Vísir - 27.09.1931, Blaðsíða 6

Sunnudaginn 27. sept. 1931.
VlSIR
REG. u.s. PAT.OFr.
DUCO
Flestir kannast nú orðið við, hversu
skinandi fagurt og áferðarfallegt lakkið
er á flestum nýjum bílurn. Lakkið end-
ist árum saman og helst fagurt, ef þvi
er haldið við.
Mestur hluti bíla er lakkaður með
Dupont Duco lakki. Dupont firmað býr
til fægilög fyrir Duco lökk, og þessi
fægilögur er eins mikið betri en nokk-
ur annar fægilögur, eins og Duco lökkin
eru öðrum lökkum fremri. Dupont
Duco fægilögur er besti fægilögurinn
á hverskonar lakkeruð og póleruð liúsgögn. Þau gljá
betur, gljáinn helst lengur og útilokað að hann liafi
skaðleg álirif á útlit og endingu lakksins.
Dupont krem er borið á laklcer-
uð húsgögn eða bíla eftir að búið
er að hreinsa og fægja úr fægi-
leginum. Sé þetta gert, helst gljá-
inn i marga mánuðí og ryk tolhr
ekki við munina og sópast burt ef
dregið er yfir þá með þurri dulu.
Húsgögn og bílar, sem hreinsað er og fægt úr Dupont
Duco fægiefnum, ber af öllu öðru og verður notendun-
um til ánægju og sóma.
Á nikkel og silfurvörur er best
að nola Dupont Duco nildkel fægi-
efni. Það lireinsar best og slítur
ekki húðinni. Munirnir endast því
afar lengi og líta ávalt vel út.
Allar Dupont Duco vörur eru í
grænum bhkkilátum með firma-
merkinu og tölunni 7. Biðjið um fægilög 7, krem 7,
fægiefni 7, þá fáið þér það besta. — Fæst i flestum
verslunum.
Dupont Duco lím í túbum limir alt nema gúmmí og
leysist ekki upp i vatni. Einkar hentugt til að líma með
gler, málma, tré, vefnað, og ágætt til að fyrirbyggja
að lykkjuföll i silldsokkum stækki og eyðileggi sokk-
ana. Fæst í flestum verslunum.
ISIÍ8IIIIBIIBIBIIIKIIEllfl8IIEilllllIilllillIEð88IBIi8BIfllllSIIIIIIII!lllllllllllllllKI{
NÝJA EFNALAUGIN,
(GUNNAR GUNNARSSON).
Sími 1263. Reykjavík. P. O. Box 92.
Kemisk fata- og skinnvöruhreinsun. — Litun.
Varnoline-hreinsun.
Alt nýtisku vélar og áliöld. Allar nýtísku aðferðir.
Verksmiðja: Baldursgötu 20.
Afgreiðsla Týsgötu 3 (horninu Týsgötu og Lokastíg).
Sent gegn póstkröfu út um alt land.
Sendum. ------ Biðjið um verðhsta. --- Sækjum.
Suðusukkulaði
9Overtrek“
Atsúkkulaði
KAKAO
Taflmenn, verð frá kr. 1,75.
Taflborð, verð frá kr. 1,50.
Halma-töfl.
Spil.
Spilapeningar.
Spilakassar.
Lægst verð.
Sportröruhús Reykjavíkur.
XXXXXXXXXXXXXXXXXXX5ÍXXXXX
KXXXXXXXXXXXXXXXXXXX5X5ÍXX5
K JÖT
í heilum kroppum á 95 au. kg.,
í smásölu á 1,20 pr. kg.
Lifur og lijörtu stórlækkað í
verði.
Kjötbúðin í Von.
XXXXXXSÍXXXXXXXXXSÍXXXXXXÍCX'
Njiagað dagiega
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXVÍXXXXXXXXX
Bifreidastöðin „HEKLA“ |
heflr aðeins nýja bíla til leigu. |
Lægst verð. Reynid vidsbiftin. Simi 1232. g
XXXXXXXXXXXXX5CXXXXXXÍOIXXXX X X XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXÍÍXXX
okkar afbragðs góðu
S A L ö T.
B. GuSmundsson & Co.
Vestúrgötu 16.
Simi: 1769.
„J?ab er gaman aá líta á J>vottana u
segir húsmó'Sirin
Jeg Þvæ
skemdalaust
og d helmingi
styttri
ima með
„Lökinog koddaverin eru hvít eins
og mjöll, hvergi stoppaíS eða bætt.
Þa'S er Rinso að pakka! Rinso
heldur pvottunum hvítum, enginn
hariSur núningur, engin bleikja, ek-
kert sem slítur göt a pvottana,
bara gott, hreint sápusudd, sem
naer út öllum óhreinindum. Jeg
gæti ekki hugsa'S mér a'S vera án
Rinso.“
Er a'öeins selt i p’ökkum
— aldrei umbú'Öalaust
Lítill pakki
Stór pakki -
BROTHERS UIMITED
NLIOHT. ENOLANDi
þola faetur og era
ávalt sem nýir.
SOKKARNIR eru viðkvæmar flíkur, af öllurn
lísku klæðnaði þurfa þeir þvi hesta meðferð.
Sé varúðar gætt i þvotti, eykur það endingu
þeirra. Lux notkun heldur þeim sterkum og
sem nýjum, löngu eftir að önnur sápuefni
mundu hafa slitið þeim til agna, því Lux-löðr-
ið er hreint eins og nýjasta regnvatn. — öll
óhreinindi hverfa af hverjum silkiþræði fyrir
hinu mjúka Lux-löðri. — Þeir halda hinum
upprunalega gljáá. — Lux gerir soklcana yðar
aftur sem nýja, og eykur endingu þeirra. —
Hafið þvi Lux ávalt handbært.
Sokkarnir yðar
Jvegnir úr Lnx
W-LX 29 1-10
Litlir pakkar 0,30
Stórir pakkar 0,60
LEVER BUOTHERS LIMITED,
PORT SUNLIGHT.ENGLAND.
Það sem þolir vatn
þolir Lux
NJÓSNARAR.
Hún leit upp og virti liann fyrir sér. Það var
auðséð, að hana langaði til þess að svara skýrt
og alúðlega — svara af einlægni og þakklátum
liuga. En það, sem lnin ætlaði að segja, komst
aldrei fram á varirnar, og brosið á vörum hennar
virtist frjósa.
Ilún sá og skildi í sömu svipan. Og vitneskjan
um það, sem bún skynjaði, lagðist á bana af svo
stjórnlausu ofboði, að engu var líkara en að blóð-
ið ætlaði að spretta út úr hörundinu. Bollinn og
bakkinn runnu úr höndum liennar og bún sagði
með veikri og aumkunarlegri röddu:
„Þér ætlið að fara? Þér ællið að fara?“ — —
Hún svignaði áfram eins og ax, seni fellur fyrir
ljá — og lineig beint í fangið á manninum, sem
liljóp í móti henni.
Hún liékk i fangi bans og liorfði á bann. Hún
hallaðist aftur á bak í örmum lians, en hendur
hennar og handleggir bengu magnlausir niður. And-
lit Iiennar var svo fölt og dauðalegt, að nærri var
óskiljanlegt að hún skyldi geta dregið andann. Ótti,
sem ekki verður með orðum lýst, skein úr augum
bennar. Hann tók hægri bendi um höfuð hennar,
skygði yfir augu liennar og ballaði Iiöfði bennar
að brjósti sér, til þess að þurfa ekki að borfa fram-
an í liana, til þess að þurfa ekki að heyra oftar kvein-
stafi þá, sem hún hafði mælt:
„Þér ætlið að fara. — Þér ætlið að fara?“.
„Kitty—“, sagði liann með gjallandi röddu. Hann
kallaði á bana, grátbændi liana og bað.
„Gerðu mér þetta ekki svona þungbært, barn.
Eg verð að fara.“
Hún svaraði engu og bað einskis. Hún liætti jafn-
vel að bera sig illa. En liana skorti að eins þrótt
til þess að leyna því fyrir bonum, að hún gæti ekki
lifað án bans. Ó, það var svo eðlilegt og skiljanlegt,
að liún gæti ekki lifað án hans. Hún átti að eignast
búsið eftir bann, en hamingjan góða! Hvað stoðaði
það? Það var yndislegt, að bann kyldi lialda um
Iiöfuðið á henni, og að liún þyrfti aldrei framar að
svelta, aldrei framar að sitja í kulda, það var mik-
ill velgerningur. En hvað stoðaði það án lians, —
án hans? —
Hún lyfti upp höndunum og spenti greipar, eins
og hún vildi biðjast fjuir.
Dr. Matsumoto slepti henni og hún hneig niður
við fætur Iiaus. Ekki var það gert af ásettú ráði,
heldur af því, að bún var magnþrota. Hún leit í and-
lit bans, sem var þrútið af geðshræringu. Um enni
hans og. gagnaugu lágu þrútnar æðar eins og möskv-
ar í neti. Hún heyrði að hann sagði:
„Eg verð að fara — eg verð að fara!“
Já, já. bún liafði látið sér slriljast það og ætlaði
ekki beldur að aftra bonum — að eins að tefja bann.
„En þó eklri svona fljótt,“ sagði bún og lyfti bönd-
unum að munni sér. „Ekki svona fljótt. Elftir tvær
klukkustundir, að eins einar tvær klukkustundir!“
Nú fór bún að gráta í örvæntingu sinni en bljóð-
lega. Hún lagði bendurnar titrandi á hendur lians
eða þrýsti þeim að liandlegg hans. Hún reis á kné,
bað hann og grátbændi og lagði bvíta handleggina
á axlir hans. Það var engu líkara en að bún vildi
fjötra sig við hann. Hún þokaði grátbólgnu andlit-
inu nær og nær andliti bans. Og nú ljómaði alt í einu
yndislegt bros á társtoklmu andliti hennar. Hún læsti
handleggjunum um háls bans, mælti ekki orð frá
vörum, en tár hennar og bros brópuðu til lians:
„Finnurðu elrivi, að eg dey, ef þú yfirgefur mig?“.
Honum fanst sem liöfuð sitt, stórt, þungt og glóð-
heitt sylriri djúpt, djúpt niður í hið ljósa hár hennar.
— Eldhjúpur sveipaðist um liann. Hann fann, að
hann brapaði í eldhaf, varð sjáKur að eldsloga og
umluktur eldslogum; logandi gneistaregn á báðar
siður, mjúksár þægindi, nærri of mjúk, unaðslegt
flug — rökkur — myrkur — þægileg, mjúk livíld —
og draumar, draumar.--------
Gjallandi málmhjól, — lijól sem snerist í sifellu,
þytur og hávaði, vélaskrölt — hemluhljóð. Þjáning,
sársauki, tómleiki. —