Vísir - 23.02.1938, Blaðsíða 4

VlSIR
UMRÆÐURNAR í
NEÐRI MÁLSTOFUNNI.
Frh. af 2. bls.
gangi þessara mála. Franska
stjórnin heföi veri'ð þvi me'ð-
mælt, að Bretar og ítalir rædd-
ust við, um þau mál, sem lienni
var tilkynt, að myndu verða
tekin til umræðu. Franska
stjórnin hefði aðeins lagt á-
herslu á það, að Spánarmálin
yrðu liöfð ofarlega á dagskrá.
Um Þjóðabandalagið sagði
Chamberlain: „Það er gagn-
laust að lialda því fram, að
Þjóðabandalagið veiti það ör-
yggi, sem menn gerðu sér vonir
um. Yið erum áfram í Þjóða-
bandalaginu vegna þess, að við
trúum því, að unt verði að end-
urskipuleggja það á þann hátt,
að það geti orðið gagnleg' stofn-
un. Eg efast um að Þjóðabanda-
lagið vinni verðskuldaða hylli á
meðan gert er ráð fyrir refsi-
aðgerðum eða að valdi sé heitt
á annan hátt. Ef Þjóðabanda-
lagið vildi kasta grímunni og
hætta öllum látalátum, en kann-
ast lireinskilningslega við van-
mátt sinn og segja þá um leið
lireinsldlnisléga, hvað það er
sem það getur gert og vill gera,
þá myndi það undir eins afla
sér trausts manna og virðingu“.
„Ert þú við þvi búinn að fara
út í stríð, það er spurningin sem
fyr eða síðar kann að vera lögð
fyrir einhvern forsætisráðherra
þessa lands“, sagði Chamber-
lain. „Eg mundi vera að bregð-
ast skyldu minni ef eg ekki
reyndi að tefja fyrir því augna-
bliki, ef eg neitaði að gripa það
tækifæri, sem mér býðst nú, til
þess að eyða sundurlyndi, sem
á sér stað milli Englands og'
Italíu“.
Churchill tók til máls á eftir
Chamberlain. Hann taldi á-
kvörðun bresku stjórnarinnar
og afsögn Edens vera stórkost-
legan sigur f\rrir Mussolini,
enda riði honum á að vinna
sigra utan lands, eins og sakir
stæðu, til þess að breiða yfir
ósigra sína innanlands.
:Gengið í dag.
Sterlingspund
Dollar ........
100 ríkismörk .
-— fr. frankar
•— belgur ....
— sv. frankar
— finsk mörk
— gyllini ....
— tékkósl. krónur
— sænskar krónur
— norskar krónur
— danskar krónur
kr.
22.15
443
178.78
14- 59
75.20
102.79
9-95
247.56
15- 83
114.31
111.44
100.00
Hitt og þetta.
Hermenn og þjóðarauður.
Daniel Doherty, forseti banda-
lags gamalla hermanna i
Bandaríkjunum, lét nýlega það
uppi í ræðu, að Bandaríkin
hefði einn liermann fyrir hverja
eina miljón dollara þjóðarauðs
síns. Hinsvegar hefði Bretar 5
hermenn, Japan 24, Frakkland
106 og ítalir 332 móti hverri
miljón dollara. Tölur fyrir
Rússland og Þýskaland voru
ekki fyrir hendi.
i
Hæsti foss í heimi.
Amerískur flugmaður, sem
nauðlenti i Caroni-héraðinu, um
250 mílur frá Ciudad í Venezu-
ela, sá þar foss einn, sem ekki
er til á neinu landkorti, og
reiknaðist flugmanninum að
fossinn, skv. hæðarmæli flug-
vélarinnar, væri 5—6 þús. fet
á hæð. Reynist þetta rétt er foss
þessi alt að helmingi hærri en
sá foss, sem nú er talinn hæstur
í heimi.
Aldursmunur.
44 ára aldursmunur ér á
yngsta og elsta stúdentinum við
Oliioháskólann. Yngsti stúdent-
inn er 15 ára og er í verkfræði-
deildinni, en sá elsti er 59 ára
gömul kona, sem nemur upp-
eldisfræði.
Léttur málmur.
í Norður-Carolina liefir fund-
ist mikil gnótt af nýjum málmi,
sem er fimm sinnum léttari en
aluminium og er nefndur spo-
dumene. Getur liann flotið á
vatni.
„Konuna mín dreymdi i nótt,
að hún giftist auðkýfingi.“
„Þú ert svei mér heppinn.
Ronan mín lieldur það nefni-
lega á daginn.“
TEOFANI
Cicjarettur
REYKTAR
HVARVETNA
Lindappenni
Grænn Pelikan-lindarpenni,
mjög nýlegur, tapaðist 13. þ.
m., óvíst livar. Finnandi vin-
samlegast heðinn að skila lion-
um á afgreiðslu Visis.
ŒícÁl
FISKBÚÐ óskast til leigu,
þarf helst að vera starfrækt nú.
Tilboð auðkent: „Fiskbúð“
sendist Vísi. (386
ORGEL óskast til leigu nú
þegar. Uppl. gefur Kristinn Ing-
varsson, Skólavörðustíg 28 (400
ST. FRÓN nr. 227. — Fundur
annað kveld kl. 8. — St.
Víkingur nr. 104 lieimsækir.
— Dagskrá: Upptaka nýrra
félaga. 2. Nefndarskipanir. 3.
Kosning kjörmanna. 4. Önn-
ur mál. 5. Hagskráratriði: a.
Frú Björg Guðnadóttir: Ein-
söngur. h. Frú Ingibjörg
Steinsdóttir: Upplestur. c.
Gamanvísur. d. Kvartett syng-
ur. e. Kaffisamdrykkja. f.
Dans. — Félagar, fjölmennið
og mætið kl. 8 stundvíslega.
(394
BllClSNÆéll
TVÆR 2 herbergja íbúðir og
eldhús með nútimans þægind-
um óskast 14. maí eða 1 liæð, 4
herhergi og eldhús getur komið
til mála. Tilboð, merkt: „100“
sendist fyrir laugardag. (384
. LÍTIÐ, bjart kjallaraherbergi
óskast. Tilboð, merkt: „Sigur-
herg“ sendist Vísi. (381
TIL LEIGU 14. maí fyrir fá-
menna fjölskyldu, tvö lierbergi
og eldliús, með þægindum, sér-
miðstöð. Tilboð, merkt: „Norð-
urmýri“, sendist afgr. Vísis, —
(388
ÍBUÐ, 2 herhergi og eldhús
með nýjustu þægindum, í aust-
urbænum, óskast 14. maí. Til-
boð, merkt: „S. M.“ sendist
Vísi. — (389
4 HERBERGI og eldliús óslc-
ast 14. maí með nútímans þæg-
indum. Tilboð, merkt: „X“. (390
EITT HERBERGI til leigu
Klapparstíg 12. (399
HERBERGI til leigu. Uppl.
Þórsgötu 21 A. (401
VÍSIS KAFFIÐ
gerir alla glaða.
VINNA
SAUMA i liúsum. Jóhanna
Guðmundsdóttir, Spítalastíg 3,
uppi. (387
VEGNA veikinda er pláss
Iaust fyrir unga stúlku frá 1.
mars. Sími 3203. Ilerkastalinn.
(397
ÍTAPÁt'fUNDÍf)]
TAPAST hafa karlmanns-
gleraugu. Finnandi vinsamlega
beðinn að gera aðvart í síma
2491. (378
REGNFRAKKI fundinn. —
Uppl. í síma 2469. (392
KARLMANNS-armbandsúr
fundið. A. v. á. (398
RKADPSKAPIIRX
VÖRUBIFREIÐ til sölu. —
Uppl. í síma 2022. (395
TVÍBURAKERRA óskast. —
Grettisgötu 58. (396
TVÆR smart kvengrimu-
dragtir til sölu. Uppl. í síma
1374. (402
FULLVISSIÐ yður um' að það
sé „Freia“-fiskfars, selrt þér
kaupið. (381
VIL KAUPA nokkra birki-
stóla, mega vera notaðir. Mat-
salan. Grettisgötu 2. (383
2 KVENREIÐHJÖL óskast
keypt, ný eða notuð. Hringið í
síma 2866. (391
NOTAÐAR eldavélar af ýms-
um slærðum og kolaofnar til
sölu Kaplaskjólsvegi 2. Sími
2467. (367
Heimasími: 4155.
Greið viðskifti í
llarmoniu
(393
LIFUR og hjörtu. Kjötbúðin
Herðubreið, Hafnarstræti 18. —
Sími 1575. (355
SUR HVALUR. — Kjötbúðin
Herðubreið, Hafnarstræti 18. —
Sími 1575. (356
DÖMUKÁPUR, kjólar, dragt-
ir og allskonar barnaföt er snið-
ið og mátað. Saumastofan,
Laugavegi 12, uppi. Sími 2264.
Gengið inn frá Bergstaðastræti.
(317
HATTASAUMUR og breyt-
ingar. Hattastofa Svönu & Lár-
ettu Hagan, Austurstræti 3. —
Simi 3890. (1
NOTUÐ íslensk frímerki eru
ávalt keypt hæsta verði í Bólca-
skemmunni, Laugavegi 20 B ög
á Urðarstíg 12. (74
GRASBÝLI í bæjarlandinu
til sölu með góðum skilmálum.
Eignaskifi liugsanleg. Lysthaf-
endur leggi nöfn sín og heimili
á afgr. Visis fyrir febrúarlok,
merkt: „Grasbýli“. (343
INTERESSERTE av Persianer-
sau. Endel dræktige söyer tils.
Eget opdrætt. Fine skinn. — R.
Winderen, V. Aker, Oslo. (382
HUSEIGNIR til sölu smærri
og stærri á góðum stöðum i
bænum. Með sanngjörnu verði.
Uppl. Óðinsgötu 14 B. Hannes
Einarsson, sími 1873. (376
Hróí Hðttnr
og menn hans.
Sögur í myndum
fyrii* börn.
29
Hingulpeið.
Mannfjöldinn lýstur upp æöis-
gengnu angistarópi, er fólk kem-
ur auga á bjarndýri'S. — Foröi sér
nú allir. Ægilegt bjarndýr!
Allir talca til fótanna, en menn Hróa hattar og bjarndýriö gera þaö, — Nú er okkur borgið, Flrói.
sem þeir geta, til að aulca ringulreiðina og óttann. — Sjáðu, Hrói, SjáSu hvað allir hlaupa, meira að
sjáðu, segir Litli-Jón upp á pallinum. — Eg sé, og mér virðist segja menn fógetans.
sem bragðarefurinn Tuck standi þarna að baki.

NJÓSNARI NAPOLEONS. 40
en ekki á þann Iiátt, sem við öll óskuðum eflir.
Hann var ávall í flokki liinna vandfýsnu, sem
gerðu miklar kröfur til kvenna — um fegurð,
gáfur og yndisþokka, en hann skorti Cecile
min því miður.
Kvöldið eftir viðtal það milli Cecile og Ger-
'ards, sem hakaði mér svo mikil vonbrigði, var
eiginmanni minum gefið i skyn, að hirðin
mundi fara til Bordeaux daginn eftir árla
morguns. Vitanlega urðum við að vera í f}rlgd
með keisaranum og keisarafrúnni, og nærri
tvær stundir efiir að eg fekk boð um Bordeaux-
förina, hafði eg miklu að sinna, þvi að eg varð
að hafa yfirumsjón með undirbúningi þerna
minna undir förina, velja það, sem taka þurfti
með af fatnaði, leggja það í ferðakistur, og þar
fram eftir göíunum. En þrátt fyrir annirnar
reyndi eg að ná tali af Gerard. Eg — og her-
loginn, maðurinn minn, vorum þeirrar skoðun-
ar að best væri, að hánn hyrfi frá Lyon og við
vorum staðráðin í, að hvetja hann til þess að
fara þaðan. Gerard gat ekki þótt neinn akkur
í að hálda þar kyrru fyrir úr því sem komið
var. Og enda þólt hann kynni að hafa lílinn
áhuga fyrir — eða jafnvel álls ckki vilja —
fara með okkur til Bordeaux, töldum við góða
úrlausn, ef liann færi til Parisar. Hann leigði
ljómandi skemtilega ibúð við Parc Monceau,
þar sem hann hafði gott þjónalið. Vini álti liann
marga í Paris og töldum við, að þegar liann
væri þangað kominn og í þeirra hóp, mundi
skjótlega breytast til batnaðar — og sárasti
sviðinn vegna liins sorglega atburðar í Lyon,
hverfa að mestu. Eg hafði alt af mikið sam-
viskubit af þvi, að harin skyldi hafa farið lil
Lyon, því að það var eg, sem í upphafi livatti
liann til fararinnar. Du Pont-Croix fjölskyldan
átti heima þar og Gerard, sem eg oft hefi vikið
að,- var mjög hrifinn af Pierre og var hann
besti •vinur hans. Og meðfram kom hann, bless-
aður pilturinn, til þess að verða við óskum mín-
um — til þess að mér leiddist síður.
Þrívegis þetta kvöld, áður en við fórum til
Bordeaux, sendi eg til hans, en þjónn lians, Ar-
mand, hafði hvorki heyrt hann eða séð síðan
er hann lagði af stað á fund minn. Siðar kom
Armand og sagðist að sjálfsögðu búast við, að
húsbóndi lians mundi koma lieim um kvöldið,
til þess að liafa falaskifti og spurði þá hvort
hann ætti að skila nokkuru til lians.
„Við hjónin áttum að vera í lcveðjuboði sem
keisarahjónin höfðu boðið í öllum virðingar-
mörinum í Lyon. Tíminn var naumur og eg
mun hafa verið all-óþolinmóð við þernur mín-
ar, en meðan þær voru að húa hár mitt — og
það tók sinn tíma — hripaði eg nokkurar línur
til Gerards. Eg bað hann um að koma „í fyrra-
málið“ til þess að lcveðja mig — eins snemma
og hann gæti — því að við legðum af stað
klukkan tíu.“
Þetta sagði garnla hefðarkonan mér í smá-
molum og smám saman tókst mér að fylla i
allar eyður — komast að því sem raunverulega
gerðist uns hún komst að því liversu hörmu-
lega fór fyrir Gerard, „en það liafði þau álirif
á mig, að eg eltist um mörg, mörg ár á einni
stundu. Þegar eg hafði fengið bréf óliræsisins
hans Toulons var sem æskugleðin hyrfi úr sál
minni og æskusvipurinn af andliti mínu.“ ■—
En þetta var i rauninni fjarstæða. Því að jafn-
vel, þegar Fanny de Lanoy var orðin gömul
kona, var hún svo fögur, að af bar. Eg hefi
aldrei séð fegurri konu en hana og hún var alls
ekki i flokki þeirra kvenna, sem eldast fljótt.
Hún hafði ekki mildar áliyggjur af Gerard
þella kvöld eða meðan hún dvaldist í Bordeaux
með keisarahjónunum.
„En eg var dálítið gröm i hans garð,“ sagði
hún, „af þvi að hann kom ekki til þess að
kveðja mig. Um klukkustund áður en við fór-
um kom þjónn hans, Armand, lil þess að slcýra
mér frá því, að Gerard væri enn ókominn og
hefði engin skilaboð sent. En þrátt fyrir þetta
ól eg engar áliyggjur. Þvi að mér flaug i hug,
að hann liefði kannske verið að skemta sér alla
nóltina, með Merincourt, sem alt af var „til í
alt“. Við sh’ku fanst mér verða að búast af
mönnum á þeirra aldri. En eg var áhyggjulaus
— að cins dálítið gröm — og liugleiddi þetta
ekki frelcara, l'yrr en á leiðinni til Bordeaux.“
„Það rígndi ósköpin öll þennan dag, væna
min“, sagði hún „og það er annað en gaman að
ferðast langa leið í járnbrautarvagni í leiðinda,
mollu-veðri. Loftið í járnbrautarvögnunum var
svo þungt, að maður gat vart dregið andann —
og það lá við að eg formælti þeim, sem fann
upp eimreiðina. Þegar eg hugleiði hversu þægi-
legt var að ferðast í vágninum okkar, skraut-
legum og rúmgóðum, en í honum fcrðuðumst
við oft frá einu slað til annars, gátum notið út-
sýnisins og farið okkur liægt, vakna margar
góðar minningar, en frá járnhrautarferðalög-
unum á eg engar hugljúfar minningar. Jæja,
þegar við vorum ung, var sem timi væri til alls,
til þess að njóta lífsins, til þess að njóta og
kunna að meta fegurð náttúrunnar og listar-
innar — og nógur timi til þess að elska.“
Og gaínla, fagra liertgofrúin andvarpaði, og
tillit augna hennar bar þess vitni, að hugur
liennar var allur á valdi gamalla minninga —
en aldrei fanst mér lmn fegurri en þá. Það var
sem hún ætti óþrjótandi sjóð fagurra minninga
frá hinum glöðu dögum æskunnar — en um
fram alt fagrar minningar um ást, sem var helg
og hrein.
„Eg tók það í mig einu sinni,“ sagði hún, „á
þessu liræðilega ferðalagi, að skrifa Gerard
langt bréf, undir eins og eg væri kominn til
Bordeaux og liefði tóm til þess. Og þetta bréf
skrifaði eg degi eftir komu okkar þangað. Eg
bað hann um að koma aftur til Parísarhorgar
þegar i stað og’ sagði i bréfinu að hatan gæti
búist við mér þangað innan fárra daga. Eg
vissi að keisarafrúnni mundi ógeðfelt að lialda
lengi kyrru fyrir i Bordeaux. Það, sem gerst
hafði í Lyon hafði, eins og geta má nærri, liaft
slæm álirif á taugar hennar. Og þar sem tilraun
Iiafði þar verið gerð til þess að drepa keisarann
og ef til vill liana sjálfa óltaðist hún mjög um
öryggi sonar síns. Hún þurfti ekki að vera í
neinum vafa um það lengur, eftir ferðalögin á
landsbygðinni, að keisarinn naut ekki eins mik-
illar lýðhylli utan Parisar og hún og keisarinn
höfðu gert sér vonir um.
Það hafði ekki vantað, að keisarinn, liún og
prinsinn hefði verið hylt — víða hvar. Fólkið
liafði veifað vasaldútum og æpt sig hást, til
þess, að þvi er virtist, að fagna þeim. En það