Alþýðublaðið - 09.07.1928, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
“ raý gerð, sérsíaklega @
Ifallegfir til feröalaga. j|
- Esbskssi w u «j 1 i 1» sg a og ™
teipukjólar. g
| Maííhil/ínr Blömsdóííir. 5
Biðjld nm S eí á r a »
sm|örlsklö, g»vi' ai
pað er efBnlsfoetra. en
alt aiissað . s.m|lirlíkl.
son kaupmaður af lista ihalds-
ins.
Leiðarpsng
héldu þingm nn Múlasýslna að
Egilsstöðum á Vöilum 24. p.
m. Var íhaldið í miklum minni
hluta á fundinum, og einn af í-
halds-ræðumönnunum varð mjög
að athlægi. Árni „Varðar“-ritstjóri
var á fundinum og þðtti stór
maður par léggjast lágt, er hann
lapti margra mánaða gamlar
greinar úr „Verði“.
Skýrsla um störf Landsimans
árið 1927 hefir rerið send Al-
þýðubl. Tekjuafgangur hefir orð-
ið 472 636,93 kr.
Hitt og þetta.
ísland j erlendnm biöðum.
Af fjölda greina um íslenzk
efni i erlendum blöðum nýlega
má nefna, að í hollenzku verzl-
unartíðindunum er þýðing á lög-
um síðasta þings um varnir gegn
gin- og klaufna-veiki. Eru lögin
þýdd í heild sinni. í þýzkum
blöðum hefir birzt fjöldi greina
um sambúð íslands og Danmerk-
ur og væntanlegan skilnað land-
anna, er frá líður. Bæði í þýzk-
um og brezkum biöðum hafa birzt
greinir um bifreiöarferðtr, aðal-
lega milli Reykjavikur og Þing-
vaila. í brezkum blöðum er a:l!-
oft minst á botnvörpungasektir
hér við land. I einu blaðinu stóð,
að nú ætti að byggja nýtt strand-
varnaskip fyrir- fé, sem fengist
hafi með því að sekta brezka
og þýzka botnvörpunga. í „The
Glasgow Herald" var þó birt
grein um landhelgisgæzluna hér
við land, og byggist hún á upp-
lýsingum frá II. Gistrup, sem er
aapíelnn á Fyllu. Skýrir hann vel
hver nauðsyn sé á því, að land-
helgin sé vel varin og hvers
vegna eigi verði kom.ist hjá því,
að dæma þá skipstjóra í háar
sektir, sem iandhelgi,sveiði heiir
sannast á. — 1 cinu brezku blaði
er rninst á upphitun Landsspítal-
ans með laugavatni og ótöluleg-
ur fjöldi mynda og greina hefir
birzt í brezkum blöðum um fiirn-
leikaflokkinn, sem fór til Caíiais.
. (FB.)
Ljósrannsóknafélagið í Municb.
hefir látið fara fram rannsókn-
ir á því, hver áhrif ýmsir litir
hafi á svefn manna. Kom það í
ljós, að svefnáhrif blárra lita eru
langsamlega mest. Er þetta raun-
ar gömul og ný reynsla, sem
þarna er staðfest, því alkunna
er, að menn, sem hafa átt viðr
svefnleysi að stríða, hafa ráðið
bót á því einmitt með því að halfa
blátt veggfóður og blá giugga-
tjöld í svefnherbergjum sínum.
(FB.)
Of snemma.
í maímánuði kom til Lundúna
prófessor einn frá Sidney í Ástr-
alíu. Sagði hann stéttarbræðrum
Bínúm í Lundúnum, að hanin vær.i
kominn til að sitja visindamanna-
fund, er hann hefði séð auglýstan.
LunclÚ!ha-próf.-s!:orarnir könnuðust
ekki við, að neinn slíkur fund-
ur yrði haldinn bráðlega — og
kom upp úr kafinu, að fundur-
,inn, sem ástralski pxófesorinn át‘i
við, átti að verða í maímánujði
1929. Hann hafði lesið tilkynn-
inguna eins og burgeis biblíuna.
í austurhluta
Bandaríkjanna var júnimánuður
svo votviðrasamur, að fá dæmi
eru til. (FB.)
Þær svörtu standa með pálmann
í höndunmu.
Margir munu halda, að konurn-
ar af hvita kynþættinum gangi
nú með hársnauðara höfuð en
nokkrar aðrar konur. En sú er
ekki naunin. Þær svörtú hafa
fundið upp tízku, sem er í bók-
Hólaprentsmiðjan. I lafnarstræt!
18, prentar smekklegast og ódýr-
ast kranzaborða. erfiljóð og aila
smáprentun, simi 2170.
Mjólk fæst allan daginn í Al-
þýðubrauðgerðinni.
Sœkkiiaír rj-.&ok.'UHþr — láníkka^i’
frá prjónastofunni Malin eru ís-
lenzkir, endingarbeztir, hlýjastir.
©IS sntávara £19 sasaeiisisltfip''
sip Ss'á. pví smæstu ísí Bilns
stærstn, alt á samit stað*
@uðn3. E§. ¥ikar, La,ug:sv. 21.
Mý]a fiskbáiííra hefir síma
1127. Sigurður Gísiason
staflegri merkingu enn þá röt-
tækari en t'zka drengjakolls-
kvennanna. Þær svörtu raka sem
sé af sér háirið.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður
Haraldur Guðmundsson.
Alþýðuprentsmiðian.
Willinm le Queux: Njðsnarinn mikli.
þurfiö um fram alt livild." Og hún snart í
fyrsta sinn enni mitt með vörum sínum.
Ég svaf það, sem eftir myndi nætur.
Þegar ég vaknaði um morguninn, var Clare
Stanway horfin, en í staðinn fyrir hana var
hjúkrunarkona að hagræða mér í rúminu,
■Hjúkrunarkonan fyrirbauð mér að tala nokk-
urt orð. Yfirleitt bannaði hún mér alla
áreynslu.
Það liðu nokkrir dagar. Ég lá að mestu
hreyfingarlaus í rúmi mínu og var að furða
mig á öliu þessu.
Clare Stanway gat ekki verið sek um það,
að hafa svikið mig í tryggðum. Það varð
mér að fullu ljóst. Hún hafði bjargað mér
frá algeri-i tortimingu og dauóa. En hvernig
hafði hrnni heppnast þetta? Þessari spunn-
ingu reyndi ég mjög mikið til að svara. En
slikt var mér ekki unt.
Hún bjargaöi mér á einhvern veginn sér-
lega undursamlegan hátt.
Clare Stanway var heillandi og elskulegt
æfintýri í lífi mínu.
Mér batnaði fljótt, og dag nokkurn kom
Clare Stanway alveg að ó/örum til mín.
Sagði húp mér þá, að hún væri búin að
undirbúa ferð okkar brátt alfari úr Rúss-
landi. Hún gekk að því vísu, að mér rnyndi
ekki þykja árenniiegt né álitlegt, að heim-
«ækja Rússland mjög bráðlega. Hún sagði
'mér, að felustaður minn jyæri rétt fyrir
utan bæinn Viborg. Or glugganum leit ég
Finska-flóann, speglandi og kyrran og slétt-
an. Ég fagnaði þeirri sýn.
Clare Stanway sagði mér nú alla söguná
um það, hvernig henni tókst að bjarga már
úr heljargreipum hins rússneska svarthols.
En að segja hana alla hér aftur myndi að
eins þreyta lesandann. Enn fremur ætla ég
aö vera s'tuttorður um það, hvernig við
komúmst á brott frá felustað mínum. Læt
ég nægja að geta þess, að ísa leysti þegar og
nbréz'kt skip, sem ásamt öðrum hafði verið
fast í ís á höfninni, bjóst þegar af stað
og bauðst til að flytja okkur Clare Stan-
way til Calais. Ég klæddi mig búningi
hjúkrunarkvenna og ók við hliö Clare Stan-
way, sem var eins búin, til hafnarbryggj-
unnar. Þar beið skipstjórinn okkar. Án
hindrunar komumst viö fram í skipið.
„Lögr-eglan má ekki og skal ekki hremma
yður héðan af,“ sagði hann og snéri í á-
kafa á sér efrivararskeggið. „Ég hefi verið
í. Pétursborg og talað við brezka sendiherr-
ann. Ég veit um alla söguna, Jardine for-
ingi! Þér þurfið ekki að segja mér neitt
um hagi yðar, Þér sluppuð nauðulega undan.
Þér eruð áreiðanlega sloppinn. Niðri í lest-
inni er stór tómur kassi. Ofan í han,n verð-
ið þér að fara. Verið svo bara rólegur. Yður
mun ekki saka. Þeim herrum, leynilögreglu-
mönnunum, kemur aldrei til hugar að leita
í kassanum, jafnvel þótt þeir kunni að gægj-
ast ofan í lestina."
„Hvað heitir skipið?“ spurði ég hrifinn.
„Linnet _ — og er frá Lundúnum, og ég
heiti nú Nash, — Jóakim Nash.“ >
*Ágætt, kæri Nash skipstjóri!“ sagði ég.
„Við skulum vona, að þetta heppnist vel.
Alt þetta er gert í samráði við brezka sendi-
herrann —.“
„Og þessa ágætu stúlku, sem við h!ið yðar
stendur,“ tók hann fram í fyrir mér. „Sendi-
herrann brást vel við. En hann hefir nú samt
minstu af þessu til leiðar komið. Miklu
fremur er það Clare Stanway, sem telja má
að þessu hafi ráðið heppilega til lykta,
Hcnni ber þakklætið öllum öðrum fremur.
Þakkið þér henni! En annars er nú ekki
tími til margmælgi. Burifaráriíminn er þeg-
ar kominn. Svo bauð hann mér að fylgja
sér, og niðri í lestinni hjáipaði hann mér