Vísir - 25.02.1938, Blaðsíða 4

VlSIR
Ralbylgju-
ofninn.
Blaðamönnum var í gær
boðið að skoða nýja, íslenslca
wppfundningu, rafbylgjuofninn,
sem þrír áhugasamir menn
iiafa unnið að með góðum á-
rangri. Eru það þeir Guðmund-
lir Jónsson, Agnar G. Breið-
fjörð blikksmiður og Stefán
Runólfsson Hafa þeir myndað
með sér félagsskap og hyggja
til framleiðslu á þessum ofnum,
Eru allar líkur til, að þessi nýja
ofntegund muni ná mikilli út-
breiðslu, þvi að um mikla kosti
er að ræða umfram aðra hit-
unarofna, svo sem ratmagns-
geislaofna og miðstöðvarofna.
Er þar fyrst að ncfna spar-
neytni, en ennfremur má gera
ráo fyrir góðri endingu.
Ofnarnir eru af ýmsum
stærðum, a'uðvelt að flytja þa
úr stað, snotrir útlits og eld-
hættulausir. Hitinn ee jafn og
þægilegur.
B CBÍOP
fréffír
I.0.0.F.1=11922581/2=F1.
Veðrið í morgun.
í Reykjavík 8 st., mestur hiti í
gær 7, minstur í nótt 6 st. tírkoma
3.5 m.m. Heitast á landinu í morg-
un 12 st., á Siglunesi, minstur hiti
4 st., að Skálum. Yfirlit: Djúp og
víðáttumikil lægð yfir Atlantshafi
og Grænlandshafi á hreyfingu í
norð-norðaustur. Horfur: Faxa-
flói: Hvass suðaustan og sunnan.
Rigning.
Skipafregnir.
Gullfoss er á leið til Leith frá
Kaupmannahöfn. Goðafoss er í
Hamborg. Brúarfoss var á Kópa-
skeri í morgun og Dettifoss á Pat-
reksfirði. Lagarfoss er í Kaup-
anannahöfn.
Ærá Hafnarfirði.
Lyra affermdi í Hafnarfirði í
fyrradag til bæjarútgerðarinnar
■efni í 50 fiskhjalla. Ætlar bæjarút-
gerðin að herða í þeim ufsa á kom-
•andi vertíð. — Togarinn Maí kom
'til Hafnarfjarðar í gærmorgun
tmeð '130 smálestir af ufsa, eftir
daga veiðiför. Skipið fer aft-
ur á veiðar í kvöld. Línuveiðarinn
jFjölnir kom til Hafnarfjarðar í
gær. — Var afli hans 112 skpd. —
FÚ.
Esja
íór frá Siglufirði kl. 6 siðdegis
áléiðis tíl Hofsóss.
Afmæli
Þjóðminjasafnsins var haldið
hátíðlegt að Hótel iBorg í gær-
kveldi og voru margar ræðurflutt-
ar. — Matthías Þórðarson þjóð-
minjavörður flutti ræðu um safnið
sjálft, dr. Jón biskup Helgason tal-
aði fyrir minni íslands, Indriði
Einarsson um Sigurð Gtiðmunds-
son málara og Sigurð Vigfússon
fornfræðing, en báðir höfðu ver-
ið kunningja'r hans. Dr. Guðm.
Finnbogason talaði um menning-
argildi safnsins, en Bened. Sveins-
son um nauðsyn þess á nýjum og
bættum húsakynnum. Þorsteinn
Gíslason las upp kvæði eftir sjálf-
an sig, en annað kvæði eftir hann
var sungið.
Póstferðir laugard. 26. febrúar.
Frá Reykjavík: Mosfellssveitar-
Kjalarness-, Kjósar-, Reykjaness-,
Ölfuss- og Flóa-póstar. TilReykja-
víkur: Mosfellssveitar-, Kjalar-
ness- Kjósar-, Reykjaness-, Ölfuss-
og Flóa-póstar. Austanpóstur.
Fagranes frá Akranesi.
Höfnin.
Arinbjörn hersir kom frá Eng-
landi í nótt. Sindri kom af ufsa-
veiðum með 110 smál. L.v. Sigríð-
ur kom af veiðum í gær með 60
skpd., eftir stutta veiðiför.
Næturlæknir:
Axel Blöndal, Mánagötu 1, sími
3951. Næturvörður í Reykjavíkur
apteki og Lyfjabúðinni Iðunni.
Útvarpið í kvöld
18.45 íslenskukensla. 10.10 Veð-
urfregnir. 19.20 Þingfréttir. 19.50
Fréttir. 20.15 Erindi: Uppeldi, VI.
(dr. Símon Ágústsson). 20.40
Hljómplötur: a) Lög úr óperum,
b) Píanólög. 21.20 Útvarpssagan:
Katrin, eftir Sally Salminen (14.).
21.50 Hljómplötur: Harmónikulög.
22.15 Dagskrálok.
„Eg hefi séð fifil minn fegri,“
sagði betlarinn við Skotann.
„Það getur verið,“ svaraði
hann, „en eg má ekkert vera að
tala um jurtafræði núna.“
f)ÆR
REYKJA
FLESTAR
TEOfANi
3 2 *
^ rt >h (3j
■SSÍ3
Hárgreiðslustofan Perla.
Bergstaðastr. 1. Sími 3895.
VÍSIS liAFFIÐ
gerir alla glaða.
Daglega nýtt í matinn
Dilkakjöt, Saltkjöt, Nautalcjöt,
Svínakjöt, Hangikjöt, Kjöt
hakkað, Fiskfars, Kindabjúga,
Miðdagspylsur, Kjötfars, Harð-
fiskur o. fl. — Það besta er
aldrei of gott!
Álegg á brauð, mikið úrval.
----Alt til sprengidagsins.-
Jón Mathiesen
Sími: 9101 og 9102.
Útbú Hverfisg. 56. — Sími 9301.
arLINDARPENNI,
grænn Pelikan, tapaðist um
næstsíðustu helgi, óvíst
hvar. Finnandi er vinsam-
lega beðinn að gera aðvart
eða skila honum á afgr.
Vísis.___________________(500
PENINGABUDDA, með al-
eigu gamallar konu var tekin á
afgreiðsluborðinu í Liverpool,
Hafnarstræti í gær. Vinsamleg-
ast skilist þangað. (430
BLÁ kventaska hefir tapast.
Skilist á Bjarnarstíg 9. (425
SJÁLFBLEKUNGUR, merkt-
ur: „Guðríður“ tapaðist. Skilist
á skrifstofu Alliance. (427
Ðaglega nýtt
Kjötfars, 1.40 pr. kg.
Miðdagspylsur, 1.90 pr. kg.
Kindabjúgu, 1.90 pr. kg.
Leifsgötu 32.
Sími: 3416.
ftHOSNÆf)ll
TIL LEIGU 1. mars 2 her-
bergi og eldhús. Uppl. Þórsgötu
5, miðhæð. (424
MIG VANTAR íbúð (2—3
herbergi) frá 14. mai n. k., helst
sem næst Kennaraskólanum. —
Isak Jónsson. (428,
íbúð
3 herbergi og eldhús,með
14. maí næstk. — Tvent í
heimili. Uppl. í síma 1640.
eða 3435. (432
MAÐUR í fastri stöðu óskar
eftir góðri 2ja lierbergja íbúð
nálægt miðbænum 14. maí. —
Þrent í lieimili. Uppl. í síma
1094. (433
STOFA og eldliús til leigu.
Uppl. í síma 2363. (436
LÍTIL kjallaraíbúð með sér-
miðstöð til leigu nú þegar fyr-
ir barnlaust, ábyggilegt fólk. —
Uppl. Hverfisgötu 16 A. (437
BARNLAUS lijón óska eftir
tveimur herbergjum og eld-
llúsi 14, maí, með öllum þæg-
indum, í mið- eða vésturhæn-
um. Tilboð, merkt Rólegt, leggj-
ist inn á afgreiðslu blaðsins fyr-
ir 27. þ. m. (439
TVÖ herbergi og eldhús ósk-
ast strax. Uppl. síma 1525. —
(431
IkaupskapdrI
LIFUR og hjörtu. Kjötbúðin
Herðubreið, Hafnarstræti 18. —
Sími 1575. (355
SÚR HVALUR. — Kjötbúðin
Herðubreið, Hafnarstræti 18. —
Simi 1575. (356
DÖMUKÁPUR, kjólar, dragt-
ir og allskonar barnaföt er snið-
ið og mátað. Saumastofan,
Laugavegi 12, uppi. Sími 2264.
Gengið inn frá Bergstaðastræti.
____________________(317
HATTASAUMUR og breyt-
ingar. Hattastofa Svönu & Lár-
ettu Hagan, Austurstræti 3. —
Simi 3890. (1
NOTUÐ íslensk frimerki eru
ávalt keypt hæsta verði í Bóka-
skemmuiini, Laugavegi 20 B og
á Urðarstig 12. (74
6ðk) '8TIT
nuig uojy uignqiofyj — •bjtoij
iSjgui go iqsuaisi ‘jofuis quq
TUH ‘Jniæjinj) ‘qneq
•nSnrqeputyi qofqegnes gi
-guen jofqeisaq giguen 'qpis 1
IQÚiepieioq -jjnq 1 loLiepie[oq
•gq % \id ejne OS BIBI ?
nugjoqnj je iofq •iQfqejieqiiy
: NNIXVIN V9V gflNNÍlS J
GÓÐ, notuð taurulla til sölu.
Verð 30 kr. Sími 4425. (438
■VínnaB
UN GLIN GSSTÚLK A óskast
til að gæta barna, á Flókagötu 5.
Sími 3043, (420
STÚLKA Óskast hálfan dag-
inn. Tvéllt í íiéimíii. Uppl. i
sima 4135. (435
STÚLKU vantar. — Upþí, i
Hanskagerðinni, Austurstrætí.
(440
og menn hans,
Sögur í myadum
fyrip börn.
31
Fógetinn og Gramur
hækka í tigninni.
— Nú er tími til að halda af stað, — En hvað þú ert hugrakkur, fó- — Eftir þetta tiltæki er En allir bæjarbúar ætla að ærast af
Hrói. Málaliðsmennirnir eru farnir geti! Hræddur við bjarndýr, sem líf þitt ekki mikils virði, kátínu yfir óförum Grams og fó-
að fá kjarkinn aftur. Hvert augna- ætlar bara að fá eina kjaftfylli. Hrói. getans. — Takið okkur niður, þorp-
blik er dýrmætt. Komi þið! arar, hrópuðu þeir.
'NJÓSNARI NAPOLEONS. -52
*
eðlara en tilfinningar þær, sem hún bar í brjósti
tiLmágs sins. Hún dáði Gerard mjög — eins og
menn dá hetju i ástarsögu, fyrir riddaraskap
göfgi og glæsileik, og aðrar dygðir, er karlmenn
xnega mest prýða, enda kallaði hún hann oft
„mon chevalier“. Og það var liún, sem keypti
hina frægu mynd málarans Delacroix af Bay-
ard, „le chevalier sans peur et sans reproche“.
Hún liafði það ait af í setustofu sinni, yfir skrif-
borði sínu, því að liún hafði nú tekið það í sig,
að Gerard væri lifandi eftirmynd þess, sem mál-
verkið var af. Konur þeirra tíma voru nú svona,
þær ólu slikar hugmyndir, og hún ræktaði hugs-
■anir sinar um liann (eg get ekki fundið annað
vorð til þess að lýsa liugarfari hennar í hans
garð) og hún trúði því af einlægni og innileik,
að lionum þætti vænt um hana.
Og nú var svona bræðilega lcomið fj'rir þess-
um unga glæsilega manni, sem framtíðin blasti
við. Og hann, að sjálfsögðu alsaklaus. Hvernig
mælti svo vera, að hann væri sekur um land-
i’áð eða nokkurn glæp gegn riki og stjórnar-
völdum. Og þessi ógeðslegi smjaðrari og höfð-
ingjasleikja, Toulon, vogaði sér að tala um ó-
yggjandi sannanir! Það var ekki satt, það gat
ekki verið salt. Og þegar hann talaði um skrif-
lega játningu var það fölsun, eða — og Fanny
de Lanoy lirylti við af tilhugsuninni — að um
var að ræða andlegar pyndingar. — Gerard
liafði verið kvalinn svo, að hann hafði til neyðst
að játa á sig glæp, sem liann liafði ekki framið.
Hún var ekki í nokkurum vafa, — hún vissi
hversu djöfullegum aðferðum var beitt við póli-
tíska fanga. Toulon, Prevost og alt þeirra lið.
Þessir fyrirlitlegu djöflar í mannsmynd svifust
einskis, til þess að geta mjakað sér upp á við
— til metorða og auðs. .
„Væna mín“, sagði liún ávalt við mig, er at-
burði þessa dags bar á góma, „livernig eg fékk
afborið það, sem fyrir okkur kom þennan dag,
er mér ráðgáta enn þann dag í dag. Eins og þú
getur gert þér í liugarlund hafði mér aldrei
dottið í liug, að Gerard mundi flækjast inn í
þessi áform, sem rædd voru i leynifélögunum.
Hann var liollur konunginum, eins og allir menn
af okkar grein aðalsins voru, en liann var göf-
uglyndari, hreinlyndari maður en svo, að liann
læki nokkurn virkan þátt í samsærisáformum
um að ráða keisarann af dögum — eins og vesa-
lings Pierre du Pont-Croix. Eg var því grun-
laus með öllu — og svo kom þella alt í einu
yfir okkur eins og reiðarslag.
Eg reyndi að halda liUgarjafnvægi, þvi að eg
liafði aldrei bugast látið, livað sem á gekk. En
eg leið miklar þjáningar — meiri en eg hefi
nokkuru sinni liðið á æfinni. Það get eg full-
vissað þig um.“
Eg áræddi að drepa á þann bluta bréfs Tou-
lons, þar sem hann vék að því, að Gerard og
hefðarkona nokkur, sem keisarinn sjálfur léti
sér persónulega ant um, liefði verið gefin saman.
Og gamla liertogafrúin brosti dapurlega, um
leið og hún svaraði:
„Sannast að segja, gat eg — þessar stundir —
ekki um annað liugsað eil Gerard og hörmuleg
örlög hans. Eg sá lík lians, sundurtætt af byssu-
kúlum, fyrir liugskotsaugum mínum — í gröf
afbrotamanns. Þetta var svo ógn- og lirollvekj-
andi, að aðrar liugsanir komust vart að. Góður
guð lét mig tvívegis verða fyrir miklum harmi.
Og að eins önnur raunin var vissulega nóg til
þess að eg eltist um mörg ár á skammri stundu.
Nei, þú mátt ekki brosa að mér. Eg fullvissa
þig um, að þegar eg liafði lesið þetta liræðilega
bréf, livarf æskan og gleðin úr sál minni — og
hvorugt kom aftur —- að fullu og öllu. Fram
að þessum degi var eg ung — og hamingju-
söm. Vitanlega var lif mitt nokkuð einhæft.
Það var þessi eilifa liringferð — úr einni veisl-
unni i aðra, í opinberar heimsóknir, og við
liöfðum boð inni sjálf, eins og þú getur skilið,
og þegar maður stendur í þessu árið út og árið
inn, verður það einhæft líf og dálílið þreytandi,
því að ekki má gleyma, að alt var rígskorðað
samkvæmt settum siðareglum, er varð að fylgja
á þessum tíma, meðal hinna æðri stétta. Og
— maðurinn minn — liann var góður i sér,
kurteis, rausnarlegur, en ekki — heitlyndur. En
livað sem því leið var eg hamingjusöm. Og eg
átti hamingju mina mikið Gerard að þalcka.
Vinátta okkar var fullkomin. Við skildum
livort annað til fulls. Og liann var svo skemti-
legur og ræðinn. Við ræddum um bækur, hljóm-
list, málverk. Ilann var góðvinur Dumas og
Oclave Feuillet, Meissonier og Puvis de Cliav-
annes — liann þekti Offenbach vel, Sclineider
og Cora Pearl — kunnustu menn og konur álf-
unnar, sem dvöldust í París — og hann sagði
mér alt, sem gerðist meðal listamannanna, en
við þá gat eg ekki haft mikið saman að sælda.“
„Nú, þegar eg hafði þetta bréf Toulons í
höndunum, skildist mér að fullu, að hinir góðu,
hamingjuriku samvistardagar minir og Gerards
voru liðnir og mundu elcki aftur koma. Við
liöfðum verið svo samrýnd og litið samúðar-
rikuin augum á aðra menn. Og þegar eg svo
hugleiddi þetta leynilijónaband jukust sálar-
kvalir mínar um allan helming. Þvi að — grun-
ur vaknaði um það í liuga mínum að Gerard
liefði lengi farið á bak við mig, að hann hefði
verið ástfanginn af þessari konu, liver svo sem
hún var, án þess að vikja að því einu orði við
mig eða gefa mér neitt í skyn um það — en eg
var trúnaðarmaður hans. Og mér var það lirein-
asta kvalræði að heyra hertogann tala um þetta
lijónaband frá sjónarmiði manns, sem ekki læt-
ur sér bilt við verða, livað sem fyrir kemur, og
ræðir um þetta rólega eins og hvern hversdags-
legan viðhurð, en eg kvaldist af þessu.
Maðurinn minn leit svo á, að Gerard hefði
lengi verið ástfanginn af þessari konu — að
minsta kosti nokkurn tíma — og hefði ætlað
sér að kvongast henni í náinni framtíð — i
stuttu máli, að liann hefði verið svo ástfanginn
af henni, að liann hefði kosið að gefa henni
nafn ætlar sinnar, áður en hann varð að láta líf
sitt. Að þvi er konuna snertir var það eldci
nokkurum vafa undirorpið, að hún var af
Bonaparteættinni, og þar sem eignir Gerards
voru teknar lögtaki og lagðar undir ríkið, eins
og ávalt var gert, þegar um landráðamenn var
að ræða, mundi keisarinn sjálfur leggja ekkju
lians til mikið fé. En livað sem þessu leið hafði
keisarinn og rikisstjórnin samþykt þetta lijóna-
hand, og það var ekki um annað að ræða, en
stappa í sig stálinu og vera við því búin að
liitta þessa konu í sölum keisarans. Ef við
reyndum að ganga fram lijá lienni, sagði mað-