Vísir - 23.12.1938, Blaðsíða 6

c
vlsiR
Föstudaginn 23. dcsember 1938,
Fr ystivélai*
lil siölu fyrir óheyrilega lágt verð, vegna þess að húsið, sem
þær eru í, á að rífast vegna bæjarskipulags.
l>að, seni á að seljast, er alt smátt og stórl, sem til-
Eheyrir fullkomnu frystihúsi, og mikið af varahlutum.
Vélarnar hafa 120.000 cal. magn. Frystihúsið var notað
<tíl geymslu og að húa til ís; fylgja þvi allir dýnamóar og
a-afmagnsmótorar, ásamt áhöldum að búa til ís, ísmulnings-
■vél og 700 ísmót. Aðalaflvélin er 70 liestafla Deutz Diesel
ölíumótor.
Sá, sem kaupir, ætti að senda mann til útlanda, til þess
aS vera við þegar vélarnar eru teknar upp. Seljandi afhend-
ír vélamar f.o.b. Útborgun er aðeins 5000 krónur, og afgang-
inn má greiða á mörgum árum, en bankatryggingu verður
aS setja í erlesndri .mynt.
Óskar Halldórsson. Sími 2298.
__———>
Barnaskóflur,
Has*naverltfíepi
er kærkomin
|ólagi>t
VeFslnnin BRYM JA
LAUGAVEGI 29.
Margt hentugt til
Jólagjaia
Yerðið lágt.
-Sími 2285. Grettisgötu 57.
Njálsgötu 106. — Njálsgötu 14.
Ir í ján Quðlaugsson
og
Freymóður Þorsteinsson
HVERFISGATA 12.
Víðtalstími kí. 1—6 síðd.
Málflutningur. - Öll
lðgfræðileg störf.
Gnlrófnr
ðdjrar í heilura pokum
vísin
Laugavegi 1.
Ctbú: Fjöinisvegi 2.
Bobbspilid
er langvinsælasta spilið fyrir
unglinga og fullorðna lika. —
Forkunnargóð jólagjöf.
Fást hjá
Laugavegi 18 og Hafnarstr. 20.
Sími: 2673.
Kipp-í
er bráðspennandi smáspil,
þroskar athygli og snarræði,
einmitt þá eiginleika sem dýr-
astir þylcja í þessum heimi. —
Fæst hjá
Laugavegi 18.
K. F. U. M.
Á JÓLADAG:
Kl. 8 f. h. Jólamorgunsamkoma.
K. F. U. M. og K. Síra Frið-
rik Friðriksson talar. Allir
velkomnir.
—■ 10 f. h. Sunnudagaskólinn.
— &V2 e. h. Y.-D. og V.-D.
— 8y2 e. h. Unglingadeildin.
Jólagjafir:
LESLAMPAR.
Silki og pergamentskermar. Mikið úrval.
Skermabiidin
Laugavegi 15.
„LífiO er leikur“
Skáldsaga, eftir Rósu B. Blöndals, er
komin i bókabúðir.
Ef þér eruð í vafa um hvort lífið er
leikur, þá lesið þessa bók.
Tilvalin jólagjöf. —
Siguröur Einarsson :
Miklir menn
s
Mjög fpódleg og skemtileg bókl
Ágæt jólagjöf.
Verð: ób. kr. 4.60, i góðu bandi kr. 6,25.
Jólagjafir:
Veggspeglar — Handspeglar — Töskuspeglar.
Glerhillur — Baðvigtir.
|Ludvig Storr.
Laugavegi 15.
Cróöar og ódýrap jólabækur:
Einn dagur nr æfi
Shirley
Temple
með mörgum stórum og falleg-
um myndum er kærkomnasta
jólabók litlu barnanna.
Hárfléttnr
við ísl. og útlendan búning i
miklu úrvali. Keypt sítt, afklipt
hár. —
Hárgreiðdnst Perla
Bergstaðastræti 1. Sími 3895.
Jóla-
útsala
Til jóla seljum við allar leður-
vörur með niðursettu verði,
svo sem dömutöskur frá 5 kr.
Kuldahúfur á 6.50.
Herraveski.
Buddur.
Belti.
Barnatöskur,
Hanskar.
Lúffur.
Belti fyrir dömur og lierra
o. m. m. fl.
Alt góðar vörur en þó mjög
ódýrar.
Notið tækifærið, gerið góð
kaup.
Leðurrfirnrerkstæðið,
Skólavörðustíg 17 A.
iöíií SCÍCiCÍCÍC SCSOCSCSCSClCiCiC scscscscsc scscsc
er miðstöð verðbréfaviðskift-
anna. —
5CSCSCscscscscsc scscscscscscscscscscscscscsc 5CSOC
V eraldarsaga Wells. Guðm. Finnbogason íslenskaði.—
316 bls. þéttletraðar í Skírnisbroti. 20 uppdrættir. Verð:
6 krónur. I vönduðu bandi 9 krónur.
Sálkönnunin. Eftir Alf Ahlberg. — Jón Magnússon þýddi.
-64 bls. þéttletraðar. Verð: 2 krónur.
Uppruni íslendinga sagna. Eftir Knut Liestöl. —
Björn Guðfinnsson íslenzkaði. — 223+8 bls. Verð: 5 kr.
BÓKADEILD MENNINGARSJÓÐS.
Umbúðapappír
aðeins nokkrar
rúllur óseldar.
L-------------------------J
Vísis-kaflið gerir alia giaöa
— Sjá, Litli-Jón, hann rennir taug
til okkar. Hann er þá víst ekki eins
hættulegur og við héldum.
— Nemið staðar, ókunungu menn,
annars sleppi ég blóðhundinum á
ykkur og hann mun rífa ykkur á
hol.
— Við erum að leita að einbúan-
um. — Eruð þið heiðarlegir eða
ekki ? Svarið, eða eg siga hundin-
um á ykkur!
251. BLÓÐHUNDURINN.
— Karlfjárinn er ekki með öllum
mjalla. — Þögn, Litli-Jón, látum
hundinn úrskurða okkur. Vertu ró-
legur!
CESTURINN GÆFUSAMI. 56
|að sé gert sem varúðarráðstöfun, ef eldur
Bcemur upp í höllinni. —“
ÞaS fór skjálfti um lafði Blanche, er hún
snælti þetta.
Marlin stundi við.
,,T>að hlýtur að vera um alvarlega hættu að
araeða,“ sagði Martin, „þvi að eg er sannfærður
nm, að Ardrington lávarður er í rauninni full-
Ibugi mesti. — t>að hlýtur að vera ógurlegt, er
ólti sest að í hjarta fullhugans.“
1
XVI. KAPÍTULI.
„Enn sem komið er,“ sagði Ardrington lá-
vaðrur um leið og liann með gagnrýnisvip
dreypli á portvíninu í glasi sínu — „hafið þér
íjakað mér vonbrigði, herra Martin Bames.“
^,AS hvaSa leyti?“ spurði Martin.
„l>að er ekkert við yður, sem eg hefi fundið
enn sem komið er, sem liefir gefið n'iér efni til
sérstakrar atliugunar. Þér hafið hegðað yður
nákvæmlega eins og níu af tíu ungum mönnum
á yðar aldri mundu gera. — Yður skortir ef til
vill dálítið af yfirborðsfágun, sem ungir menn
i vorri stétt hafa tileinkað sér, — þér eruð kann-
ske ekki alveg eins öruggur — en að vera dálítið
frakkur og öruggur verður að telja til bóta nú
á dögnm. Að öðru leyti virðist mér, að þér eigið
lílið ólært.“ ,
„Eg uni vel við þennan úrskurð,“ sagði Mar-
tin. „Eg geri mér fyllilega Ijóst, að þið héma
eruð, ef svo mætti segja, alt öðru visi, að því
er framkomu snertir, liugsanagang allan o. s.
frv. en það fólk, sem eg hefi haft kynni af. Eg
veit vel, að það er margt í ykkar fari, sem eg
gæti ekki líkt eftir — en það var raunar annað,
sem mér liggur á hjarta, og ef þér misvirðið það
ekki“ — Martin varð hikandi rétt sem snöggv-
ast — „vildi eg mega hreyfa því, enda þótt þar
kunni að vera um mál að ræða, sem eg get ekki
skilið og aldrei muni fá skilið til hlítar.“
Ardrington varð dálítið lxörkulegri á svip.
Hann fylti glösin.
„Eg held eg vili hvað það er, sem þér viljð
ræða,“ sagði hann.
„Það kann að vera ókurteisi af mér að spyrja
yður um þetta, Ardrington Iávarður,“ sagði
Martin, „en eg get ekki að þvi gert, að þetta hef-
ir vakið forvitni mína. Hvernig stendur á þessu
öllu — að hliðin eru ramlega læst sem kastala-
hlið fyrr á öldurn — að þau eru læst dag og nótt,
að veggir allir era gaddáðir að ofan — að vörð-
ur er haldinn dag og nótt? Það er engu líkara
en að þér óttist eitthvað? En manni finst það í
rauninni stórfurðulegt, að þörf sé að grípa til
slikra íáðstafana nú á dögum.“
Ardrington lávarður dreypti á víninu og setti
svo glasið frá sér á borðið. Hönd hans titraði
ckki og liann mælti ákveðinni röddu. Það var aí-
veg augljóst og auðheyranlegt, að hann sagði
satt:
„Það er að eins eitt sem eg óttast,“ sagði
hann trúnaðarlega við Martin, „að eins eitt, sem
eg hefi óttast — og sá ótti hefir ágerst eftir því
sem árin liðu. Eg óttast ekki að mér verði lik-
amlegt mein gert -—- eg óttast ekki vopnaða
innbrotsþjófa — eg óttast ekki skyndilegan
dauðdaga — ekkert af því, sem menn vanalega
óttast kemur hér til greina. Eg hefi verið í vafa
um livort eg ætti að trúa yður fyrir öllu þessu
— en eg hefi ákveðið að gera það — enda hefi
eg áform í hug, þótt eigi sé þrautliugsað. — Eg
á að eins við eitt böl að stríða — stórkostlega
hættu — það em hótanir þar á bak við — og
þær hafa eitrað líf mitt.“
Hann þagnaði og varð svipþungur mjög og
nokkur augnablik var, sem hugur hans væri á
reiki óravégu i burtu. Þegar hann kom aftur til
sjálfs sín fór snöggvast eins og kuldahrollur um
likama hans — og ]sað var i svip engu líkara en
að hann ællaði að hætta við að ræða þetta mál
írekara. En Martin gafst ekki upp.
„Eg geri ekki ráð fyrir,“ sagði liann, „að það
é hægt að reiða sig á lögregluna í smáþorpi sem
hér — en ef þér leituðuð til héraðslögreglustjór-
ans ætti hann að geta gert þær ráðstafanir sem
dygðu svo að þér þyrftuð engar hótanir að
óttast.“
„Lögin og lagaverðirnir“, sagði Ardrington lá-
varður, „geta komið að fullu gagni þeim, sem
hafa réttinn — þann lagalega rétt — sin megin.
En það stendur svo á, að í þessu máli er eg
„skökku megin við grindumar“. Það er hægt
að koma því fram með aðstoð þeirra, sem lag-
anna gæta, er eg óttast allra mest — sem eg eitt
óttast.“