Vísir - 17.04.1936, Blaðsíða 3

yis

•ir. í’ír. r--;-^
tva&^íutw i ttw :• *>! A«j®5riii».á
1 gær-
kvoldi.
Landsmálafélagið Vörður
liélt fund í gærkveldi á venju-
legum stað og var hvert sæti
skipað í fundarhúsinu.
Formaður Sjálfstæðisflokks-
ins, ólafur Thors, hóf umræður
uin fisksölumálin. Talaði hann
i fulla klukkustund. Hann rakti
sögu fiskimálanna hin siðaril ár
og hrakti Lið fyrir lið og orð
fyrir orð þær fáranlegu tylli-
röksemdir, sem rauðliðar bera
fram í vandræðum sínum til
varnar méirihluta Fisksölu-
nefndar.
Ræða hans verður ekki rakin
hér; til þess er ekki rúm að
þessu sinni. Þó verður að geta
nokkurra atriða, sem ef til vill
liafa ekki verið nægilega skýrð
áður.
. Ií Harðfiskurinn. Eins og
lcunnugt er, hafa „vitringarnir"
i fískimálanefnd ráðist með
frekju ög ósvifni á islenska
fiskútflytjéndur fyrir að hafa
ekki hafist handa um að herða
fisk í stórúm' stíl fyrir löngu.
Þegar þess ér nú gætt, að öll
fiskframleiðsla Islendingá hefir
selst upp að undanförnu, þá er
Ijóst mál, að ekki hefði verið
rétt að taka upp herðingu á
fiski, nema svipað verð fengist
fyrir herta fiskinn og saltfisk-
inn. En .frummælandi (Ó. Th.)
sýndi einmitt fram á, að verð.á
liarðfiski, miðað við framl.-
kostnað, hefir verið miklu
lægra en á saltfiski. Hann sann-
aði þetta með fiskútflutnings-
skýrsluni Norðmanna,. - sem
sýna það, að þó að illa hafi fisk-
ast, háfa-þeir aldrei dregið úr
saitfiakvérkúninhi, þó að þeir
nytu ídtki öins góðra ’ márkáða
og yér. Það seiii dregið hafi úr
íiskfráiniéiðslunni hafi þeir aít-
af látið .kqrna niður á herta
fiskinufp. á þann veg, að herða
minna. Þettá hafi þeir auðvitað
gert vegna þéss, áo þeir töldu
sér minni hag að því, að selja
harðanf;0ált en sáíifiskV
Ef ítfeislur fiskfrainleiðend-
ur hefðuhorfið að harðfiskssölu
meðan þeir höfðu nóga og góða
markaði fyrir saltfiskinn, liefði
þjóðin tapað. stórfé, sem liún
hefði illa mátt án vera hin sið-
ari ár. Þess vegna liefði ekkert
vit verið 1 því, að breyta um
fiskverkunaraðferðir fyrr en
nauðsyn bar til. Það var fyrst
nauífeynlegt, þegar sýnt var, að

viðskiftaþjóðir vorar voru að
ganga haftastefnunni á hönd.
* 2. Suður-Ameríku-markaður-
inn. Þá sýndi ræðumaður fram
á, að sama máli hefði gegnt, ef
íslendingar hefðu rýmt af fisk-
sölumörkuðum Suður-Evrópu
og farið að selja fisk í Suður-
Ameríku. Þjóðin hefði tapað á
því, þar sem verðlag var þar
lægra, miðað við verkunar- og
flutningskostnað. — Það var
og tekið fram í útvarþsumræð-
unum fyrir skömmu, að þær
þjóðir, sem selt höfðu fisk til
Suður-Ameríku, hefðu ekki
fengið greiðslur fyrir hann um
langt skeið. Andvirði fiskjarins
hefði „frosið inni“ og það hefði
ekki fengist yfirfært fyr en á
þessu ári. — Var nokkurt vit
fyrir íslendinga að selja fisk
þangað meðan svo var ástatt
þar vestra? Hafa gjaldeyris-
málin verið i því lagi undanfar-
ið, að þjóðin hefði mátt við því
að binda svo fé sitt um lang-
an tíma?
3. „Stórvirki“ Fiskimála-
nefndar. Eins og vitað er, hefir
Héðinn skrifað margar grein-
ar í Alþýðublaðið um hugsjóna-
auð og afrek sín og Fiskimála-
nefndar. — Afrekin eru: „sal-
an“ á fiskinum til Pól-
lands, sællar minningar, og
Bandaríkjaför Sigurðar Jónas-
sonar. En um þau verður ekki
rætt hér. — Frummælandi
sýndi fram á, að hugsjónir Héð-
ins og Fiskimálanefndar —
hvað ætti að gera — væru
fengnar að láni frá Sjálfstæðis-
flokknum. — Landsfundur
Sjálfstæðisflokksins hefði sam-
þykt tillögur um þær breyttu
verkunaraðferðir, sem Héðinn
er nú að státa af. Og s.íðan hefðu
þær verið raktar itarlega í
frumvarpi sem sjálfstæðismenn
hefðu lagt fyrir Alþingi áðnr
éh nokkurn mann óraði fyrir
þvi, að nökkur Fiskimálanefnd
yrði sett á laggirnar.
Ræðu jól. Th: vár tekið með
dynjandi lófaklappi.
Auk frummælanda tóku til
niáls: Sveinn Árnason, Sigúrð-
ur Kriátjánssón, ©járni; Bene-
diktsson og Kristinn Ámason.
Vieri gáman áð getá fakið ræð-
ur þeirrá að nókkfu, en á þvi
eru nú engin tök.
■##

1.0.0 F.lss 1174178V:
Veðrið í morgun.
I Reykjavik 3 stig, Bolungar-
vik 1, Akureyri — 1, Skálanesi
1, Vestmannaeyjum 2, Sandi 2,
Kvígindisdal 2, Hesteyri 3,
Blönduósi 2, Siglunesi — 2,
Grímsey 1, Raufarhöfn 1, Skál-
um 2, Fagradal — 2, Papey 2,
Hólum i Hornafirði 0, Fagur-
hólsmýri 2, Reykjanesi 3. —
Mestur hiti hér í gær 8 stig,
minstur 1 stig. Úrkoma 1,1
mm. Sólskin 0,3 st. — Yfirlit:
Grunn lægð suður af Reykja-
nesi á hreyfingu suðaustur eft-
ir. — Horfur: Suðvesturland:
Stinningskaldi á austan og dá-
litil úrkoma í dag, en léttir til
með norðaustan átt í nótt.
Faxaflói, Breiðafjörður, Vest-
firðir: Austan og norðaustan-
kaldi. Léttskýjað. Norðurland,
norðausturland: Hægviðri. Létt-
slcýjað. Austfirðir, suðaustur-
land: Norðaustan kaldi. Víðast
úrkomuláust.
Skipafregnír.
Gullfoss fór héðan i gær á-
leiðis vestur og norður. Var á
Patreksfirði í morgun. Goðafóss
er í Reykjavík. Dettifoss fer til
Hull og Hamborgar i kveld.
Selfoss er í Borgarnesi. Lagar-
foss er á leið til landsins. Brúar-
foss er væntanlegur til Kauj>-
mannahafnar i dag. Katla kom
i inorgun. Af veiðum hafa kom-
ið Kári með 120 tn. og Otur
með 110 tn. Max Pemberton er
farinn á veiðar aftur. Hann
hafði 144 tn. lifrar og var mik-
ill hluti aflans þorskur. Nova
var á Akux-eyri í gær. Væntan-
leg á sunnudag. Esjá. fer í
hringferð í kveld austur og
norður 001" láúd. 1
Þjófnaður í Goðafossi.
Vikaþiltur á Góðafossi, 18
ára að aldri, meðgekk í gær. að
Iiáfa stölið peningum af tveim-
ur farþegum, 7 sterlingspund-
um frá 'enskum farþega, er
skipio var á útleið síðast, og 100
kr. seðli frá Garðari Gíslasyni
stórkaupm. á leið skipsins til
landsins. Lögreglan í Grimsby
hafði frámkvæmt rannsókn út
af hvarfi ensku peninganna, en
hún bar engan árangur. Eyddi
pilturinn þeim í skemtanir. 100
kr. seðilinn hafði hann falið
undir gólfdúknum í herbergi
sínu og fann lögreglan hann
þar.
IJL

mrnrnmmmmrn&' ' aamm
•éWiK**

Dulskeytamálin.
Málshöfðun hefir nú verið á-
kveðin gegn þeim Pétri ólafs-
syni sjómanni, ólafi Þórðarsyni
umboðssala og Stefán Steplien-
sen, kaupmanni. Samkvæmt
tilmælum sakborninga var Egg-
ert Claessen skipaður verjandi
læirra. Áður hafði verið ákveð-
in málshöfðun gegn þremur
mönnurn öðrum fyrir hliðstæð
brot, þeim Páli Sigfússyni, Þor-
geiri Pálssyni og Geir H. Zoega.
Karlakór K. F. U. M.
endurtekur samsöng sinn í
síðasta skifti næsk. laugardags-
kveld kl. 11. Kórinn söng tvis-
var fyrir hátiðarnar fyrir fullu
húsi áheyrenda og við ágætan
orðstír. Að kórinn syngur kl.
11 að kveldi stafar af þvi að
margir hafa kvartað yfir tima
þeim, sem venjulega er hafður
til songskemtana hér i bæ og
skorað á kórinn að breyta til.
Eins og áður er getið hefir verð
aðgöngumiða verið lækkað frá
því sem áður var.
Á morgun
verður áttatíu og fimm ára
Margrét Sigvaldadóttir, nú til
heimilis á Elliheimilinu Grund.
Margrét er enn vel ern og hress.
Fimtugur
er í dag Jón Ólafsson, raf-
virki, Grundarstig 4A.
Hjónaefni.
Nýlega hafa opinberað trú-
lofun sina ungfrú Steinunn
Guðjónsdóttir, Gunnarssundi 6,
Hafnarfirði, og Guðni Jónsson,
bílstjóri, Njálsgötu 77. •..
Gullverð
ísl. krónu ér nú 49.21.
Umdæmisstúkan nr 1
fielt nýlega ársþing sijt i Rvik,
MaSttir voru 82 fulltrúar frá 20
stúkum. •,-— I framkvæmdar-
nefnd fyrir næsta starfsár voru
kosnir: Þorleifur Guðmundsson
umdæmistemplar, Guðgeir
Jónsson umdæmisritari, Jón
Einarsson, Felix Guðmundsson,
Guðrún Einarsdóttir, Jón Haf-
liðason, Þófarinn Jónsson, Giss-
ur Pálsson, Iíarl Karlsson, Har-
aldur S. Norðdahl og Gisli Sig-
urgeirsson.
Kosnir fulltrúar á Stórstúku-
þing: Þorleifur Guðmundsson,
Friðrik Á. Brekkan, Jóhann
ögm. Oddsson og Gísli Sigur-
geirsson. Á þinginu var Guð-
mundur Þorbjarnarson bölidi
að Stóra-Hofi, kjörinn heiðurs-
félagi. Umdæmisstúkunnar.
(Tilk. frá Umdæmisritara. —
FB).
Ferðafélag íslands >
fer tvær skemtiferðir til
Bessastaða næstk. sunnudag.
Fjæri ferðina í bíl að Elliða-
vatni, gangandi þaðan um Kjóa-
yelli, sunnan Vifilstaðavatns og
norðan Urriðakötsvatns um Set-
berg og Hafnarfjörð, Langeyri
og Garða að Bessastöðum, Lagt
af stað kí. 8 árdegis.
Seinni ferðin verður farin i
bílum kl. 1 e. h. beint til Bessa-
staða. Á Bessastöðum verður
skoðuð kirkjan, staðurinn og
Skansinn. í bílum til Reykjavík-
ur.
Farmiðar seldir í bókaverslun
Sigfúsar Eymundssonar til kJ.
7 á láugardagskveld og á Stein-
dórsstöð á sunnudagsmorgun að
seinni ferðinni.
Rafskinna,
auglýsingabók Gunnars Bachr
manns, er nú sýnd daglega í
sýningarskálanum í Austur-
stræti. Er þetta ný útgáfa og
stendur vanalega múgur manns
við gluggann til þess að horfa á
furðuverlc þetta. Augl. eru eftir-
tektarverðar og yfirleitt vel
gerðar.
Náeturlæknir
er i nótt Kjartan Ólafsson
Lækjargötu 6. Sími 2614. Næt-
urvörður í Laugavegs- og Ing-
ólfs apóteki.
Utvarpið í kveld:
19,10 Veðurfregnir. .19,20
Þingfréttir. 19,45 Fréttir. 20,15
Bækur og menn (V. Þ. Gisla-
son). 20,30 Kvöldvaka: a) Jósep
Jónsson.frá Melum: Um Eyvind
og Höllu. b) Helgi Hjörvar:
Kvaeði eftir Örn Árnarson; c)
Oscar (Jlausen kaupm.: Sögur
af Snæfellsnesi; d) Ólafur Friðr
riksson f. ritstj.: Um uppruna
Henry Fords; e) Benjamín Sig-
\aIdason: Trúin á útilegúmenn-
ina; f) Bjarni Bjömsson leik-
ari: Gamansöngvar og. skrítlur.
.Sönglög.
Utvarpið árdegis á morgun:i
7.45 Morgunleikfimi. 8.00
Enskukensla. 8,25 Dönsku-
kensla. 10.00 Veðurfregnir.
i2;00 Hádegisútvarp. 15.00 Veð-
urfregnir.
„Meira blóö
í kúnnÞ.
Eg sá þess getið í Vísi nýlega,
að fáeinir rauðliðar, sem þar
voru taldir, hefði frá 11 og upp
í 32 þúsund króna laun á ári.
Það er víst áreiðanlegt, að þess,-
ir menn, sem blaðið néfndi,
hafa ekki lægri laun en þár
\ oru talin, ef óll beinin erú tál-
in, eri það efa eg að verið hafi.
En sleppum því.
Nú datt mér i hug að bæta
fáeinum mönnum við á listann,
svoná til bráðabirgða, og voná
að geta bætt einhverju við síð-
ar. Eg sleppi t. d. núna útvarps-
istjóranum og frú og eins Barða.
og frú og svo ýmsum öðrum,
sem síðar aetti að geta komist
á listann.
Eftir þvi sem eg hefi getað
koriiist næst mun Harines dýra-
læknir hafa alls og alls eitthvað
Í600Ó kr. á ári, að meðtalinni
kúaskoðun og mjólkursölu-
nefndarlaunum.
Jóh Báldvinsson hefir vist
eittlivað í kringum eða kannske
riflega 24000 kr. laun, þegar
með er talin gjáldeyrisnefnd-
arþóknun, þingmenska o. m.. fl.
Stéingrímur frá" Hóíum er
ekki úndir 14000 kr„ þvi að
hann liefir marga bitlinga.
Páll Zóphóníasson mútt vera
köniirin upþ í frillár 15000 kr,
og skilúr víst enginn, áð Sá
maður geti unnið fýrir slíknm
laurium. ^
Þá hefir vist útsölumaður á-
fengisverslunarinnár einhverja
ofurlitla fúlgu, eri ekki veit eg
Íivjersu há láun hans eru, enda
jgefur skeð að þau fári að
nokkru Ieýti eftir því, lfvað sal-
'an er mikil.
Eg pían nú .ekki eftir fleirum
i svipinn, seni bafa oförsvaráú-
lega hátt kaup, eri eg veit að
l>eir eru miklu fléiri. Og eg
ætla að réyna áð bæta fáéirium
„fállegúm nöfriurii“ á Iistariri
við hentugíeiita.
Fyrv. bóndi.1
STEINDÖRSPRENT H.F
Siml 117S Pósthólf 365 ■ /I
'
"o/St
VÍSIS KAFFIÐ
gerir alla glaða.
KRISTALSKLÓ.
4
Wengen og Pontresina og orðið svo leikin í Iist-
inni, að þau stóðust nú flestar þrautir, sem gera
riiátti rtáð fyrir, að skíðamönnum mæti í Alpa-
fjöllum. .
Það hafði snjóað uan nóLtina og sól skein nú
i heiði. Klukkan var eklci enn orðin níu. Eg virti
]>au fyrir mér, þessi liamingjusömu, ungu hjón,
er þau voru að festa á sig skíðin. Alt i einu
greip hinn ungi og knálegi leiðsögumaður, er
var klæddur bláum skiðafötum, bakpokann
sinn og setti á sig. Því næsl dró liann leðurvetl-
ingana sína á hendur sér og að svo búnu lagði
þessi litli flokkur af stað í skíðagöngu sína.
Hver hreyfing Mrs. Audley bar það með sér,
hún var slyng skiðakona. Það var vissulega
'riiægjulegt að horfa á hana, er hún lagði af
stað, hress og kát, með stöðugum skrefum, og
i(ír smám saman liraðara og hraðara, uns hún
Uvarf mér sjónum með félögum sinum.
Þegar eg slóð þarna og horfði á eftir þcim
xárð eg þess var, að dr. Feng stóð að baki mér.
^ánn hafði komið, án þess eg yrði hans var fyrr
riu.
et
.Falleg sjón, YeIverton“, sagði liann. „Það
. Hssulcga gotl að vera ungur. Og þama sjáið
.t>r örlög yðar fyrir. Einhvern tíma kemur að
>V|> að þér kvongist“.
»Elckcrt bendir í þá átt enn, dr. Feng“, sagði
e8- —-
Og það var líka sannast að segja, að eg haf'ði
engan áhuga 'fyrir því liaft, að ganga í heilagt
hjónaband. Eg hafði aldrei kynst neinni stúlku,
sem hafði haft áhrif á mig í þá átt. Eg átti
marga vini — kunningja væri kannske réttara
að kalla þá — óg þurfti því ekki að vera ein-
mana, en eins og eg vék að fyrr sóttist eg elcki
eftir að taka þátt i félagslífi, heldur gaf mig að
hljóðfæri mínu og útvarpstækjum. Eg tók vart
þátt i neinum samkvæmum eða skemtunum
þar sem margt var kvenna — og eg þekti sann-
ast að segja fáar konur. Stundum fanst mér,
að eg væri óaðlaðandi, — konur hlyti að líta á
mig þeim augum að minsta kosti, en kannske
var hlédrægni sjálfs mín um að kenna. Að
minsta kosti gerðist aldrei neitt sem leiddi til
þess að eg færi að gefa mig meira að konum —
og eg var sannast að segja harðánægður með
piparsveinstilveru mína — og ráðskonuna mina,
gömlu Mrs. Cliapman, sem verið hafði ráða-
kona hjá föður mínum, og nú annaðist íbúð
mina í Russell Square.
Eg geri ekki ráð fyrir, að eg hafi verið betri
eða verri en fjöldi annara manna á minum
aldri, heldur svona „eins og gengur“. Ungir
menn, sem koma frá Oxford til London, eru
sjaldnast mikið fyrir að lifa lifi sinu sem ein-
búar. Og kannske var eg í rauninni líkur þeim,
þótt eg hefði valið mér veg liinna kyrlátu, sem
litið ber á. Eg var ánægður. Hamingjan liafði
verið mér hliðhojl. Ef eg átti kunningja að eins
og enga vini átti eg að minsta kosti enga óvini.
Eg háfði engar fjárhagsáliyggjur og eg gat
skeint mér á þann hátt, sem mér helst lék hug-
ur á. Eg starfaði allan daginn og á kvöldin lék
eg á hljóðfæri eða sýslaði um tæki mín. Ein-
stöku sinnum fór eg i léikhúsið og það kom
fyrir, að eg fór á dansleik, og eg vár alt af hress
og kátur. Mér hafði aldrei dottið i liug, a. m. k.
aldrei hugleitt það alvarlega, að nokkuð gæti
verið til í lífinu meira virði en það, sem eg hafði
öðlast. Mér hafði aldrei dottið í hug, að ástin
inundi koma inn i líf mitt eins og stormur og
hafa þau áhrif á mig, að alt annað varð lítilis
virði, að allar hugsanir mínar komust á aðrar
brautir. En enn var cigi svo komið og orð dr.
Fengs höfðu engin áhrif á mig.
Við dr. Feng fórum nú í steinavarp. Og
gamli Mr. Humphreys hinn gráskeggjaði sat í
hjólastólnum sínu og horfði á okkur. Humph-
reys var f jármálamaður, sem liafði dvalist lengi
austur í löndum. Hann virtist vel mentaður
maður og mér geðjaðist vel að honum. Svellið
var svo gott, að leikurinn gekk eins og Skotar
mjmdi best á kjósa, en þetta er eins og allir
vita, uppáhaldsvetrarleikur þeirra. Margt
manna, karla og kyenna, var á skautum, hljóm-
sveitin lék f jörug lög og þeir piltanna og stúlkn-
anna, sem slyngastir voru á skautum, dönsuðu
á svellinu. Hvarvetna gullu við hlátrar og menn
sldftust á glensyrðum. Allir skemtu sér liið
besta. ,
Við dr. Feng lélcum saman, en töpuðum, að
eg held vegna þess, að eg lék illa, enda skorti
mig æfingu. Leikurinn er alls ekki eins auð-
veldur og ætla mætti og i London eru ekki eins
góð tækifæri til þess að iðka þennan leik eiös
og tennis og golf. -
Að leik loknum fórum við inn í skenkistof-
una. Humphreys, kom líka í stólnum sínum og
við fengum okkur hressingu og röbbaðum sam-
an. Ilann hafði komið sama kvöldið og Audley
og kona hans. Allan daginn að kalla hafði hann
setið í stólnum sínum. En hann var snillingur i
að „ferðast“ um í honum og hann gal jafnvel
tekið Ixítt í knattborðsleik, þótt hann sæti í
stólnum. Hann og læknirinn urðu fljqtt vinir
og ]>eir spiluðu oft „bridge“ ineð öðrum gest-
um, þegar eg fór á fjallabrautinni upp til
Allmendhubel og svo með eldingarhraða niður
lilíðarnar.
Daginn eftir, þegar eg var á gangi i nánd við
skautasvellið, veitti eg því eftirtekt, að maður
sem eg þekti, Harold Burton majór, var að taía
við Audley og konu hans. Burton þessi var for-
maður „Bob-sleðaklúbbsins“ í Miirren, en í
Englandi var hann foringi i skriðdrekaherdeild.
„YeIverton“, kallaði liann til mín, „viljið þér
verða með í bob-sleðaferð núna á eftir? Audley
og kona hans taka þátt í henni. Leyfið mér að
kynna yklcur?“
Eg tók í skíðahúfuna mína og hneigði mig.
„Eg l>akka“, sagði eg. „Það er mór gleðiefni,
að vera f jórði maður á sleðanum. Þér eruð sá
eini, Burton, sem eg mundi áræða, að fara með
niður, þvi að mig skortir æfingu. Eg er óvanui'