Vísir - 27.01.1938, Blaðsíða 4

VÍSIR
Kaupmenn
WMM Hpísgrjón
Hpísmj öl
Kartöflumj öl

M
n,
r\
[wwm
i

p
Bífreiðar.
Þeir sjálfstæðismenn, sem ekki
hefir veriö talaS viS um lán á
einkabifreiSum til notkunar í
bæjárstj órnarkosningunum, 'en
liafa hugsaS sér aS lána bifreið-
ar, eru vinsamlegast beSnir a'ö
gera aSvart á skrifstofu flokksins
i Mjólkurfélagshúsinu, herbergi
1—4, síma 2339 og 3315.
Póstferðir
föstudaginn 28. janúar 1938:
Frá Reykjavík: Mosfellssveitar-,
Kjalarness-, Kjósar-, Reykjaness-,
Ölfuss- og Flóapóstar. Hafnar-
íjörSur (2var), Seltjarnarnes,
Laxfoss til Akraness og Borgar-
ness. Snæfellsnespóstur, Austan-
póstur. — Til Reykjavíkur:
Mosfellssveitar-, Kjalarness-,
Kjósar-, Reykjaness-, Ölfuss- og
Fláapóstar. Hafnarfjörður (2var),
Seltjarnarnes. Laxfoss frá Akra-
nesi og Borgarnesi. Bílpóstar úr
Flúnavatnssýslu.
Framboðsfundur
var haldinn í Hafnarfirði í gær-
kveldi. Af hálfu sjálfstæðismanna
töluðu Þorl. Jónsson, Bjarni Snæ-
björnss, Stefán Jónsson og Guðm.
Einarsson, eða 5 efstu menn list-
ans. Var ræðum þeirra ág'ætlega
tekið. Húsfyllir var löngu áður
en fundur hófst, þrátt fyrir hríð-
arveður. SjálfstæSismenn voru x
meirihluta á fundinum. JafnaSar-
menn höfðu sig lítið í frammi, en
kommúnistar reyndu að láta bera
sem mest á sér, svo sem væri þeir
aðalmenn A-listans. — Horfurnar
um glæsilegan sigur sjálfstæðis-
manna í Hafnarfirði eru ágætar.
Knattspyrnufél. Reykjavíkur
heldur skemtifund i íþróttahúsi
sínu á föstudagskvöld kl. 9. Fund-
urinn er aðeins fyrir K.R.-félaga.
Skíðanefndin sér um fundinn í
þetta sinn. Meðal skemtiatriða á
fundinum verSur hin ágæta skíða-
kennslumynd í. R., sem allir K.
R.-ingar þu,rfa aS sjá, því að nú
er snjórinn til að æfa skíðaíþrótt-
ina.
C-listinn
er listi SjálfstæSisflokksins í
Reykjavík.
útvarpið í kveld.
Kl. 18.45 Þýskukensla. 19. xo
VERÐBBÉF
30—40 þús. í veðskuldabréf-
um, veðdeild, kreppubréfum
eða víxlum og einnig útistand-
andi skuldir, óskast til kaups
strax. Tilboð, merkt: „Verð-
bréf“, sendist afrg. Vísis.
Nýkomnar
eru fjaðrir í Chevrolet,
Ford, Essex og fl. bíla. —
Haraldur
Sveinbjaniap’son,
Hafnarstræti 15.
VeSurfregnir. 19.20 Lesin dagskrá
næstu viku. 19.30 Hljbmplötur:
Smálög frð 18. öld. 19.50 Fréttir.
20.15 Erindi: Uppeldi, IV. (idr.
Símon Ágústsson). 20.40 Einsönk-
ur (Gunnar Pálsson). 21.05 Frá
Fyrir börn
Speglar m. ýms. þrautum á 0.65
Bílar frá 0.85
Mublur frá 1.00
Skip frá 1.00
Smíðatól frá 0.50
Kúlukassar frá 0.25
Straujárn frá 1.50
Undrakíkir frá 1.35
Sprellukarlar frá 1.50
Vigtar frá 1.00
Hringar fallegir frá 0.75
Armbandsúr f'rá 0.50
Töskur frá 1.00
o. margt fleira ódýrt.
K. íiBsrssoi k irnsiii,
Bankastræti 11.
útlöndum. 21.20 Útvarpshljóm-
sveitin leikur. 21.45 Hljómplötur:
Andleg tónlist. 22.15 Dagskrárlok.
Skíöafataefui, svart og
dökkblátt, ullarkjólaefni,
fallegt úrval.
Versíun
Guðbjargar Berþórsdóttur,
Laugavegi 11.
Sími: 4199.
Vefnaður og burstavörur eru
tii sýnis í Bankastræti 10. —
Hjálpið blindum. Kaupiö vinnu
þeirra. —
SKÚR eða húspláss, 50—KKD
m. óskast til leigu. — Tilboð,
merkt: „Frostfrí“ sendist afgr.
strax. (389
NEFTÓBAKSDÓSIR úr silfri,
merlttar fullu nafni eiganda,
töpuðust í gær. Óskast skilað i
| skrifstofu Félagsprentsmiðj-
1 unnar við Ingólfssti’æti, (396
SJÁLFBLEKUNGUR fundinn
á Laufásveginum. A. v. á. (402
Skíðanámskeið f. R.
íþróttafélag Reykjavíkur efnir
til skíSanámskeiSs í byrjun næsta
mánaSar. Kensla fer frarn bæSi
'j hér í bænum, i., 2., 3. og 4. febr.
í húsi K.F.U.M. og á KolviSarhóli
þ. 6. og 13. fetxr. Hin ágæta skíSa-
kvikmynd 1. R. verSur notuS viS
' kensluna. Ætti menn a'S nota þetta
ágæta tækifæri til að læra að fara
, á skíSum og beita þeim rétt.
TIL LEIGU stór og björt
stofa i miðbænum. Uppl. í Tún-
götu 0. Sírni 2869. (390
TIL LEIGU tvö til þi'jú lier-
herbergi og eldhús nú þegar. —
Upþl. í síma 2070. (391
ÖDÝRT herbergi fyrir ein-
hleypan, fæði á sama stað. Simi
4082. (392
TIL LEIGU 2 herbergi og eld-
bús á Stað á Seltjarnarnesi. (394
2 LÍTIL lierbergi eða eitt
stórt og eldbús óskast nú þegar.
A. v. á. (398
HERBERGI, sem nota rnætti
sem skrifstofu óskast. Tilboð
merkt „Skrifstofa“ sendist Vísi.
(399
HERBERGI til leigu með
húsgögnum fæði fæst á sama
stað. Uppl. Vesturgötu 18. (405
, Mrs. SÍMPSON frá London,
kennir ensku og þýsku. Til við-
tals í Vonarstræti 4 B á fimtu-
dögum, föstudögum og mánu-
• dögum, kl. 5—6. Sími 3358. (388
KENNI að sníða og taka mál.
Get bætt við 1—2 stúlkum frá
1, febr, Saumanámskeið byrja
eg lika 1. febr., dag- eða kvöld-
tíma eftir samkomulagi. —
Saumastofan Njálsgötu 4 A.
Krislín Bjarnad. (397
ST. MÍNERVA nr. 172. Fund-
ur í kvöld kl. 8J/2- Embættis-
maimaskosning. Fjölmennið. —
(400
TAURULLA til sölu, Traðar-
kotssundi 3.
BESTU bólstruðu legubekk-
ina og’ húsgögnin fáið þér í
Versl. Áfram, Laugavegi 18. —
Einni|g vindutjöld af öllum
stærðum. (401
VIL KAUPA notaðar búðar-
hillur. Uppl. á Laugavegi 30.
Simi 1822. (403
STÓR og góð miðstöðvar-
eldavél til sölu. Sími 2395. (464
DÖMUKÁPUR, kjólar, dragt-
ir og allskonar barnaföt er snið-
ið og mátað. Saumastofan,
Laugavegi 12, uppi. Sími 2264.
Gengið inn frá Bergstaðastræti.
(317
Fcu’nsalan
Hafnarstpæti 18
kaupir og selur ný og noluð
húsgögn og litið notaða karl-
nlannafatnaði.
VARAIILUTIR í Chevrolet 4-
cylindra lil sölu með tækifæris-
verði. F. A. Kerff, Tjarnai’götu
10. — (380
ITvTnnaSí
STÚLKA óskast í vist. Uppl.
Urðarstíg 2. (393
GENG í HÚS og saurna. Uppl.
í síma 4184. (395
LÁTIÐ innramma myndir
yðar og málverk lijá Innrömm-
unarvinnustofu Axels Cortes,
Laugaveg 10. (509
GÓÐ STÚLKA óskast. Uppl.
Hofsvallagötu 15, uppi. (374
STÚLKA óskast. Uppl. Hellu-
sundi 6, niðri. (383
ORCZY:
NJÓSNARI NAPÓLEONS.
Ágrip þess, scm undan er gengið.
Sagan hefst í Frakklandi eftir
miðja nítjándu öld. Napoleon III.
er á ferð í Lyon með drotningu
sinni. í „Pavillon Solferino", þar
sem keisarahjónunum er fagnaS,
■eru nokkurir aðalsmenn — allir
konungssinnar. Dansmærin Lor-
endana hrífur alla í Solferino,
nema einn aðfelsmannanna, de
Lanoyj glæsimenni mikiS. Vinur
hans gerir mishepnaða tilraun til
aS myrSa keisarann og er tekinn
.af lífi. De Lanoy fer á fund Lor-
endana, sem hann telur nú njósn-
ara. HvaS gerist í íbúS Lorend-
ana?
Göfuglyndtii?
skógarmadur.
—: ViS brjótum kastala fógetans — Og láta höggva okkur í — Hrói, hvert ætlarSu? —- Bíddu stúlka, segir hérmaSurinn, — eg
og jofnunx hann viS jörSu. ViS spaS? Nei, viö verSum aS VarSmennirnir geta veitt þér ætla aS tala viS ])ig. — Sleptu stúlkunni —
verSum aS bjarga RauSstakk. . beita brögSum. eftirtekt. eg, Hrói höttur, skipa þér þaS.
NJÓSNARINAPOLEONS. 20
þessari dásamlegu konu, að bann var hættur
að hugsa um eða líta svo á, að það rýrði fegurð
hennar. En svo fór brátt að dofna yfir samræð-
unni, það kom yfir liann einhver sælukend, og
það kann að hafa slafað af þvi, að liann hafði
neytt góðra rétta og víns, en bann var þreyttur
mjög, er bann kom, og hann fór að syf ja. Hann
hafði lítið sofið undanfarnar þrjár nælur, sem
;fyrr var sagt, og bann bafði verið á ferð og
flugi, og liaft miklar áhyggjur vegna Pierre, og
lagt mikið á sig til þess að reyna að fá leyfi til
þess að kveðja bann, jafnvel farið á fund liátt-
settra embættismanna þeirra erinda. Hertoga-
frúin var og þeirrar skoðunar, að Lorendana
befði nolað ilmvötn í herbergjum sínum, er
Ixöfðu deyfandi áhrif á þá, sem liún var að veiða
í net sín. ,
„Og .aldrei skal nokkur maður eða kona fá
mig ofan af þvi,“ sagði liún, „að Juanita Lor-
endana liafði þá þegar ákveðið að flækja vesa-
linginn hann Gerard minn í net sín.“
Gerárd sjálfur vissi ekki live nær bann sofn-
aði. „Það er ólxugsandi, að eg bafi soínað rneðan
bin yndislega rödd hennar barst að eyrum mér
og eg gat virt fyrir mér fæðingarblettinn yndis-
- Iéga.“
En samt varð hann að viðurkenna, að liann
’vissi ekki Iiversu timinn lcið, og að bann hneig
i eins konar draum- eða leiðsluástand, og vissi
þá livorki í þenna lieim né annan.
X. IÍAPITULI.
Eiixs og titt er um þá, sem dreymir, vaknaði
Gerard rnjög skyndilega. Klukka sló. Hann taldi
slögin. Eitt, tvö, þrjú, fjögur, finxm, sex. Klukk-
an var orðin sex. Mai'gar klukkustundir vorn ,
liðnar frá þvi, er hann liafði gengið inn í töfra-
liöllina, frá því er hann æddi um eins og vit-
firringur og leitaði að Grenelle-götunni, írá þvi
er hann æddi af stað frá Fosse, þar senx lík vin-
ar lians lá, til þess að krefja reikningsskapar
njósnarann, sem átti sök á því hversu fór fyrir
Pierre.
Þegar liann vaknaði lá liann á legubekk og
Iiafði svæfil undir höfðinu. Vitanlega i’eyndi
hann enn að telja sér trú um, að liann liefði ekki
sofnað, ]xví að það. sem hann seinast mundi
greinilega var það, að bann hafði setið upprétt-
ur, horft á, hlustað á hina guðdómlegu konu,
sem heillaði bann gersaixxlega. Hafði hann
dreymt? Eða var hann í einbverju dáleiðslu á-
sigkomulagi? Hann gat ekki lireyft legg né lið,
liann lá þarna eins og bjálki, hreyfingarlaus,
þögull. Hann þorði vart að draga andann og
áræddi að eins að liorfa á það, sem íxæst lionum
var. En brátt heyrði liann eitthvað og gat í
fyrstix ekki gert sér grein fyrir livað það var, en
svo varð honum ljóst, að það var einhver að
skrifa íiíéð oddmjóum penna. Nú gat hann lyft
liöfðinu og hann sá, að Lorendana sat við skrif-
lxorð og vár mjög önnum kafin við skriftir.
Ilann virli liana fyrir sér — hið tinnudökka
Iiár héiiiiár, sem liann háfði ógeð á. —
Þegar hann loks gat risið upp til hálfs hefir
liaxin vafalaust gert einhvern hávaða, þvi að
Lorendana leit unx öxl, og er hún sá, að liann
var vaknaður tók hún þegar öll skjöl þau, sem
hún hafði fyrir framan sig, og örkina, senx liún
var að skrifa á, og var í þann veginn að læsa
þau niður í skúffu, þegar Gerárd, sem nú var
húinn að jafna sig, spratt á fæíur og greip um
úlnlið hennar. Di’aumásigkomulagið var horfið.
Hann var nii eins og hann álti að sér. Allar
grunsemdir hans blossuðu upp, er liann sá liana
þarna við skriftirnar. Hann tók hörkulega. um
úlnlið liennar og benti með hinni hendinni á
fjaðrapennann, sem liún hafði notað, en liann
lxafði dotlið íx gólfið. Hoiium skildist nú hvað
það var, að vera gripinn æðiskendri reiði. Svo
mikil var héift Ixans, að liann sá hana eins og í
þoku fyrir augum sér fyrst í stað — en hún
stóð þarna, eins og i mistri, húri, sem liann hat-
aði mest af öllu í heiminum — hún, njósnarinn,
senx liann þráði að geta kastað niður í eitllivert
hyldýpi til þess að rotna þar með öllu öðru, senx
dæmt hafði verið og léttvægt fundið.
Ilún var ekki lengur álfamærin — hin dá-
samlega, hinxneska vera, sem hann mátti elcki
Iireyfa við, að lionum liafði fundist. Hún var
ekkert nema fyrirlitlegur njósnari, ljúgandi,
smjúgandi njósnari, sem hafði stundað hiixa
þokkalegu atvinnu sína með þeim árangri, að
Pierre lá nú lik í Fosse de la Part-Dicu. Hann
hataði liáiia fyrir það, scm hún háfði gert Pierre,
en liann fyrirleit hana enn meira og liataði fyr-
ir það, sem liún hafði gertdionum sjálfum,
lokkað liann, txelt hann, logið að honum, þar til
svo var komið, að hann Iiafði gleymt þvi, að
liann var kominn til liennar þeirra erinda, að
liefna Pierre — já, hann hafði enda næslum
gleynxt hollustu þeirri, sem honum var skylt að
sýna Pierre — eða minningu lians, þar sem hann
nú var fallinn frá. Hann gerði sér vonir um, að
hún mnndi geta lesið í augum hans hve fyrir-
litning hans var takmarkalaus, hversu hatur
lians átti sér djúpar rætur, því að ef liún sæi
það mætti henni ljóst verða, að liún yrði að
liætta þessum liættulega, djöfullega leik — að
þýðingarlaust mundi fyrir hana framar að villa
mönnum sýn, ginna þá með skarlatsrauðum
vörum sínum og mjúku máli — að aldrei fram-
ar rnundi liún geta stundað þessa iðju sína, að
senda unga menn, sem elskuðu ættland sitt,
undir böðulsexina eða leitt þá fram fyrir
liermenn, senx höfðu það hlutverk að skjóta þá.
Hún mundi þá sjá, að hún stæði frammi fyrir
manni, sem krafðist Iiefnda — krafðist lífs fyrir
lif, blóðs hennar fyrir blóð vinar hans.
En það varð í engu séð, að Lorendana væri
skelkuð. Ilún stóð unp og reyndi að losna, en
þegar liann liélt fastar um úlnlið hennar en svo,
að liún gæti það, sagði hún rólega:
„Þér meiðið mig, herra de Lanoy.“
Hann liló. Honum fanst það hlægilegt, að
hún skyldi kvarta yfir því, að liana kendi til,
þar senx hann eftir örstutta stund mundi grípa
um kverkar hennar — og þá mundi hún finna
skugga dauðans yfir sér.
„Hvað voruð þér að skrifa rétt í þessu?“
spurði liann hörkulega.
Hún ypti öxlum, brosti, svaraði kuldalega:
„Ekkert, sem yður varðar.“
Aftur reyndi hún að losna.
„Herra de Lanoy“, sagði hún, „mig kenn-
ir til“.