Vísir - 14.10.1938, Blaðsíða 6

VlSIR
Föstudaginn 14. október 1938.
I____________________
| Árbðk Ferðafélags
íslands 1938.
FerSafélag íslands liefr sett
sér það markmið að auka þekk-
ángu almennings á landinu,
sumpart með ferðalögum og
sumpart með liéraðalýsingum,
sem birst liafa í hverri árbók
félagsins, sem út hefir verið
gefin nú um nokkur ár. Til ár-
bókarinnar hefir ávalt verið
vandað með mikilli prýði, bæði
að því leyti, að gagnkunnugir
og margfróðir menn liafa sam-
jð héraðalýsingarnar oghvertrit
feefir birt myndir af hinum feg-
urstu stöðum, sem slíkar rit-
jgerðir liafa fjallað um hverju
' Ájð þessu sinni hefst ritið með
tninningarorðum um Björn
Cíunnlaugsson, spekinginn með
barnshjártað, en 150 ár voru
Itðin frá fæðingu hans hinn 28.
s'eplember s. 1, en því er lians
minnst að hann hefir átt drýgst-
ajn þáttinn í því að auka þekk-
jhgií manna á landinu, enda
vánn liann að Jtandmælingum í
12 sumur, og hefir uppdráttur
íslands verið kendur við hann.
Minningarorðin hefir Steindór
Sigurðsson ritað.
S>á kemur mikil ritgerð er
nefnist Eyjafjörður, Leiðir og
lýsingar, eftir Steindór Stein-
dórsson frá Hlöðum. Hefst lýs-
íng hans á innsiglingu í Eyja-
f jörð, þá er nákvæm lýsing á
Akureyjarkaupstað, Evjafirði,
þ. e. a. s. innsveitunum, Hörgár-
idal, Árskógsströnd og Svarfað-
ardal og Ólafsfirði.
F.r lýsing Steindórs hin ná-
kvæmasta og er þar mikill og
margskonar fróðleikur um
rsveitir Eyjafjarðar.
Síra Óskar Þorláksson ritar
um Héðinsfjörð og Siglufjörð,
góða ritgerð, en Steindór Sig-
urðsson um fjallvegi milli Eyja-
fjarðar og Skagaf jarðar. Þá
lýsir Steindór Steindórsson hér-
uðunum að austanverðu við
Eyjafjörð, en Kristján Eggerls-
son ritar um Grímsey. Að lok-
um eru nokkrar frábærilegar
fallegar ljösmyndir i ritinu.
I öllum þessum ritgerðum
er margskonar fróðleik að
finna, en árbækur Ferðafélags-
íns eru í rauninni hinir ágæt-
ustu ferðapésar, sem völ er á
hér á landi, og þær ættu allir að
eiga, sem eitthvað ferðast.
Ferðafélagið hefir farið í 25
leiðangra á árinu, m. a. í liring-
ferðir umhverfis fslands og til
allra landshorna.
1 stjórn Ferðafélagsins eru
nú: Geir G. Zoéga vegamálastj.,
Steindór Sigurðsson mag., ÓI-
afur Lárusson prófessor,
Tryggvi Magnússon verslunar-
stjóri, Helgi Jónasson frá
Brennu og Filippus Guðlaugs-
son verslunarmaður, en liann
var kosinn í stjórn félagsins í j
stað Skúla Skúlasonar ritstjóra, 1
sem dvalið liefir erlendis um
nokkurt skeið, en baðst undan
endurkosningu.
Bækur og Rit.
NOKKRAR BARNABÆKUR
hefir Ólafur Erlingsson gefið
út fyrir nokkru, en það eru alt
gamlir og góðir kunningjar*.
Mætti þá fyrst nefna Mjallhvít,
Rauðhettu og að lokum Kongs-
dótturina, sem svaf í 100 ár.
Theódór Árnason hefir þýtt
bækurnar, en þær eru prýddar
með myndum eftir frú B. M, W.
Árnason, Tryggva Magnússon
og Stefán Jónsson. Frágangur
bókanna er góður og til þeirra
virðist vandað cftir þvi sem
unnt er. Verða þetta góðir gest-
ir fyrir börnin, ekki síst um
jólaleytið.
ÚTVARPIÐ
hefir ekki alls fyrir löngu
gefið út myndum prýddan bækl-
ing er skýrir frá þróun útvarps-
ins. Eru þar á meðal línurit, er
sýna útbreiðslu útvarpstækja
hér á landi i samanburði við
önnur lönd o. fl. Mun bæklingur
þessi vera gefin út í einskonar
auglýsingaskyni, enda er hann á
ensku.
HEIMIR
september-lieftið er ný kom-
ið út. Flytur það m. a. minning-
arorð um prófessor Bjarna Þor-
steinsson frá Siglufirði, Weyse
og sáhnasöngbók hans handa
íslendingum, eftir prófessor
Sigtus Einarsson, Áhrif tónlist-
arinnar eftir enska tónskáldið
Cyrill Scotts, Unun lag eftir Ás-
kel Snorrason við kvæði Bcne-
dikts Gröndal, Eðli og tækni
gamla Italska Belcantosöngsins
eftir jiróf. Hjalmar Arlberg,
skýrslu frá aðalfundi Sambands
ísl. karlakóra, fréttir og smælki.
GANGLERI
tímarit Guðspekifélagsins er
nýkomið út. Flytur það m. a.:
Sálin og sannleikurinn eftir
Kahlil Gibran, Af sjónarlióli
eftir Grétar Fells, Guðspjall
guðspekingsins, kvæði, eftir G.
Fells, Eðlileg guðspeki eftir
Ernest Wood, Guðs ríki, eilift
líf eða nirvana eftir síra Ragnar
Ófeigsson, Innri leiðin eftir P.
Brunton, Guðrún Indriðadóttir
þýddi, Þroskabraut, kvæði, eftir
Kristjón Jónsson, Þreyta eftir
Jónas Kristjánsson lækni, Guða-
veigar efir Þorlák Ófeigsson,
Steinarnir tala eftir Grétar
Fells, Þjónusta eftir Jón Árna-
son prentara, I dularklæðum
eftir Kristján Sig. Kristjánsson,
Úr biblíuljóðum, kvæði, eftir
Sigurjón Friðjónsson, Dulræn
smásaga eftir Rikarð Jónsson,
Hringborðið, kvæði eftir G.
Fells og að síðustu mola af
meistara borðum.
DÝRAVERNDARINN,
septemberheflið, er komið út
fyrir nokkru. Er það fjölbreytt
að efni og flytur m. a. eftir-
taldar greinar: Dýravinir og
dýrapj'ndingar, Skýrslur um
s ta rfsem i Dýraverndunarfélags
íslands, Vala, frásögn Ingibjarg-
ar Jónsdótlur, Vansæmandi
meðferð á dýrum eftir Harald
S. Nordal, Um meðferð á skepn-
um o. fl. o. fl.
Niðursuðu
nýkomin,
margar stærðir.
vi5in
Laugavegi 1.
Utbú, Fjölnisvegi 2.
er miðstöð verðbréfaviðskift-
anna.
miiiiiiimiiiiiimiiiiiiimiiiBiimi
hfi /UH tn«ð islgqskBB
{imHBsmiBiimmimmmmmiiii
Krakkar
Ódýr klipping næstu daga.
49 krðnur kosta
ðdýrostu kolin.
GEIR H. ZQEGA
Símar 1964 og 4017.
HeildsöliibiFgðiF Sijá
H. Benediktsson & Coi
)) Marrmm I Olseh ((
TEOPANI
Ciaarelitur
REYK.TAR
HVARVETNA
ÓDÝRTI
Hveiti 10 lbs. poki á 2.25
Hveiti 25 kg. poki á 9.25.
Hveili 50 kg. poki á 17.50,
Haframjöl 50 kg. poki á 19.50.
Hrísgrjón 50 kg. poki á 15.75.
Sími 2285. Grettisgöíu 57.
Njálsgötu 106 — Njálsgötu 14.

■ * RAFTÆKJA
C2 VIDGERDIR
VANQAÐAR - ÓD.ÝRAR
SÆKJUM & SENDUM
RÁjPTAtC/AVgRStUH - flAPVIRKJUN - VH>.CE|t0Á>TÓFA
— HeyriS þið hávaSann í mann-
fjöldanum á hólmgönguvellinum.
— Þú verSur aS gæta þín, Hrói,
þú hættir lífi þínu-----
— |Bara aS viS komum ekki of
seint. — Nei, fáninn meS skjald-
armerki Wynne’s blaktir y.fir
tjaldi hans.
— ViS verSum aS flýta okkur til
hans. — Hrói, ef þú þekkist, j>á
er úti um þig!
— Eg, Hrói höttur, sver þess dýr-
an eiS, aS eg skal hjálpa föður yS-
ar, hvaö sem þaS kostar.
HROI HÖTTUR og menn hans. — Sögur í myndum fyrir börn.
206. HRÓI KEMUR.
GESTURINN GÆFUSAMI. 2
lil göngufélaganna og það var hlakk ekki síður
en hæðni í kveðjuorðum hennar, er hún sencli
þcim tóninn:
„Þið eruð óslyngir þjófar“, kallaði liún á
spönsku, „ræningjar, sneyddir gáfum. En hér
<er maður, sem hefir góðar gáfur“.
Uún ballaði sér að félaga sinum, bjúfraði síg
upp að honum eins og hún vildi sýna sem glögg-
ast. að hún vildi vera sem næst honum og sýna
Iionum bliðualloþ
Sá þeirra félaga á bryggjunni, sem bávaxn-
ari var, en liaim liafði enn sem komið var, ver-
ið rólegri og virðulegri í framkomu allri, virt-
ist verða æstur úr hófi fram, er hann sá stúlku
þessa og heyrði hana mæla svo. Að heyra hana
mæla — að sjá hana koma svo vinalega fram
við félaga sinn, virtist æsa hann svo upp, að
Iiann gleymdi þreytu sinni og eymd allri. Það
var í svip sem hann ætlaði að henda sér í sjó-
ínn og í örvæntingu sinni reyna að komast frá
þessari rotnu timburbryggju, sem liann stóð á
og út i sJxandferðaskipið — lilþess að hefna sín
á þeim, sem þannig ögruðu honum. En svo
var sem hann átlaði sig á þvi, að það var til-
gangslaust að framkvætná néitt 1 þésSá átt, Og
hann Iiorfði í kringum sig, tryltur á svip, ög
gekk svo þungbúinn og álútur i áttina til her-
mannsins, sem þarna var á verði. Með heljar-
taki —- og það var furðulegt, að hann skyldi
búa yfir svo miklum kröftum, eftir útliti að
dæma — þreif liann byssuna af hermanninum
og ýtti honum harkalega frá sér. Því næst mið-
aði hann byssunni eldingarhratt á þau tvö, sem
höfðu lilakkað yfir óláni hans, og hleypti af.
Það varð dálítill smellur, er hann þrýsti á gikk-
inn — ekkert meira. Því að riffill hermannsins
var óhlaðinn.
Hermaðurinn hafði nú áttað sig og óð að lion-
um, æfur af reiði. IJann greip traustu taki í öxl
mannsins, en með hinni gaf hann merki um,
að hann þarfnaðist aðstoðar.
„Eg tek yður fastan hér með“, sagði hann.
„Þér komið með mér þegar í stað — þér og fé-
lagi yðar. Eg fer með yður beina leið í fang-
elsið“.
Maðurinn, sem hafði ætlað að fremja morð,
stóð andartak eins og þrumu lostinn. Það var
sém hann Jiefði ekki lieyrt það, sem hermaður-
inn sagði. Hann starði heint fram á sjóinn, á
stráhdferðaskipið, sem nú var komið út úr
höfninni, og nú klauf sléttan, olíulitan sjóinn.
Þali, sem liöfðu hæðst að þeim, hlakkað yfir
óláni þeirra, voru horfin sjónum lians. En hon-
um fanst hann enn heyra veikan óm af hæðnis-
Iegum lilátri meyjarinnar — eða hergmál hans.
En það átti fyrir honum að liggja oft og tíðum
á ókomnum árum að lifa af nýju í huganum
þessa stund — heyra bergmál þessa hæðnishlát-
urs stúlkunnar ....
Upp fúnu, gömlu timburbryggjuna voru þeir
leiddir, félagamir, að hinu hrörlega daunilla
fangelsi, hinum megin markaðstorgið, en
sannast að segja liöfðu þeir haft nokkur kynni
af -þessari vistarveru áður. Rétt áður en þeir
komu að fangelsinu urðu þeir að nema staðar
sem snöggvast, af því að vagn, dreginn af múl-
asna var í vegi fyrir þeim. Hávaxni maðurinn
greip skyndilega í öxl félaga síns og lyfti því
næst upp handlegg hans.
„Sverðu“, sagði hann, „að hvar sem við liitt-
um! hann, hvort sem við verðum saman — eða
annar hvor okkar hittir hann — að hann skuli
fyrir týna lífinu —- eða þola það, sem verra er
en dauðinn.”
Andartak varð hann hlátt áfram hátíðlegur,
virðulegur, vegna þess hversu mikil og djúp
alvara var í orðum hans, svo að enginn grunur
komst að um, að hér væri um mannalæti að
ræða, liótun út í bláinn.
Félagi hans vætti þurrar varir sínar með
tunguhroddinum og reyndi að mæla. Eitthvert
hljóð, sem var urri likast, kom yfir varir lians.
Það var óskiljanlegt, en félaga lians skildist, að
hann liafði í lijarta sínu svarið þann eið, sem
hann hafði krafist.
Þessir menn, Victor Porle og Solomon Graunt,
snæddu hádegisverð saman dag nokkurn um
fimtán árum síðar í samkomuhúsi kaupsýslu-
manna, á tuttugustu hæð eins skýjakljúfsins í
New York, neðarlega á Manhattaneyju.
Þeim liafði verið valið borð við gluggann, en
þaðan höfðu þeir ágætt útsýni yfír ána, með
liinum miklu hafnarmannvírkjum, miklum
fjölda skipa á leið upp' eða: ndður ána og risa-