Alþýðublaðið - 21.07.1928, Blaðsíða 4

4
ALÞÝ9UBLA0IB
BifreiðastðO
Ginars & Nóa.
Avalt til leigu
góðar bifreiðar í
lengri og skemri
ferðir.
Sími 1529
gamanleik í 6 páttum með Mil-
ton Sills í aðailhlutverkinu, og þar
að auki smærr'i myndir. Gamla
Bió sýnir „Sigurvegara eyðimerk-
urinnar", fjöruga og spennandi
mynd — með „Cowboy“-hetju í
aðaThlutverkinu.
Rafmagnsveitan
gaf í dag verkamönnum s'n-
um fri með fullu kaupi. Er petta
vert pess, að aðrir atvinnurekend-
ur taki sér það til eftirbreytni.
Hringurinn
heldur skemtun í Kópavogi á
morgun til ágóða fyrir Hressing-
arhælið. Fara vafaiaust marg'ir
pangað suðuir eftir, pvi alt fylg-
Sst að: gott málefni, góður skernti-
staður 'og ódýr ferð.
Bifröst
heitir ný þifreiðastöð, sem að-
$C‘tur sitt hefir viö Bankastræti
7-ójfiún hefir ágætar 'bifreiðar til
leigu i lengri og skemmri ferðir.
Xff) ' ,
Hpsnæðisrannsóknin.
Samkvæmt áiyktun bæiarstjórn-
ar verður húsnæði í bænum ranm-
sakað til þess að fá vitneskju
um stærð, verð og heilnæmi í-
búða. Rannsókn pessi hefst á
mánudaginn undir stjórn Ágústs
Jósefssonar heilbrigðisfuiltrúa og
mtélist hann til þess, að fólk leið-
beini fúslega-skoðunarmönnum og
svari skýrt og gréinilega spurn-
ingum peirra.
Messur á morgun;
f dómkirkjunni kl. 11 árdegis
(prestsvígsla). í fríkirkjunni í
Hafnarfirði kl. 2 e. h. séra Ólaf-
ur ólafsson.
Sira Árni Sigurðsson
fer í dag austur á Rangárvelli
og verður par í hálfan mánuð.
„Mira“
verð á karlmanna-
| fötum hjá okkur
áður en pér festið
kaup annarsstað-
NETTO
INHOUO
6E6ARAN0EERD
ZUIVERE CACAO
pN TE
WORMER\|EER (HOU.AND)

kom hingað á 10. tímanum í
morgun.
Jakob Jónsson cand. theol.
verður á morgun vigður aðstoð-
árprestur föður síns, séra Jóns
I;'innssonar á Djúpavogi.
Hjálpræðisherinn.
Samkomur á niorgun kl. 11 ár-
degis og 81/2 sd. Sunnudagaskóli
kl. 2.
Haugsöen
dómpróíastur heldur norska
guðspjónustu í dómkirkjunni, kl.
2 á morgun.
Skozku knattspyrnumennirnir
fóru utan á Guilfossi í gær.
Áður en peir fóru, héldu íslenzk-
ir. knattspyrnumenn þeim kveðju-
samsæti, og hófst pað kl. 6 á
Hótel Island. Þar var glatt á
hjalla og margar ræður iiuttar.
Voru knattspyrnumenmmir leyst-
ir út, með gjöfum að skilnaði.
Fengu þeir ask einn veglega út-
skorinn, miimispeniingá og mynd
Överfisgotu 8, sírai 1294, S
tekur að sér olls konar tækHærisprent- I
un, svo sem erfiljóð, aðuðngumiða, bréí. j
reikninga, kvittanir o. s. frv., og at- jj
greiðir vinnuna fljótt og við réttti verðl. J
af A-úrvalsliðinu. ,En peir skozku
gáfu aftur á móti íslenzkum
knattspyrnumönnum bikar, er
sendur' verður síðar hingað. Að
ioknu samsætinu fylgdu rnenn
knattspyrnumöninunum til skips
og voru þeir ky^xldir með húrra-
hrópum. Verður Iiingaðikoma
peirra lengi í minnum höfð, og
hafa knattspyrnumenin vorir lært
mikið af þeim.
Á bæ jarstjórnarfundi
í fyrradag var ákveðið að veita
frú Bjarnhéðinsson, formainni
„Líknar“, 1800 kr. utanfararstyrk.
Samþykt var einnig á fundinum.
við Landaklöpp í Soginu
fæst leigð. Hringið í síma
1830 milli 12 og 1 og eftir
kl. 7 e. h.
Öll smávara til saumaskap"
ar frá pví SBsaæsía til iiins
stærsta, alt á sama stað.
Snðm.°E. Vikar, Langav. 21.
Mjómi fæst allan daginn í Ai'
býðubrauðgerðinni.
Hólaprentsmiðjan, Hafnarstræi!
18, prentar smekklegast og ódýr-
ast kxanzaborða, erfiljóð og aila
smáprentun, sími 2170.
a,ð bæjárstjórnin skyldi á, mánu-
daginn veita norska ferðamanna-
flokknum morgunverð í Þ rasta*
skógi. >
Ritstjóri og ábyrgðarmaður
Haraldur Guðmundsson.
Alþýðuprentsmiðjan.
William le Queux: Njósnarinn mikli.
hefir nökkru sinni grætt á bre^kri stór-
pólitíik nema Stórbretamir sjálfir? En var ég
ékki Stórbreti V Jú; pað var ég reyndar!
Þess vegna er pað eðiilegt, að ég hagaöi
mér á pann hátt, sem ég gerþi.
Ég nam staðar og stóð í sömu sporum
nokkur augnablik. Ef til vill var petta stund-
in, sem nokkrir pennadrættir voru að raska
einveldi Breta á hafinu!
Litlu síðar varð fyrir mér fóikspvaga á
götunnj, svo að ég komst ekkert áfram um
stund. Frétti ég fljótt, hvernig á pví stóð.
Lögreglunni hafði sem sé tekist að handsama
amerískan innbrotspjóf og morðiingja. En áð-
ur en lögregluþjónarnir tveir, sem tólku hann
fastan', gætu komið honum undir lás og
ioku, réðst amerískur óajdarfJokkur á pá,
særði pá' hættulega. svo að peir urðu ó-
vígir, og hrifsuðu stórglæpamanninn • úr
höndum réttvísinnar. Talið var víst, að pjóf-
arnir og miorðingjarnir amerísku hefðu kom-
ist undan á óhultan stað, — í eitthvert glæj:a-
greni, er enginin gat fundið, þótt í rniðiri
borginni væri. Ég gaf mig á tal við lög-
regluþjón, sem bar að. Hann sagði mér pað,
sem ég auðvitað-vissi áður, að flestir stór-
glæpir. í Rómaborg væ'ru eins og yfirleitt
væri í öðrum stórborgum álfunnar Amerjku-
mönnum að kemia.
Mikil giæpa-gróðrarstía má Norður-Ame-
rfka vera!
Á leiðinni heim að hótelinu sökti ég 'mer
í djújnar, þreytandi hugsanir. Myindi Clare
Stanway mistakast? Myndi hún verða of
sein? Og var pað nú víst, að hún gætl
haft nokk'ur pau skilyrði í fóírum sinurn.
senr gæf’u von um sigur?
Þessar og pví líkar spurningar pvæld-
ust fyrir'i mér. En gátuna gat ég ekki ijáðið'.
Vel gat mér sjálfum, kanunginium og Ciau-
care lávarði hafa yfirsest í pessu. Ef til
’vill gátu ^llar vonirnar, sem við byggðum á
henni.' verið byggðar á táli.
VarnarsambandSsamuingurLnin hafði nú ver-
ið i Rómaborg tuttugu og fjóra, kluikkutíma.
Það þurfti jafnvel ekki svo langam tima til
pesS, að stjórnarráðið yrði á eitt sátt og.
undirritaði hann. Ég gat alls ekki vitað
eða. gert mér í hugariund, .hvort samningur-
:nn var pegar uindirritaður í Rómaborg eða
ekki.
Stór vagn fór fram hjá mér á harðri ferð.
En ég pekti samt pann, er í homim sat. Það
var de Suresnes greifi á leið heirn.
Ég stundi pungan. Mér fanst eins og
svört óveðursský myrkvuðu útsýnið. Ég
kvaldist af þeim ótta, að taflið væri tapaðF
Það leið ekki á löngu, unz svo fór, að í
ímyndtin minni var samninguriinn pegar und-
irskrifaðpr.
Þetta vaí Ijóta kjaftshöggið fyrir Eng-
iand. Clinton myndi verða bandóður, og
fleira myndi á eftir fara.
Ég tók á rás til brezka sendiherrans. En
hann var ekki heima. Hanin. sat veizlu að
sendiherra Spánar. Kona hans gat engar upp-
lýsingar gefið mér. Hún var óvenjuiega fá-
töluð, enda var hún alveg utan við sig af
óánægju og kvíða vegna hins yfirvofandi
varnarsamnings milli Frakkilands og ítalíu.
Eins og áður er sagt, tók hún ekki minni
þátt í stjórnmálum óbeinlínis en niaður
hennar gerði beinlinis, og pess vegna lá
’henni petta málefni á hjarta einis pungt eða
jafnvel pyngra en manni heimnar.
Klukkan var hálf eillefu, þegar ég kom
aftur. til ;baka, og á „Russie“-gistihúsinu beið
mín skeyti frá Ciare Stanway. Hún bauð
mér að fara á vissan stað og vera par á
tilteknum tíma. Skeytið var þannig:
„Farðu til Villa Fiore kluk’kan elieíu í
kvöld, klifraðu yfir múrinn, sem er alt í