Alþýðublaðið - 20.07.1928, Blaðsíða 2

ALJ»ÝÐUBLAÐI©

ALÞÝÐUBLABIS
| kemur út á hverjum virkum degi.
i Afgreiðsla i Alpýöuhúsinu við
\ Hveríisgötu 8 opin tó ki. 9 árd.
i til kl. 7 siðd.
J Skrifsíoía á sama stað opin kl.
| BVi —WVs árd. og k!. 8—9 siðd.
í Siinar: 988 {aígresð&lán) og 2334
(skríistofan).
Verðlag: Áskriítarverö kr. 1,50 á
mámiðí. Auglýsingarverðkr.0,15
hver mm. eindálka.
Prentsmiðja: Alpýðuprentsmiðjan í
(í sama húsi, simi 1294).
Síldarsalan.
Rússar hafa gpeitt víxla
sína.
Sæmilega góðar solnhopf-
«p segip Eplingup
Fpiðjónsson.
E'ms og kmmugt er, tókst í
fyrra að selja Rússum 25000 tn.
af íslenzkri sild. Greiddu Rúss-
ar sildina með víxlum — og
skorti nú ekki á, að gerðar væju
Rússum getsakjr. „Morgunblaðið"
gaf fyMega r skyra, að seint og
tlla myndi garaga að ná fénu hjá
þeim, og einstakir ihaldsmeran
reyndu óspart að vekja tortryggni
gegn þeim. En nú heíir það gerst,
sem „Morguniblaðs"-liðið hefir
vart búist við og liklega varla
kært sig um að yrði. Rússar hafa
greitt víxlana á réttum gjalddaga
og refjalaust!
Alþhl. hringdi upp Eriing Frið-
jóæson í gær og spurði haran
um, hvort horfur væru á, að unt
yrði að selja Rússum síld í ár.
Kvað hamn Einar Olgeirsson hafa
að uradanförnu verið í Rússlaradi
og myradi Eimar nú á heimleið,
en ekki væri enn vitað, hvað
honum hefði orðið ágeragt
Þá spurði blaðið Erlng og að
því, hverjar horfur væru um síld-
arsöluna, og yfirleitt léí hann all-
vel yfir, sagði, að þegar hefði
verið selt talsvert af si'W. Ný-
lega hefðu t. d. sæmskum marani
verið seldar 12 þúsund tn. Ekki
vildi hanm segja frá því, hvext
verðið væri, era kvað það mikið
bærra em í fyrra, hvað sem það
kynni að verða framvegis.
Þá spurði tíðimdamaður blaðs-
iras hanin um það, hversu menn
nyrðra væru ámægðir með eíraka-
söiuma, og sagði hann, að ahnemt
myndu meran vel ánægðir. Hann
kvað stjóm einkasölunmar hafa
rýrrakað sölturaarfcyfi lítilla rek-
metabáta, svo að nú mættu þeir
saita alt að 800 tn., í stað N4
—500, sem áður hefði verið á-
kveðið.
Enn fremur sagði Erringur blað-
inu, að síldarbræðslustöðvarraar á
Siglufarði greiddu nú að eins 7,00
kr. fyrir hvert mál síldar, en
Krossa'nesverksmiðjan 8,00 kr.
Gæíu eigendur stöðvanna í skyn,
að þeir myndu hækka verðið eft-
ir að byrjað yrði að salta, en á
þvi verður byrjað 25. þ. m.
Síldvelðiin sagðá Erliingur a'ð
gengi sæmilega, og þó að eldt-
ert yrði sagt með vissu um það
að sinmi, hvennig afkoma síldar-
utgerðarininar yrði í ár, þá mætti
þó segja, að horfurnar væru nú
alls ekki óvænilegar.
Knattspyrnan í gær-
kveldi.
Skotap vinna upvalsliðið
með 3 gegn 1.
i gærkveldi kepti úrvalsilið Is-
lendinga við Skotana. 1 liðinu
voru 7 menn úr „K. R.", 3 \út
„Val" og ednn — matkmaðurinn
— úr „Víking",
Þirátt fyrir ósigrana í undan-
fötrnum kappleikum báru menn í
brjósti veika von um það, að úr-
valsliðið kynni nú að sigra. Var
f jö'ldi miki'H saman komiinn á á-
'horfendasviði — og óhætt er að
segja, að eigi hafi knattspyrnu-
mennina íslenzku skort samhug
landa siruna. ;. . En sw f óru leik-
ar, að Skotarnir báru hærri híut
sem áður, skoruðu 3 mörk, en
Islendigar 1. Hafa pá Skotar
sltonfid alls 23 mörk, en Isled-
m$a)f áþ eijis 6. Hefir „Víking-
ur" þanin heiður að hafa stabið
áig bezt allra íslenzku flokkanna,
þar eð „Víkingar" gerðu jafn-
tefli við Skotana.
Þegar í byrjun sást það, að
við mátti búast harðvítugri sókn
og vörn á báðar hliðar. Vind-
ur var hægur, en stóð á mark
Skota. Hallaði í fyrstu mjög á
íslendinga, og var knötturinin oft-
ast nærri marki þeirra. Varð
þröng mikil, og hlaut einn Skot-
anna nokkur meiðsli. Gerðu Skot-
arnir erna árásma annari harðari
— og að eins voru fáar mín-
útur liðnar frá leiksbyrjun, er
þeir skoruðu martk. Það mark
hefði vart þurft að verða, ef
markVörður islendinga, Þórir
Kjartansson, hefði ekki stokkib úr
marki og ætlað sér að taka
kmöttin'n, meðan lítt varð séð,
hvort Skotar eða íslendingar
fengju vald á knettinum, sem þá
var um háð allhörð senna. Rann
knötturinn inin í manníaust mark-
ið.
Fram að þessu hafði svo virzt
sem íslendingarnir væru hikandi,
þá er þeir áttu við að etja Skot-
þna í striði um knöttinn. Einn-
ig hafði mjög borið á því, hve
samleikur Skota var margfalt
betri. En nú var sem, Islending-
unum ykist ásmeginn. Gerðu þeir
eina árásina annari harðari, og
féllu menn unnvörpum, en stóðu
skjótlega á fætur. Reyndi nú lítt
á markvörð Islendinga, því að
þá er knötturinn nálgaðist mark,
var Sigurður HaMdörsson ai!s
staðar nálægur og skaut knett-
inum af afli og leikni. Var leik-
ur Sigurðar mjög frækilegur.
Áttu Skotar í vbk að verjast, og
má segja, að þeir yrðu vand-
ræðalega oft að spyrna knettrn-
um út af leikvangi. Höfðu þeir
oftast tvo menin í marki, þá er
knötturinn var ískyggilega nærri
og lögðu hart að sér í leiknum.
En þá er þriðjungur var eftir
af fyrra hálfleik, skaut Hans
Kragh knettinum m|ög fallega í
mark jSkota.
Harðriaði nú enn leikuriran og
eitt sinn bjargaði markvörður
Skota markinu að éins með því
að leggjast á knöttinn og treysta
á vægð og rólyndi Islendinga.
Lauk svo fyrra hálfleik, að jafn-
tefli var.
Síðari hálfleikur hófst með
hörðum leik af beggja hálfu.
Gerðu báðir flokkar harðar at-
rennur. Bjargaði markvörður Is-
lendinga mjög fallega marki, þá
er nokkrar mínútur voru liðnar
frá byrjun leiks. Þá er 10 mín-
útur ,voru af leiknum, féil einn
Skotanna og lá um hrið. Komst
hann þó á fætur — og varð nú
ekki lát á hörðum leik, unz Skot-
um tókst að skora mark.
Var þá eins og. heldur drægi
af Islendingum, en Skotar lögðu
hart að sér, og var nú samleik-
ur þeirra snildarlegur, en mjög
bar á þvi, að þeir skytu knett-
inum út af leikvangi, þá er ilila
horfði fyrir þeim. Var auðséð að
þeir tóku á því, er þeir höfðu
til.
Þegar hálftími var liðinn af
siðari leik, var að alira áhorf-
enda dómi „hönd" hjá
Skotunum á vítateig, en
eigi dæmdi dómarinn, Betne-
dikt G. Waage, svo vera. En þáj
er þetta gerðist, voru islending-
ar mitt í harðri atrennu, svo að
óvíst er, hvort eigi hefðu þeir
náð marki, ef Skotinn hefbi ekki
brugðið hendi á knöttmn.
Var nú enti sótt af miklu kappi
á báðar hliðar. Varði .Þórir á-
gæta vel markið og bjargaði því
m|ög fagurlega. En þá er að^eins
voru 3 mínútiur til leiksloka, skor-
uðu Skotar þriðja mark sitt. Og
lauk þannig leiknum með viwn-
ingi Skota.
axb.
Nýjar kvöldvökar.
„Nýjar kvöldvökur" voru um eitt
skeið mjög vinsælt rit Raunar
fluttu þær ómerkilega reyfaira, en
innan um voru góðar sögur, allr
mikili fróðleikur og mjog viin-
sælir bókadómar. Var þetta eiwk-
um meðan séra< Jónas Jónasson
frá Hrafinagili skrifaði mikið í
þær.
En á seiwui áírum hafa vijn-
sældir þeirra'nokkuö farið þverr-
andi, enda hefir ritstjórnin verið
allhirðulaus um efnisval.
Nú hefir Þorstei'nn M. Jonsson
bóksali á Akureyri keypt Kvöld-
vökurnar — og eru sex hefti kom-
in út af þeim undir umsjón hans..
Eru þau fjblbreytt að efni og
mjög skemtileg. Þar eru sögnr
eftir J. Anker Larsen, Johain Bo-
jer, Rex Beach og fl. Kvæði eru
þ» eftir Davíð Stefánsson og Pál
ÁTdal, ferðasaga eftir Jón Sig-
urbsson kennara, grein um Hóia-
skóla hinn foma eftir Brynieif
Tobiasson, greinar um Pál Árdal
og sera Jónas Jónasson, frásagn-
ir um höfubborgir ýmssra lamda
og s. frv.
Þorsteinn Jónsson er duglegur
bókaútgefandi og hefir sýnt það:,
að honum er ant um að gefa út
fróðleg rit og mentandi, hvort
sem eru skáldrit eða ( fræðiffit
Hefir hann í hyggju að vanda
enn betur til Kvöldvakanna ert
hanin hefir enn þá séð sér fært ab
gera, og má þá ætla, að þær
inái á ný hinum gömlu vinsæld-^
um síaum.
Ytri frágangurinn. á þeim heft-
um, er AlþbL hafa verib send, ear
mjbg góður. ,
Atvimfiifitækin
ogíslefifizka pjéðifit
éftir Árna Ágústsson.
'Nl.
Loks vil ég taka dæmi' úr afy
viranulífi Hafnarfjarðar til staöi
festu því, sem að framan hefir
sagt *erið um íslenzkau starfs-
lýð. Fyrir nokkrum árum var
enskur útgerðarmaður í Hafnar-
firði, er Bookles heitir. Hann vai!
á iStoum tíma stærsti atvinnurek-
andi bæjarins Allur þorri bæjar-
bua átti lif og framtíð sína und-
ir' þessum Englendirag. Þau ár,.
sem hann rak útgerð sína, var
að mörgu leyti glæsilegt tímaíbii
í isögu Fjarðarins. Atvinna næg.
Flestír ánægðirmeð Mfið. Ég ef-
ast um, að á þeim árum háfi
þeir verið margir meðal verka-
lýbsins í Hafnarfirði, sem óraði
fyrir því að nauðsyn myndi verða
á því, að hugsa betur fyrir aðal-
atvinnuveg íbúanna, en að láta
Issnn dankast í höndum erlenda
mannis. Fáir munu hafa gert sér
ljósa grein fyrir öðrum möguleika
til reksturs atvimnutækjatona, en.
þeim, ,sem einstakir „framtaks-
samir" sjálfshyggjumenn sköp-
uðu. Sjálfstraust verkalýðsins var
eins og hjá bænduraum. í stað'
þess kom öskorað traust og von-
ir;, er verkam. ólu ti'l atviiranuvelt-
andaras. Fáir munu hafa búist við;
að haran brygðist, enda voru í-
ö«Bffl*r $á bsjálfb'iarga. Fyxsta,
skylda bæiarfnanna var því aö
sýraa honum þá hollustu og und-
irgefni, sem unt var. I helfjötiv
um siíks einstakiingsaíga dlu;
Hafnfirðiragar svo líf sitt um hríð.
En loks losnaði um „Bjargið"..
Krosstré þeirra brást Bookles
gjaldþrota. Atviranutækira stöðvuð.
Þá hefst atvinnuleysi, sem leiðir'
af sér örbirgð og eymd. Sorgleg-
ur þáttur í sbgu bæjaTins. Felmtri1
sló á bæiarbúa og þeir sjá enga.