Vísir - 08.03.1938, Blaðsíða 4

V I S I R
Iþróttatrygging.
Italir eru eina þjó'ðin í heim-
inum, sem tryggir íþróttamenn
sína gegn meiðslum og fjör-
tjóni. Eru 3 ár síðan þessar
tryggingar komu til fram-
kvæmda og á þeim tíma hefir
vandamönnum íþróttamanna
verið greiddar meira en 700
þús. króna. Samtals eru um 2
milj. og 475 þús. manna trygð-
ir á þenna hátt.
„Aldursforseti“.
Ljónynja ein í dýragarði
nokkrum á Indlandi dó um dag-
inn og hafði þá verið 30 ár í
búri og er það lengsti tími, sem
ljón hefir veriS í húri. Öll önn-
ur Ijón í þessum dýragarði, að
einu undanteknu, voru afkvæmi
ljónynjunnar.
IRADDIR
frá lesöndunum.
Símaskráin.
Símaslcráin er áreiðanlega sú
bók hér á landi, sem mest er
notuð. Það er og sagt, að útgáfa
liennar sé fullgott fyrirtæki.
En livorugt þetta má þó sjá
á frágangi þessarar bókar, því
að hann er í einu verulegu at-
riði mjög hraklegur. Stafrófið,
til þess að fletta skránni upp, er
•svo illa og óvandlega gert, að
eftir hálfsmánaðarnotkun, jafn-
vel á heimili, auk lieldur á
skrifstofu, eru þessir ómerki-
legu stafrófssneplar orðnir
slitnir og máðir og liornin geifl-
uð, svo að hæði er bókin þá ó-
nothæf að kalla og auk þess
andstyggileg útlits. Þar sem
simskráin er mikið notuð, verð-
ur hún bráðlega eins og hræ-
iugga, viðbjóðsleg að sjá, og ó-
hæfileg lil afnota. Símanotend-
ur hafa af þessu bæði töf og
hugraun, Þó að símanotandinn
svo léti binda eintak sitt í skinn,
þá breytir það ekki málinu, því
að stafrófið í skránni þolir ekki
:að henni sé flétt.
Það eru heil kynstur, sem
prentuð eru í símaskránni af
auglýsingum og tímavísindum,
sem venjulegur símanotandi
hefir ekkert með að gera. Þetta
gerir símahókina óþarflega
mikla og þykka, að minsta kosti
fyrir Reykvíkinga, sem fyrst og
fremst þurfa númeraskrá fyrir
Reykjavík (og Hafnarfjörð).
Sjáifsagt væri hentugt að
gefa Reykvíkingum kost á að fá
slíka skrá sérstaka, þ. e. part af
skránni, eins og hún nú er,
prentaðan á boðlegan pappír og
fyrst og fremst með boðlegum
frágangi á stafrófinu.
í fyrsta lagi þarf að tvískifta
stafrófinu (A—M og N—Ö)
svo að hvert horn verði svo
stórt, að það sé gómtækt fyrir
nieðalmanns hönd. Þar að auki
þarf að ganga vel frá stafa-
hornunum, en ekki eins og nú,
að stafurinn sé prentaður á
pappirssnepil af lökustu gerð
og illa límdur á, þegar í uppliafi,
svo að hornin eru skæld og
skökk, þegar siminn afhendir
skrána nýja. Það er furðulegt,
að þeir, sem vinna verkið fyrir
simann, skuli láta hafa sig til
slíkra vinnubragða, jafnvel þó
að síminn hafi óskað þess sjálf-
ur, að fá verkið svona smánar-
lega unnið.
Jökull Bárðarson.
Dtiar Balearis, herskipi
uppreistarflianna, var
sökt
Nánari fregniv.
London 7. mars. FÚ.
Balearis, einu af beitiskipum
uppreistarmanna var sökt i gær-
lcveldi undan Palos-höfða. Bale-
aris, Canaris og annað beitiskip
til voru þar á ferð, þegar tvö
gömul beitiskip stjórnarinnar
bar þar að, ásamt tundurspilla-
deild, og var skotið tundur-
slceytum úr beitiskipunum á
Balearis. Það varð mikil spreng-
ing í skipinu, og síðan tók þaS
að sökkva. Flugvélar stjómar-
innar vörpuðu sprengjum yfir
skipið og önnur skip uppreist-
armanna, á meðan Balearis
sökk.
Tvö bresk herskip, Boreas
og Campenfelt, voru þarna í
grendinni og björguðu þau úr
sjónum þeim sem komust lífs
af. Voru sumir þeirra fluttir yf-
ir í beitiskip uppreistarmanna,
en aðrir teknir til Palma á Maj-
orka. Brot úr sprengikúlu varð
einum breskum sjóliða að bana,
en þrír særðust lítilsháttar.
í breska þinginu i dag spurði
einn þingmanna úr verka-
mannaflokknum hvernig stæði
á því að bresk skip væru látin
reka slíka björgunarstarfsemi
og hversvegna þeir sem hjörg-
uðust hefðu verið fluttir til
sinna manna, en ekki verið
fluttir yfir í stjórnarskipin. Að-
stoðarflotamálaráðh. sagði,
að breskir sjóliðar teldu það
skyldu sina að aðstoöa hvorn
aðila sem í hlut ætti, þegar
þannig stæði á, en þar sem
Bretar væru hlutlausir í styrj-
öldinni þá væru þeir sem björg-
uðust aldrei fluttir yfir í her-
búðir andstæðinga sinna.
Æskniýðsvika
R. F. D. M. og K.
Samkoma í lcvöld kl. 8%. —
Ingvar Árnason talar. —• Efni:
„Elskar þú Jesúm?“
Ungmeyjakór syngur.
Allir velkomnir.
Hárfléttnr
við isl. og útlendan búning í
miklu úrvali. Keypt sítt, afklipt
hár. —
Hárgreiislast. Perla
Nýir kanpeodir
fá blaðíð
ókeypís
til
mánada-
Símfd í dag
3400.
VÍSIS KAFFIÐ
gerir alla glaða.
■■■■■■■■■■■■■■■;
TVÖ lierbergi og eldhús til
leigu 14. maí fyrir fámenna
| fjölskyldu. Tilboð sendist afgr.
Vísis, merkt „Skilvís“. (148
MIÐALDRA maður i fastri
stöðu óskar eftir góðri forstofu-
| Stofu, helst i vesturbænum, 1.
eða 14. maí (í rólegu húsi). —
ÓskaS er eftir fæði og þjónustu
á sama stað. Fyrirframgreiðsla,
góð umgengni. Tilboð merlct
„Fæði“ leggist inn til Vísis, sem
fyrst. (149
LÍTIÐ þakherþergi til leigu.
i smápokum 1,75. ; Hverfisgötu 16 A. (154
í ....... i ii ......
| 2 'HERBERGl og éldilúá ósk-
ast 14. maí. Fámenn fjölskylda.
Uppl. i síma 1279, eftir kl. 7.
(156
Odýrt!
HVEITI no. 1.
Bálfarafélag íslands
Skrifstofa: Hafnarstræti 5.
Félagsskírteini (æfigjald) kosta 10
kr. Skírteini, sem tryggja bálför,
kosta 100 krónur, og má greiða þau
í fernu lagi, á einu ári. Allar nánari
upplýsingar á skrifstofu félagsins.
Sími 4658.
! MAÐUR í fastri stöðu óskar
eftir íbúð, 2—3 herbergjum og
eldhúsi ásamt góðri geymslu,
14. maí n. k. Uppl. í sima 3948
eftir kl. 5. (136
FORSTOFUHERBERGI tíí
; leigu til 14. maí. Uppl. Lauga-
veg 56, uppi. (145
SMÁÍBÚÐ. I vor vantar ung
hjón, bæði í fastri atvinnu, 1—2
’ lierbergi og eldliús með nútíma
þægindum. Uppl. í síma 2090,
1 kl. 8—9 i kvöld og annað kvöld.
(146
ItVINNIAfl
ELDRI kona óskast hálfan
daginn stuttan tíma. Þingliolts-
stræti 8 B. (142
STÚLKA sem getur tekið að
sér fáment heimili í viðlögum,
óskast austur í Hveragerði frá
15.—20. mars til 15. maí eða
lengur. Góð aðbúð og gott kaup.
Uppl. Bárugötu 34, niðri. (144
ÓDÝRAST er að láta sauma
allan barna- og unglingafatnað
á Saumastofunni Þingholtsstr.
24. Sömuleiðis eftirmiðdags- og
selskabskjóla. (151
STÚLKA, vÖn saumum ósk-
ar eftir að komast að á sauma-
verkstæði, eða annari atvinnu,
nú þegar. Uppl. i síma 3581.
(159
3 HERBERGI og eldhús með
öllum þægindum óskast 14.
maí. —- Engin hörn. — Skilvis
greiðsla. Tilboð, merkt: „170“
sendist Vísi. (140
HERBERGI með liúsgögn-
um óskast sem næst Kvenna-
skólanum. Uppl. i sima 2712.
(141
1—2 HERBERGI með þæg-
indum óskast nú þegar eða 14.
maí. Uppl. í síma 4975. (143
iitlSNÆfillð
ST. IÞAKA nr. 194. Fundur í
kvöld ld. 8 lý. Inntalca nýrra fé-
laga. Erindi: Ögmundur Þor-
kelsson o. fl. (153
STÚKAN EININGIN nr. 14.
Fundur á morgun. Fram-
kvæmdanefnd Stórstúkunnar
heimsækir. Kosning fulltrúa til
Þingstúkunnar. (160
llAFÁD'fUNDII)]
DÖMU-ARMBANDSÚR hefir
tapast á leiöinni frá Ránargötu
9 að Tjarnargötu 30. Finnandi
vinsamlega beðinn að tilkynna
i sima 3922. (150
PAKKI með prjónavörum
tapaðist föstudag. Skilist Bald-
ursgötu 6 A, niðri. Simi 2406.
(155
PAPPlRSRÚLLA hefir fund-
ist. Uppl. í síma 4299, (157
SJÁLFBLEKUNGUR, Swan,
lapaSist í gær í Miðbænum. A.
v. á. (158
KAUPI gull og silfur til
bræðslu, einnig gull og silfur-
peninga. — Jón Sigmundsson,
gullsmiður, Laugavegi 8. (294
Fornsalan
Mafnapstpæti í 8
kaupir og selur ný og notuð
húsgögn og lítið notaða karl-
mannafatnaði.
KÁPU- og kjólaefni frá
Saumastofunni Laugavegi 12,
eru seld í Rammaverslun Geirs
Konráðssonar, Laugavegi 12. —
Sími 2264. (308
ÞVOTTAPOTTUR óskast til
kaups. Símí 2063. (147
NÝTÍSKU hnotuskápur —
b.erraskápur —, dívanskúffa og
borð til sölu. Ránargötu 31,
uppi. Uppl. kl. 8—10 í kvöld.
(153
HRÓI HÖTTUR og menn hans. — Sögur í nivndum fyrir börnin. — 40. NÝR LIÐSMAÐUR.
— Þarna kemur draugur .... nei, ■— Jæja, piltur minn, litlu munaði — Eg þakka fyrir hjálpina. Eg •—• Hann tekur frá ríku kúgurun-
þaS er þá Litli-Jón. — Eg bjó til aS illa færi á'öan. Hver ert þú? leita Hróa hattar. — Ha, þess um, satt er það. En bófi er hann
d'eig úr hermönnunum, vinum Hvaö er þér á höndum? þjófs og bófa? enginn.
ckkar.
NJÓSNARI NAPOLEONS. 50
nokkurs var. En Iiami sá engan. Það hafði verið
slökt á öllum kertum, nema við stigaopið var
dálitill náttlampi, sem gaf frá sér dauft Ijós.
Þetta var einskonar lukt, og voru englamyndir
á glerjunum. Til vinstri og liægri, meðfram
göngunum, voru allar svefnherbergisdyr lokað-
ar. Fyrir utan sumar voru skór, af ýmsum
stærðum og gerðuni. Það duldist ekki, að allir
höfðu tekið á sig náðir.
Gerard gekk sem liljóðlegast niður á hæðina
fyrir neðan. Einnig þar liafði verið slökt á öll-
um kertum, en dauft Ijós logaði á dálitlum nátt-
lampa af samskonar gerð og sá, sem var á hæð-
inni fyrir ofan. Fyrir enda ganganna voru stór-
ar dyr með tvöföldum hurðum í og yfir dyrun-
um stóð með gullnu letri: Nr. 14.
(Gerard tók í hurðarsnerilinn og reýndi að
opna, en hurðin var læst. Hann barði á dyrnar,
mjög hægt í fyrstu, en svo nokkuru liarðara.
Inni var kallað með kvenmannsrödd:
„Ilver er þar?“
Hann barði aflur á dyrnar, hægt, því að hann
var smeykur orðinn um, að einliver kynni að
vakna í næstu lierbergjum. Loks voru dyrnar
opnaðar til hálfs og út gægðist þerna, sem sýni-
lega hafði farið upp úr rúminu, er barið var að
dyrum.
„Hvað viljið þér?“ spurði hún og bætti við
fljótlega: „Þér megið ekki liafa svona hátt —
þér vekið frúna!“
Gerard livíslaði að þernunni:
„Þér verðið að vekja frúna. Eg er með orð-
sendingu íil Iiennar. Eg verð að tala við hana
þegar i stað.“
„Frá hverjum er orðsendingin ?“
„Frá M. Toulon — yfirmanni leynilögregl-
unnar. Það er áríðandi orðsending.“
„Bíðið,“ svaraði þernan. „Eg ætla að tala við
frúna.“
„Segið henni,“ sagði Gerrad, „að það hafi
verið lagt fyrir mig að koma orðsendingunni til
hennar persónulega — milliliðalaust".
Stúlkan fór inn og læsti dyrunum á eftir sér.
Gerard lagði eyrað að skráargatinu, en gat ekki
lieyrt neitt. Nokkurar mínútur hðu og Gerard
fanst þær sem heil eilifð og leið liinar mestu
sálarkvalir. Mundi Lorendana neita að veita
honum viðtal?
En loks heyrði hann fótatak. Þernan kom
aftur, hleypti honum inn og sagði:
„Þér getið komið inn. Frúnni þóknast að lala
við yður.“
Gerard var nú leiddur inn i rúmgóða setu-
stofu, sem var búin húsgögnum, lieldur ó-
smekklegum, eins og tíðkast i gistihúsum. Á
horði í miðju herberginu var lampi, sem Ijós
logaði á, og á marmarahillu, andspænis dyrun-
um var skrautker, með gríðarstórum liljuvendi.
Þernan fór nú inn i annað herbergi og lokaði
dyrunum á eftir sér. Gerard stóð í sömu spor-
um og beið. Og meðan liann beið starði hann
sifelt á dyrnar. Ilversu lengi liann stóð þar
gerði liann sér ekki grein fyrir því að eftir-
vænting hans var mikil. Og alt í einu opnuðust
dyrnar og Loréndana kom inn. Hún var klædd
livitum kjól, sem eins og bylgjaðist utan um
hana, og það vaknaði furða i huga Gerards, er
hann sá hana. Það var hún — Lorendana -—
og þó var sem um aðra konu væri að ræða, enn
fegurri, enn dásamlegri. Hið tinnudökka hár,.
sem hafði þau láhrif, að hinn liviti hörundslit-
ur hennar virtist gulleitari, var horfið. Hún
hafði notað falskt hár.En hennar eigið var vissu-
lega fagurt — kastaniubrúnt á lit. Augsýnilega
liafði hún bundið það i lmút i skyndi, er liún fór
út úr rúminu, og nú losnaði hnúturinn, og það
hylgjaðist, hrokkið og fagurt, niður á axlirnar.
Og varir liennar voru eldd skarlatsrauðar nú —
þær voru enn rauðar — en eins á litinn og full-
þroska kirsuber. En bletturinn dásamlegi, yfir
efri vörinni, var þarna enn. Og hún starði á
hann, án þess að láta augnalokin síga niður til
hálfs við og við, og það var engin reiði og held-
ur ekki furða í augum hennar. Það var næst-
um eins og tillit augna hennar bæri þvi vitni,
að hún hefði búist við honum. Áður en liann
gæti hreyft sig úr sporum hafði liún lokað dyr-
unum á eftir sér.
Þau voru ein.
Hann gekk til hennar, kraup á kné, og vafði
handleggjunum um kné hennar.
„Konan mín,“ sagði hann hrærður í hálfum
hljóðum, „konan mín!“
XXII. KAPITULI.
Hraðlestin til Feignies og Briissel, sem átti að
fara kl. 7.40, átti að leggja af stað eftir fáein
augnablik. Einhversstaðar á stöðinni var bjöllu