Alþýðublaðið - 08.05.1920, Blaðsíða 2

2
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Knátur, bömin og
íjþróttirnair.
Aiíir vita hve holt það er og
sjálfsagt, að ungir og garniir
baðist, ekki sízt eftir íþróttaiðk-
anir. En ailir vita það ekki, að
þrátt fyrir það, þó veitt hafi verið
fé fyrir nokkrum árum til þess
að koma fyrir baðklefa í Baraa-
skóianum, hefir Knud Zimsen —
þessi annálaði dugnaðarmaðuril
— ekki enn þá komið verkinu í
framkvœmd. Börnin fá að ganga
með óhreinan kroppinn og rotna
sundur af rykinu, sem treður sér
gegnum klæðnað þeirra, þegar
þau eru að ieikjum á rykugum
götunum. Sama er Knud.
Alstaðar um hinn mentaða
heim eru baðhús fyrst og fremst
reist í sambandi við skólana. En
í Reykjavík, höfuðstað íslands, er
borgarstjórinn svo framsýnnll, að
feonum er sarna þó börnin hrökkvi
upp af vegna óþrifnaðar. Jú, það
er óhætl fyrir afburðamanninn Kr.
V. Guðmundsson að segja, að
Knud líti ekki um öxl, að hann
horfi framl Hann sér bara ekki
hvað vel má fara fyrir heill barn-
anna. Hann sér bara eitt, sem
Kr. V. G. sér lílca manna bezt,
—- hann sér sinn eigin hag. Skríða,
skríða, skríða, sagði snákurinn, og
Kr. V. G. endurtekur herópið.
Enginn vandi var að koma upp
baðhúsinu í Barnaskólanum, því
þar er herbergi til, sem ekkert er
notað. En Knúd finst siíkt ekki
ómaksins vert. Baðker hafa verið
keypt til þess að nota, er skólinn
var hafður fyrir spítala, en þau
eru látin ryðga niðri í kjallara.
Hvað gerir það til? Ekkert er
annað en að auka útsvörin.
Knud Zimsen var eini bæjar-
fulltrúinn, sem var á móti því,
að gert væri við veginn suður að
íþróttavellinum í fyrra, og íþrótta-
menn muna honum fleiri grikki,
sem hann hefir gert þeim.
Hvernig geta nokkrir umhyggju-
samir foreldrar kosið mann í borg-
arstjórastöðu, sem lítilsvirðir svo
heilsu barnanna? Hver dirfist að
kjósa Knud? Og íþrótiamenn,
munum Knud, hug hans í okkar
garð. Hann gerið það sem hann
getur, til þess að ýta undir and-
stæðinga okkar. Kjósum ekki
Knud. Hann er þess ekki verður.
iþróttamaður.
„Semt fyilist
sáiin prestanna"
Útsvörin í Rvfk nú í vetur eru
alveg einstök í sinni röð. Og fáir
virðast vita með vissu hvert þessir
míklu peningar fara. H'ófnin ber
sig. Sömuleiðis, vatnið, skólþið,
askan, sorpið, gasið og salernin.
Að minsta kosti finst bæjarbúum
reikningarnir frá þessum fyrirtækj-
um sæmilega háir. [afnvel barna-
skólinn, eina mentastofnun bæjar-
ins, hvílir nú að iangmestu leyti
á landinu. Alt ber sig, nema ef
það væri þá borgarstjórinn.
Hvert fara þá útsvörin?
Ekki fara þau öll í götulýsingu,
því að Rvík mun vera dimmasti
bær í heimi. Dálítið dæmi gefur
hugmynd um þessa dularfullu byrði
Rvíkinga. Þjóðverjar hafa barist
við ótal féndur í nærfelt 5 ár, og
að lokum verið gersigraðir, meir
en dæmi eru til I sögunni. Bæði
ríkið og allur þorri einstaklinga
liggur við gjaldþroti. Ríkisskuld-
irnar eru taldar tvö hundruð milj-
arðar marka. Óvinir Þýskalands
vona að landið sé varanlega eyði-
lagt vegna þessara óbotnandi
skulda. En séu reiknaðir af þess-
um 200 miljörðum venjulegir inn-
lánsvextir af sparisjóðsfé og því
jafnað niður á hvert höfuð í Þýzka-
landi, þá kemur á hvern íbúa þar
sama upphæð og ef 18 hundruð
þúsundunum, sem®jafnað var niður
í vetur, er skift á þessar 16 þús.
sálir, sem heima eiga í Rvík.
Hvert fara útsvörin?
Knúti Zímsen hefir, með alveldi
því, sem hann hefir haft í bæjar-
málunum, tekist á sex árum að
koma fjárhag bæjarins í svipað
horf og stórfeldasti og dýrasti
ósigur hefir komið fjármálum Þjóð-
verja. Munurinn er aðeins sá, að
hver heilskygn maður skilur hvern-
>g styrjöldin hefir eytt eigum Þjóð-
verja. En útsvör Reykvíkinga sýn-
ast hverfa hljóðlaust eins og létt
þokuband, sem leysist sundur á
vormorgni.
Knúti eru mislagðar hendur.
Bara að hann hefði getað Iátið
bænum vegna eins vel og hluta-
félögum þeim sem hann á í. Það
er nærri því eins og hlutabréf
hans hafi meira vit í 'kolli en hann
sjálfur.
Borgari,
gorgsrsjrniðunitii.
Auðséð var þegar, að Knuds
menn höfðu ætlað sér að hleypa
upp fundinum með ópum og ólát-
um. Stóð Sigurður Jónsson, tagl-
hnýtingur Knuds, fyrir spellunum.
En vegna stillingar fundarmanna
og svo þess, að auðséð var að
4 Sigurðar menn voru í yfirgnæfandi
meiri hluta, varð þeim ekki að
ætlun sinni.
Þegar sjáanlegt var, að Báran
var of lítil, var fundurinn fluttur
upp í Barnaskólaport og honum
haldið þar áfram. Var hann ekki
boðaður þar upphaflega vegna
þess hve ilt er að sjá veður fyrir,
en nú var veður hið bezta. Fyltist
portið brátt af fóíki og hurfu þá
þessir fáu flugumenn Knuds, svo
að þeirra varð ekki vart, svo að
teijandi sé, nema helzt Guðmund-
ar Ásbjörnssonar bæjarfulltrúac
sem gerði sér lítinn sóma með
ópum sínum.
Töluðu þar margir og þó flestir
með Sig. Eggerz. Mæltist honum
að vanda vel og var tekið með
dynjandi lófaklappi. Var auðséð,
að fylgið var eindregið með Egg-
erz. Skal þess einkum getið, að
fundarmenn tóku að verðleikum
Kr. V. Guðmundssyni. En leitt
var að menn fengu ckki að heyra
hann, því verri skammir hefir
enginn fylgifiskur Zimsens og ekki
mótstöðumaður heldur, sagt um
hann, en þessi Júdas íslenzkra al-
þýðumanna, er hann sagði, að
allir reikningar bæjarins hefðu
verið falskir þangað til 1920, að
hann, Kr. V. G., kom vitinu í
reikningsfærslu Knuds. Sigurði
Eggerz óx bersýnilega fylgi eftir
því, sem á fundinn leið. Og seg-
ir mér svo hugur um, að Sigurð-
ur Eggerz sigri.
Hann skal sigra!
Fundarmaður.
Staka.
Taka burt á heiðinn hnút.
Hjátrúnni ei vægið.
Feginn vil eg kristna Knút;
kann ei á því lagið.
E. Jochumsson-