Alþýðublaðið - 06.07.1928, Blaðsíða 4
4
ALÞ?ÐUSS8í A»IÐ
IB8E
IfllE
3 B 8 £
IIE
|Njfkðinið:j
| Doiukjölar, |
í
| Matthildur Bjðrnsdöttir. -
Laugavegi 23.
I 1
3 ný gerð, sérstaklega
fallegir til ferðalaga.
Eimtig nnglinga og
telpnkýélar.
I
iflfll
ifliE
IfiflE
til ferðalaga:
Olíukápur
á börn, konur og
karla, mjög ódýrt
lýsingu á pví, hverrar tegundar
(þettfej „ástand“ Valtýs er með ]>ví
ab rannsaka iiann.
,Goðafoss‘
fór í gærkveldi kl. á 11. tima
áleiðis til Hull og Hamborgar.
Dánarfregn.
Halldór Oddgeir Halldórsson
véisetjarl í ísafoldarprentsmiðju
Mýk®MaI§.
Brysselteppi 29,90 ’—J Dívanteppi
frá 13,95, Rúmteppi 7,95, Gardínu- •
tau frá 0,95 mtr. Matrósahúfur
með íslenzkum nöfnum. Karlm.
kaskeyti ódýr. Gólftreyjur ódýrar.
Karlmannssokkar frá 0,S5 Kven-
silkisokkar frá 1,95 og m. fl. Verzlið
par sem pér fáið mest fyrir hverja
krónuna. Lipur og fljót afgreiðsla.
Ilopp.
Laugavegi 28. Sirni 1527.
lézt í gær. Halldór heitinn var
ungur maður og efnilegur. Hann
var ágætlega fær í sinni iðn og
drengur hinn bezti. Hann var mi'k-
ill hljómlistarvinur og lék prýði-
lega á orgel. Er mikii eftirsjá í
slíkum manni.
Prestastefna
istendur nú yfir að Hólum í
Hjaltadal.
Stakkasundinu
hefir veráð frestað til 15. p.
m., isákir forfalla nokkurra kepp-
enda.
Búðum
verður lokað kí. 4 síðd. á morg-
un og hvern laugardag fyrst um
sinn.
Frá Vestfjörðum.
í morgun átti Alpbl. tal við
mann á Bíldudal. Sagði hann, að
iseglskipiin vestra öfluðu ágætlega,
og hafa Bíldudalssldpin nú feng-
ið um 50 púsund fiskjar síðan
um sumarmál. Er pað meira en
dæmi munu til áður. Bátar afla
mjög vel í Arnarfirði, einkum í
innfirðinum. Tálknfirðingar hafa
og afiað vel í vor, en afli nú
lítill hjá peim. Einn vélhátur frá
Bíldudal hefir nú byrjað hrefnu-
v^iðar. Er kjötið sfelt á 30 aura
hvert ' kg., en spik og rengi á
Richmend Nixtnre
er gott og ódýrt
Reyktóbak,
koslar að eins kr. 1,35 dósin.
Fisí í olium verzl-
nnm.
Kaupið Alpýðubiaðið
60. Eru pað góð matarkaup.
Grasspretta er mjög sæmileg.
Harðlend tún í lakara lagi, en
engjar ágætar. Eru pví horfur um
afkomu mjög góðar.
5MsWEETENED STERll-lZW
feBEPABED IN BQISÚtífl*'
Veðrið.
Hiti 6—13 stig. Alls staðar hæg-
viðri. Lægð milli Hjaitlands og
Noregs. Hæð fyrir sunnan Island,
en ný lægð suður af Grænlandi
á austurleið. Horfur: Hægviðri.
Sums staðar skúrir á Vestur- og
Suðvestur-landi.
Mjólk og brauð frá Alpýðu-
brauðgerðinni fæst á Nönnugötu
7.
Hólaprentsmiðjan, Hafriarstrætt
18, prentar smekklegast og ódýr-
ast kranzaborða, erfiljóð og alla
smáprentun, sími 2170.
Tímarií Verkíræðingafélagsins
1. hefti 13. árg. er nýkomið út.
„Mgbl“
er enn pá uppblásið af mann-
úðarhræsni. Minnist pað nú á
berk lavarnarl ögin. Getur verið að
minst verði hér í blaðinu nokk-
uð á afstöðu sumra íhaldsping-
manna til peirra laga. „Vér epl-
in,“ sögðu hrossataðskögglarnir.
„Vér mannúðarhetjumar,“ segja
Mgbl.-ritstjórarniir.
Súlan
kom til Seyðiisfjarðar kl. 1 í
nótt. Hefir hún í dag flogið par
yíir bænum. Hún leggur af stað
paðan kl. 3.
Mýja Sisktoáðin heiir sitna
1127. Sigurður Gíslason
ÖIl snaúvarsi tii sanuasliap-
ar Srá (tví stnæsta til hins
stærsta, a!t á ei tim stað.
Guðm. B. Vikar, ILaugav. 21.
Soklsar —SSokkar — Sokkar
frá prjónastofunni Malin eru is-
lenzkir, endingarbeztir, hlýjastir.
Nýtt! „Fuglinn Felix“ fæst hjá
Eyjólfi rakara. Spyijist fyrir!
Ritstjóri og ábyrgðarmaðui
Haraldur Guðmundjson.
Alpýðuprentsmiðjan.
William le Queux: Njósnarinn mikli.
ekki hjá pví komist, að pessi kveljandi blóð-
sugudýr úðu og grúðu um mig allan. Pá
var svo sem heldur ekki að sökum að spyrja
hvað snerti flær og lýs. Það var ærið nóg
Bf peim lika!
Ég hafði nú séð heiminn í síðasta sinn —
og kvatt hann.
Kvalir, kvalir, kvalir og dauði, — pað var
dómwinn. !
Með pví að preifa í kring um mig komst
ég fljótt að raun um, að klefinn var mjög
pröngur. Loftið var kæfandi. Á gólfinu var
flet, pakið einhvexju moldarrusli. Þar átti
ég að — sofa.
Enginn getur nokkru sinni fengið að vita
ttm pað, hve margir frjálslyndir menn og
konur eða pólitískir njósnarar hafa látið
iífið í pessari lifanda-gröf. Ýmsir menn, sem
voru talflir hættulegir hinu rússneska keis-
araveldi, hurfu á ýmsum tímum án þess, að
til þeirra spyrðist framar. Óefað lentu margir
þeirra í Schlússelburg og létu par líf sitt.
Dagar liðu, vonlausir, eilífðarlangir. Ég
hafði enga hugmynd um skiftingu dags og
nætur, pví að alt var stöðugt, biksvart til-
breytingarleysi. — Það er vart ægilegra tii
en að vera alt af í bjarmalausu myrkri —
aleinn!
Þögn, — óttaleg, órjúfanleg pögn! Það .
var ekkert spaug að vera rólegur í svona
kringumstæðum, enda verð ég að kannast
við, að ég var það ekki.
Svo fékk ég gikt og blóðólgu.
Ég minnist pess, að einn dag kom varð-
maður inn í klefann. Hann skipaði mér með
harðri hendi að standa á fætur, en pað gat
ég ekki. Hann rykti mér fram úr fletinu,
bölvandi og ragnandi, tró.ð upp í mig brauð-
skorpu. Ég vár að fr^jn kominn af kvölum
og pjáningum og mjög sjúkur. Ég heyrði
hann vera að rausa um pað, að ég værl
víst að drepast, og pað mætti ég iíka gera,
en svo man ég ekki meira.
Mér hefir verið tjáð, að ég hafi á jtcirri
stundu verið nær dauða en lífi. Ég hlýt að
hafa mist meðvitundina um óákveðinn tíma.
Þegar ég kom svo aftur til sjálfs min, hvíldi
’ég mér til afarmikillar undrunar í hreinu,
vel upp búnu rúmi. Lækuir og hjúkrunar-
kona stóðu við rúmgaflinn og gáfu ná-
kvæman gaum að pví, hvernig mér iiði.
„Gott!“ heyrði ég að læknirinn sagði í
hálfum hljóðum. „Hann er úr allri hættu.“
Hann mælti á rússneska tungu.
Ég lokaði augunum aftur. Orð læknisins
glöddu mig óumræðilega. Að pví búnu
myn ég hafa sofnað.
Það var nótt, þegar ég lauk upp aug-
unurn aftur. Dauft Ijós brann í herberginu.
Yndisleg stúlka sat hjá rúminu og horfði
á mig blíðum augum. Ég pekti hana undir
eins, og sterkur nautnastraumur gagmíók mig
allan. Ég eins og logaði upp í ástríðuháli.
Stúlkan var engin önn.ur en — Clare Stan-
way!
„Liður yður nú betur ?“ hvíslaði hún.
Rödd hennar var álíka töfrandi og seiðandi
danzlag í fjarska. „Segið mér: Hvernig iíð-
ur yður ?“
„Mér er að batna. En'hvernig stendur á
öllu þessu? Hvernig stendur á því, að ég er
hér, og að' pér eruð lika hér?“
„Látið yður nægja, að pér eruð meðal
vina. Óttist ekkert framar. Látið yður batna
íljótt og vel, svo að þér verðið fær um að
ferðast burt úr Rússlandi."
„En fangefsið, — hinn hræðilegi klefii?“
„Gleymið pví öllu,“ sagði hún með ákafa.
„Mér heppnaðist að bjaiga yður, en með
hverju móti pað var, — um það fáið pér
að vita síðar. Farið nú að sofna aftur. Þér