Vísir - 10.01.1938, Blaðsíða 4

Hýja andlitiD.
Jónas frá Hriflu langar til að
komast í bæjarstjórn Reykja-
víkur og liann er nú farinn að
búa Reykvíkinga undir kosning-
ar þær, sem fram eiga að fara
30 þ. m. Skrifar hann nú mikið
í dagblaðsnefnu sína um slór-
virki þau, sem hann ætli að
yinna, ef honum auðnist að ná
sæti i bæjarstjórn.
J. J. segr m. a. að honum liafi
tekist, með aðstoð félaga sinna,
að setja nýtt andlit á landið. Og
nú hafi hann hugsað sér að búa
atil annað nýtt andlit og setja
það á Reykjavík. Og þegar þessi
nýja ásjóna sé komin, skuli m.
a. fást óskemdur fiskur í bæn-
nm. Þá skuli og lögreglan leiða
börn bæjarins heim til föður-
húsa fyrir liáttatíma á kveldin.
Þá verði og sett upp mikil
saumastofa, svo að sveitar-
þynsglunum linni. Og þá skuli
margt skipulagt í þessum bæ,
ekki síður en t. d. í Keflavík og
á Rlönduósi. Þá rísi bér upp
fagrar byggingar o. s. frv.
Mönnum skilst, að J. J. ætlist
til þess, að því sé trúað, að hann
sé nú að leggja inn á nýjar
leiðir í skipulagsmálum bæjar-
ins, rétt eins og aldrei hafi vérið
á það minst, að hér þyrfti ýmsu
að breyta í byggingarmálum og
skipulagi. Vísir hefir á síðustu
mánuðum flutt nokkurar rök-
studdar greinar um þessi efni
eftir láhugasaman og vel ment-
aðann húsameistara og hafa þær
greinar vakið mikla athygli. J.
J. hefir kannske ekki lesið þær,
en það ætti liann að gera, áður
en hann ritar meira um bygg-
ingarmál og húsaskipan liér í
bæ. —
TJtan af landi.
FÚ. 9. jan.
Nýlega er lokið umbótum á
sjúkrahúsi Seyðisfjarðar. —
Var það stælckað og bætt við
skurðstofu og 10 rúmum. Geta
nú alls legið þar 30 sjúklingar.
— Frá 1. október síðastliðið til
áramóta hafa komið til Seyðis-
fjarðar samtals 13 togarar
enskir og þýskir, til þess að
leggja sjúka skipverja í sjúkra-
húsið.
V l S I B
matador hve i t i
Bakaran
R® R«
[dær
REYKJA
FLESTAR
TEOfANI
í?ST. VÍKINGUR nr. 104, heldur
fund í kvöld, á venjulegum
stað og tíma. Inntaka nýrra
félaga. Minst 54 ára afmæl-
is Goodtemplarareglunnar
liér á landi. Ræður flytja:
Rr. stórtemplar og br. um-
dæmistemplar. —• Fjölssekið
stundvíslega. — Æt. (154
5STÚKAN VERÐANDI. Fundur
annað kvöld kl. 8 e. h. •— 1.
Inntaka nýrra félaga. 2. Önn-
ur mál, (156
er komið
r\
Ö)
©
^
Cí ^ Ö};í
æ <5 ©
6 ^ p S
í|0 £ © ^
ÍBÚÐ óskast, 2 herbergi og
[eldhús. Uppl. síma 4256. (147
LÍTIÐ forstofulierbergi til
íleigu fyrir karlmann. Njálsgötu
(52. (150
HERBERGI til leigu í nýju
jhúsi. Uppl. 6—7 hjá Jóni Frið-
írikssyni. Auðarstr. 3. (kjallar-
|anum). (152
HERBERGI með eldhúsi eða
ieldunarplássi, óskast nú þegar
|í Mið- eða Vesturbænum. A.v.á.
(158
STÓR stofa með húsgögnum
«lil leigu strax. Uppl. í síma
Í53932. (161
ír
rÆDi
GOTT fæði Tjarnargötu 10B,

CS “®íjniðri. Gfuðrún Karlsdó^lir frá
. d gNorðfirði. (155
Gengið í dag.
Sterlingspund ......... kr. 22.15
Dollar ............... — 4-43)4
100 ríkismörk...... — 178.63
— fr. frankar...... — 15.18
— belgur.......... — 75.30
— sv. frankar...... — 102.79
— finsk mörk....... — 9.95
— gyllini......... — 247.16
— tékkósl. krónur .. — 15.88
— sænskar krónur . . — 114.36
— norskar krónur . . — 111.44
— danskar krónur .. — 100.00
Hvöt.
Fundur í Hvöt annað kveld kl.
8y2 í Oddfellowhúsinu. Félagskon-
ur era beSnar aS athuga auglýs-
Nýir kaupendur fá blaðið
ókeypis til mánaðamóta.
II
ingu um fundinn, sem birt verður í
blaðinu á morgun. — Á fundinuin
talar Pétur Halldórsson borgar-
stjóri um hitaveitumáliö.
Hárgreiðslustofan Perla.
Bergstaðastr. 1. Sími 3895. csartnýy'cw?/uer’ð.
Eggert Claessen
hæstaréttarmálaflutningsmaður
Skrifstofa: Oddfellowhúsinu.
Vonarstræti 10, austurdyr.
Sími: 1171.
Viðlalsími: 10—12 árd.
iDSPSiiiSl
B. JÓHANNSSON lieldur
Ikristilega samkomu í sal hers-
ins hér mánudaginn 10. janúar,
«kl. 8.30 e. h. Verið velkomin.
8 (148
WHISKYPELA, flöskur, glös
og bóndósir, kaupum við í búð-
inni á Bergstaðastræti 10. Opið
2—5. Sækjum. (149
HÆNSNASKÚR og hænsni
til sölu. Uppl. Bergstaðastræti
48. (153
NÝ EGG daglega. Verðið
Lækkað. Bergstaðastræti 40.
Sími 1388. (160
BORÐSTOFUHÚSGÖGN og
messing standlampi óskast
keypt. Má vera notað. Sími
2348. (163
LÁTIÐ INNRAMMA myndir
yðar og málverk hjá Innrömm-
unarvinnustofu Axels Cortes,
Laugaveg 12. (509
ttKENSLAl
PÁLL BJARNARSON KENNIR
íslensku, dönsku, ensku,
frönsku, þýsku, reikning og les
með nemöndum. Óðinsgötu 9.
(30
ÞÝSKU og íslensku kennir
Sigurður Jónasson, Ægisgötu
10. Sími 2672. (124
itteofctí'íKKj-t.gj
Kvinná
STÚLKA óskast í vist suður
i Njarðvíkur. Uppl. á Laugaveg
72, uppi. (151
GÓÐ stúlka óskast strax,
vegna forfalla annarar. Maríd
Hrómundsdóttir, Laugavegi 76.
(157
KVENMAÐIJR og karlmnður
óska eftir vilimi, hvr>rf scm er
i sveit eða við sjó. A.v.á. (159
STÚLKA óskast. — Uppl. i
síma 3010. (125
TAPAST hefir köttur, hvítur
og svartur. Skilist á Klapparstíg
27. (162
PENINGAR hafa fundist. A.
v. á. (146
FJELMSPRENTSMHIJUNNAR
RÁÐSKONA
Stúlka óskar eftir ráðskonustöðu nú þegar, helst hjá ein-
hleypum manni. Vel fær i matreiðslu og öllum húsverkum.
Meðmæli ef óskað er. Tilboð, merkt: „10“, sendist afgr. Vísis.
NJÓSNARI NAPOLEONS. 7
Ágrip þess sem undan er gengið:
Sagan hefst í Frakklandi eftir miðja nítjándu
öld. Napoleon III. er á ferð í Lyon meö drottn-
ingu sinni. í gildaskálanum „Pavillon Solferino“
pr búist við þeim. Þar eru meöal gestanna Lan-
oy greifi og nokkrir vinir hans. Hann er mesta
snyrtimenni Parísar, ungur og fríður. Allir bíða
með óþreyju eftir keisarahjónunum og hinni
fögru Lorendana, sem á að sýna dans sdnn.
harmleiks, sem fyrir henni átti að liggja að
vera vitni að?
Sumt fólk sagði, að það hefði verið Gérard
■sjálfum að kenna að vissu marki, livernig fór,
og þess vegna liefði liann tekið þetta svo nærri
sér. En de Lanoy hertogafrú fékst aldrei til
þess að viðurkenna, að nokkur sök væri hjá
Gérard. Hann hafði að eins sagt nokkur orð í
hálfum hljóðum, sagði hún. Ekki einu sinni Al-
fred de Neuvic, sem stóð enn nær honum en
Pierre du Pont-Croix, heyrði það, sem hann
sagði. Vesalings Pierre, hann var yndislegur
drengur, en eins og genginn úr liömrum, sagði
hertogafrúin, og hún kvaðst aldrei hafa botnað
i hvers vegna Gérard þótti svo vænt um hann
sem reynd bar vitni. Hún þekti alla þessa ungu
menn, sem sátu við borð saman þama í Pavill-
<on Solferino þetla kvöld, og voru svo kátir og
ræðnir, þangað til svo slysalega tókst til með
vasaklút keisarafrúarinnar. Þetta var í raun-
inni alt ósköp eðlilegt. Keisarafrúin misti vasa-
klútinn sinn og de Lanoy hertogafrú beygði
sig niður til þess að taka hann upp.
Nokkurum mínútum áður liöfðu keisarahjón-
in ásamt prinsinum sest i hinni skreyttu slúku.
Þegar keisarafjölskyldan koin inn höfðu allir
viðstaddir risið á fælur sem einn maður og liylt
liana af innileik. Keisarinn stóð uppréttur nokk-
urar sekúndur i viðurkenningar skyni, en keis-
arafrúin settist með blævæng sinn og blómvönd
í liöndunum, og því næst hallaði liún sér að
syni sínum til þess að segja eitthvað við hann.
De Lanoy hertogafrú hafði svipast um og þekti
hún allmarga af þeim, sem viðstaddir voru, en
einkum veitti liún eftirtekt mági sinum og þeim
sem með honum voru. Hún brosti og kinkaði
kolli til þeirra, en alt í einu tók hún eftir, er
keisarafrúin liallaði sér fram til þess að líta á
skemtiskrána, að hún misti vasaklút sinn.
„Og hvað gat verið eðlilegra, væna mín,“
sagði hún alt af, „en að eg tæki hann upp fyrir
hana? Eg mundi liafa gert hið sama fyrir hvaða
konu aðra, væri hún eldri en eg, enda þótt hún
væri mér ekki jöfn að tign. Hvers vegna Gérard
leit á þetta sem móðgun fyrir ætt sína get eg
ekki skilið með nokkuru móti. En Alfred de
Neuvic sagði mér, að liann hefði blánað af reiði
og orðið hinn æstasti. Eg ímynda mér, að liann
liafi verið búinn að drekka meira af kampavíni
en hann háfði gott af, er þetta gerðist. Það —
og svo liitt, hversu ákafur liann var í liollustu
sinni gagnvart Bourbonættinni — mun hafa
valdið því, að hann gerði alt of mikið úr þessu.
Nú, svo virðist sem liann liafi sagt eiltlivað um
þetta, en — eins og eg sagði áðan, svo ógreini-
Iega og lágt, að ekki einu sinni de Neuvic heyrði
það greinilega.
„En Pierre du Pont-Croix liafði líka veitt
þessu athygli og hann var, eins og við öll viss-
um þá, æstur lögerfðasinni, og liann liataði alla
Bonaparte ákaft. Ekki vegna þess, að halur
lians væri tekið að erfðum, heldur vegna móður
hans. Hvorki hann eða Cécile lóku nokkurn
þátt í hirðlífinu. Cécile var aldrei kynt keis-
arahjónunum, eins og venja er um allar aðals-
meyjar, er þær ná vissum aldri, og vissu menn
ekkert annað dæmi sliks um stúlku af jafngöf-
ugri ælt og Cécile. Pierre liafði — við þctta
tækifæri — ekki livislað, lieldur sagt svo liátt,
að heyrðist við næsta borð:
„Þessir hrokafullu uppskafningar! Svo sann-
arlega, sem eg —“
Vitanlega voru þá uppi brjálaðir menn, eins
og Orsini, sem vildu láta ilt af sér leiða, en
voru kálfar og klunnar, og ef þeir framkvæmdu
glæpamleg áform, eins og til dæmis að kasta
sprengjum, þá var það án tillits til þess hver
fyrir yrði. En samsærismenn, sem skipulögðu,
undirbjuggu samsæri, voru ekki til í Frakk-
landi þá.
En Toulon trúði því statt og stöðugt, að þeir
væri til. Óskin, geri eg ráð fyrir, gat af sér
þessa hugsun. Hann var liygginn maður, sem
eg fyrr sagði, slægvitur, og hann beitti slæg-
visku sinni til þess að komast að einhverju
stórkostlegu samsæri, sem gæti orðið til upp-
lyftingar honum sjálfum, til aukins vegs og
frama. Og lionum hefði ekki þótt verra, að
meðal samsærismanna væri aðalsmenn úr
flokki konungssinna. Eg er alveg sannfærð um,
ef algóður guð liefði ekki bráðlega teldð ör-
lög Bonaparte-æltarinnar í sínar liendur, liefði
Toulon sjálfur gert gangskör að því að undir-
búa samsærið, ef hann hefði ekki verið búinn
atS uppgötva neitt samsæri áður. Þú þarft ekki
annað en blaða gegnum hið opinbera málgagn
ríkisstjórnarinnar á þessum tíma, til þess að
sannfærast um, að það, sem eg hefi sagt þér,
muni liafa við rök að styðjast“.
Vissulega ýlcti liertogafrúin ekkert um leyni-
lögreglu Napoleons. Á meðal blaða þeirra og
skjala, varðandi Gérard De Lanoy, var úrklippa
úr Journal Officiel frá 1868, þar sem um var
rætt leynilögreglurá^ið og eftirlit það, sem
leynilögreglan liafði með sérhverjum borgara
Fralddands:
„Það mun allalment litið svo á, að lögreglan
liafi aðeins eftirlit með kunnum meðlimum fé-
laga konungssinna og lýðveldissinna. En þetta
er alrangt. Strangar gætur eru hafðar á mörg-
um, sem vegna þess að þeir gegna mikilvæg-
um, opinberum embættum, mundu vera áfctnir
hafnir yfir allan grun. Til þeirra má telja liátt
setta yfirforingja í liernum eða fólk, sem tek-
ur þátt í hirðlífinu og liefir nánast samband
liirðfólksins við keisarafjölskylduna sjálfa.
Jafnvel þernur tignarkvenná eða herbergisþjón-
ar aðalsmanna, þingmanna, biskupa og svo
framvegis, — alt þetta fólk er undir ströngu
eftirliti. Bréf þess eru opnuð og lesin, því er
veitt athygli, sem það segir um eitt og annað,
og ennfremur er fylgst með því, hvers konar
fólk það umgengst og liefir kynni við.“
De Neuvic, sem var eldri en flestir félaga
hans, vissi þetta, og þar af leiðandi aðvaraði
liann þá. Gerard de Lanoy liafði ekki fleiri orð
um, en Pierre du Pont-Croix gat ekki stilt sig
um að segja: