Alþýðublaðið - 20.07.1928, Blaðsíða 4
4
ALI*ÝðUBLA@í0
Nfkomlðrj
- Snmarkjólaefni,
IMorgunkjólar,
Telpusvuntur,
Upphlutasilki,
Slifsi, frá 5,50,
Z og margt fleira.
331
j
f Maíthildm' Bjornsdóttir.
Laugavegi 23.
I
NýkonsS5.
Bri'sselteppi 29,90 — Dívanteppi
frá 13,95, Rúmleppi 7,95, Gardínu-
tau frá 0,95 mtr. Matrósahúiur
með isíenzkum nöfnum. Karlm.
kaskeyti ódýr. Gólffreyjur ödýrar.
Karlmannssokkar frá 0,95 Kven-
silkisokkar frá 1,95 og m. fi. Verzlið
par sein pér fáið inest íyrir hverja
krónuna. Lipur og fljót afgreiðsla.
Klopp.
Laugavegi 28. Sími 1527.
ýmsum stéttum. Af nafnkendum
mönnum má nefna Lars Eskeland
og Eystein son lrnns, núverandi
skélastjóra á Voss, Haas Reyn-
olds rith. frá Porsgrunn, Hann-
ás pröfessor í Björgvin og Haug-
söen prófast við dómkirkjuna
frœgu í Niðarósi. Er Haugsöen
landskumnur predikari og fyrir-
lesari í Noregi. Er óhætt að
segja, að hann muni hafa hald-
ið þúsundir fyrirlestra víðsvegar
um Noreg.
„Iðunn“
2. hefti 12. árg., er komin út.
Er hún afar-fjölbreytt að efni,
eins og sjá iná á eftirfarandi
upptalningu: Jón Magnússon:
Guðmundur í Garði (kvæði), Sig-
urður Skúlason: Helgafeli (með
mynd), Þórir Bergsson: Gráni
(saga), Jóhannes úr Kötlum: Jóns-
messunótt (kvæði með mynd), Ás-
geir Magnússon: Rúm og tími.
Þórbergur Þóröarson: 33y9 dagar
úr lífi mínu (með mynd); Jón
Sigurðsson frá Yzta-Felli: Alþýð-
an og bækuxnar. Sigurjón Jóns-
iSon: Ritsafn Gests Pálssonar.
Steingrímur Arason: Firádráttur II.
Sigurjón Friðjónjsson: Þýðiragar úr
sænsku. Jón Bjömsson: Þjófur-
inn (saga) og ioks ritsjá.
Strandarkirkja.
' Áheit afhent Alþbi. kr. 2 frá
J. E.
Enskur togari
kom hingað í gærkveldi.
Amerískt
rannséknaskip kom hingað í
morgun.
„Gitllfoss“
fer í kvöld til útlanda. Meðal
farþega verða Þórbergur Þórðar-
son rith., frú Sólveig Straum-
land, kona Andrésar Straumland,
Hallb.jörn Halldórsson prent-
smiðjustjóri og frú hans.
Jóhannes Kjarval
hefir opnað máiverkasýmngu
að Laugavegi 11. Kennir þar
margra grasa. Verður skrifað um
sýningu hans í Alþbl.
Hitt og þetta.
Níu mæður.
Nýlega hefir Charles Chaplin
gefið út bók á frönsku um ferð-
ir sínar. i einum kaflanum skýr-.
fÁíiiýðnpreatsmiðJann
| Kverílssoííi 8, sim! Í234, |
| tekur að sér alls konar tækifærisprer.i |
j lan, svo setn erfiljóð, aðgöngumiða, bré^. j
j
| reiknm«a, kvittanir o. s. frv.. og at*
| greiðir vitmuua fljétt og við réttu vei'ði.
Rjénii fæst allan daginn í Al-
þýðubrauðgerðinni.
ir hann frá því, hve mörg sendi-
bréf hann hefir fengið. Eitt srnn
er hann var þrjá daga í París,
fékk hann hvorki meira né minna
en 73 000 bréf. Fles,t af bréfunum
voru hrein og bein betiibréf.
Margt af þvl fólki, er skrifar hon-
um og biður um peninga, þykist
vera skylt honum. Chaplin hefir
þannig eignast 671 ættingja. 24
menn hafa þózt vera bræður
hans, álíka margar stúlkur syst-
ur hans — og ekki færri en n zt
konur hafa fullyrt, að hann væri
sonur þeirra.
af bókinni „Deilt um jafnaðarstefn-
una“ eftir Upton Sinclair, og F.
A. McNeal, fást nú i afgreiðslu
Alþýðublaðsins.
Hólaprentsmiðjan, Hafnarstrætl
18, prentar smekklegast og ódýr-
ast kranzaborða, erfiljóð og aíla
smáprentun, sími 2170.
S®lílsar —- Sokkar — Sokkar
frá prjónastofunni Malin eru ís-
lenzkir, endingarbeztir, hlýjastir.
Mjélk og brauð frá Aiþýðu-
brauðgerðinni fæst á Nönnugötu
7.
MÝJA FÍSKBÓÖIN hefir simá
1127. Sigurður Gíslason
ÖIl smávara tii saumasUap-
ar Srá pví smæsta til hins
stærsta, alt á sama stað.
Cínðm. SS. Vikar, Laugav. 21«
Ritstjóri og ábyrgðarmaður
Haraidur Guðmundsson.
Alþýðuprentsmiðjaa.
William le Queux: Njósnarinn mikli.
anir fjötruðust utan um — og ég ætiaði
mér einum að njéta. Ég gat bölvað mér upp
á þaö — og það gerði ég líka —, að tilfinn-
ingar mínar stefndu allar að henmi. Ég gat
ekki án hennar verið, — gat ekki án henn-
ar lifað!
Svo kom að því, er ég hafði búist við,
því að í „Tribuna“ las ég, að de Suresnes
greifi væri kominn til baka frá París, og
að nú væri vamarsamningsuppkastið tilbúið
til undirskriftar fytrijr ítalska stjórnarráðið.
Eranska stjórnin var nú búin að samþykkja
það lið fyrir lið og undirskrifa. Það var
að eins eftir að fá samþykki ítölsku stjórn-
arinnar, og var það talið auðgert mál, því
að konungurinn varð auðvitað að samþykkja
gexðir ráðherra sinna. Ekkert rar gert upp-
skátt um nein atriði samningsins, en blaðið
fullyrti — enda var þaö stjómarblað —,
að hagnaðurinn og hlunmimdin væru yfirieitt
mest Italíu í vil, og að Frakk'landi stæði
svona nokkurn veginn á sama um, hvort
ítalía undirritaði hann eða ekki. Það var
farið um það mörgum fögrum oröuan, að
Frakkland auðsýndi Italíu mikla ósérplægni
í þessu máli, og að franska stjórnin heföi
undirskrifað samnimgimn af einskærri vel-
vild til og umhyggju fyrir þessari frænd-
þjóð sinni. Vizardelli utainríkisráðherra var
því fylgjandi, að samniingurinn væri undir-
ritaður óbreyttur, og þá var svo sem ekki
að efa, að alt stjórnarráðið myndi standa
sem einn maður með honum.
Ég sendi þjón með blaðið til Glare Stan-
way, svo að hún gæti séð svart á hvítu,
hvernig komið væri. Ég sagði þjóninum að
nefna gervinafn mitt, Francis Vesey, og vissi
ég þá, að hún myndi ganga úr skugga
um það, að ég hefði sent henni blaðið. Meö
því vildi ég Hka láta hana vita, að hún yrði
nú sérstaklega að hafa hraðan á, svo fram-
arlega sem það væri í hennar valdi iað
bjarga málefninu, eiins og því var nú komið.
Klukkustundu síðar rétti annar þjónn mér
lokað bréf. Innan i því var líti‘11 miði. iA
hann var einungis þetta ritað: „Mér er þetta
kunnugt.“ Ekkert nafn var undirskrifað. Það
var eins og hún væri ergileg yfir því, að
ég skyldi senda henni dagblaöið. Hún virt-
ist líta svto á, að ég væri með þvi að
gera henna ónæði að nauðsynjalausu, enda
hafði hún boðið mér að gera hið gagnstæða.
Ég hafði þess vegna óhlýðnast henni, og
það hafði henni misiíkað.
Ég var mjög kvíðafullur, og ég var svo
órólegur, að ég gat enga stund setið eðá
staðið kyr. Mér fanst tíminn vera óttalega
lengi að liða. Ég gat ekkert augnablik var-
ist þeirri tilhugsun, áð varnarsamningurinn
milli Frakklands öðrum megin og Italíu hins
vegar væri nú kominn í vörzlur Vizardelli
utanríkisráðherra og biði þess, að hann og
félagar hans fengju tóní til að undÍTSfkrifa
hann.
Að eins, að ég gæti séð hann og desið
hann, þó í flýti væri! Fimm mínútur myndu
nægja til þess, að ég kæmist að öllum
sannleikanum!
Þegar ég neikaöi. út um borgina síðla um
kvöldið, lá leið mín fram hjá bústað Vizar-
dellis. Ljós. brann í öllum gluggum og
mannamál lieyrðist. Skaðræðismenn gegn
Englandi \;oru þar ötulir að verki. Um það
þurfti enginn að efast.
Hefðu varuarsambandssanmingar þessir
komist í framkvæmd, hefði brezka heims-
veldinu stafað af því tjón, jafnvel voði.
Én það er líklegt, að ítailía hefði í raun og
veru haft hag af sambandi við bræðraþjóð
sina, — Frakkland. Hins vegar álíta flestir,
að Italía hafi haft miklu meiri bölvun en
blessun af afskiftum Englendinga. Hver