Vísir - 31.01.1938, Blaðsíða 4

V 1 S I R
Bcbígp
fréttír
1.0.0 F. = Oö. 1P, = 11921SV4
= Hr. st. = K p. st
Veðrið í morgun.
í Reykjavík — 2 st., minst frost
í gær — 6 st., mest í nótt — 9 st.
Úrkoma í gær 0.1 nnn. Sólskin í
gær 2.5 st. Mest frost á landinu
í morgun — 7 st., á Siglunesi,
minst í Reykjavík o. fl. stöSum.
Yfirlit: Stormsveipur viö strfiur-
ströndina, á hreyfingu i norSaust-
ur. Horfur: Faxaflói: Noröaust-
an stormur og snjókoma í dag,
■en gengur í norövestur eöa vestur
i nótt.
Skipafregnir.
Gullfoss kom frá útlöndum í
.gærmorgun. Goöafoss er á leiö til
Vestmannaeyja frá Iiull. Brúar-
foss er á leiö til Leith frá Vest-
mannaeyjum. Dettifoss fer til út-
landa í kveld. Lagarfoss er á Ak-
ureyri. Selfoss er í Antwerpen.
Sú'öin var á Breiðdalsvík í gær.
Væntanleg hingaö á miövikudag.
-Farþegar á Gullfossi
irá útlöndum: Edvard Bruun,
Björgvin Frederiksen, Ludvig
Andersen, ræ'öism. og frú, Jean
Haupt, Hallbjörg Bjarnadóttir,
Miss G. G. Thornton, Þorsteinn
Eiríksson, Ásgrímur Sigfússon og
frú, Holtsmark, Páll Jónsson, B.
Lenuning, frú Ingibjörg Waage,
Gísli Steingrímsson, Tryggvi Þor-
steinsson, frft. Andersen, frú
Svava Jónsdóttir.
JEfingar
falla niöur hjá Iþróttafélagi
kvenna í kvöld.
Bílarnir og kosningarnar.
Bílar allra flokka voru aö þessu
•sinni prýddir ísl. fánanum. Hafa
hinir flokkarnir fariö aö dæmi
Sjálfstæöisflokksins í þessu efni.
Rauöar dulur sáust vart hér í bæn-
um í gær, nema helst á húsinu,
ORCZY:
NJÓSNARI NAPÓLEONS.
Agrip þessj sem undcm er gengið.
Sagan hefst í Frakklandi eftir
xniÖja nítjándu öld. Napoleon III.
<er á ferð í Lyon með drotningu
sinni. í „Pavillon Solferino", þar
sem keisarahjónunum er fagnað,
eru nokkurir aöalsntenn — allir
konungssinnar. Dansmærin Lor-
é'ndana hrífur alla í Solferino,
nema einn aöalsmannanna, de
■Lanoy, glæsimenni mikiö. Vinur
'hans gerir mishepnaða tilraun til
áð myrða keisarann og er tekinn
af lífi. De Lanoy fer á fund Lor-
endana, sem hann telur nú njósn-
ara. Ætlar de Lanoy að myröa
hana í hefndarskyni, en dáleiðist
af fegurð hennar og gugnar við
það áform. Næst greinir frá mik-
ilvægri viðræðu de Lanoy og Ce-
cile, systur vinar hans, sem var
tekinn af lífi.
þar sem A-listinn hafði skrifstof-
ur. Vafalaust hefir rauðliöum
þótt ,,praktiskara“ að veifa rauð-
um dulum sem minst, en ást þeirra
á þeim mun þó hin sama og áður.
Veðrið og kosningarnar.
Veður mátti lieita hagstætt í
kosningu'num. Var hægviöri, en
talsvert frost og allkalt. Færð var
sæmileg á götunum, enda unnið
að snjómokstri undanfarna daga.
Má óhætt fullyrða, að sæmilegþ
veður og færð hafi átt mikinn þátt
í, að kosningarnar gengu yfirleitt
greiðlega; gekk vel að koma
mönnuni á kjörstað og heim! aftur.
„Erlent glæpavald".
Lögreglustjóra barst í gær kæra
frá Framsóknarflokknum út af
því, að í fyrrinótt hefði verið
dreift nafnlausu bréfi um bæinn,
þar sem sagt væri, að nokkrir
frjálsl. fylgismenn Framsóknar-
flokksins hefði ákveðið að kjósa
A-listann, þar sem Aðalbjörgu Sig-
urðardóttur hefði verið sparkað af
B-listanum. í bréfinu var skorað á
menn að fara að dæmi þessara
írjálslyndu manna. Framsóknar-
menn er kæröu yfir þessu kváðu
hafa kallað þetta „tilraun hins er-
lenda glæpavalds að ná tökum á
Reykjavík“.
Skákþing Reykjavíkur.
Verðlaun frá þinginu verða af-
hent í kvöld kl. 8í K.R.-húsinu
uppi.
Ólöglegur kosningaáróður.
Kommúnistar settu upp gjall-
arhorn á Iðnó í gærmorgun, í það
mund, er kosning hófst, og lét þar
Einar Olgeirsson til sín heyra ög
fleiri. Var gjallarhornið sett þann-
ig, að þeir, sem voru að fara á
kjörstað, máttu vel heyra. Slíkur
áróður í nánd við kjörstað, er ekki
lögum samkvæmur. Var þetta
kært og voru lögreglumenn send-
ir til að stöðva framferði þetta.
Póstferðir
Þriðjudaginn 1. febrúar 1938:
Frá Reykjavík: Mosfellssveitar-,
Kjalarness-, Kjósar-, Reykjaness-,
Ölfuss- og Flóapóstar. Laxfoss til
Akraness og iBorgarness. Norðan-
og meim hans.
Sögur í myndum
fyrir börn.
ÍO.
Kænskubragð.
póstur. Esja austur um til Siglu-
fjarðar. Fagranes til Akraness. —
Til Reykjavíkur: Mosfellssveitar-,
Kjalarness-, Kjósar-, Reykjaness-,
Ölfuss- og Flóapóstar. Fagranes
frá Akranesi.
Skemtifund
heldur Glímufélagið Ármann í
Iðnó (niðri) þriðjudaginn 1. febr.
kl. 9 síðd. Til skemtunar verður
kappglíma um Ármannsskjöldinn,
auk þess verður hin ágæta skíða-
mynd, kenslumynd, í. R. sýnd og
útskýrð. Hana þurfa allir Ármenn-
ingar, sem stunda skíðaíþróttina,
að sjá. Ennfremur verður ýmislegt
fleira til skemtunar.
Skjaldarglíma Ármanns
verður háð í Iðnó annað kvöld
kl. 9. Keppendur eru 8, allir frá
Glímufélaginu Ármann.
N áttúruf ræðisfélagið
hefir samkomu mánud. 31. þ. m.
kl. &'/, e. m. í náttúrusögubekk
Mentaskólans.
Gengið í dag.
Sterlingspund . kr. 22.15
Dollar — 4-43Já
ioo ríkismörk — 17849
— fr. frankar — 14-63
— belgur — 74-95
— sv. frankar — 102.69
—■ finsk mörk ■ — 9-95
— gyllini — 247-51
— tékkósl. krónur . . - 15-88
— sænskar krónur . . — 114.36
— norskar krónur .. — 111.44
— danskar krónur .. — 100.00
Næturlæknir:
Sveinn Pétursson, Garðastræti
34, sími 1611. Næturvörður í
Laugavegs- og Ingólfs apótekum.
Útvarpið í kveld.
18,45 íslenskukensla. I9,iÖ Veð-
urfr. 19,20 Hljómplötur: Lög leik-
in á ýms hljóðfæri. 19,50 Fréftir.
20,15 Erindi: Fjárhagurinn 1937
Eysteinn Jónsson fjármálaráð-
herra). 20,45 Hljóinplötur: Nor-
ræn sönglög. 21,00 Um daginn og
veginn. 21,15 Útvarpshljómsveitin
leikur alþýðulög. 21,45 Hljómplöt-
ur: Kvartett í F-dúr, Op. 96, eftir
Dvörálc. 22,15 Dagskrárlok.
Fimbulkuldar
ganga nú um Bandaríkin, eink-
anlega no'rðiirhluta þeirra. t
Suður-Dakota hafa 9 menn
frosið í hel, og i Wisconsin sitja
tvær járnbrautarlestir fastar i
snjósköflum. í Michigan eru
sagðir 30 feta liáir skaflar sum-
staðar. í Nlew-Yoj'k féll liita-
mælirinn um 17 stig aðfaranótt
miðvikudagsins. (FÚ.).
Á auka-aðalfundi Mikla
norska Spitzbergen-kolafram-
leiðslufélagsins var ákveðið, að
auka starfræksluna og fram-
leiða 100.000 smálestum meira
af kolum árlega en áður. —
Nýtt námumannaþorp fyrir 500
menn verður reist í Longyear
dalnum, um 2 kílómetra frá nú-
verandi námumannabæ. Kostn-
aður við þetta er áætlaður 3
milj kr. — NRP.-FB.
Dagiega nýtt
„Freia“-fi>kftrs:
Sláturfélag Suðurlands.
Shni
Matardeildin ........ 1211
Kjötbúð Sólvalla..... 4879
Matarbúðin .......... 3812
Kjötbúð Austurbæjar .... 1947
Kaupfélag Reykjavíkur:
Matvörubúðin,Skólavst. 12 1245
Kjötbúðin, Vesturgötu 12 4796
Útbú Tómasar Jónssonar:
Bræðraborgarstíg 16 .... 2125
Miiners Kjötbúð:
Leifsgötu 32 ....... 3416
pÆR
REYKJA
FLESTAR
TEOFANI
)ÍR
STÚKAN FRAMTÍÐIN nr. 173.
Fundur í kveld kl. 8V2 stund-
víslega. Inntaka nýrra félaga.
Kosning embættismanna.
Húsmálið. Lárus Halldórsson
fíytur erindi. (437
STÚKAN VERÐANDI nr. 9. —
Fundur annað kveld kl. 8 e.
h. 1. Inntaka nýrra félaga. 2.
Innsetning embættismanna.
3. Upplestur. Frú Anna Guð-
mundsdóttir leikkona. 4. Pí-
anósóló: Hr. Páll Pálsson. —
(438
ItAPáD'FUNRIDI
TAPAST hefir karlmanns-
armbandsúr hjá Versl. London.
Upþl sími 3190. (435
BifreiöastöðiQ Hrlngurinn
Sími 1195
KiiClSNÆéll
GOTT herbergi til leigu. —
Uppl. á Skólavörðustíg 38. (439
HERBERGI óskast nálægt
miðbænum. — Tilboð, merkt:
„Miðbær“ sendist Vísi. (434
VINNA
GÓÐ stúlka óskast. Iiótel
Skjaldbreið. (436
GÓÐ STÚLKA óskast liálfan
daginn. Tvent í lieimili. Þarf að
sofa annarstaðar. Ingólfsstræti
21 (uppi). (440
STÚLKA óskast í vist. Uppl.
í síma 4582 frá kl. 6—9 í kvöld.
(441
LÁTIÐ innramma myndir
yðar og málverk hjá Innrömm-
unarvinnustofu Axels Cortes,
Laugaveg 10. (509
HATTASAUMUR og breyt-
ingar. Hattastofa Svönu Láréttu
Hagan, Austurstræti 3. — Sími
3890. (168
1. Hrói og kappar hans
þeystu inn í skóginn. —
Stökkvið af baki, hrópaði
Hrói. — Felum ' okkur i
kjárrinu.
2. Eg er orðinn þreyttur og sár
í fótleggjunum. — Ef þú nemur
staðar, verðurðu handtekinn af
mönnum fógetans og jieir nmnu
brenna á þér iljarnar með glóandi
járnum.
3. En menn fógetans þeysa á
eftir hestunum, sem ekki bera leng-
ur Hróa og menii hans á baki sér.
4. Þar skall hurð nærri hæl-
um. — Flýtum okkur nú að
bjarga RauSstakki úr klóm fó-
getans.
^NJÓSNARI NAPOLEONS. 23
á vörum lienuar, talaði hertogafrúin við þau
um stund, áu þess að vikja að hinu mikla
sorgarefni, sem þau öll hugsuðu um, og ræddi
m. a. um bók, sem hún kvaðst vilja lána Ger-
ard, og kvaðst liún uú mpndu fara og ná í
hana, en þannig gaf hún þeim tækifæri til
þess að ræðast við i einrúmi. Cecile bauðst
til þess að sækja liana, en liertogafrúin sagði,
að enginn gæti fundið liana, nema hún sjálf.
Og svo tifaði hún á brott og skildi börnin
— en svo kallaði hún þau — eftir ein.
Hertogafrúin talaði ávalt um Cecile du
Pont-Croix — vinsemdarlega að sjálfsögðu —
sem daufgerða stúlku, og ef lil vill var liún
það, ekki hressileg eða djarfleg, en þess er
og að gæta, að stúlkur þeirra tíma voru ekki
djarflegar í frainkomu, því að þær voru ávalt
„vaktaðar“ — þær fengu aldrei að vera frjáls-
ar, fara sínu fram. Hlédrægni var talin ein
lielsta dygð ungra stúlkna — dirfska, fram-
færni þótti bera ósiðlegum tilbneigingum
vitni. Það voru i rauninni fá mál, sem talin
voru hæf til þess að ræða við ungar stúlkur
á þessum tímum, og flestar bækur, sem út
komu, voru ekki taldar við þeirra hæfi —
og fæst leikrit voru talin þannig úr garði gerð,
að ungum stúlkum væri liolt að fara í leik-
liús, jafnvel ekki í fylgd með sínum vana-
legu „varðenglum“. Það var ekki búist við
því eða ætlast til þess, að ungar slúlkur liefði
sjálfstæðar skoðanir — eða yfir höfuð nokk-
urar skoðanir, á neinu, sem við kom stjórn-
málum, listum eða bókmentum.
Og þær liöfðu ekki fengið neina þá undir-
stöðuþekkingu eða fræðslu, sem nauðsynleg
var til þess að geta skapað sér skoðanir i
þessum efnum, og þær voru of feimnar og
ódjarfar, til þess að Iáta þær í ljósi, ef ein-
liver þeirra liefði reynt að skapa sér skoðun
í einhverju máli. Og þótt ef til vill mætti því
til sanns vegar færa orð lierlogafrúarinnar
um Cecile, verður þó að taka fram, að bún
var alls ekki dauflegri en stalísystur hennar
yfirleitt á þessum tíma — stúlkur af henn-
ar stétt. — En í Seligman-myndasafninu, sem
nýlega var selt, var mynd af henni, sem mál-
uð var af Jeanne Herbelin. Og eftir þvi mál-
verki að dæma hefir bún verið gimsteinn að
fegurð, og vissulega ekki daufgerðarleg, en
meiri lífsreynsla, sorg og alvara í svipnum,
þegar tillit var telcið lil þess, að myndin var
máluð, er hún var kornung stúlka. Það var
engu likara en skuggar þeir, sem áttu eftir
að falla á lífsbraut hennar, befði þegar haft
sín áhrif á hana. Ilár hennar var mikið,
mjúkt og brúnt, augun stór og döklc, og var
sem ávalt gætti nokkurrar undrunar í tilliti
þcirra — það var sein hún að staðaldri furð-
aði sig á kulda Iieimsins —- grimmlyndi mann-
anna. Þessum álirifum eða svipuðum varð eg'
að minsta lcosti fyrir, er eg horfði á mál-
verk það, sem að framan er á minst.
Á þvi andartaki, sem hertogafrúin gekk út
úr herberginu og skildi þau ein eftir, Cecile
og Gerard, var hún æskuprúð, en sorgleg á
svip. Hún var svartklædd og hafði skift í
miðju hinu hrúna, þykka, mjúka og fagra
hári sínu, en það var greilt aflur með eyr-
unum og bylgjáðist beggja megin niður á axl-
irnar. Augu Iiennar voru enn þurr, en það
var auðséð, að skelfing var enn ríkjandi i huga
liennar, og þess har svipur liennar merki, er
lniii nú liorfði á Gerard. Og hann iðraði þegar
kramkomu sínnar. Allar þessar mörgu stund-
ir, sem liðnar voru, frá því er bróðir hennar,
sem hún dáði svo mjög, var af lífi tekinn, hafði
liann ekki um hana hugsað eða liverng lienni
mundi líða, Iiann liafði enga tilraun gert til
þess, að fara á fund hennar og hugga hana og
vera henni til siuðnings. Hann. hafði verið svo
niðursokkinn i sína eigin sorg og hefndaráform,
að hann liafði næstum gleymt henni. Hann liafði
um það eitl Iiugsað að afhjúpa hiun auvirðilega
kvennjósnara, með þeim óglæsilega árangri,
sem að framan getur. Jafnvel, er liann nú fyr-
ir skönimu hafði komið, að boði mágkonu
sinnar, Iiafði hann aðallega liugsað um óþæg-
indi þau, sem þa'ð halcaði honum að fara á fund
liennar. Hann liirti ekki um neitt nema að vera
einn. Hin eina von Iians var, að liann gæti liætt
að Iiugsa um Lorendana, svip liennar, hros
hennar. Ilann þráði einveru, frið. Um Cecile
hafði hann ekki liugsað eitt andartak.
En þegar hann sá hana, svo sorgbitna og
skellcaða, svo hjálparvana, þegar liann sá sorg-
ina og skelfinguna í augum hennar vaknaði
aftur i liuga lians öll sú samúð og hlýja, sem
liann ávalt hafði borið í brjósti til hennar. Þau
höfðu leikið sér saman börn. Alist upp saman
og verið að leikum i hinni miklu liöll og garð-
inum umhverfis hana, sem Iivorttveggja var
eign hertogans, bróður lians. Hertogafrúin, þá
mjög ung, hafði verið Cecile sem móðir, alt frá
því, er liið sorglega fráfall Mme. du Pont-Croix
har að höndum. Margt tengdi þau saman,
trygðar og ættarbönd, sorg og gleði bernsk-
unnar, þótt ást hefði aldrei kviknað i beggja
brjósti -— að eins í brjósti Cecile. Gerard vissi
vitanlega vel, að Cecile elskaði hann. Vegna
þess, að liann vissi það — og jafnframt að i
huga hans var vinsemd og samúð, en ást ekki
— fann hann enn sárara til þess, hversu líttil-
mannlega liaim liafði komið fram við liana. Og
liann haf'ði aldrei borið ríkari samúð í hrjósti
lil hennar en nú.
Hann var sjaklnast margmáll og vissulega átti
liann erfitt með nú, að láta i ljós liversu honum
var innanbrjósls, svo að liann beið örstutta
stund, uns Cecile aftur leit á liann, og þá gekk
hann til hennar, þar sem hún sat, og kraup á
kné við stól hennar. Hefði liertogafrúin komið
inn í þeim svifum, mundi það liafa gert hana
mjög liamingjusama, að sjá þessi fögru ung-
menni. Hún mundi liafa ályktað, að Gérard
liefði loksins tekið ákvörðun um að biðja Cecile.
En hann gerði ekki annað en að taka i liönd
liennar og segja lágt, iðrandi röddu:
„Cecile!“
Hún brást svo við, að glögt var, að hún bar
liið fylsta traust til hans. Auðséð mátti vera,
að eittlivað hvildi þungt á hug liennar. Svip-
ur hennar bar þungum áhyggjum og ótta vitni,
og Gérard vissi ekki livað það gat verið, sem
hún liafði svo miklar áhyggjur af, því að það
var vissulega eittlivað meira, sem hún hafði að
bera, en sorgin af fráfalli bróður síns. Hann
reyndi að kafa djúp sálar hennar, er liann leit i
augu liennar.