Alþýðublaðið - 20.07.1928, Blaðsíða 4

ALPtQUBLAÞí®
¦ Smnarfcjólaefni,
IMorgunkjélar,
, Telpnsvssnfnr,
I". Upphluiasilfci,
Slifsi, frá 5,50,
5 ©ff margt flelra.
I
Matthildur Bjðrnsdóítir.
Laugavegi 23.
!
\nmm®Mammm»iwaam
Nýkomið..
Brysselteppi 29,90 — Dívanteppi
frá 13,95, Rúmteppi 7,95, Gardínu-'
tau frá 0,95 mtr. Matrösahúíur
með ísienzkum nöfnum. Karlm.
kaskeyti ódýr. Gólfíreyjur ódýrar.
Karlmannssokkar frá 0,55 Kven-
silkisokkar frá 1,95 og m. fl. Verzlið
þar sem pér íáið mest fyrir hverja
krónuna. Lipur og fljót afgreiðsla.
K 1 © p p.
Laugavegi 28. Sími 1527.
ýmsum stéttum. Af nafnkendum
mönnum má nefna Lars Eskeland
Og Eystein son hans, núverandi
skólastjóra á Voss, Haas Reyn-
olds rith. frá Porsgrunn, Hann-
ás pxöfessor í Björgvin og Haug-
söen prófast við dómkirkjuna
frægu í Niðarósi. Er Haugsöen
landskunnur predikari og fyrir-
lesari í Noregl. Er óhætt að
segja, að hann muni hafa hald-
ið þúsundir fyrirlestra víðsvegár
um Noreg.
„Iðunn"
2. hefti 12. árg., er komin út.
Er hún afar-fjölbreytt að, efni,
eins og sjá má á eftirfarandi
upptalningu: -'Jón Maignússon:
Guðmundur í Garði (kvæði), Sig-
urður Skúlason: Helgafell (með
mynd), Þórir Bergsson: Gráni
(saga), Jóhanines úr Kötlum: Jóns-
messunótt (kvæði með mynd), Ás-
geir Magnússon: Rúm og tími.
Þórbergur Þóirðarson: 3379 dagar
úr lífi mínu (með mynd); Jón
Sigurðsson frá Yzta-Felli: Alþýð-
an og hækurnar. Sigurjón Jóns-
son: Ritsafn Gests Pál&sonar.
Steingrímur Arason: Frádráttur II.
Sigurjón Friðjónsson: Þýðiragar úr
sænsku. ;Jón Bjomsson: Þjófur-
inn (saga) og loks ritsjá.
Strandarkirkja.
Áheit afhent Alþbl. kr. 2
J. E.
Enskur togari
kom hingað í gærkveldi.
Ameriskt
rannsóknaskip koni hingað í
morgun.
„Gullfoss"
fer í kvöld tiil útlanda. Meðal
farþega verða Þórbergur Þórðar-
son rith., frú Sólveig Straum-
land, kona Andrésar Straumland,
Hallb.jörn Halldórsson prent-
smiðjustjóri og frú hans.
Jóhannes Kjarval
hefir opnað málverkasýn'ngu
að Laugavegi 11. Kennir þar
margra grasa. Verður skrifað um
sýningu hans í Alpbl.
Hitt og þetta.
Níu mæður.
Nýfega hefir Charles Chaplin
gefið út bók á frönsku um ferð-
ir sínar. í einum kaflanum skýr^.
r-
IftPjpÍjeXíSHiPii
taífspíu 8, simi 1294, |
¦*;!
takur að sér alls konar tækifærisprerci
( nn, svo sstn erfiijóö, aðgonsjumiða, br«*.
I telkniRga, kvittanir o. s. frv., og ¦«»•.
J grelðir viniiuaa íijétt og við réttu verði. I
I__„_.__ ._________•___________J
BÍ®ia'si fæst allan daginn í Al-
pýðubrauðgerðinni.
ir hann frá því, hve mörg sendi-
bréf hann hefir fengið. Eitt sinn
er hann var þrjá daga .í Paris,
fékk hann hvorki meira né minna
en 73 000 bréf. Fles.t af bréfunum
voru hrein og bein hetlibréf.
Margt af pví fólki, er skrifar hon-
vim og biður um psninga, pykist
vera skylt honum. Chaplin hefir
pannig eignast 671 ættiingja. 24
menn hafa pózt vera bræður
hans, álika margar stúlkur syst-
ur hans — og ekki færri en níu
konur hafa fullyrt, að hann væri
sonur peirra.
af bókinni „Deilt um jafnaðarstefn-
una" eftir Upton Sinclair, og F.
A. McNeal, fást nú í afgreiðslu
Alpýðublaðsins.
Hólaprentsmiðían, Hafnarstrætl
18, p»entar smekklegast og ódýT-
ast kranzaborða, erfiljóq og aMa
smápuentiBi, sími 2170.
Sœkkaí- — Sok&ai* — Sokkar
frá prjdnastofunni Malin eru ís-
lenzkir, endingarbeztir, hlýjastír.
M]6Ik og brauð frá Alpýða-
brauðgerðinni fæst á Nönnugötu
7.
BIÝJA FIS&BÚBIN hefir simá
1127. Sigurður Gíslason
Öíl smðvara til saumashap"
ar frá pvf smæsta til hins
stærsta, alt á sasna stað.
Guðm. IS. ¥ikarT Laagav. 21«
Ritstjóri og ábyrgðarmaður
Haraldur Guðmundsson.
Alpýpuprentsmið]'ao.
William le Queux: Njósnarinn mikli.
anir fjötruðust utan um — og eg ætlaði
mér einum að njóta. Ég gat bölvað mér upp
á það — og það gerði ég líka —, að tilfinn-
ingar mínar stefndu allar að henini. Ég gat
ekki án hennar verið, — gat ekki án henn-
ar Iifað!
Svo kom aðþví, ex ég-hafði búist við,
^ví að í „Tribuna" las ég, að, de Suresnes
greifi væri kominn til baka frá París, og
að nú væri varnarsamningsuppkastið tilbúið
til undirskriftar -f-yrrir ítalska stjómarráðið.
Franska stjórnin var nú búin'að samþykkja
|>að lið fyrir lið og undirskirifa. Það var
að eins eftir að fá samþykki ítölsku stjórn-
arinnar, og var það taliíí: auðgert mál, því.
að konungurinn varð auðvitað að samþykkja
gerðir ráðherra sinna. Ekkert rar gert upp-
skátt tim nein atriði samningsins, en blaðið
fullyrti — enda var það stjórnarblað —-,
að hagnaðurinn og hlunnindin væra yfkleitt
mest Italíu í vil, og ao Frakklandi stæði
svona nokkurn veginn á sama um, hvort
italía undirrítaði hann eða ekki. Það var
farið um það mörgum fögrum orðura, ao
Frakkland auðsýndi Italíu mikla ósérplægni
í þessu máli, og að franska stjórnin hefði
undirskrifað samninginn af elnskærri vel-
vild til og umhyggju fyrir þessari frænd-
þjóð sinni. Vizardelli utanríkisráðherra var
því fylgjandi, að samninguriim væri undir-
ritaður óbreyttur, og þá var svo sem ekki
að efa, að alt stjórnarráðið myndi standa
sem einn maður með hönum.
Ég sendi þjón með blaðið til Glare Stan-
way, svo að hún gæti séð svart á hvíru,
hvernig komið væri. Ég sagði þjóninum ao
nefna gervinafn mitt, Francis Vesey, og vissi
ég þá, að hún myndi ganga úr skugga
um pað, að ég hefði sent henni bLaðið. Með
því vildi ég Tíka láta hana vita, að hún yrði
nú sérstaklega að hafa hraðan á, svo fram-
"arlega sem það væri í hennar valdi iað
bjarga málefninu, eins og því var nú komið.
Klukkustundu siðar rétti annar þjónn mér
lokað bréf. Innan í því var líti'U miði. iA
hann var einungis þetta litað: „Mér ex þetta
kunnugt." Ekkert nafh var undirskrifað. Það
var eins og hún væri ergileg yfir því, að
ég skyldi senda henni dagblaðið, Huu virt-
ist líta svto á, að ég væri með því að
gera henna ónæði að nauðsynjalausu, emda
hafði hún.boðið mér að gera hið gagnstæða.
Eg hafði þess vegna ' óhlýðnast henni, og
það hafði henni mislíkað.
Ég var mjög kviðafullur, og ég var svo
óróleguj*, að ég gat enga stund setið eðá
staðið kyr. Méi" fanst tíminn- vera ottalega
lengi að liða. Ég gat ekkert aujgnablik var-
ist þeirri tilhugsun, 'að "varnairsamningurínn
milli Frakkiands öðrum megin og Italíu hins
vegar væri nú kominn í vörzlur Vizardelli
utanríkisráðhenra og biði þess, að hann og
félagar hans fengju tóm til að undiip^tífa
hann.
Að, eins, að ég gæ'ti séð hann og ilesið
hann, þó í flýti væri! Fimm mínútur myndu
nægja tií þess, að ég kæmist að öllum
sannleíkanum!
Þegar ég JKÍIcaði út um borgina síðla um
kvöldið, lá leið mín fram hjá bústað Vizar-
dellis. Ljós,- brann í öltum gluggum' og
mannamá] heyrðist. Skaðræðismenn gegn
Englandi v^qra þar ötulir að verki. Um það
þurfti enginn að efast.
Hefðu varnarsambandssamningar þessin
komist í framkvæmd, hefði brezka heims-
véldinu stafað af því tjön, jafnvel voðl
Én það er líklegt, að ítadía hefði í raun og
veru haft hag af sambandi við bræðraþjóð
sína, — Frakkland: Hins vegar álíta flestir,
að ítalia hafi haft miklu meiri bölvun en
biessun af afskiftum Englendinga. Hver