Vísir - 22.12.1938, Blaðsíða 2

VISIR
Sigurðup Einarsson :
Miklir menn
Mjög fróðleg og skemtileg bókJT
Ágæt jóiagjöf.
Verð: ób. kr. 4.60, í góðu bandi kr. 6,25.
FJELAGSPRENTSHIðJUMMAR
££ST\R
VERZL£
Sími 2285.
Njálsgötu 106.
tJin/v/%83.
Grettisgötu 57.
- Njálsgötu 14.
Prentmyndastofan
LEIFTUR
býr ti/ 1. f/okks prent-
myndir fyrir iægsta verd.
Hafn. 17 Sími 5379.
Jólagjafir:
LESLAMPAR.
Silki og pergamentskermar.
Mikið úrval.
SkeFmabiiðin
Laugavegi 15.
Jólagjafir:
Veggspeglar — Handspeglar — Töskuspeglar.
Glerhillur — Baðvigtir.
Ludvig Storr. Laugavegi 15.
Jóla-
útsala
Til jóla seljum við allar leður-
vörur með niðursettu verði,
svo sem dömutöskur frá 5 kr.
Kuldahúfur á 6.50.
Herraveski.
Buddur.
Belti.
Barnatöskur.
Hanskar.
Lúffur.
Belti fyrir dömur og lierra
o. m. m. fl.
Alt góðar vörur en þó mjög
ódýrar.
Notið tækifærið, gerið góð
kaup.
LeííurvöruverkstæSið,
Skólavörðustíg 17 A.
TEOFANI
Ciaarettur

REYKTAR
HVARVETNA
Ný bók:
Björn
flngmaðnr
er bókin sem
allii* drengir
óska sép.
J Fæst í bókaverslunum.
Jólin 1938
Við viljum hér með vekja athygli yðar á því, að nú eru
allar jólavörurnar komnar, og að núna er úrvalið mest.
T. d. hið heimsfræga Schramberger Kunst Keramik —
Handunninn Kristall — Silfurplett borðbúnaður —
Dömutöskur — Jólatré og skraut — Spil — Kerti —
Kínverjar — Blys og mörg hundruð tegundir af Barna-
leikföngum.
Ávalt lægsta verð.
K. Einarsson & Bjðrnsson.
Bankastræti 11.
Góðar og édýfar jólabækur:
V epaldarsaga Wells. Guðm. Finnbogason íslenskaði.—
316 bls. þéttletraðar í Skirnisbroti. 20 uppdrættir. Verð:
6 krónur. í vönduðu bandi 9 krónur.
Sálkönnunin. Eftir Alf Ablberg. — Jón Magnússon þýddi.
-64 bls. þéttletraðar. Verð: 2 krónur.
Uppruni íslendinga sagna. Eftir Knut Liestöl. —
Björn Guðfinnsson islenzkaði. — 223+8 bls. Verð: 5 kr.
BÓKADEILD MENNINGARSJÓÐS.
Þríhiðlin og dðkknvagnirnir
vekja lirifningu almennings og þá ekki sist barnanna. Talið
við okkur strax þvi það er naumur tími til jóla og mjög tak-
markað sem við afgreiðum fyrir jól.
FÁFNIR
Hverfisgötu 16 A. — Sími 2631.
Jölatré
Sr. HALLDÓR JÓNSSON, Reynivöllum:
Sðngvar fyrir alþýða I, Iloglil
Lög við ættjarðarljóð og Ijóð almenns efnis.
Sðngvar fyrir alþýða IV ( Sálmalög.
Verð hvers heftis kr. 3.50.
Bókaverslun Sigfdsar Eymundssonar
Einn dagnr nr æfi
Shiriey
Temple
með mörgum stórum og falleg-
um myndum er kærkomnasta
jólabók litlu barnanna.
Vitið þér
að það borgar sig vel að líta á
jólavörurnar í versluninni
Vesturgötu 42.
RánargÖtu 15.
Framnesveg 15.
HRÓI HÖTTUR og menn hans.— Sögur í myndum fyrir börn. 250. MANNLEG VILLIBRÁÐ.
— Rístu á fætur, Litli Jón, við verð- — Mér finst bara eins og hausinn Mannshöfuð hefir komið í ljós á — Þarna hefi eg fengið góða hráð
um að komast héðan með einhverj- á mér sé klofinn í tvent. Littu grafarbakkanum og maðurinn horf- í villidýragröfina. Hvorki meira né
[um brögðum. þarna upp, Hrói. ir undrandi á þá. minna en tvo menn!
GESTURINN GÆFUSAMI. 55
farið að beiman nema þegar bann fót til Nor-
wich, rétl áður en hann lagðist í sjúkrahúsið til
uppskurðar. Eg er viss um, að liann óttast ein-
hvern og að hann hyggur sig öruggari hér en
annarsstaðar".
„Þér vitið ekki livaðan þetla bréf kom —
hvort það var innlent — frá meginlandinu —
eða öðrum heimsálfum“.
„Bréfið var frá New York“, sagði Laurita,
„eg veit það vegna þess, að umslagið fauk til
hliðar, og eg tók það upp. Aftan á það var
prentað nafn — tvö nöfn og „Ávaxtasala. Heild-
söluviðskifti“. Seinna nafnið var „Gaunt“, að
eg held.
„Gæti það ekld hafa verið „Graunt“? spurði
Martin skjótlega.
„Það var Graunt, nú man eg það. En livernig
stendur á, að þér kannist við þetta nafn?“
Martin varð hikandi á svip.
„Eg veit ekki annað en það,“ sagði bann, „að
mannslcepna, sem ber þetta nafn er að gera til-
raun til þess að fá heimsóknarleyfi bér.“
Þau sátu þögnl öll þrjú um stund. Þeim skild-
ist öllum betur nú livers vegna liliðin voru læst
og gaddar ofan á garðveggjunum. Hvers vegna
varðmenn voru þar að næturlagi. Það var, þrátt
fyrir alt, einbver ógurleg bætta á ferðum.
„Eg held,“ sagði lafði Blanclie eftir all-langa
umbugsun, „að þér ættuð að segja frænda mín-
um frá þessu.“
„Eg skal segja honum frá þvi í kvöld, að mið-
degisverði loknum. Það er engum vafa bundið,
að þessi Graunt vill óður og upvægur ná tali
af Ardrington lávarði. Og að því er.virðist mun
bann vera að reyna að komast bingað, án þess
að Ardrington lávarður vili návæmlega livenær
bann komi. Maður þessi reyndi að múta mér
lil þess að láta af bendi inngöngusldrteini
mitt.“
„Hvernig lítur liann úl?“ spurði Laurita af
nokkurri forvitni.
„Þeir eru tveir kumpánarnir,“ sagði Marlin.
„Eg veil ekki hvernig á því stendur, en þeir liafa
þau ábrif á mig, að eg er sannfærður um, að
þeir eru bin mestu fúlmenni, er mundu einskis
svífast ef í það færi. Manni Ííður illa í návist
þeirra. Graunt er stuttur, gildvaxinn, sköllótt-
ur, augun einkennileg á lit og liann er mumiljót-
ur mjög. Hann er vel klæddur. Hinn maðurinn
er útlendingslegri, bærri vexti, skarpleitari,
dökkur á brá, talar liægt og virðist lnigsa sig
um, áður en hann mælir. Hann minnir mig |á
skólastjóra.“
„Hvar rákust þér á þá?“ spurði lafði Blance.
„Á leiðinni milli Newmarket og Tlietford,“
svaraði MartiA. „Eg rakst þar á þá, þar.sem
þeir sátu á viðarbol og vakti það furðu mína,
að föt þeirra voru ekki rykug. Það var eins og
þeir liefði dottið ofan úr flugvél. Síðar sögðu
þeir mér, að frændi yðar hefði leikið þá grátt.“
Lafði Blanche kinkaði kolli.
„Hann hefir tvisvar eða þrisvar gefið fólki,
sem hann var að rcyna að losna við, dálitla
ráðningu'. Eg geri þó vart ráð fyrir, að liann hafi
vitað bvaða landshornamenn þetta voru.“
Laurita var ákaflega ábyggjufull á svip —-
og alt liið barnslega í svip hennar var horfið.
„Maðurinn, sem leit út ens og útlendingur,"
sagði liún, eins og við sjálfa sig, — „livaðan
skyldi hann liafa komið?“
„Hann var ekki sérlega ræðinn,“ sagði
Martín.
„Eg er smeyk um,“ sagði lafði Blanclie og
andvarpaði dálítið, „að frændi minn bafi fyrr á
lárum lifað hættulegu æfintýralifi. Og þessir
fjandmenn lians eru „afturgöngur“ frá þeim
líma.“
„Átti frændi yðar beima erlendis fyrr á ár-
um?“ spurði Martin.
„Um all-langt skeið. Hann var þrjátíu og
íimm ára, er hann fékk lávarðstitilinn með til-
heyrandi eignum, skyldum og réttindum. Fæstir
þektu liann, því að hann, liafði farið til Argent-
ínu þegar eftir styrjöldina og spurðist eklcert til
lians þar mörg ár.“
Klukknabljómur kvað við í turninum á vest-
urhlið hallarinnar.
„Þrír stundarfjórðungar þar til gengið er að
miðdegisverðarborði,“ sagði lafði Blanche og
stóð upp. „Komdu Laurita. Við verðum að fela
gest okkar umsjá frú Holmes...........Jafnvel
klukkan í turninum — verður notuð — á stund
neyðarinnar — frændi liefir lagt rafmagns-
leiðslu þangað — og það er látið heita svo, að