Vísir - 14.01.1938, Side 4
V 1 5 I R
SOVÉT-RtJSSLAND:
Oslo, 13. jan. FÚ.
Litvinov í „æðsta ráði“.
Sú fregn flýgur fyrir en hefir
•eklci fengist staðfest að Litvinov
utanríkismálafulltrúi Rúss-
lands muni ekki framvegis
verða fulltrúi Rússlands á fund-
um Þjóðabandalagsráðsins. Á-
stæðan er þó ekki talin ágrein-
ingur við stjórnina, heldur sú að
Litvinov hafi í síðustu kosning-
Um verið kjörinn í æðsta ráð
heima fyrir og muni því tæplega
geta komið því við að taka þátt
í fundum Þjóðahandalagsins. —
PÓLLAND:
Kommúnstar handteknir.
Osló, 13. jan. — FÚ.
Þýsk fréttastofa skýrir frá
því í dag, að í Varsjá séu i
þann veginn að hefjast yfir-
hejrslur yfir heilum hópi
kommúnista sem teknir hafa
verið fastir fyrir ýmsa skað-
semdar starfsemi og muni yfir-
heyrslur þessar og vitnaleiðslur
leiða margt í ljós um starfsemi
alþjóðasambands kommúnista
eins og hún hefir verið rekin í
Póllandi og megi af þvi leiða
getum að, hvernig hún muni
vera í öðrum löndum.
Bcejar
fréttír
I.O.O.F 1=119II4S/, =
Veðrið í morgun.
í Reykjavík i st., mestur hiti í
gær 2 st., minstur í nótt — i. Heit-
ast á landinu í morgun 3 st. á Fag-
urhólsmýri, mestur kuldi — 6 st.
Horni. Yfirlit: Djúp lægð fyrir
austan land á hægri hreyfingu í
norður. Horfur: Faxaflói: NorB-
an kaldi. Léttir til.
Skipafregnir.
Gullfoss, Goðafoss og Lagarfoss
eru í Kaupmannahöfn. Brúarfoss
er á lei'ð til Vestmannaeyja frá
Leith. Dettifoss er á leið til Vest-
mannaeyja austan af fjörðum. Sel-
foss er á útleið.
Skemdarverk
var framið á þriðjudagskveld
inn við Vatnagarða. Var slitið sæ-
símasambandið við Viðey og fleira
eyðilagt. Lögreglan hafði upp á
þeim í gær, er frömdu þetta verk.
Voru það tveir ungilngar, sem
frömdu þetta í því skyni að stela
einangrunum og fleiri smáhlutum,
sem jjarna voru.
Kosningaskrifstofa
Sjálfstæðisflokksins er í Varð-
arhúsinu. Opin alla daga frá kl.
9 árd. til 7 síðd., sími 2398. Þar fá
menn allar upplýsingar kosning-
unum viðvíkjandi.
C-listinn
er listi sjálfstæðismanna í Rvík.
Vetrarhjálpin
hefir flutt s'krifstofu sína upp
á loft í Varðarhúsinu. Skrifstofu-
tími hennar er hinn sami og áður,
kl. 10—12" og 1—6 og síminn hinn
sami, 4546. •—■ Enn liggja margar
umsóknir fyrir frá fólki, sem á
við erfiðleika að stríða og ætti
þeir, sem enn ekki hafa látið neitt
af hendi rakna, að gera það sem
fyrst.
Hjónaefni.
Nýlega hafa opinberað trúlofun
sína ung-frú Elín Jóhannesdóttir,
Ásvallagötu 81, og Marino Ingj-
aldsson, sjóm., Bakkastíg 5.
Sjálfstæðismenn,
sem kosningarétt eiga úti á
landi, en verða ekki komnir á sinn
kjörstað á kosningadaginn, mun-
ið að kjósa hjá lögmanni hið
fyrsta, svo að atkvæði yðar kom-
ist til skila í tæka tíð. Allar uppl.
viðvíkjandi kosningunum fá menn
á kosningaskrifstofu Sjálfstæðis-
flokksins í Varðarhúsinu. Sími
2398.
Sjómannakveðjur.
FB. í dag.
Farnir til Englands. Kveðjur.
Skipverjar á Garðari.
Erum á leið til Englands. —
Kveðjur.
Skipverjar á Karlsefni.
Nýja Bíó
sýndi í fyrsta sinni í gærkveldi
bráðskemtilega ameríska mynd,
sem nefnist „Hægan nú, Theo-
dora“. Aðalhlutverkin leika: Irene
Dunne og Melvyn Douglas.
Guðspekifélagið.
Fundúr í Reykjavíkurstúkunni í
kvöld (föstud.) kl. 9. Form. stúk-
unnar flytur erindi.
„Ber er hver að baki“
segir Stefán Jóhann — hinn nýi
fóstursonur Stalins — sem hefir
ekki okkur Héðin og Einar OI-
geirsson þeim megin við sig til
skjóls. Hann er orðinn hræddur
um það, Stefán þessi, að alþýðan
muni hrista hann og aðra slíka
„öreigá“ af sér í kosningunum, en
alla langar þá til þess, hina rauðu
,,brodda“ að mega halda áfram að
hanga á herðum og baki lúinna al-
þýðumanna og sjúga sig þar fasta.
Alþýðuna munar um að rog-ast
með slíkar blóðsugur og er full
von til þess, að henni þyki nú mál
til komið, að slíta þær af sér og
fleygja þeim á sorphauginn. Það
mun hún og hugsa sér að gera í
kosningunum 30. jan.
C-listinn
er listi sjálfstæðismanna í Rvík.
Selfoss
lestaði í gær í Vestmannaeyj-
um 1500 pakká af saltfiski lil
Suður-Ameríku.
Næturlæknir:
Karl Sig. Jónasson, Sóleyjarg.
13, sími 3925. Næturvörður í
Reykjavíkur apóteki og Lyfja-
búðinni Iðunni.
Útvarpið í kvöld.
18,45 íslenskukensla. 19,10 Veð-
urfregnir. 19,20 Hljómplötur:
Norræn sönglög. 19,50 Fréttir.
20.15 Erindi: Skáldskapur og
sannindi í íslendingasögum, III.
(Björn Sigfússon magister). 20,40
Hljómplötur: Létt lög. 20.45 Út-
varpssagan: „Katrín“, eftir Sally
Salminen (VII.). 21,10 Útvarp frá
Skagfirðinga móti að Hótel Borg.
22.15 Dagskrárlok.
C-listinn
er listi sjálfstæðismanna í Rvík.
HýSYÍðÍI STͧ
WIENARPYLSUR
MIÐDAGSPYLSUR,
KINDABJÚGU,
FROSIÐ DILKAKJÖT
og margt fleira.
Kjöt & Fiskmetisgerðln
Grettisg. 64. — Sími 2667.
lejkkúsli
Grettisg. 50. — Simi 4467.
KjötbBðiniV erkamanna"
bústðinnnm
Sími 2373.
Kj tliúilo
Fálkagötu 2. — Sími: 2668.
aðeins Loftui*.
YÍSIS KAFFIÐ
gerir alla glaða.
KENSÍ.AÍ
gPÁLL BJARNARSON KENNIR
§Blensku, dönsku, ensku,
pfrönsku, þýsku, reikning og les
|me® nemöndum. óðinsgötu 9.
(30
STÚDENT óskar eftir her-
|hergi, helst í Austurbænum. —
'Tilboð, sendist Vísi, — merkt:
„Stúdent“. (214
Í7
» 2 SAMLIGGJANDI herbergi
»og aðgangur að eldhúsi, til leigu
gnú þegar, og 1 litið, sérstakt.
Súppl. Laugaveg 56, uppi. (219
KVENTASKA fundin. Uppl.
|;í síma 4496. (220
s?
« RÁÐSKONA óskast yfir ó-
fjákveðinn tíma. Uppl. Laufás-
|vegi 27. (211
■■■«■■«■■ 11 1 IIB ■■■!■ MIM eMMiin 1.II nmmmmmm
O STÚLKA óskast um tíma í
ggrend við Reykjavík. Uppl. i
íjsima 1797. (217
^ - .......................
fj RÁÐSKONA óskast. Uppl. á
pVesturgötu 37, kl. 8—9 í kvöld.
;; (218
KkaijfskapurI
HVÍT emaileruð eldavél i
ágætu standi til sölu. — Uppl. i
síma 3523. (216
LÁTIÐ INNRAMMA myndir
yðær og málverk hjá Innrömm-
unarvinnustofu Axels Cortes,
Laugavegi 10. (509
BlLGRIND eða gamall
Chevrolet vörubill, model 1929
•—1930, óskast til kaups. Uppl,
hjá Nicolai Þorsteinssyni. Sími
1906 og 3286. ~ (212
VIL KAUPA notaðar blikk-
tunnur. Mega vera lok- og botn-
lausar. Tilboð sendist Visi, —
merkt: „Tunnur“. (213
LJÓSMYNDASTÆKKUNAR-
VÉL óskast, plötustærð og verð
tilgreint, sendist Vísi, merkt:
„Haukur“ fyrir 18. þ. m. (215
BARNAVAGN til sölu. Uppl,
Njálsgötu 79, 3. hæð. (221
KVEN-SK AUT ASTÍGVÉL,
sem ný, til SöÍtl liieð tækifæris-
verði. Uppl. í síma 2363. (223
TIL SÖLU á Kaplaskjólsveg
2: 3 Skandia-eldavélar, nr. 908
—910—911, emaileraðar. Elda-
vélar af ýmsum stærðum. Mið-
stöðvarketill. Kamina. Kolaofn-
ar. Alt með tækifærisverði.
Sími 2462. (222
fZZ)
I«iIS *NOA í uiSnqiQÍH ’^PIJ
jSjnm So toúpSireii ‘.mspj -jn
-uojpo ‘jmpie[ ‘jn[jp[JB5[ ‘jujoj
-jnS ‘JipœjjnS ‘[nijyirej ‘[ippiAjj
•Sj[ % -jd njire 0S u[[i[ uup n
‘jjæSp ‘[oL[npin>[ gisojj Gpop
i iqÞibpibi°j ‘unq i iqÞpb^h
íNNIXVHSÐVaílNmS 1
JíSÍX>0«»OíSÍK5ÖCaöOÍÍ»ÍÍO<5«í>S!SOÍSÍ5!i05ieCGCÍÍOO»ÍSÍSÍ5CÍÍÍ)Oö;iG;5í?í:
— Hest ad anolýsa í VlSl.
ORCZY:
NJÓSNARI NAPÓLEONS.
Ágrip þess, scm undan er gengið.
Sagan hefst í Frakklandi eftir
miðja nítjándu öld. Napoleon III.
■er á ferð í Lyon með drotningu
sinni. I „Pavillon Solferino“, þar
sem keisarahjónunum er fagnað,
eru nokkurir aöalsmenn — allir
konungssinnar. Dansmærin Lor-
end'ana hrífur alla í Solferino,
nema einn abalsmannanna, de
Lanoy, glæsimenni mikið. En hún
reynir aS beina hug hans til sín.
Dularfull öfl eru aS verki. Er
Lorendana verkfæri í höndum
þeirra? Er hún að leiöa de Lanoy
Drúi HSttnr
og memi lians-
Sögui* í myndum
fyris* börn,
Z.
Fógetinn og
Gramur ríki.
— Eg var ræntur af Hróa Hetti
og stigamönnum hans. Þér verö-
ib at5 hengja þá alla!
— VeriS rólegur, Gramur ríki, aub-
vitað verður Hrói Höttur hengdur,
en nú slcal eg segja yður fréttir —
En fyrir utan klifra'ði Meðan fógetinn og Granmr ríki
betlarinn upp eftir vín- tóku saman ráð sín, hlustaði ó-
viðinum. kunnur maður á ráðagerð þeirra.
h hættubrautil'? wmmmmmmmmnmm*
WJÓSNARINAPOLEONS. 10
feginn, að liann var ekki staddur irini i luisinu,
v'aknaði af móki sínu. Nú var hann ekki til
neyddur að risa á fætur og ef til vill taka þált í
að hyha keisarahjónin með liúrrahrópum og
ýmsu öðru móti, eins og menn gerðu af undir-
lægju hætti. Þarna voru þeir allir þessi lífs-
tíðar-„þrælar“, til þess, ef gerlegt væri, að
vekja athygli á sér og lifa það, að keisarinn
kinkaði kolli til þeirra af náð sinni. Keisarinn
— arsprengur lcorsikanskra bragðarefa 1 Hversu
fyrirlitlegt þetta fólk var! Og kona bróður hans,
hin stolta, eðalborna hertogafrú de Lanoy, sem
kraup sem þerna — livað hún að eins hefði átt
að gera fyrir drottningu, sem borin var til tign-
arinnar.
Hann beið þar til hávaðinn minkaði, þar til
húið var að kaila á vagn keisarahjónanna og
þau voru ekin af stað. Innan úr salnnm bárust
veikir hljómar, en hljómsveit frá Vínarborg sat
þar inni og lék á liljóðfæri sín. Hann leit inn í
salinn og sá sér til hugarléttis, að tjaldið liafði
verið dregið niður, og engin sýning fór frain á
leiksviðinu. Gestirnir voru margir farnir og
smám saman fóru fleiri og fleiri. Að vísu átli
skemtunin að standa til klukkan tíu, en „lífs-
tíðar-þræ]arnir“ kunnu ekki lengur við sig
þarna, því að andrúmsloftið var nú ekki nógu
keisaralegt fyrir þá, eftir að keisarinn var far-
inn á brott með föruneyli sínn.
Gérard gekk nú aftur inn í salinn og að borð-
inu, þar sem hann hafði áður setið. En vinir
hans voru þegar farnir og italskur þjónn var að
íaka glösin og flöskurnar af borðinu. Gérard
settist niður og skipaði þjóninum að sækja sér
könnu fulla af Normandie-öli. Þegar þjónninn
var farinn horfði hann í kringum sig og á þá,
sem voru að fara út. Einu sinni eða tvisvar reis
liann upp til hálfs til þess að svara kveðju.
Og eftir nokkur augnablik vildi svo til, að
hann leit á gólfið og — þar — undir borðinn,
sá hann rósina, sem Lorendana liafði borið i
munni sér, og kastað til hans. Þarna lá rósin
illa til reika, marin sundur, svo að hún var
engu lík, því að, er Gérard nú beygði sig niður
og tók hana upp, var eigi meira en svo að hún
héngi sarnan. Hann lagði hana í lófa sinn og
virti hana fyrir sér um stund. Því næst tók
hann dálítið flatt hylki úr brjóstvasa sínum og
lagði rósina i það milli tveggja gagnsærra blaða,
og stakk því næst hylkinu aftur í vasa sinn.
Honum var ekki ljóst hvers vegna hann gerði
þetta. Gérard de Lanoy var að eins tuttugu og
þriggja ára þetta ár — árið 1868. Af því kann
það að hafa stafað, að hið sundurtraðkaða blóm,
var lagl til geymslu í „bók minninganna“.
En nú kom þjónninn með mjaðarkönnuna.
Gérard de Lanoy var alveg liárviss um, að
liann mundi aldrei framar lita dansmærina
Lorendana augum.
IV. KAPITULI.
Á hinum erfiðu árum, sem nú komu hvert
á fælur öðru spurði Gérard de Lanoy oft sjálf-
an sig, hvers vegna hann hefði ekki látið þar
við sitja. Hann hafði kveðið upp dóm, í huga
sér, yfir dansmærinni Lorendana, þann dóm,
að hún væri almúgaleg, og hann taldi sjálfum
sér trú um, að hún skifti hann engu, að liann
hefði ekki neinn áhuga fyrir henni, og vissu-
lega hefði hún ekki hrifið hann, þótt hún hefði
liaft gagnstæð áhrif á vini hans, í sannleika
Iiafði hún „lilaupið í taugarnar“ á honum,
einkanlega hafði litaða hárið hennar vakið and-
úð hans, og litaðar varirnar og alt þetta dular-
fulla, sem hún var að reyna að tileinka sér.
En hvernig, sem á því stóð, — þegar hann
löks fór úr Pavillon Solferino þetta kvöld, til
þess að liitta vini sína í klúbbnnm, var það
eittlivert ómótstæðilegt afl, sem dró hann aft-
ur að Pavillon Solferino. Og nú lagði hann leið
sína að dyrum baka til á liúsinu, þar sem yfir
var letrað:
ENTRÉE DES ARTISTES
undir blaktandi, daufu ljósi. — Algerlega í
ósamræmi við sjálfan sg og gramur sjálfum
sér, vegna heimsku sinnar, tók hann sér eigi að
síður stöðu þarna, og hallaði sér upp að veggn-
um skamt frá dyrunum, þar sem skugga bar á.
Dálitill hópur fólks hafði safnast þarna, er
de Lanoy bar að. Voru það blaðameiín og að-
dáendur og vinir hinna ýmsu listamanna, sem
nú voru að koma út, og fóru nú sína leið ásamt
vinum þeirra, sem eftir þeim höfðu beðið. Gér-
ard horfði á fólk þetta, með leti- og kæruleysis-
svip, en annað veifið skaut þeirri spurningu
upp í liuga lians, livort Lorendana mundi vera
farin, hvort hann mundi sjá liana aftur nú og
livort hún mundi hafa þvegið litinn úr liári
sínu og þurkað farðann af vörum sér.
Þannig leið fjórðungur stundar og smám
saman fækkaði þeim, sem biðu. Lorendana
lilaut að vera farin, en Gérard var undaiTega
skapi farinn af tilliugsnninni um það. Hann
var feginn í aðra röndina, en í liina þótti hon-
um leitt, að liún skyldi vera farin. Og nú tók
hann i sig að fara sina leið, en þá heyrði liann
alt í einu karlmann segja eittlivað, en kona
svaraði, og á næsta andartaki kom dansmærin
í ljós í dyrunum. Hún var að tala við einhvern,
sem geklc á eftir lienni, og hún nam staðar rétt
í svip, í dyrnnnm, þannig, að ljósið har á niður-
andlit hennar. Gérard vildi fyrir hvern mun, að
hún sæi sig ekki þarna, og færði sig eins nálægt
veggnum og honum var auðið, til þess að hún
kæmi ekki auga á sig.
Nú gekk liún út á götuna. Maðurinn gekk á'
eftir lienni og er þau voru komin niður tröpp-
urnar bjóst hann til að leiða liana, all-kumpána-
lega. Þótt skuggalegt væri þarna þóttist Gérard
geta séð, að þetta væri lieldur draslaralegur ná-
ungi, sennilega einn af fimleikamönnunum,
sem tóku þátt í sýningnm í Solferino. Er þau
höfðu gengið nokknr skref var sem Lorendana
rankaði við sér alt í einn, því að hún sagði:
„Hamingjan góða, eg hefi gleymt hringnum
minum!“
Hún ætlaði að snúa aftur til leikhúss-bak-
dyranna, en maðurinn varð fyrri til.
„Eg skal fara,“ sagði hann og bætti við:
„Hvar skildirðu hann eftir?“
„f herberginu mínu, flýttu þér, væni minn,
áður en nokkur finnur hann og hirðir.“
Hún stóð þarna og beið meðan maðurinn fór
aftur inn i leikhúsið. Birtuna bar nú svo á hana,
að Gérard gat virt hana vel fyrir sér. Hún bar
barðastóran, skrautlausan hatt á höfði, sem
hún batt með breiðu bandi undir hökunrii, en
hrokkið hár hennar gægðist fram undan hatD