarhendur? (fórnar höndum).
Valgerður: Jú — cn — —
Samúel: Eg ætla að rífa ykkur upp úr hungrinu og basl-
inu — sýna ykkur glæsileik mannlcgs lífs, áður cn þið
steypist i moldina. — Ejómann af mér, hinum mikla syni,
skal léggja á ykkur öll (þegir augnabiik). Annars get eg
vel sagt ykkur frá ráðagerðum mínum þegar í stað.---------
Eg hefi hugsað mér, að þú þvægir gólfin i veitingasölun-
uin. Það er þó að minsta kosti dálitið veglegra starf, en
að paufast hér, hálfbogin og sótug, milli búrs og eldhúss.
— Pabbi verður i snatti og snúningum hjá kaupmannin-
um, en þess á milli stundar hann róðra eða fer í hákarla-
legur.-----Eg hefi þegar hugsað mér, að kaupa væna sjó-
búð handa ykkur — býst nefnilega ekki við, að þið unið
ykkur í glæsilegum sölum fyrsta sprettinn —
Valgerður (með sárri gremju): Svo að þú ællar mér að
þvo gólfin i höllinni þinni, Samúel, og pabba þínuni að
iiætta lifi sinu í hákarlalegum —
Helgi (stcndur upp. Hann er bersýnilega bæði hryggur
og reiður, en stillir sig): — Þú nýtur þess, drengur minn,
að nú fer í hönd heilög jólanótt. Þú hefir nú sýnl okkur
innra borðið á sjálfum þér. Og nú býð eg þér, að þagna
og setjast niður.
Samúel (verður sýnilega hræddur; stendur grafkyr á
miðju gólfi): —■ Eg — eg —
Helgi (reiðir hönd til höggs og segir þrymjandi raustu):
Hlýddu! ------Að öðrum kosti----------
Valgerður (hleypur i fang hans): Gættu þín, Ilelgi! — í
guðsbænum gættu þín!
Ásdís (við Helga): Þú mátt ekki gera honum neitt---------
Samúel (allur gleiðgosabragurinn rennur af honum á
svipstundu og er þvi líkast, sem hann minki allur og lækki
í loftinu. Sest á stólgarminn): — Eg skal seljast------
Helgi (fastmæltur): Þú ert barnið mitt, Sainúel, og þess
vegna tel eg mér skylt, að vara þig við, meðan tími er til.
— Og nú ætla eg að spyrja þig einnar spurningar: Hver
liefir sagt þér frá ríkidæmi Stígs söðla?
Samúel (bljúgur og hræddur): Ilún — —. Ifún sýndi
mér í kistuna og sagðist vita, að allir pokarnir væri fullir
af gulli og silfri.-------Og svo spurði eg karlinn sjálf-
an —. Hún sagði að eg ætti bara að spyrja, hvort eg fengi
ekki alla pokana með henni.
Helgi (cins og áður): Og hvað sagði Stígur?
Samúel: Fjæst var hann önugur og drýldinn. — En svo
dró hann heila augað i pung, klappaði mér á öxlina og
sagði: Giftið ykkur strax á inorgun! — Svo gaf hann mér
að súpa á víni og fór að gefa í skyn, að allskonar höfð-
ingjasynir og bókhaldarar væri altaf að biðja hennar. —
En það væri engu líkara, en að einhver hulinn kraftur hefði
verndað hana hreina og flekklausa handa mér einum. —
Þegar'eg fór að verða drukkinn, lyfti hann upp kislulok-
inu, benti mér á pokana og sagði: All þetta gull verður
þitt og hennar að mér látnum.
Helgi: Ríkidæmi Stígs er ekkcAt annað en blekking. —
Hefir nokkur annar en þau feðginin sagt þér frá þessum
mikla auði?
Samúel (hnugginn): Nei.
Helgi: GuIIið og silfrið, sem þú liugðir vera, er eintóm-
ur kopar — fimmeyringar, tvíeyringar, eins eyris pening-
ar. — Hann hefir safnað þeim og haft þá ungum mönnum
til sýnis siðan Anika var um tvítugt. Og nú er hún hátt á
fertugs-aldri —
Samúel: Nei — nei — tultugu og eins. Hún sagði mér
það sjálf —
Helgi: Farðu til prestsins á Stað og lállu hann skera úr’
þeim vanda.-------Þér mun liafa þótt hún fögur og glæsi-
leg — þessi gamla stássrófa?
Samúel: Já. — Hún er ákaflega stór og fönguleg og salla-
fín. Og svo fann eg þessa ilmandi lykt af henni hátt og
lágt (lítur til Dísu). En hún hefir ekki spékoppa og gló-
bjart hár í fjórum fléttum.--------Eiginlega held eg nú,
að eg hafi hugsað mest um peningana---------
Helgi: Hvernig heldurðu að hún mundi lita út í hvers-
dags-tuskunum hennar Dísu litlu?
Samúel (skotrar augunum til Disu): — Eg veit ekki. —■
Eg hefi víst altaf litið á hana með liliðsjón af pokunum.
— Eg er ekki alveg viss um, að eg hafi nokkurn tíma elskað
liana sjálfa — svona beinlinis. — En mikil kona er hún
þó vafalaust á sinn hált — stórlærð í kossum og viðmótið
háskalega eggjandi. —
Helgi: Að lokum vildi eg mega spyrja, livort hún hefðí;
sagt þér frá börnunum sinum.
Samúel (æfur og forviða): Börnunum? — Hvaða börn-
um? — Þú ætlar þó ekki að fara að telja mér trú um, að •
hún eigi börn!
Helgi: Um það getur þú líka fengið upplýsingar hjá*
Staðar-presti.
Samúel (æfur): Þá eru þctta hrein og bein svik! —
Manneskjan stórgölluð — margra barna móðir — ckki tú-
skildings virði! — Og pokarnir fullir af kopar! (lætur
hringinn renna af fingri sér niður á gólfið — tekur báð-
um höndum fyrir andlitið). Það var þó svei-mér gott, að
eg gaf henni ekkert skriflegt. —
Helgi: Og nú vildi eg helst, að þú færir úr mínum bús-
um. Moldargrenið hérna í Selhólum hæfir ekki slíkum'
manni (sest).
Valgerður: Þetta máttu ekki gera, Helgi. — Vertu misk-
unnsamur, eins og sá er miskunnsamur, sem okkur ber að'
fagna í kveld.
Ásdís (gengur hljóðlega til Samúels — krýpur, tekur aðrei:
hönd lians og kyssir hana).
Samúel (strýkur hár hennar).