Vísir - 04.11.1938, Blaðsíða 6

6
Ví SIR
Föstudaginn 4. nóvember 1938
Spánskir hermenn í liði Barcelonastjórnarinnar, er flúið liafa
til Frakklands, eru afvópnaðir ó landamærunúm, ög endur-
.' • sendir til Spánar
Bækur og Rit.
Pétur Sigurðsson: Ástalíf.
111 bls. ísafoldarprent-
r smiðja, . liirðprentsmiðja
konungs, Reykjavík 1938.
Eg skal fúslega játa það, að
l)ækur slíkar seni þessi, eru ekki
l)einli nis sú tegund bókmenta,
isem eg að jafnaði legg mér til
munns, en fyrir liefir það þó
komið. Þessi bók er létt og lip-
urt riluð. Að vísu hefir hún að
geyma allmikið af sannindum,
sem eru á allra vitorði, en hún
er lika full af ýmsum góðum
xáðleggingum, sem ekki öllum
hugkvæmast. Það er að vísu
nokkuð alkunnugt, að menn í
ástamáium renna sína braut
hvað sem hver segir, og i þvi
<er einmitt fólgið mikið af unaði
ástamála. Þvi er það vanséð að
Jiverju haldi heilræði bókarinn-
ar koma, en ekki veldur sá er
•yarar, og er því enginn skaði
nð þvi, að ungt fóllc á giftingar-
aldi i’ lesi bókina.
undi mundi veita eins erfitt að
semja bók fyrir fullorðna eins
og venjulegum rithöfundum að
sémja bók fyrir börn. Þegar eg
var krakki las eg mikið af
barnabókum, og eg á þær flest-
ar enn, les þær við og við enn
* mér til ánægju, og eg get altaf
lesið góða barnabók, seni ég
hefi ekki lesið áður. Mér finst
eg finna glögt, hvort liún sé
brúkleg. Þessa bók las eg með
mestu ánægju, og gel vel hugs-
að að eg geri það aftur síðar,
hún er þægilega spennandi á
unglingavísu, lipur og ísmeygi-
leg. Og þá er það ekki síst um
liana, bvað Helgi Iljörvar hefir
komið henni á þægilega ís-
lensku, en hann er mesti lista-
maður á islenskt mál.
br.
49 krðnur kosta
ðdýrnstu koltn.
Fritiof Nilsson: Bombí I
jj Bitt. Helgi Hjörvar þýddi
\y úr sænsku. 191 bls. ísa-
V; foldarprentsmiðja, hirð-
prentsmjðja konungs. —
Reykjavík 1938.
Eg befi einliverntíma beyri
.íröljasögu um það, að það væi-i
miklu ei’fiðara að semja barna-
bækur, en aðrar skemtibækur.
t>að er auðvitað hreina vitleysa,
en það þarf til þess aðra liæfi-
leika. Eg er þvi eklci í neinum
vafa um, að bamabókarrithöf-
GEIR H. ZOEGÁ
Símar 1964 og 4017.
ódýrar í heilum poknm
¥i5in
Laugavegi 1.
Útbú, Fjölnisvegi 2.
RAFTÆKJA
vidgerð,r
VANDAÐAR-ÓDÝRAR
SÆKJUM & SENDUM
Aöalumboð:
Dórflur SveiissQi k Co.
Reykjavílc
CoronA
Hafpamjdl
fæst hjá
Takiö ettir!
Töskur, veski, buddur,
belti, lúffur, hanskar,
skinnhúfur á 6.50, vinnu-
vetlingar 0.85, barnabeisli
o. m. fl. mjög ódýrt.
Leðurvöruverkstæðið.
Skólavörðustíg 17. i
LÁTIÐ
Tryggingarmiðlara
....
annast og sjá uni ílð öllu
leyti allar tryggingar yðar,
yður að kostnaðarlausu.
ÓDÝRTI
Smjörlíki.
Strásykur 0.45 kg.
Molasykur 0,55 kg.
Hveiti 0.40 kg.
Haframjöl 0.40 kg.
Hrísgrjón 0.40 kg.
3ími 2285. Grettisgötu 57.
Njálsgotu .106 Njálsgötu 14.
i Hinir eftirspurðu
L e s I a iii p a r
j eru komnir. Höfum einnig
| margar tegundir af leslampa-
skermum við allra hæfi.
Skermahiiðin
Laugavegi 15.
Höfum fyrirliggjandi úrval af
Loft og
lampaskermum
Saumum eftir pöntunum.
er miðstöð verðbréfaviðskift-
anna.
Skermabiíðin
Laugavegi 15.
f
Lúðurþeytararnir gefa merki Einvígisvöllurinn er afar-ví'Öáttumikill, og fyrsta spölinn Þegar þeir nálgast hvorn annan, hleypa ]>eir hestunum
um a8 nú skuli einvígiÖ hefj- fara riddararnir rólega, til þess aÖ þreyta ekki hestana sem mest þeir mega. Þeir hagræða sér í söðlunum, svo
ast. um of þegar í stað. að þeim verði síður svift af baki og jörðin skelfur und-
an fótum hestanna.
HROl HÖTTUR og menn hans. — Sögur í myndum fyrir börn.
211. EINVÍGH) HEFST.
GESTURINN GÆFUSAMI. i 9
át barika,“ sagði Martin hreinskilnislega. „Eg
þekki enga bankastarfsmenn og leitaði þess
yegna aðstoðar yðai\ Hvernig á eg að fara að?
Eg er með féð — það er talsverð uppliæð — á
mér.“
„Bankastjói’nin krefst vanalega trygginga,
þegar nýir viðskifamenn koma til sögunnar,
sagði starfsmaðurinn.
„Eg er ekki að biðja um lán eða neitt því-
líkt Eg vil að eins ávaxta fé mitt í góðum
banka.“
„Hvað er þetta stór upphæð?“ spurði banka-
slarfsmaðurinn.
„Sjáið þér til, þeir taka ekki smáupphæðir
hér, skal eg segja yður — “
„Það er áttatíu þúsund sterlingspund“, sagði
Martin.
Bankastarfsmaðurinn gapti og góndi um
stund og fékk engu orði upp komið.
„Við bvað eigið þér, herra Barnes?“ sagði
liann svo loks og var auðheyrt, að hann trúði
engu orði, sem Bames sagði:
„Eg er með féð í vasa mínum,“ sagði Barnes
af sannfæringarhita. „80.000 sterlingspund í
bundraðpunda seðlum. Eg get sýnt yður nokkra,
ef þér trúið mér ekki?“
Hann tók upp pakkann og sýndi kunningja
sínum í hann. ,
Og kunninginn sannfærðist.
„Hvernig i -— jæja, eg skal fara og tala við
lierra Fergusson, — einn af undirbankastjórun-
um. Ilann er kapteinn í cricketflokknum og
þekkir yður í sjón. Gerið svo vel og bíðið hér,
herra Barnes.“
Eftir nokkurra mínútna bið var Barnes boð-
ið inn í snoturlega búna einkaskrifstofu. Ungur
maður en sköllóttur, sat þar við skrifborð og
liorfði af forvitni á Martin, er liann kom inn.
„Fáið yður sæti,“ sagði bann. „Þér eruð
herra Barnes?“
Barnes settist.
„Marvin segir mér, að þér viljið liefja við-
skifli við okkur —- leggja inn fé. Segið mér
nánara frá þessu.“
„Eig bið ekki neins, nema að bankinn annist
alla l>essa peninga fyrir mig. Losi mig við þá
sem fyrst.“
Og um leið lagði Martin seðlabunkann á borð-
ið fyrir framan þann sköllótta, sem athugaði þá
gaumgæfilega.
„Hvernig komust þér yfir þetta fé?“
„Féð var ánafnað mér — og greitt mér fyrir
milligöngu Messrs. Bordon & Herriot, lögfræð-
ingafirma í Norwicli. Þetta gerðist í gær.“
„Og þér liafið gengið með féð í vasanum?"
„Hvað get eg gert annað. Það var búið að loka
öllum bönkum, þegar eg kom til London í gær-
kveldi. Eg befi enga bankainnstæðu. Eg var í
vafa um hvernig eg ætti að fara að. En í morg-
un flaug mér í bug að leita ráða Mervins — eg
liefi kynst honum i „cricket“leik. Og svo kom
eg hingað.“
Undir-bankastjórinn tók stækkunargler og
athugaði bankaseðlana mjög vandlega. Þvi næst
bringdi liann á einn undirmanna sinna og skip-
aði honum að færa sér „bláu skrána“. Maðurinn
kom brátt aftur með blátt skjal og var stimplað
„Scolland Yard“ efst á listann. Var þetta listi
yfir númer bankaseðla, sem stolið bafði verið.
Þegar Fergusson liafði atliugað númerin hall-
aði hann sér aftur í stólnum og sagði:
„Þér verðið að afsaka varfæmi okkar, en það
er mjög óvanalegt, að svona mikið fé — og í
svona stórum seðlum sé lagt inn í bankann —
án veigameiri skýringa en þér hafið gefið. En
seðlarnir eru ófalsaðir og þeir eru ekki á lista
Scotland Yard. Ef þér viljið leggja þá inn hjá
ookkur er það að sjálfsögðu velkomið.“
„Sá var einmitt tilgangur minn,“ sagði
Iíarnes.
„Jafnframt vil eg taka fram,“ sagði Fergus-
son, „þar sem kringumstæðurnar eru mjög ó-
vanalegar, að eg vona, að þér takið ekki út stór-
ar upphæðir, þangað til við liöfum liaft tíma
til þess að rannsaka málið ítarlega.“
„Eg þarf ekki nema svo sem tvö hundruð
pund sem stendur,“ sagði Barnes. „Látið mig
fá litla seðla fyrir tvo af þessum og eg mun
ekki gefa út ávisanir nokkura daga. Ef þér viljið
afla yður frekari upplýsinga vil eg biðja yður
að snúa yður til lögfræðingafirmans, sem eg
nefndi áðar, eða til Ardrington lávarðs, Ash
HiII, Norwich.“