Vísir - 10.03.1938, Blaðsíða 4

VlSIR
Þjóö?ratkvæöi I
Aosturrfiíi
Kalundborg 9. mars. FÚ.
Austurríska stjórnin hefir á-
kveðið aS láta fara fram þjóS-
aratkvæSi á sunnudaginn kem-
ur um Berclitesgaden sáttmál-
snn og afstöðuna til Þýska-
lands. Ennþá liefir ekkert veriS
látið uppi um það, hverskonar
spurning lögð verður fyrir
þjóðina, en gengið út frá því, að
að eins verið um það að ræða,
að hafna eða fallast á aðgerðir
lcanslarans. Atkvæðisrétt hafa
þeir einir, sem eru 24 ára og
eldri og er þetta samkvæmt lög-
um frá 1934. Þetta ákvæði verð-
ur til þess að útiloka fjölda nas-
Ista frá því að taka þátt í at-
kvæðagreiðslunni, með þvi að í
þeirra flokki eru einkum yngri
menn.
Schusnigg Austurríkis-kansl-
ari er nú staddur í Innsbruck og
flytur þar ræðu í dag. Fregnir
um hana eru ekki komnar, en
það er talið fullvíst að aðalum-
ræðuefnið verði Berchtesgaden-
s:áttmálinn og afstaðan til
Þýskalands og virðist þjóðin
bíða með mikilli óþreyju eftir
að heyra hvað kanslarinn hefir
að segja um þessi mál.
London, 9. mars. — FÚ.
Dr. Schussnigg flutti ræðu í
dag í Innsbriick, þar sem liann
lýsti því yfir að á sunnudaginn
kemur mundi fara fram þjóðar-
atkvæði í Austurríki. Sam-
kv. frétt frá Exchange-frétta-
stofunni í Vín verður þjóðarat-
kvæði um það, hvort Austurríki
skuli sameinast Þýskalandi, en
i frétt frá fréttaritara Reuters
segir, að greilt verði atkvæði
um stefnuskrá stjórnarinnar á
yfirstandandi ári, í innanríkis-
málum.
í ræðu sinui tilkyn !i dr.
Schussnigg einnig, að prent-
smiðja og útgáfufyrirtæki jafn-
aðarmanna í Vien, sem gerð
voru upptæk árið 1934, verði nú
fengin austurrískum verklýðs-
félögum til afnota.
Bjarni Björnsson
mun vegna fjölda áskorana end-
urtaka skemtun sína í Gamla Bíó
í kvöld kl. 7,15. Er þetta 9. skemt-
unin, sem Bjarni heldur í vetur og
hefir altaf verið fult hús.
Ódýr ieikfðog:
Bílar frá 0.85
Blý-bílar frá 1.00
Húsgögn frá 1.00
Dýr ýmiskonar frá 0.75
Smíðatól frá 0.50
Skóflur frá 0.35
Sparibyssur frá 0.50
Dægradvalir frá 0.65
Hringar frá 0.25
Armbandsúr frá 0.50
Töskur frá 1.00
Skip frá 1.00
Kubbakassar frá 2.00
Lúdo frá 2.00
Undrakíkirar frá 1.35
Boltar frá 1.00
K. Eimrsson J Bjimsson,
Bankastræti 11.
Altaf
sama
tóbakid í
Bpistol
Údýrt!
HVEITI no. 1.
í smápokum . 1.75.
ST. MÍNERVA nr. 172. Fund-
ur í kvöld kl. 8%. Kosning
Þingstúkufulltrúa. — Ásgeir
Bjarnþórsson skýrir siðstarfið.
Bragi o. fl. — Æt. (197
HkVlNNAM
STÚLKA óskast daglega eftir
liádegi. Gott kaup. Holtsgata 12
niðri í dag. (193
UNGLINGSSTÚLKA óskast í
létta vist hálfan eða allan dag-
inn. Uppl. Laugaveg 86, mið-
liæð. (204
ÍTíIKíncMS
FILADELFIA, Hverfisgötu
44. Samkoma í kvöld kl. 8%.
Allir velkomnir. (198
mmMmW
TIL LEIGU frá 14. maí við
Reykjavík 2 lierbergi og eldhús,
fjós, hlaða, hænsnahús, hesthús
og stórt tún, kýr geta fylgt. —
Semja ber við Nóa Kristjáns-
son, Vestra-Langholti, heima kl,
6 siðdegis. (189
2 HERBERGI og eldhús með
þægindum óskast í austurhæn-
um 1. okt. Tilboð sendist Vísi
merkt „Skilvís fyrirfram-
greiðsla“. (195
3 STOFUR og eldhús, hæð.
Öll þægindi, til leigu strax eða
14. maí. Tilboð, merkt: „Hæð“,
sendist Vísi. (191
2—4 HERBERGJA íbúð ósk-
ast í Vesturhænum. Uppl. sími
4644. (190
HERBERGI til leigu fjæir
einhleypan mann eða konu. —
Hverfisgötu 62. (199
BARNLAUST fólk óskar eft-
ir tveimur herhergjum og eld-
húsi í austurbænum. Uppl. í
sima 3492. (208
2 HERBERGI og eldhús til
leigu. Ofnar. Uppl. í síma 2159.
__________________ (206
TVÖ góð samliggjandi lier-
hergi til leigu frá 14. maí. Að-
alstræti 18. (203
tKAUPSKARJRl
DROSSIU-BODY, 5 manna,
gott og ódýrt, til sölu. A. v. á.
(200
IOÖTFARS OG FISKFARS,
heimatilhúið, fæst daglega á
Fríkirkjuvegi 3. Sími 3227. —
Sent heim. (56
NOTAÐUR miðstöðvarketill
óskast lil kaups. Upplýsingar:
Verslunin „Fálkinn“. (187
NOTAÐIR kolaofnar til sölu.
Sími 1525. (188
TIL SÖLU hlátt cheviot í
fermingarföt. H. Andersen &
Sön, Aðalstræti 16, (196
ÓDÝR harnavagn til sölu. —
Njálsgötu 4B. (192
LEMJUR ávalt fyrirliggjandi
í lieildsölu og smásölu. Ivörfu-
gerðin, Bankastræti 10. (165
LIFUR og hjörtu. Kjötbúðin
Herðuhreið, Hafnarstræti 18. —
Sími 1575. (163
SMJÖR og tólg. — Kjötbúðin
Herðubreið, Hafnarstræti 18.
Sími 1575. — (162
LÍTIÐ, notuð barnakerra ósk-
ast. Uppl. Ásvallagötu 10. (202
ATHUGIÐ: Hattar, húfur,
manchettskyrtur, hindislifsi,
sokkar, nærföt, dömusokkar,
ýmsar ullarvörur, prjóna o. fl,
Karlmannahattabúðin. Hand-
unnar hattaviðgerðir sama stað.
Hafnarstræti 18. (194
Forn salan
Hafnapstpæti 18
kaupir og selur ný og noluð
liúsgögn og lítið notaða karl-
mannafatnaði.
KÁPU- og kjólaefni frá
Saumastofunni Laugavegi 12,
eru seld í Rammaverslun Geirs
Konráðssonar, Laugavegi 12. —
Simi 2264. (308
KAUPI gull og silfur til
bræðslu, einnig gull og silfur-
peninga. — Jón Sigmundsson,
gullsmiður, Laugavegi 8. (294
Bankastr.
Stormor
kemur út á morgun. Lesið grein-
arnar: Óreiðan mikla í útvarp-
inu. Ljót réttarfarslýsing.
Hæðni Hriflu-Jónasar o. fl. —
Sölubörn lcomi í Tjarnarg. 5.
Mjög há sölulaun. — Blaðið fæst
í lausasölu lijá Eymundsen.
ARMBANDSÚR tapaðist
miðvikudagskvöld frá Iðnó á
leið vestur í bæ. Finnandi vin-
samlegast beðinn að hringja ,í
sima 1934. (201
KVEN-armbandsúr tapaðist
16. fehr. Vinsamlegast skilist í
Versl. Guðhjargar Bergþórs-
dóttur. (207
GLERAUGU fundin. Grettis-
götu 26. (205
HRÓI HÖTTUR og menn hans. — Sögur í myndum fyrir börnin.
42. ETRÍKUR TEKINN I HÓPINN.
• Vinir,.hér hefir nýr félagi bætst — Sá er ekki mikill aö vallarsýn. En Eiríkur er enginn væskill og — Hvílíkur skellur! — Eiríkur er
í hópinn. Hann heitir Eiríkur. Ertu nú farinn a'S safna um þig sýnir >aö þegar í staö. þá enginn pottormur. Hann hefir
þrjóstmylkingum? nú sýnt hvaS í honum býr.
Annast kaup ng sðln
Veðdeildapbpéfa og
Kroppulánasj óðsbpéfa
Gardap hopsteinsson.
Vonarstræti 10. Sími 4400. (Heima 3442).
NJÓSNARI NAPOLEONS. 5 í
rög opnaði þær. En þegar hann neilaði að fara
lokaði hún þeim aftur, gekk að glugga og dró
tjöldin til hliðar og gægðist niður á götuna.
„Það er öllu óhætt,“ sagði hún. „Það er eng-
inn á ferli. Farið! Þér verðið að fara!“
Og hún hélt áfram að hvetja hann til þess að
fara. En fegurð hennar gerði liann æstan. Að
vera í nálægð hennar, verða fyrir áhrifum af
þrótti hennar og ákafa, gerði liann æstan í lund.
Hann þrcif utan um liana og þrýsti lienni að
sér, svo fast, að hún mátti sig ekki liræra, og
liann sagði af miklum ákafa og innileik:
„Eg elska yður — af allri sál minni — elsku
konan mín!“
En hún horfði djarflega í augu lians og sagði:
„Eg elska yður ekki. Farið nú!“
í>að var ógurleg stund fyrir Gerard, er liún
mælti þessi orð. Hún særði hann svo djúpt á
þessu augnabliki, að hann kendi enn til — og
sennilega mundi hann alt af sviða undan þess-
um orðum hennar. Það var sem hann fyndi
til likamlegs sársauka eigi síður en andlegs.
Eins og hún heíði rekið hníf í hjarta hans. Og
það, sem verst var, var það, að hún liafði sagt
þetta kuldalega, hörkulega. Það var engin mýkt
1 máli hennar, eins og vanalega, ekki vottur
viðkvæmni eða hlýju. Tillit augna hennar var
að vísu ekki kuldalegt. Það var einhver glampi
i augum hennar, einliver dýrðarbirta, sem
hann sá að eins andai’tak, en — svo let liún
augnalokin síga niður til hálfs — eins og á leik-
sviðinu.
Hann gat að eins sagt, i liiálfum hljóðum:
„Þér ljúgið!“
Og vitanlega var heimskulegt af lionum, að
segja þelta.
Og nú var sem kuldalirollur færi um Ger-
ard, en áður hafði hann verið lieitur, æstur.
Blóðið liafði streymt ört um æðar hans. Iiún
svaraði íxonum engu og liann slepti henni og
lxún snxeygði sér úr faðnxi hans. Hún gekk yfir
gólfið og staðnæmdist í nánd við liljukrukkuna.
Ilún snéri baki að honunx og hagræddi blóm-
xinum, snerti fyi'st eitt þeirra, svo önnur —
íxieð hinum dásamlegu fögru höndum sínum.
Og jafixvel þá, þótt Gerard liði eins og lxel-
kxxldi væri að ná tökuixi á lionunx, var aðdáun
hans á henni nxeiri en nokkuru sinni. Aldrei
lxafði hann veitt þvi betri eftirtekt hversu fögur
hún var og vel vaxin og virðuleg. Hún liallaði
sér lítið eitt aftur og á hárið kastaníuhrúna sló
koparrauðum bjarnxa, því að ljósið féll þannig
á það.
Það var eins og liún væri að biða eftir því, að
liann tælci til nxáls. Og eftir noklcura stund
sagði hann:
„Því — létuð þér þessi lygaorð falla af vör-
um yðar?“
Hún ypti öxlunx lítið eitt og sagði rólega:
„Eg laug ekki. Eg elska yður eklci. Það er
alt og sumt.“
„Þér eruð eiginkona ixxín,“ sagði Gerard jafn
kuldalega. „Þér vitið það.“
Aftur ypti hún öxlum.“
„Eiginkona yðar,“ svaraði hún rólega, — „en
neydd til þess að giftast yður.“
„Eg veit það, — en — hvei-s vegna?“
„Það var nauðsynlegt. Þér hljótið að liafa
rent grun í hvers vegna.“
Hún var önnum kafin við að sýsla um blónx-
in, lxagræddi þeim og endurhagræddi. Andar-
tak sá liann annan vanga hennar, svo hinn, en
hún snéri sér aldrei við til þess að horfa á lxann.
Hann sagði ekkert frekara í svip. Og það varð
dauðakyrt i þessu óupplifgandi, ósmekklega
gistihússhei'bergi, það var eins og í dauðra
nxanna gröf.
Þau stóðu fjarri livort öðru. Hún í öðrum
enda herbergisins og sýslaði unx hlónxin til þess
að hafast eitthvað að, en liann stóð í nxiðju
lxerberginu, og nú var blóðið aftur farið að
streyma ört um æðar hans. Afbrýði vaknaði í
lniga hans, reiði, hatur. Hann æddi að henni og
tók hranalega í lxandlegg liennar og neyddi liana
til þess að snúa sér við. Nú varð hún að liorfa
í augu lians.
„Eg giska á það,“ svax-aði liann, „en segið
nxér það eigi að siður.“
Ilana sárkendi til, því að liann hafði ekki
linað á takinu, en liún kveinkaði sér ekki.
„Hvi skildi eg segja yður það, ef þér giskið
á það?“
„Eg vil heyra það af vörum yðar.“
„Hvað ?“
„Að þér vilduð fá nafn nxitt til þess að yður
mætti verða auðveldara að stunda hina sví-
virðilegu iðju yðar.“
„Eg ól enga löngun til þess að bera nafn
yðar,“ svaraði hún. „Eg var neydd til þess að
giftast yður.“
„Af þeim, sem geldur yður liin í'ikulegu
laun
„Ivallið liann liverju nafni, senx yður sýnist.“
„Þér kannist þá við það,“ og lierti svo á tak-
inu, að lxún gat ekki harkað af sér og rak upp
hljóð.
„Þér kannist við það?“ spurði hann og af
enn meiri hörku en áður.
„Við hvað ?“
„Að þér eruð auvirðilegur njósnari, sem
þiggið laun af Toulon — þessunx djöfli i manns-
mynd!“
Hún var orðin náföl í franxan og varir henn-
ar voru nú hvitbleikar orðnar.
„Kannist við það,“ hrópaði Gei-ard æstur.
„Eg vinn fyrir land mitt,“ sagði hún djarf-
lega, „á þann hátt, sem eg er best fær til.“
„Og þig'gið blóðpeninga að launum,“ sagði
hann fvrii-lillega — „fyrir að stunda þá iðju,
sem er svivirðilegust allra — þvi að enginn,
hvorki karl eða kona, getur gert sér meira til
vansæmdar en að reka slika iðju.“
Hann var oi-ðinn svo æfur, að hann var i
þann veginn að nxissa alla stjórn á sér. Hann
var i þann veginn að slá hana — allur riddara-
og manndómsbragur var af lionxmx horfinn,
þvi að hann gat ekki unx neitt liugsað nema það
eilt, að þessi kona, sem liann liafði játað ást
sína, hafði kannast við iðju sína, og þvi fyrir-
vai'ð hann sig svo djúpt fyrir að hafa kropið
fyrir lxenni, að sjálfsvirðing lians var honunx
gersamlega lxorfin á þessari stund. Guð einn
veit hvað mundi hafa gerst á næsta andartaki,
ef hún liefði ekki hvíslað í hálfunx hljóðum: