Vísir - 17.02.1938, Blaðsíða 4

VlSIR
STEFÁN STEFÁNSSON:
Plöntumar
III. útgáfa er komin út. Verð kr. 9.00.
Fæst hjá bóksölum.
Bókaverslun Sigfúsar Eymundssonay
og Bókabúð Austurbæjar B. S. E., Laugavegi 34.
LÍTIL séríbúð með öllum
þægindum lil leigu 14. maí fyr-
ir rólegt fólk. Tilboð, merkt:
„80“, sendist Vísi. (288.
Stofa til leigu 1. mars. Lauga-
biti. Uppl. síma 4837. (290
TIL LEIGU 14. maí 3 her-
bergi og eldhús með þægindum.
laugaliiti, fyrir fámenna fjöl-
skyldu. A. v. á. (292
TVÆR stúlkur, vanar
jakkasaum, geta fengið at-
vinnu nú þegar. Andersen &
Lauth h.f., Austurstræti 6. •—
(277
HERBERGI til leigu strax í
miðbænum. Tilboð, auðkent:
„F. E.“ sendist Vjsi. (295
LÍTIÐ þaklierbergi til leigu.
Hverfisgötu 16 A. (307
ÍTILK/NWINCARI
FILADELFIA, Hverfisgötu
44. Samlcoma i kveld kl. 8% e.
li. Allir velkomnir! (299
Gamla Bíó
sýnir um þessar mundir ameríska
mynd, „Þrír fóstbræður", sem tek-
in er eftir hinni ódauðlegu sögu
Dumas „De tre Musketerer“. Sag-
an hefir hvarvetna átt geysimikl-
um vinsældum að fagna, og þeir,
sem lesa hana einu sinni, vilja helst
lesa hana sem oftast aftur. I ís-
lenskri þýðingu hét bókin „Skytt-
urnar“. Það vill oft verða svo, þeg-
ar stór skáldverk eru kvikmynd-
uð, aÖ kvikmyndunin tekst illa,
myndin verður ekki svipur hjá sjón
samanborið við söguna. En svo er
■ekki í þetta sinn. Enda þótt margt
sé á burt felt, skerðir það í engu
þráðinn. Aðeins smáatriði eru lát-
in hverfa, en'þráðurinn slitnar ekki.
Aðalhlutverkin leika Walter Abel
(d’Artagnan), Margot Graham
(Mylady) og Paul Lukas (Athos).
Borgarstjóri
tók sér far til útlanda i gær meÖ
Goðafossi.
Útvarpið í kvöld.
Kl. 18.45 Þýskukensla. 19.10
Veðurfregnir. 19.20 Lesin dagskrá
næstu viku. 19.30 Þingfréttir. 19.50
Fréttir. 20.15 Erindi: Kreppa og
kreppuráðstafanir í Ástralíu (A.
Lodewyckx prófessor). 20.40
-Hljómplötur: Létt lög. 20.45 Frá
'útÍÖndum. 21.00 Útvarp frá Þing-
eyingamóti að Hótel Borg. 22.30
Dagskrárlok.
Næturlæknir.
Ól. Þorsteinsson, Mánag. 4, sími
2255. Næturvörður í Laugavegs
apóteki og Ingólfs apóteki.
iíiíiíiíiíiítíiíiíitíaísöooíjísoööeoísöoötioíiíiooöíioístittoíjottíiííciöoíitíísíiöí
VÍSIS KAFFIÐ
gerir alla glaða.
JötSOOtSÖOOOÖÖÖÖOÖÖÖÖOÖÖOÖOOÖOOOOOÖÖOOOOOOOOÖÖOOöOOÖÖÖO;
WyíhnaM
EG undirritaður lóa og gref
öll óþarfa dýr síðan Tunga
liætti. Næst í sírna 2751. Guð-
mundur Guðmundsson, Rauðar-
árslíg 13 F. (287
STÚLKA óskast til vorsins
eða lengur. — Blómvallagata 7,
niðri. (278
SJÓMENN og verkamenn.
Munið að Vinnufatahreinsunin
er í Aðalstræti 16. (238
Besta tækifærisgjöfira
er einkver hlutur úr hinu heimsfræga
Sehramberger KERAMIK. — Fátt er til
meiri prýöi á hvers manns heimili. -
Mikiö úrval.
K. Einapsson & Bjöpnsson
Bankastræti 11.
STÚLKA, sem er laghent, get-
ur komist að að læra kjólasaum.
Saumastofan, Laugavegi 12,
uppi. Gengið inn frá Berg-
staðastræli. Sími 2264. (304
UNGLINGSSTÚLKA óskast í
vist. Uppl. í síma 2891. (305
■KENSLAl
VÉLRITUN ARKENSL A. —
Cecilie Helgason. Sími 3165. —
(223
iTAPAt fUNDII)]
GULLARMBANDStR hefir
tapast fná Laugavegi 11 að
Hverfisgötu 21. Vinsamlega
beðið að skila því í verslun Guð-
bjargar Bergþórsdóttur, Lauga
vegi 11, til Ragnhildar Magnús-
dóttur. (285
IKADPSKARi
„SAMVISKUSPURNINGAR
OG SVÖR“, liitta naglann á
höfuðið. (303
KÁPU- og kjólaefni frá
Saumastofunni, Laugavegi 12,
eru til sýnis og sölu í Ramma-
verslun Geirs Konráðssonar,
Laugavegi 12. Sími 2264. (308
EINN PAKKI af „Samvisku-
spurningar og svör“ og sam-
kvæmið fær sinn eglilcga, glaða
blæ. (300
KAUPI gull og silfur til
bræðslu, einnig gull og silfur-
peninga. — Jón Sigmundsson,
gullsmiður, Laugavegi 8. (294
SKRÚFSTYKKI. Notað skrúf-
stykki óskast keypt. — Uppl. í
síma 9210. (296
„SAMVISKUSPURNINGAR
OG SVÖR“ er besti samkvæmis-
leikurinn. Fæst í verslunum.
(301
NOTAÐIR OFNAR og elda-
vélar, 1 Scandia, 1 þvottapottur,
1 miðstöðvarketill, til sölu
Kaplaskjólsvegi 2. Sími 2467.
(297
GUITARAR, góðir, sænskir,
af sérstakri gerð til að þola bet-
ur íslenskt loftslag, til sölu á
Hverfisgötu 44. (298
LÍTIÐ HÚS (eldd sambygg-
ingu) á góðum stað, óskast til
kaups. A. v. á. (306
GASELDAVÉL, sem ný, til
sölu á Framnesvegi 16 C, ineð
tækifærisverði. (286
FATASKÁPUR með stórum
spegli og nýtjsku skrifstofuliús-
gögn til sölu vegna burtflutn-
ings, með sérstöku tækifæris-
verði. A. v. á. (289
„S AM VISKUSPURNIN G AR
OG SVÖR“ slá alstaðar í gegn
og fást í verslunum. (302
Á FLATEYRI, Önundarfirði:
Gott steinhús til sölu. Lágt
verð, góðir greiðsluskilmálar.
Einnig getur komið til mála
sala á því liálfu. Allar uppl. gef-
ur Guðbjartur Jónsson, Lága-
felli Mosfellssveit og Sveinn
Jónsson, Flateyri. (291
GRAMMÖFÓNN sem kostaði
170 kr. selst fyrir 100 kr. með
yfir 20 plötum. Bræðraborgar-
stig 55.___________________293
LÁTIÐ innramma myndir
yðar og málverk hjá Innrömm-
unarvinnustofu Axels Cortes,
Laugavegi 12. (509
KJÖTFARS OG FISKFARS,
heimatilbúið, fæst daglcga é
Fríkirkjuvegi 3. Sími 3227. —
Sent heim. (56
DÖMUKÁPUR, kjólar, dragt-
ir og allskonar barnaföt er snið-
• ið og mátað. Saumastofan,
Laugavegi 12, uppi. Sími 2264.
Gengið inn frá Bergstaðastræti.
(317
HATTASAUMUR og breyt-
ingar. Hattastofa Svönu & Lár-
ettu Hagan, Austurstræti 3,
Sími 3890, (1
REYKJAVÍKUR elsta kem-
iska fatahreinsun og viðgerðar-
verkstæði, breytir öllum fötum.
Gúmmíkápur límdar. Buxur
pressaðar fyrir kr. 1,50. Föt
kemiskhreinsuð og pressuð fyr-
ir 9 krónur. Pressunarvélar ekki
nolaðar. Komið til fagmanns-
ins, Rydelsborg klæðskera,
Laufásvegi 25. Sími 3510. (236
an
Hafnarstræti 18
kaupir og selur ný og nctuð
húsgögn og lítið notaða karl-
mannafatnaði.
Hrói Höttur
og menn hans.
Sögup í myndum
fyrip börn.
24
Óvæntur mót-
stööumadur.

Sko, njósnarinn er lafhræddur. Vinirnir nálgast smámsaman.
— Er þaÖ nokkur furða? Þetta er Þeirn þykir ilt, aí5 þurfa að berjast.
vissulega ójafn leikur.
Litli-Jón, hvað á þetta aS þýÖa?
— Eg hefi veri'S gabbaÖur. Greiddu
mér högg! — Nei, Litli-Jón.
Einn manna Hróa hefir heyrt um
bardagann. Nú flýtir hann sér til
skógar og kallar til félaga sinna aÖ
bjarga þeim.
NJÖSNARI NAPOLEONS. 37
usli, eins og óþekkur krakki, þegar eg, „pabbi
Toulon“ kallaður á stundum Iivað ekki bendir
ta, að eg sé álitinn illmenni eða óþokki, var að
gera alt, sem í mínu valdi stóð til þess að koma
í veg fyrir hræðilegar afleiðingar glópsku yðar.
Ef þér liefðuð ekki að síðustu látið undan i gær,
er eg gekk svo mjög á yður, liefði ekkert getað
orðið yður til bjargar, minn kæri markgreifi
— ekki neitt.“
Og það var engu líkara, eftir svipnum á and-
liti Toulons að dæma, en að liann ætlaði að
fara að skæla — af tilhugsuninni urn hvað kynni
að hafa komið fyrir þenna lians unga kæra vin,
ef hann hefði ekki játað. En þótt Gerard hefði
haft nokkurra stunda livild þá var síður en
svo, að taugar lians hefði jafnað sig, og þessi
framkoma Toulons liafði afar óþægleg áhrif
á hann. Og liann gat ekki stilt sig um að segja
næstum því í ógnandi tón:
„Hvern þremilinn eigið þér við?“
Og ef ekki hefði verið vegna hinna sefandi
éhrifa tóbaksins liefði hann vafalaust mælt til
lians af enn meiri ruddaskap.
En Toulon lét ruddaskap engin álirif á sig
hafa.
„Svona, svona,“ sagði hann. „Missið nú ekld
vald á skapsmunum yðar, kæri ungi vinur minn.
Sagði eg ekki, að eg hefði hin ágætustu tíðindi
fyrir yður.“
Hann þagnaði sem snöggvast og hélt svo
áfram:
„Fáið yður glas af þessu víni — það er hundr-
að ára gamalt — hressandi drykkur — og ekki
iifengari en mjólk.“
Og Toulon tók um stútinn á flösku, ærið
gamallegri, sem stóð þar á borðinu, og tvö glös
við hliðina á henni.
„I herrans nafni, komist að efninu,“ sagði
Gerard, sem hafði mist þolinmæðina — og
neitaði víninu.
„Yður stendur á sama, þótt eg ....“, sagði
Toulon og lét óþolinmæði fangans engin áhrif
á sig liafa. Hann helti konjaki í glas, lyfti því
svo hátt og drakk í boln og lagði frá sér — og
fór hægt að öllu af ásettu ráði. Hann virtist i
öllu haga sér þannig að Gerard væri sem mest
ertni i því, og við lá, að Gerard misti alla stjórn
á sér. En sem betur fór tókst honum að stilla
sig. Veittist honum það þó erfitt. Og lionum
tókst það vegna þess, að liann vildi reyna að
konia í veg fyrir að þetta feita svín gæti aftur
liælst um, að hann liefði kúgað liann. En Tou-
lon lcom brátt að efninu — og þó ekki alveg
strax.
„Eg var svo heppinn, að fá áheyrn hjá hans
Hátign keisaranum í morgun,“ sagði hann.
„Þegar þér sváfuð var eg að vinna fyrir yður.
Eg talaði við Hans Ilátign um yður — lagði
mál yðar fyrir hann. Minnist þess, að þetta var
maðurinn, minn lcæri markgreifi, sem vinur
yðar, Du Pont-Croix ætlaði að myrða — með
yðar vitund og samþykki.“
Um leið og Toulon sagði þetta benti liann á
skjalið, sem Gerard liafði skrifað undir daginn
áður, og þar með játað sekt sina. Gerard leit
á skjalið sem snöggvast og sá þegar, að elcki
mundi tjóa að mótmæla, en hann liafði verið
í þann veginn að gera svo.
„Keisarinn,“ sagði Toulon, „er hinn samúð-
arríkasti og mannúðarríkasti allra þeirra, sem
ríkjum ráða, en jafnvel hér, herra markgreifi,
verðið þér ’að viðurkenna, að það sé ekki altaf
auðvell að fyrirgefa þeim, sem brugga manni
banaráð.“
Toulon ypti öxlum.
„Eg er ekki mælskumaður —■ geri ekki kröf-
ur til þess að vera talin neinn ræðusnillingur,
og þótt eg segi sjálfur frá, tókst mér upp, er eg
lalaði máli yðar við Hans Hátign. Keisarinn var
reiður mjög í fyrstu — en það var ekki við öðru
að búast — eða hvað finst yður? — en liann
fór brátt að veita orðum mínum atliygli.“
Þegar Toulon hafði svo mælt helti hann
vatni i glas og drakk í botn. Gerard liafði nú
setið andspænis honum i fjórðung stundar og
hann vissi enn ekki — liafði ekki nokkura hug-
mynd um, livað þrjóturinn ætlaði sér fyrir. Og
hvers vegna fór liann sér svona hægt að því
að komast að efninu. Átti að taka liann af lífi
á morgun — eða beið lians náðun? Þannig
spurði Gerard sjálfan sig.
Það var um líf eða dauða meðbróður að ræða,
en Toulon naut þess, að kvelja meðbræður sína.
„Hefði nokkur annar maður getað,“ sagði
hertogafrúin, „nema Gerard — sýnt svo mik-
ið langlundargeð? Geturðu ekki gert þér í hug-
arlund hvernig þeir litu út þessir tveir menn
— sérðu þá eklci fyrir hugskotsaugum þínum
nú — hinn glæsilega, þögula, prúða Gerard de
Lanoy — bugaðan, þreyttan, en þreklitill var
hann eklci, blessaður pilturinn minn, og það
sýndi liann — en villidýrið — Toulon — liafði
hremt hann, sogið merg hans og blóð, ef svo
mætti segja.“
Og lengi, lengi hélt Toulon enn áfram að
rausa fram og aftur um sig og keisarann, en
loksins, loksins komst hann að efninu.
„Hans hátign,“ sagði hann, „liefii’ vegna ein-
dreginna tilmæla minna fallist á að náða yður,
þrátt fyrir liið svivirðilega glæpaáform yðar.“
Gerard linyklaði brúnirnar. Hann var að
reyna að liugsa, reyna að skilja, en liann var
svo þreyttur, og eins og móða fyrir augum
lians. En þessi orð „Hans hátign — hefir fallist
á að náða yður“ virtust enn hljóma í eyrum
lians, er öll hin orðin voru gleymd. Við hvað
var átt? Vitanlega skildi hann ekki hvað um
var að ræða. Ekki i fyrstu. Hann heyrði orðin,
en hann skildi ekki merkingu þeirra. Hvernig
hefði liann átt að geta skilið? Heili hans var
eins og móttökustöð, sem öll er úr lagi gengin.
Fimm daga og fimm nætur liafði hann verið
kvalinn — liann hafði beðið dauðans. Hvert
einasta augnablik þessara fimm sólarhriga
liafði liann búist við, að komið yrði og lesinn
upp yfir honum liflátsdómur.
Og við og við bafði þeirri hugsun skotið upp
í liuga hans hvort hinir fyrirlitlegu þjónar
Bonaparte-ættarinnar mundu hafa fyrir þvi, að
leiða hann fyrir flokk hermanna — á aftöku-
staðinn. Kannske mundu þeir skjóta hann, er
hann sneri baki að þeim — og grafa lík lians
sem hundshræ. Hann hafði heyrt getið um, að
leiguþý Napoleons hegÖuðu sér þannig á stund-
um. En liann hefði kosið að deyja á sama liátt
og eins djarflega og Pierre liafði gert. Hann
hafði gert ráð fyrir þvi, að hans örlög yrði hin
sömu og hans — og hann liafði eftir mætti
reynt að búa sig undir það. Og liann gerði sér