Vísir - 16.02.1938, Blaðsíða 4

VlSIR
ráðherra, gerið svo vel að hjálpa
sr. Sigurði, ef með jiarf, til að
brýna brandinn á linútinn —
Jiotið t. d. aðstöðu yðar, ef hægt
er með sómasamlegu móti, til
Jiess að gera sr. Sigurð fjárhags-
lega skaðlausan af afsali þessa
rýra emhættis, ef liann skyldi
bregðast svo drengilega við, sem
eg ætla, að svo komnu, að leyfa
anér að vona.
Ofanskráð hygst eg að mæla
fyrir munn alls þorra þeirra
manna, sem er hið kirkjulega
sjónarmið ríkast í huga og
gagnvart máli þessu. Og eg
bygg, að það sé ekki ofmælt, [>ó
að eg endi með því að fullvissa
ykkur, háttvirtu herrar, um, að
ef þér, síra Sigurður, skylduð
ekki télja yður fært að færa
þessa fórn á altari friðarins í
landinu, þá er mikil ástæða til
að ætla, að harðar trúmáladeil-
ur bætist ofan á aðra sundrung
þjóðarinnar. Það er ekki þar
fyrir: Það væri kannske kirkju
og þjóð fyrir beslu. „En vei
þeim, sem hneykslunum veld-
ur.“
Með alúðaróskum allra heilla,
virðingarfylst
ykkar einlægur
Björn O. Björnsson.
Næturlæknir
er í nótt Halldór Stefánsson,
Ránarg. 12, sími 2234. — Nætur-
vörður í Laugavegs apóteki og Ing-
ólfs apóteki.
•Gleði og glaumur
verður aftur í Gamla Bíó annað
kveld, þvi að Bjarni ætlar að skemta
þar einu sinni enn.
Dánardægur.
arstjórnarkosningunum. Stefán var
efstur á lista Stalin-pilta, sem kunn-
ugt er, og halda menn, að hann
hafi tekið stranga iðran, er af hon-
urn rann kosninga-víman og hon-
um auðnaðist að sjá og skynja,
hverskonar verk hann hefði unnið
með. makki sínu og tillátssemi við
kommúnista. Ætla menn, að hann
muni nú leita á fund Staunings
hins dánska og „dúsbræðranna"
sænsku og freista þess, að öðlast
fyrirgefning syndanna hjá þeim ó-
skeikulu „krata-páfum“. Þá er og
talið líklegt, að hann muni nú leita
hallkvæmra ráða um það, á sænskri
fold og danskri, hvað nú skuli til
bragðs tekið í hinum átakanlegu
þrengingum ginningarfíflanna „úti
hér“.
Venus
kom til Harstad í Noregi í gær.
Öllum skipmönnum liður vel.
Aðaldansleikur
Nemendur Gagnfræðaskóla Reyk-
vikinga, halda aðaldansleik sinn í
kveld i Oddfellowhúsinu, og hefst
kl. 9.
Mótorskipið Dido,
frá Haugasundi, kom til Ólafs-
víkur síðastliðinn sunnudag, með
saltfarm til Kaupfélags Ólafsvíkur
og Finnboga Lárussonar kaup-
manns, og til verslana á Hellis-
sandi. Hafði skipið hrept í hafi
eitt hið versta veður, er skipstjóri
kvaðst hafa fengið i sjóferðum sín-
um. Skemdist skipið ofan þilja og
sjór komst í miðlestina og ónýtti
þar saltið, en í öðrurn lestum skips-
ins er saltið óskemt. — í Ólafsvík
er um þessar mundir fremur treg-
ur afli og gæftir stirðar. — FÚ.
Samandregnar
fréttir.
Samkvæmt Havasskeyti frá
Shanghai liafa japönsku yfir-
völdin lagt hald á frakkneska
farþegaskipið „President Dou-
mer“ á Honsliiu-eyju. Krefjast
Japanir þess, að tveir menn á
skipinu, sem sakaðir eru um að
hafa tekið ljósmyndir á hinu
viggirta svæði eyjarinnar, verði
framseldir, en skipstjórinn neit-
ar því, og' styður öll skipshöfnin
hann. NRP—FB.
Lögþingið hefir samþykt ein-
rónia ákvörðun Óðalsþingsins
um gerðardóm í flutninga-
verkamaiinadeilunni i Norður-
Noregi. NRP—FB.
Stórþingið hefir samþykt til-
lögur siglingamálanefndar, að
Noregur gangi úr „Internasjon-
ale Hydrografiske Bureau“ frá
l. júlí. NRP—FB.
Norslcur skíðamannaflokkur
sigraði i gær á frakkneska skíða-
meistaramóts-boðhlaupinu. —
Frakkneski flokkurinn varð
annar í röðinni. NRP—-FB.
Stefnir,
félag ungra sjálfstæðismanna
í Hafnarfirði hélt aðalfund sinn
síðastliðinn fimtudag, þ. 10. þ.
m. Stjórn félagsins skipa nú:
Formaður: Hermann Guð-
mundsson, varaformaður Ste-
fán Jónsson. Ritari: Gunnar
Rúnar, vararitari Magnús Guð-
laugsson. Gjaldkeri er Jóhann
Björnsson. — Mjög mikill á-
hugi er ríkjandi meðal ungra
sjálfstæðismanna í Hafnarfirði
og bætast nýir félagar i Stefni
á hverjum fundi félagsins.
Á KVÖLDBÓRÐIÐ:
Salöt, margar teg.
Skinka.
Pylsur.
Svið o. fl.
MATARVERSLANIR
TÓMASAR JÓNSSONAR.
Kvöld-
nkoma
að tilhlutun kirlcjunefndar
kvenna verður lialdinn i dóm-
kirkjunni fimtudaginn 17. þ. m.
kl. 81/2 siðd.
Útvarpshljómsveitin spilar.
Karlakór Reykjavíkur syngur.
Ræða: Dr.Magnús Jónsson próf.
Iíirkjukór dómkirkjunnar syng-
ur.
Aðgöngumiðar á 1 krónu fást
i verslun frú Katrínar Viðar,
bókaverslun Sigfúsar Eymunds-
sonar og við inganginn.
K. F. U. M.
A.-D. Fundur annað kveld kl.
8y2. Síra Sigurður Pálsson tal-
ar. Allir karlar velkomnir.
ST. DRÖFN nr. 55. Fundur
fimtudagskvöld kl. 8y>. Dag-
skrá: 1. Upplestur, stud. mag,
Ragnar Jóhannsson. 2. Einsöng-
ur: Frú Björg Guðnadóttir. 3.
Erindi: Eirikur Pálsson, stud.
jur. Fjölmennið. Æ. T. (275
STÚKAN EININGIN nr. 14.
Fundur i kvöld, Inntaka nýrra
meðlima. Kosning kjörmanna.
Sjónleikur o. fl. (283
■VINNAfl
STÚLKA óskast fyrri hluta
dags. Sími 1569. (280
UNGLINGSTELPA óskast til
að gæta barns. Uppl. Hverfis-
götu 28, annari hæð. (282
TVÆR stúlkur, vanar
jakkasaum, geta fengið at-
vinnu nú þegar. Andersen &
Lauth h.f., Austurstræti 6. —
(277
STÚLKA óskast lil vorsins
cða lengur. — Blómvallagata 7,
niðri. (278
KJALLARAÍBÚÐ með þæg-
indum óskast strax eða 1. mars.
Tilboð, auðkent: „Auslurbær“,
sendist Vísi. (265
LÍTIÐ lierbergi óskast í eða
nálægt miðbænum i 2 mánuði.
— Uppl. i síma 3395, kl. 6—7.
(266
FORSTOFUHERBERGI til
leigu með húsgögnum. Vestur-
götu 24. Þuriður Markúsdóttir.
(267
STOFA til leigu með ljósi,
hita, ræstingu og- síma. — Uppl.
Ásvallagötu 3. (268
ÁGÆT stofa til leigu. Uppl.
i síma 4013, milli 6 og 7. (269
VANTAR 3 lierbergi og eld-
liús 14. maí, i nýtísku húsi sem
næst miðbænum. Fyrirfram
mánaðargreiðsla. — Tilboð,
merkt: „S“, sendist Vísi fyrir
18. þ. m. (271
2 HERBERGI og eldhús til
leigu Laugavég 70 B. Uppl. i
dag aðeins kl. 5—7. (274
LÍTIÐ lierbergi óskast sem
nsest höfninni, sem fjTst. Tilboð
merkt „Lax,‘ sendist Vísi. (276
GÖTT forstofuherbergi í eða
við míðbæinn með miðstöðvar-
hita, óskast frá 1. mars. Uppl.
í síma 3039. (281
VÍSIS KAFFIÐ
gerir alla glaða.
Ikaupskapuri
LÁTIÐ innramma myndir
yðar og málverk lijá Innrömm-
unarvinnustofu Axels Cortes,
Laugavegi 12. (509
KIPP-I er nýjasta spilið. —
Bráðspennandi, eins fyrir full-
orðna sem börn. Byggist ó at-
hýgli og snarræði. Auðlært. jÓ-
dýrt. Fæst í Leikfangabúðinni
Laugavegi 18 og i Leikfanga-
kjallaranum Hótel Heklu. Sími
2673. (272
NÝTÍSKU undirfatnaður
kvenna. Mikið og fallegt úrval.
Settið frá kr. 9.85. Verslun
Ivristínar Sigurðardóttur. (262
UNDIRFATNAÐUR barna,
margar stærðir. Lágt verð.
Verslun Kristínar Sigurðardótt-
ur. (263
SILKIN ÁTTKJ ÓLAR, Silki-
skyrtur og Silkibuxur. Mjög
lágt verð. Verslun Kristínar
Sigurðardóttur. (264
ÓDÝRT. Til sölu jakkaföt og
tvennar buxur á tólf ára dreng.
Grundarslíg 5 A. Tekinn sauma-
skapur á sama stað. (270
NOTUÐ íslenslc frímerki eru
ávalt keypt liæsta verði í Bóka-
skemmunni, Laugavegi 20 B og
á Urðarstig 12. (74
FULLVISSIÐ yður um að það
sé „Freia“-fiskfars, sem þér
kaupið. „Freia“, Laufásvegi 2.
Sími 4745. (371
BARNAVAGN í góðu standi
til sölu. Bjarnarstíg 4 uppi. (273
LÍTIÐ notaður kerrupoki til
sölu. A. v. á. (279
Þann 13. þ. m. andaðist á Akur-
eyri Anna Kristjánsdóttir, fædd að
Laxamýri 20. apríl 1854 — ekkja
Stefáns Jónssonar prests að Skútu-
stöðum og Akureyri, og síðast að
Þóroddsstað, — en hann varð úti
árið 1888. — Frú Anna hafði ver-
ið ekkja í 50 ár. — Þann 12. þ. m.
andaðist í Raufarhöfn Sigurjón
Einarsson, 70 ára að aldri. — Þann
14. þ. m. var jarðsettur í Sauðár-
króki, að viðstöddu fjölmenni, Jón
Guðmundsson frá Brennigerði, 95
ára. Hann var fyrsti hreppstjóri
Sauðárkróks. — (FÚ. í gær).
Einhver sagði,
að Stefán Jóhann hefði horfið
úr landi mjög af skyndingu nýlega,
eftir hrakfarir Stalin-listans í bæj-
Óvæntur mót-
stöðumaduF.
— Tíminn er kominn. Nú á einvígi
þitt við risann að hefjast. — Já,
mig tekur það sárt, hans vegna,
svarar Hrói.
— Hvers vegna á eg að berjast við
einn risa? Eg myndi geta lagt heila
hersveit risa að velli. -— Þögn.
— Jæja, þorpari. Hvað hefir þú
að segja? — Ekkert núna, en
þegar eg er búinn að sigrast á mót-
stöðumanni mínum.
•—■ Ert það þú? Hróa verður afar
hverft við, er hann sér," að hann
á að berjast við besta vin sinn.
NJÓSNARINAPOLEONS. 36
að hún liefði njósnað um Pierre, og að hún
liefði tælt sig til þess að koma í íbúð sína í
Grenellegötuna — og loks, að hún hefði átt sök
á því, að njósnarar Toulons veittu lionum eftir-
för til Mirabeaugötunnar. Og þegar hann sat
á beddanum í loftlausa klefanum huldi hann
andlitið í höndum sér og sagði hvað eftir ann-
að við sjálfan sig:
„Þetta get eg þakkað henni. Hún njósnaði
um Pierre og hún njósnaði um mig. Hún stund-
ar þessa auvirðilegu iðju. Hún iiefir kannast
við það. Eg hata hana, eg hata hana. Eg liata
dularfullu augun hennar, skarlatsrauðu varirn-
ar liennar, hræðilega tinnudökka hárið henn-
^ar. Eg hata nafn hennar. Eg hata hana.“
En á næsta andartaki liafði hann varpað sér
cndilöngum á liarðan beddann og lagst á grúfu
vmeð andlitið grafið í koddann og hann barðist
’við sjálfan sig, sinn sanna innri mann, og hann
liugsaði á þessa leið:
„,Nei — þú hatar hana ekki, og þér er það
vel Ijóst. Þú elskar hana eins heitt og nokkur
maður nokkuru sinni hefir elskað konu. Þú
'elskar hana vegna fegurðar augna hennar og
Mnna dásamlegu handa hennar, en snerting
þeirra er sem að vera snortinn af engilvæng
— þú elskar hana af því að liún er ólík öllum
öðrum konum á jörðunni — Lorendana hin
guðdómlega. Hún kom ekki upp um Pierre og
þú veist það. Hún gæti ekki hafa veitt þér eftir-
för um Mirabeaugötuna. Hvers vegna erlu þá
að ala batur til liennar, þegar þú veist að ástín
Ltil lienar er orðin óaðsldljanleg sál þinni?“
Það er ekki nokkur efi á því, og liertogafrú-
in sagði það mörgum sinnum, að liún væri
sannfærð um það, að liann hefði ekki bugast
vegna þess, að það var vonin um að sjá Loren-
dana aftur, sem liélt við þreki hans. Vitanlega
þagnaði ekki sú röddin, sem reyndi að halda
við trúnni á það, að hún væri svikari og að
liann hataði hana, og röddin sú, að hann óskaði
að eins eftir að hitta liana aftur, til þess að
geta liefnt sín á henni — til þess að hann gæti
framkvæmt þá hugsun, sem vaknað liafði í
liuga hans, er hann stóð i Fosse de la Part-
Dieu — þegar hún var nýfarin frá honum, og
honum varð ljóst, að liún var njósnari. Þá hafði
liann svarið þess dýran eið, að drepa hana, af
þvi að hann hafði sannfærst um, að hún væri
völd að dauða vinar lians. En nú, þegar hann
sjálfur horfðist í augu við dauðann barðist
liann fyrir lifinu, því að ef liann héldi lífinu,
gæti hann elskað hana, barist fyrir hana, þrifið
liana úr þeim viðjum, sem bundu hana, auð-
virðilegri iðju, gefið henni vernd ættar sinnar
og nafns síns — þá gæti hann kafað hið dular-
fulla djúp augna hennar, séð augu hennar
bera hamingju og innri gleði vitni.
„Eg veit með vissu, að þannig elskaði hann
þessa stúlku,“ sagði hertogafrúin oft, þegar
hún trúði mér fyrir ýmsu, sem varðaði þessi
mál, og hún ræddi um Gerard — „ella“, hélt
liún áfram, „mundi hann aldrei hafa komið
eins fram og hann gerði. Eg veit, að menn hafa
ásalcað liann þunglega — en það var fólk —
menn og konur — sem aldrei hefir liaft liug-
mynd um hvað ást er — ást slíka sem Gerard
eryndi. Hann var viðkvæmur, riddaralegur —
átti viðkvæmni og riddaraskap í svo ríkum
mæli, að fám er gefið að skijla.“
„Þið af yngri kynslóðinni,“ sagði hún við
mig — og siðan eru áratugir liðnir ■— „þið
skilduð ekki ástina á sama hátt og við gerð-
um.“ Og eg gat þá ekki varist þvi livað hún
mundi liugsa um viðhorf ungu kynslóðarinnar
nú til ástarinnar.
„Ástin,“ sagði hún, „virðist hafa svo margar
hliðar — svo ólík viðhorf, eftir þvi sem kyn-
slóðir koma og kynslóðir fara, en á öllum tím-
um er grundvöllur hinnar sönnu ástar sá, að
menn sé heilir í ást sinni, elski af allri sál
sinni, þvi sé eigi svo, er ástin ekki helg, ekki
sönn. Fyrir mína daga — á dögum riddaranna
— var það svo títt að rnenn blekti sjálfa sig
— hin sanna ást fékk ekki að þróast. Þið, unga
fólkið nú, sveigið í liina áttina. Gerards sanni
maður leit á Lorendana sem gyðju — en jafn-
framt reyndi hann að draga liana niður til sín
— nær sér.“
Og margt af því, sem Fanny de Lanoy sagði
um liugarfar Gerards de Lanoy var án efa rétt.
Hann vissi ekki, þessar hræðilegu nætur, sem
hann var í haldi og var yfirheyrður annað veif-
ið, hversu sterkum tökum Lorendana hafði náð
á honum. Hann liélt þá, að hann væri að berjast
fyrir lífi sínu, en í raun og veru var liann að
berjast til þess að fá aftur að sjá hana. Og þeg-
ar hann skrifaði undir játninguna, bugaður og
þreyttur, gerði hann það meðfram af því, að
hann þráði hvíld, svo að hann gæti dreymt um
hana.
Hertogafrúin liélt því ávalt fram, að vindl-
ingarnir sem „þorparinn hann Toulon" gaf Ger-
ard, hefði verið með deyfilyfjum í. Og eg rengi
hana ekki, þar sem Gejrard, að sjálfs hans
sögn, gat aldrei munað neitt frá því, er hann
skrifaði undir játninguna og þar til liann vakn-
aði í klefa sínum. „Og þá‘„ sagði liertogafrúin,
„hafði vesalins pilturinn óþolandi höfuðverk.“
Það var síðla dags sem Gerard var aftur
sóttur til þess að vera leiddur fyrir „rannsókn-
ardómarann“, að þessu sinni, að því er liann
hugði, til þess að heyra „dóm“ kveðinn upp
yfir sér. Og þar næst, hugsaði liann, yrði, svo
væri guði fyrir þakkandi skamt þangað til
þetta fengi enda — hann yrði leiddur fyrir röð
hermanna, eins og Pierre, og skotinn. Gerard
ól enga von um það lengur, að hann héldi lifinu.
Þegar Gerard var nú enn leiddur fyrir Tou-
lon, var þessi pyndari lians ekki alvarlegur og
hálíðlegur sem dómari, er kveður upp lífláls-
dóm — liann var allur eitt bros og allur í einu
kófi, svo sveiltur var hann. Og „pabbi“ hélt á
skjali miklu i höndum sér.
„Setjist niður, kæri markgreifi," sagði hann,
„undir eins og Gerard var leiddur inn. „Eg' hefi
ágæt tíðindi lianda yður. Má eg ekki bjóða yður
vindling?“
Og Gerard, sem mundi hversu sefandi álirif
vindlingarnir liöfðu liaft á hann kveldið áður
þá vindling nú. Toulon lagði frá sér skjalið,
kveikti í vindlingnum fyrir Gerard og kallaði
hann aftur „sinn kæra markgreifa“. Því naíst
tók hann skjalið upp aftur, lét einglyrnið detta,
og horfði með föðurlegum svip á Gerard.
„Hvað sagði eg yður, minn þrái vinur?“ lióf
hann mál sitt á sinn smjaðurslegasta hátt.
„Þarna voruð þér hinn þráasti og óviðráðanleg-