Alþýðublaðið - 14.06.1928, Blaðsíða 4

i
m L P V Ð O 0tl A B f fi
Miém
hílóið
kiléjð
ÞuiFkeSKiE, terpintíraa, iHlkk,
alís tt'ónar psar)í»ir Mílr,
pesaslíis'.
KosfKÍd ®f| sesujið.
Mösfellsprestelialli í Grímsnesi.
95 atitvæöi voru greicki, og fékk
séra Guðmundur 92.
Mgbi.
hefir fyrir hönd Skelfélagsins
verið meÖ dylgjur um .benzín þa'ð,
sem „Oliuverziiun íslands“ hefir
selt Flugfélaginu. 1 dag neyðist
„Mogginn“ til að segja frá þvi,
aö brezld flugherinn noti sömu
benzíntegund og „Súlan“ hisfir '
notaö. Nú skal þess getiö hér,
að Luft-Hansa mun hafa ráðið
því, hvaða bsnzíntegund flugvél-
in notaði Aum ,er æfin ,Moiggai-
drengjanna. í dag segir danskt
.auövald: Skammastu pg ljúgðu,
„Moggi“! Á morgun enskt auð-
vald: Dyl.gjaðu og rægðu,
-„Moggi;*! Og „Moggadrengirnir
hlýðia. Fn þriðja daginn verúa
þeir svo að kyngja lyginng dylgj-
unum og rógnum, og eru þá das-
aðir tvo þrjá daga á eftir.
Fritz Dietzmanu
heldur hljómleika í kvbld, og
ættu menn að fara og hlýða á
hann, þeir, sem til þess hafa t ma
og tæ ifæri.
Sigurjón Friðjónsson
hefir 1í; hýggju að ge:a út í
sumar safn af Ijóðum simim.
Sigurjón hefir margt ort, ög verð-
ur ljóðabók hans allstór. Hann
er ennþá ungiir j anda í l.væöuin
sinum „sepi flest eru þýð og ljóð-
ræn.
Botnía
fór í: gærkveldi til útlancla og
„Lyra“ fer í kvöld.
Togaratni'r.
í dag komu , Bragi '. „Baidur",
„Gc-ir", „Skúli ió;get.‘“ og „Hannes
ráðherra“. Allir hafa þei;r aflað
ágætlega. Hæstur er , Fanmes
ráðherra“ með 259 tn. I garr i om
, Imperiialist“ t'! Hafnaríjanð&T .
rneð 185 tn.
Veðrið.
Hití 8—12 st'g. Hæð yfir Græn-
landshafi. Lægð yffr Njor'ö-urjS'jLær
um og Norður-Noregi. Iiorfur:
Norðlæg átt
■ nnnE9B
Kaupið Alþýðublaðið
„Súlan“ og viðskiptalifið,
Þ. 4. þ. m. flaug „Súlan“ héðan
í fyrsta skifti tii Akureyrar rreö
póst. Greip ég gott tækifæri g
sendi við’skiftavjni þar víxil til
undirskriftar og bað hann senda
mér eyðub'aðið um hæl, loftleiöis,
því að komið var að gjald.ctaga.
„Súlan“ dvaldi nál. sólarhring á
Akureyri og lenti svo í hrakning-
um hjá Ökrum á Mýrum. í inprg-
un, þ. 12. júni, fékk ég !o;ks
víxileyðublaðið ásamt bréfi frá
viðsfciftavini minum. í bréfinu,
sem er dagsett á Akureyri í gær,
11. þ. m„ segir hann m. a.. svo:
„Það tókst svo illa til urn dag-
inn, þiegar bréf yðar kom með
eyðublaðinu, að ég fékk ekki bréf
míft úr Rbík fyr en dagmn eftir að
Súl n fór til Rvíkar uftur og var
ég pó búirm ad spyrja eftlr bréf-
um á pósthúsptu.“ Nú er víxill-
inn falliinin í gjalddaga fyrir
nokkru. X.
Bannlagehs-ot.
Á undanförnuin árum hafa
franskir , duggara,r“ selt mikið aí
viniöngutn á Fáskrúðsfirðd, eink-
um á vorin. Nú í vor heíir lög-
gæz’umanninum á Aust jörðum,
Sigurjóni Sigurbjarnarsyni, teidst
að hefta því nær með öflu vínsölu
Frakkanna. I stað þiess að Frakkar
munu undanfarið hafa haft drjúg-
a:n hagnað af v'nsölu sinni, hefir
þieim nú eigi tekist salan, e,n orð-
ið að borga um 800 kr. i sektir
og máískostnað vegna þiess, að
þieir hafa neiteð að geía upp vin-
birgðir sinar' til innsiglunar.
Munu þesser 800 kr. að einsvera
lítið.fé á við þ,að, sem miönnum
austur þar hefir sparast við heft-
iiigu vinsö uranar.
Útbreiðið Áiþýðubiaðið.
<3erSd sv® yel mj atliMgið'
vSrar&r, o'fj ffirHðiea.
iS. 'Vilcas’,'Laagavegi sjmií
658.
Hólaprentsmiðjan, HafnarstrætJ
18, prentar snxekklegast o;g ódýr-
ast kranzaborða, erfiljóð og alla
smáprentun, sími 2170.
Hiis jafnan til sölu. Hús tekin
í umboðssölu. Kaupendur að hús-
um oft til taks. Helgi Sveinsson,
Kirkjustr.lO. Heima 11—12og5—7
Mjólk fæst alJan daginn í Al-
þÝðubrauðgerðinni.
S«fctt«v — Snk&iar -— Sokkar
i.ia !.<<-jónastofknnl Maiin er® ís-
i-enzkir, endingarbeztir, hlýjastlr.
Ritstjóri og ábyrgðarmaðui
Haraldur Guðmundison.
Aiþýöuprenísmiðjan.
Wiliiam le Queux: Njósnarmn luikli.
gráskeggur, skrautklæddari en nokkur hinna.
Hann gætti þess vandlega að nema staöar
eins langt frá inár eins og tignarstöðu hans
sómdi.
„Ég er aðaiherbergisvörður hennar ailra-
háverðugustu göfgi, prinzessu Ozeroff,“
sagði hann mjög hátiðlega án þess að líta
á mig.
Ég sagði honum vandkvæði mín. Hann
skirpti út úr sér, en kvaðst engar upplýs-
ingar geta gefið. Að því búnu snérist hann á
hæli og þaut inn í höllina.
"Ég lét því næst þá ósk í ljós að fá að
hafa tal af aðalbréfhirðinum.
Sá þjónninn, sem á'ður hafði hvergi farið,
þaut nú inn í höllina. Hann kom í hend-
ingskasti til baka og með honum gamall
þulur í afarskrautlegum einkennisbúningi.
„Ég er aðalbréihiróir hennar allrahávirðu-
legustu göfgi, prinzessu Ozeroff,“ kyrjaði
hann upp eins og kirkjubæn. En hann fór að
dæmi aöalherbergjavarðarins. Hann hvorki
kom nálægt mér né leit á mig. Iiann horfði
hér um bil þráðbeint fram undan sér.
„Þekkið þér Clane Stanway?“ spurði ég.
„Nei; ails ekki. Það býr enginn mér vit-
anlega með því nafni í höll hennar allra-
hávifðulegustu göfgi, prinzessu Ozeroff,“
svaraði hann.
„í:,ér hafið yiirumsjón með öllum bréfum
og simskéytum, sem hingað koma til hallar-
innar, eða er ekki svo?“
,iú,“ hreytti hann út úr sér.
„Hafið þér áldrei teki'ð eftir bréfum eða
•símskeytum, árltuðum til ungfrú Clare Stan-
way?“
Hann gekk alt í einu mokkur skref nær
mér. liann var risi að vexti. Hann teygðí
úr sér. Hann ’nélt áfram að horfa einls og
ti;l hliðar. Kræðilegir drættir,' fuliir af. fófsi u
og ilsku, komu nú fram á andliti hanis,
„Er ég kann ske skyldugur til að svara
hvers fconar .spurningu'm, sem einhver geml-
ingur útlendur eðia innlendur leýfir sér að
spyxja?“ öskraði hann.
Ég hrökk náttúrlega saman. En hér varð
að duga eða drepast. Ég varð að geta náð
fundi Glare Stanway eða frétta eitthvað nán-
‘ara um hana. ■
„Getur verið,“ sagði ég ineð hásum rþmi.
„En sanngjarnlega getið þér tæplega ’neitað
þvi að fara með eða láta fara með miða
þcnnan til aðalritara henraar allrihávirðuleg-
ustu göfgi, prinzessu Ozeroff, eða 11 hennar
állravirðulegustu göfgi, Ozeroff pfinzessu
sjálfrar."
„Þetta hréf er ekki nægilegt til þes's að
þér náið fundi hennar allrahávirðulegustu
göfgi, prinzessu Ozeroff sjálfrar,“ sagöi hann
og gætti nú gaumgæíilega að því, hvort
hendur mínar væru í vösum mlraum. Báðir
dyraverðimir höiðu stöðugt gætt að öilum
hreyfingum mínum. Annar þeirra hafði stöð'-
ugt starað á vasaran', sem marghleyþa mín
var í; hinn hafði ekki halt auga af þe m vasa,
er kúlurnar voru í. Auðséð' var, að alliir
óttuðust, að stöðugt væri setið um líf prinz-
essunnar. \
Ég rétti honum bréfið. Hanra hrifsaði það
af mér. Haran studdi á typpi. Ilá bjalla
hriragdi eins og í fjarska elnhvers staðar í
þessari ægiiegu, hrikalegu byggingu. Að
vörmu spori kom uragur maður í óbreyttari
eirakennisbúnlngi. Þiað var auðisæilega undir-
ty.lla bréíahiröisins. Hann tók við bréfinu
af yiirboíara s nuni.
Ég bað svo þlé-nna.) þjón að vera viiss
um að fcoma því á framfæri.
„Er hcnnar a.lrahávir'ðulegasta göfgi, Oze-
roff prinzessa, heimia?“ spurði ég.
spurði ég.